Ήταν 24 του Απρίλη το 2007 όταν έλαβε χώρα ένας από τους συναρπαστικότερους ημιτελικούς στην ιστορία του Champions League. Δυο πάλαι ποτέ υπερδυνάμεις του θεσμού (Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μίλαν) έδωσαν μια πραγματική ποδοσφαιρική παράσταση, με τον Κακά να ξεχωρίζει και τον Κύρο Βασσάρα να…διευθύνει.
Γράφει ο Μάνος Φυρογένης
Η λογική λέει πως όσο μακρύτερα φτάνει μια ομάδα σε μια διεθνή διοργάνωση, τόσο περισσότερο προσέχει τα νώτα της, αγωνιζόμενη προσεκτικά και με μια κάποια σκοπιμότητα. Υπάρχει όμως κοινή λογική στο ποδόσφαιρο; Η απάντηση είναι ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ και ο πρώτος ημιτελικός ανάμεσα σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μίλαν στο Ολντ Τράφορντ μια τέτοια μέρα δεκαπέντε χρόνια πίσω, αποτελεί πρώτης τάξεως παράδειγμα.
Τη σεζόν 2006-07 τρεις εκ των κορυφαίων τεσσάρων συλλόγων που είχαν φτάσει ως την ημιτελική φάση του UEFA Champions League ήταν από το Νησί. Παρόλα αυτά το τρόπαιο κατέληξε σε ιταλικά χέρια αν και η στατιστική δεν ήταν με το μέρος τους. Και πως να μη συμβεί άλλωστε με την απροσπέλαστη τότε Μίλαν; Ήταν μεγάλο το πλήγμα της απώλειας του τελικού της προπροηγούμενης χρονιάς και κυρίως ο τρόπος που ήρθε (επική ανατροπή Λίβερπουλ στην Κωνσταντινούπολη το 2005), για να μην πάρει την εκδίκηση της.
Για να συμβεί βέβαια αυτό, οι «ροσονέρι» έπρεπε να περάσουν το εμπόδιο των «κόκκινων διαβόλων». Δυο μεγέθη δυσθεώρητα στον ποδοσφαιρικό χάρτη της εποχής εκείνης, τα οποία χάρισαν έναν από τους επικότερους ημιτελικούς στην ιστορία του θεσμού, μια παράσταση στο «Θέατρο των Ονείρων».
Το χρονικό της πορείας μέχρι την «τιτανομαχία»
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Μίλαν τερμάτισαν στην πρώτη θέση του εκάστοτε ομίλου της φάσης των «32» της διοργάνωσης και πήραν το εισιτήριο για την επόμενη φάση του θεσμού. Η πρόκριση τους δεν ήταν όσο άνετη αναμενόταν, ειδικά για τη Μίλαν μιας και ΑΕΚ και Λιλ της έβαλαν δύσκολα, υποχρεώνοντας τη σε δυο ήττες. Παρά ταύτα η εμπειρία και η ποιότητα του ρόστερ της ήταν τέτοια που έπαιρνε αυτό που ήθελε όταν η μπάλα «έκαιγε». Γεγονός που αποδείχθηκε περίτρανα και στη συνέχεια.
Η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε στην πρώτη νοκ-αουτ διασταύρωση να κληρωθούν με τις ομάδες που είχαν καταλάβει τη δεύτερη θέση στον όμιλο της άλλης και το αντίστροφο. Οι κόκκινοι διάβολοι με δυο κυνικές νίκες (1-0) συνέχισαν στα προημιτελικά αποκλείοντας τη Λιλ ενώ και οι Ιταλοί, αν και «ίδρωσαν» και χρειάστηκαν το έξτρα τριαντάλεπτο της παράτασης, ξεπέρασαν με τη σειρά τους το εμπόδιο της Σέλτικ (0-0, 1-0 στην παράταση) και «έκλεισαν θέση» στους καλύτερους «8».
Το πρώτο σκέλος των προημιτελικών του θεσμού είχε αφήσει ανοιχτούς λογαριασμούς και για τα δυο σωματεία. Οι Μιλανέζοι παραχώρησαν στη Μπάγερν Μονάχου ισοπαλία με γκολ στο Σαν Σίρο (2-2) ενώ οι «μπέμπηδες» ηττήθηκαν με 2-1 στην «Αιώνια Πόλη» από τη Ρόμα, αγωνιζόμενοι με δέκα παίκτες για παραπάνω από ένα ημίχρονο εξαιτίας αποβολής του Πολ Σκόουλς. Και παρόλο που οι ρεβάνς είχαν μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας, εντούτοις έκαναν «παρέλαση». Εκκωφαντικό διπλό μέσα στο Μόναχο για τη Μίλαν (2-0), πάρτι στο Ολντ Τράφορντ για την Μάντσεστερ με 7-1(!).
Η ημέρα της «παράστασης»
Κάπως έτσι έφτασε το τέλος του Απρίλη και η πρώτη μεταξύ τους αναμέτρηση, με φόντο τον τελικό της Αθήνας. Όσοι βρέθηκαν εκείνο το βράδυ στο κατάμεστο «Θέατρο των ονείρων» έγιναν μάρτυρες μιας αλησμόνητης αναμέτρησης με τεράστιο διακύβευμα. «Άρχοντας του αγώνα» ο κορυφαίος Έλληνας διαιτητής όλων των εποχών, Κύρος Βασάρας.
Οι γηπεδούχοι ξεκίνησαν φουριόζοι στην αναμέτρηση και μόλις στο 5’ πήραν κεφάλι στο σκορ, όταν ο Ντίντα έκανε λάθος εκτίμηση στην κεφαλιά του Κριστιάνο Ρονάλντο και παρόλο που προσπάθησε να αποσοβήσει το μοιραίο, έσπρωξε ο ίδιος τη μπάλα στο βάθος της εστίας του. Το πρώτο εικοσάλεπτο άνηκε δικαιωματικά στους «κόκκινους διάβολους» και τον δραστήριο Πορτογάλο σταρ. Αφού όμως δεν κατάφεραν να πετύχουν ένα δεύτερο τέρμα, οι «ροσονέρι» πήραν μέτρα στο γήπεδο και τους τιμώρησαν.
Στο 22’ λεπτό μίλησε η «κλάση» του Κακά, του μετέπειτα νικητή της «Χρυσής Μπάλας» για εκείνη τη σεζόν. Ο Βραζιλιάνος άσος πλάσαρε έξοχα με το αριστερό τον Φαν ντερ Σαρ και πάγωσε το Ολντ Τράφορντ. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο 25χρονος τότε βιρτουόζος μεσοεπιθετικός έβαλε μπροστά τη Μίλαν λίγο πριν το ημίχρονο (37’) προκαλώντας «τρικυμία» στην άμυνα των γηπεδούχων. Έβγαλε εκτός φάσης τον Φλέτσερ με καθαρό τζαρτζάρισμα, έστειλε τον Χαίντσε πάνω στον Εβρά, με ένα μαγικό τσίμπημα της μπάλας σαν σε σύγκρουση μονοθέσιων της F1 και τελείωσε ψύχραιμα τη φάση με πλασέ στην αριστερή γωνία του Ολλανδού τερματοφύλακα. Ένα γκολ αντάξιο της φινέτσας του και του ποδοσφαιρικού του IQ.
Mamma mia, che bello ricordare questi momenti ❤️? https://t.co/uZgVHZ985J
— Kaka (@KAKA) November 22, 2021
Οι αναγκαστικές αλλαγές των Μαλντίνι και Γκατούζο στις αρχές του β’ μέρους λειτούργησαν ευεργετικά για τους παίκτες του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, οι οποίοι στο τελευταίο τριανταπεντάλεπτο πίεσαν για την ισοφάριση. Και αυτή δεν άργησε να έρθει. Στο 59’ λεπτό ο Ρούνεϊ τρύπωσε στο κέντρο της άμυνας των Μιλανέζων, νικώντας για πρώτη φορά τον Αλεσάντρο Νέστα και έφερε το ματς στην απόλυτη ισορροπία. Οι Βρετανοί είχαν την πρωτοβουλία των κινήσεων και έψαξαν περισσότερο και με καλύτερες προϋποθέσεις το τρίτο τέρμα, το οποίο ναι μεν άργησε αλλά ήρθε. Στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων, ο Γουέιν Ρούνεϊ έδωσε και πάλι τη λύση με ένα δυνατό σουτ στην κλειστή γωνία του Ντίντα, αιφνιδιάζοντας τον υψηλόσωμο Βραζιλιάνο γκολκίπερ.
Η αρμάδα του Σερ Άλεξ έδειξε επιμονή και υπομονή σε εκείνο το συναρπαστικό πρώτο παιχνίδι της σειράς και έκανε τη μεγάλη ανατροπή, παρά το σόου του Ρικάρντο Κακά. Μια νίκη βέβαια χωρίς αντίκρισμα.
Και αυτό διότι, ο μετρ του θεσμού, Κάρλο Αντσελότι παρουσίασε μια αριστουργηματική Μίλαν στον αγώνα του Σαν Σίρο, οδηγώντας τη χαρισματική εκείνη ομάδα στον τελικό του Ολυμπιακού Σταδίου της Αθήνας. Εκεί που κατέκτησε τον τίτλο της εξιλέωσης (2-1) για ότι είχαν πάθει οι «ροσονέρι» δυο χρόνια νωρίτερα στην Κωνσταντινούπολη απέναντι στον ίδιο αντίπαλο, τη Λίβερπουλ. Σε μια χρονιά που έλαμψε το ταλέντο του Κακά, τον οποίο ο μεγάλος Πελέ είχε χαρακτηρίσει ως τον τέλειο ποδοσφαιριστή. Ο πιο «Ευρωπαίος» Βραζιλιάνος που έχει δει το άθλημα.
www.bnsports.gr
