Μια Φώτο μια Ιστορία

«El hijo de la guerra»: Ο διάδοχος Λούκα Μόντριτς στο «παιχνίδι του θρόνου» και η αναγνώριση της αρχής του τέλους μιας ιστορικής εποχής! (video)

Κιλιάν Εμπαπέ Κριστιάνο Ρονάλντο Λιονέλ Μέσι UEFA Χρυσή Μπάλα Λούκα Μόντριτς tags :
«El hijo de la guerra»: Ο διάδοχος Λούκα Μόντριτς στο «παιχνίδι του θρόνου» και η αναγνώριση της αρχής του τέλους μιας ιστορικής εποχής! (video)
Η 68η Χρυσή Μπάλα αναμένει το νέο κάτοχό της το βράδυ της Δευτέρας (28/10) στο Παρίσι  και με αφορμή τα «ποδοσφαιρικά Όσκαρ», το BN Sports ερμηνεύει την ποδοσφαιρική αναγνώριση ως ηθική δικαίωση του μοναδικού που «έσπασε» το δίπολο των GOATs και έγινε ισάξιός τους, υπενθυμίζοντας πρώτος τη… θνητότητά τους στο πλήρωμα του χρόνου. 

Γράφει ο Νικόλας Κανελλόπουλος 

Βινίσιους Τζούνιορ, Τζουντ Μπέλιγχαμ, Ρόδρι. Αυτοί είναι, κατά σειρά υποψηφιότητας, οι τρεις διεκδικητές της φετινής Χρυσής Μπάλας, η 68η έκδοση της οποίας θα λάβει χώρα μεθαύριο ημέρα Δευτέρα (28/10) στο Théâtre du Châtelet του Παρισιού. Δίχως υπερβολή, πρόκειται, πρακτικά, για τα Όσκαρ του ποδοσφαίρου. Όπως στην λαμπερότερη ετήσια βραδιά του παγκόσμιου σινεμά, έτσι και στην αντίστοιχη ποδοσφαιρική, η «αφρόκρεμα» συγκεντρώνεται για να μαρτυρήσει τη βράβευση των πιο εξέχοντων μελών της. 

Η περασμένη 15ετία σημαδεύτηκε από την κόντρα των δύο κορυφαίων παικτών του καιρού μας, ίσως και της ιστορίας του αθλήματος, του Λιονέλ Μέσι και του Κριστιάνο Ρονάλντο, οι οποίοι συστηματικά εναλλάσσονταν στην διαδοχή αυτού του «παιχνιδιού του χρυσού θρόνου», χάρη στα απόκοσμα κατορθώματά τους. Το μακρινό πια 2007 ο Κακά λαμβάνει το βραβείο ως ηγέτης της Πρωταθλήτριας Ευρώπης Μίλαν και γράφει… διπλή ιστορία εν αγνοία του – όλων μας: είναι ο τελευταίος κάτοχος προ της δυναστείας των δύο επίδοξων GOATs, που διήρκησε για ακριβώς 10 ολόκληρα χρόνια, και έως σήμερα συνεχίζεται. Έμελλε τότε, το βράδυ εκείνο της 3ης Δεκεμβρίου 2018 στο Παρίσι, να κοπεί στα δύο κυριολεκτικά αυτό το πρωτοφανές δίπολο, όταν ανακοινώθηκε μια βράβευση – δικαίωση, όχι μόνο ποδοσφαιρική. Αυτή του Λούκα Μόντριτς. 


Μεγάλωσε στον πόλεμο της Κροατίας τη δεκαετία του 1990, «γαλουχήθηκε» από το θάνατο. Ο «γιος του πολέμου», όπως χαρακτηριστικά τιτλοφορείται η βιογραφία του, μετρά τότε ήδη έξι χρόνια στη Ρεάλ Μαδρίτης, αποτέλεσε – και είναι ακόμη – μέλος της ομάδας, η οποία κάποτε κατακτούσε κατά… βούληση τρεις συνεχόμενες φορές την Ευρώπη (2016, 2017, 2018), τέσσερις συνολικά (2014). Οι 26 συμμετοχές, οι έξι ασίστ και το μόλις ένα τέρμα τη χρονιά εκείνη είναι η κορυφή του… παγόβουνου· η πραγματική συνεισφορά του ήταν εξ αρχής το περίτεχνο build up, χάρη σ’ αυτό το δώρο ήταν το «αντίδοτο» στην κραταιά τότε Μπαρτσελόνα των Μέσι, Τσάβι, Μπουσκέτς και Ινιέστα, λίγο προτού παρουσιαστούν στη Βαρκελώνη Νεϊμάρ και Λουίς Σουάρες. Ήρθε ως καχεκτικός και άτιτλος από την Τότεναμ το 2012 και το επόμενο καλοκαίρι μόλις (όταν μεταγράφηκε ο Γκάρεθ Μπέιλ από την… Τότεναμ, ως η ακριβότερη μετακίνηση στην ιστορία, έναντι 100 εκατομμυρίων ευρώ) χλευάστηκε δημοσίως από τη Marca, καθώς ψηφίστηκε από τους οπαδούς ως η χειρότερη μεταγραφή ξένου για το club. Διέψευσε άπαντες. Ταπεινά, αλλά εξ ίσου επιβλητικά και πανηγυρικά.  



Η περίπτωση του Λούκα είναι ιδιαίτερη, όπως άλλωστε θα συνέβαινε με την ανάλογη πρόοδο στη ζωή οποιουδήποτε παιδιού - βοσκού εν μέσω πολέμου: στην Κροατία είναι εθνικός ήρωας και ως τέτοιος χαίρει καθολικής αναγνώρισης, όχι μόνο από τους φιλάθλους, αλλά και από τους συμπαίκτες του. Όλοι τους, με ηγέτη εκείνον, ως πρώτοι μεταξύ ίσων  (οι Σούμπασιτς, Ράκιτις, Πέρισιτς, ο «δικός» μας Βίντα, ο Κάλινιτς) στην υπέροχη εκδοχή της «Χρβάτσκα», η οποία ξεπέρασε την αντίστοιχη του 1998, φτάνοντας στον τελικό του Μουντιάλ της Ρωσίας, όπου και έχασε με 4-2 από την Γαλλία του τότε έφηβου wonderkid Κιλιάν Εμπαπέ. Μόλις στα 18 του έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής, καθολικά αναγνωρισμένος – στην αντίστοιχη ηλικία ο Μόντριτς δίνεται δανεικός στη Ζρίνσκι Μόσταρ, ύστερα από την παρθενική του χρονιά στη Ντιναμό Ζάγκρεπ.    


Στην εξαετία που μεσολάβησε από τότε, «απλώς» μεγαλώνει το μύθο του: τέσσερεις La Liga (2017, 2020, 2022, 2024), ισάριθμα Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων (2017, 2018, 2019, 2023), πέντε Super Cup Ισπανίας (2013, 2018, 2020, 2022, 2024) και φυσικά τα έξι Champions League, που του εξασφάλισαν υστεροφημία ταυτόσημη με αυτή του πολυνίκη του θεσμού στους «μερένχες» μαζί με τα έξι του Πάκο Χέντο τη δεκαετία του 1950, συνθέτουν το μωσαϊκό μιας διαδρομής από την αμφισβήτηση στο θρίαμβο, προσωπικό πρώτα, δεδομένης και της χλεύης που υπέστη. Η Χρυσή Μπάλα αφιερώνεται αφενός στο καχεκτικό και φοβισμένο παιδί που ζούσε στις βόμβες στην πόλη του Ζάνταρ πριν από 30 περίπου χρόνια· αφετέρου αποτέλεσε την πρώτη ηχηρή δήλωση πως το πλήρωμα του χρόνου έρχεται όποιος και αν είσαι και αργά ή γρήγορα, η ζωή θα σε προσπεράσει.   
 
​
 
 
Εδώ ακριβώς έγκειται και η ουσία του θεσμού, ο οποίος (μπορεί να αποδείξει πως) δεν είναι μόνο λαμπερό galla παγκόσμιας εμβέλειας. Η ανάδειξη της προσωπικής ιστορίας του νικητή – όχι μόνο της αθλητικής – και η διδακτική διαδρομή της, το αποτέλεσμα της οποίας δεν είναι μόνο αγωνιστική επιβράβευση, αλλά και ηθική δικαίωση. Η εποχή διαμορφώνεται μέσα από τα δικά τους ξεχωριστά βιώματα. Έτσι επιβεβαιώνουν και την ιστορικότητα από την οποία η ίδια, ούτως ή άλλως, ορίζεται. Απλά και με άλλα λόγια, στην αλλαγή της η ζωή συναντά και προϋποθέτει την επιβεβαίωσή της. Ο Μόντριτς άλλαξε τη ζωή του για πάντα και καθόρισε για τα καλά τη δική του εποχή…

 


www.bnsports.gr 


Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0