Γράφει ο Νικόλας Κανελλόπουλος
Ιούλιος 2012, μια μέρα ακριβώς σαν τη προχθεσινή, 18 του μήνα. Κατακαλόκαιρο. Η Παρί Σεν Ζερμέν έχει αγοραστεί ήδη από τον επενδυτικό όμιλο του Κατάρ και ετοιμάζεται να γυρίσει σελίδα, περνώντας από τη μετριότητα κατά τις αρχές των 00’s στην απόλυτη κυριαρχία της επόμενης δεκαετίας. Όπως και έγινε. Ο αντίκτυπος τόσο βαρύγδουπος, τόσο ηχηρός, που, όχι μόνο δεν κοίταξε πίσω ποτέ ξανά, μα αποφάσισε να έχει το βλέμμα της πάντοτε ψηλά και μπροστά, με τέτοιο ζήλο που αυτή ακριβώς η περίοδος αφάνειας, φαντάζει μακρινή. Ενώ δεν είναι καθόλου.
Το καλοκαίρι εκείνο είναι το σημείο αναφοράς για εκείνη. Τόσο μεγαλεπήβολο σχέδιο δε θα μπορούσε να βρει καταλληλότερο εκφραστή. Ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς αφήνει τη Μίλαν και, μόλις τρία χρόνια, μετά την αποτυχημένη του μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα, αποδέχεται την πρότασή της, ώστε να την οδηγήσει στην κορυφή. Σημειωτέον, της Ευρώπης γιατί αυτή της Γαλλίας ήταν «καπαρωμένη». Ετσι κι έγινε. Ο Σουηδός έγινε η απόλυτη διαφήμιση και η Παρί ο απόλυτος ποδοσφαιρικός προορισμός, με κίνητρο τη φιλοδοξία και την λαχτάρα πως τα μεγάλα όνειρα γίνονται πραγματικότητα. Πριν τη διάψευσή όλων, η... πασαρέλα ονομάτων ξεκίνησε ήδη: πρώτος και καλύτερος, μαζί του κυριολεκτικά, ως διπλό μεταγραφικό χτύπημα στην πρωταθλήτρια Ιταλίας το 2011, ο Βραζιλιάνος κεντρικός αμυντικός Τιάγκο Σίλβα, μετέπειτα θρύλος του club και προκάτοχος του συμπατριώτη Μαρκίνιος. 
Συνολικά την επόμενη διετία, ακολουθούν οι Εζεκίελ Λαβέτσι και Λούκας Μόουρα από Νάπολι και Σάο Πάολο αντίστοιχα, οι φερέλπιδες, καθότι τότε μόλις 19 και 20 χρόνων, Μάρκο Βεράτι και Αντριέν Ραμπιό από την Πεσκάρα και από τις ακαδημίες της ομάδας, με τους Γκρέγκορι Φαν ντερ Βιλ και...σκέτο Ντέιβιντ Μπέκαμ να ολοκληρώνουν τον μεταγραφικό χωρό του καλοκαιριού - ο Βρετανός κατέφθασε τον Γενάρη του 2013. Καθεστωτική στη Γαλλία, βρεγμένη γάτα στην Ευρώπη. Αυτό υπήρξε, για πολλά χρόνια, για την ακρίβεια όλα αυτά που κυνηγά το απωθημένο της. Έτσι, υποδέχθηκε βασιλικά τον Σουηδό επιθετικό, έναν εκ των καλύτερων της τελευταίας 20ετίας παγκοσμίως και έναν εκ των σπουδαιότερων της Ιστορίας. 
Το κοινό μυστικό του τότε είναι η ποδοσφαιρική πραγματικότητα του σήμερα. Αυτή ακριβώς είναι που περιλαμβάνει και τη μεγαλύτερη εκπλήρωση του στόχου: το φετινό καλοκαίρι βρίσκει την Παρί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Μόλις φέτος όμως, μετά από 13 συναπτά έτη ψύχωσης. Σημάδι πως η Ζωή, όχι μόνο δεν κάνει διακρίσεις, μα έχει και τον τρόπο της να τιμωρεί διδακτικά την αλαζονεία. Μέχρι τότε και πολύ πριν γράψει ιστορία με τις χύμαιρες, ο Ζλάταν κυριαρχούσε - όπως όπου έπαιξε, άλλωστε - εντός συνόρων, αλλά, ήταν καταδικασμένος να βαδίζει πλάι - πλάι με την τιμωρία... τους, που το ίδιο το project δημιουργούσε, αντί να υπηρετεί: η μεγαλοπρέπεια δεν συνεπάγεται πλάνο. Μαζί του αποτύγχαναν όλοι, αυτοί που ήρθαν μαζί του και όσοι των βρήκαν εκεί, ακόμη και αυτοί που έφθασαν, αφού αυτός (και πολλοί της γενιάς του ακόμη) είχαν πια αποχωρήσει.
Τέσσερα επιβλητικά χρόνια: ισάριθμα πρωταθλήματα (2013-2016), δύο Κύπελλα (2015, 2016), τρία συνεχή League Cup (2014, 2015, 2016), 180 εμφανίσεις, 156 γκολ και 62 ασίστ. Δεύτερος σκόρερ στη ιστορία της πίσω από τον Έντινσον Καβάνι (200 τέρματα σε 301 αγώνες), ο οποίος ήρθε μετά από αυτόν και αναγκαστικά παραγκωνίστηκε, θέλοντας και μη. Τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ στη LIgue 1 (2013, 2014, 2016), μία για το Κύπελλο (2015 με τέσσερα τέρματα) και όσο έπαιξε εκεί αναδείχθηκε όλες παίκτης της χρονιάς. Άρρηκτα συνδεδεμένη και στους... καημούς, όμως ο απόλυτος στόχος, έγινε απωθημένο και βάρος, που τους έκανε περίγελους της Ευρώπης, αφού αναμέναμε τον τρόπο του αποκλεισμού της κάθε χρόνο - ο πιο ηχηρός, σαν θαρρείς νέμεση υπεροψίας, την καθήλωσε. Μέχρι που ήρθε ο καιρός, μόλις φέτος, το διαχρονικό μαράζι τους να γίνει η παντοτινή τους λύτρωση.
Τι πιο συμβολικό; Δύναμη, πλούτη, επιρροή, ματαιότητα. Αντίβαρο από την ίδια τη ζωή όμως, η περιπλάνησή της. Ό,τι χιμαιρικά κυνηγούσε, τυφλωμένη και... περιφερόμενη τελικά ανά την Ευρώπη, το κατέκτησε ως απόλυτη πρωταγωνίστρια με αυτό που απαρνήθηκε: με πλάνο, στόχευση και ταπεινότητα - πόσο μάλλον, με αυτή ενός σύγχρονου στωικού, που κάποτε βρέθηκε αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο γονεϊκό πρόκληση. Η ιστορία αυτό έγραψε, πως μαζί δεν τα κατάφεραν. Έγραψε επίσης πως μαζί πορεύτηκαν, δόξασαν ο ένας τον άλλον και εξασφάλισαν μια θέση σ' αυτήν. Ήρθε «βασιλιάς» και απoxώρησε «θρύλος»... 
