«Be water, my friend!»: Ο δρόμος του χρυσαφένιου μεταξιού αθανασίας του Μάικλ Φελπς! (video)

Γραφει ο Νικόλας Κανελλόπουλος 

Ο Δεκέμβρης είχε κυριολεκτικά 9 τότε και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, η ενέργεια, στο πλατό ιδιαίτερη. Αιτία ο καλεσμένος εκείνης της μέρας, από τους πιο ξεχωριστούς κατά την εννιάχρονη διαδρομή της εκπομπής. Ο Πιερ Μπόρτον στην εικοσιπεντάλεπτη συνέντευξη που ακολουθεί στο ομώνυμο show του (Pierre Borton Show) γίνεται μάρτυρας μιας δημόσιας διδασκαλίας, φιλοσοφίας μιας ηπείρου ολόκληρης, με διαχρονικές διδαχές ευ ζειν και πνευματικότητα μοναδική. Απέναντι ο απόλυτος ενσαρκωτής της. Διαβασμένος, ακριβής, στοχευμένος, διαχρονικός, αυθεντικός, καινοτόμος, αξεπέραστος. Θρύλος.

Ο 31χρονος Μπρους Λι συζητά, απαντά και... διδάσκει κατά τη διάρκειά της και περίπου στα μισά της παραθέτει με παραστατικότητα απόλυτη λόγια με νόημα βαθύ, αφήνει τη στιγμή να απαθανατιστεί από το βίντεο και δημιουργεί δευτερόλεπτα που μένουν στην ιστορία. Το ιστορικό πλάνο καταγράφει έναν αφορισμό ανάλογων διαστάσεων: «Empty your mind, be formless. Shapeless, like water. If you put water into a cup, it becomes the cup. You put water into a bottle and it becomes the bottle. You put it in a teapot, it becomes the teapot. Now, water can flow or it can crash. Be water, my friend.». Ήταν από τις φορές που τα λόγια δεν «πέταξαν», κατά το θυμόσοφο λατινικό ρητό, ούτε «έμειναν» απλώς, χαράχτηκαν ανεξίτηλα. Τι ήθελε, όμως, να πει ο ποιητής εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ του 1971; 




«Ο Μάικλ ταλαιπωρείται πολύ από την διαταραχή του, η οποία είναι πολύ έντονη και δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί. Παρόλ' αυτά, όταν είχε αγώνες κολύμβησης σε ηλικία 9 και 10 ετών, κατάφερνε να παραμείνει συγκεντρωμένος για τέσσερις ώρες, ακόμα κι αν κολυμπούσε μόνο για τρία με τέσσερα λεπτα, κι αυτό γιατί η κολύμβηση είναι το πάθος του». Τάδε έφη η μητέρα Ντέμπι για τον γιο, για τον οποίο η σύνδεση με το νερό έμελλε να αποτελέσει λύση και πρόβλημα ταυτόχρονα, έκφραση προσωπική και πισωγύρισμα, φως και σκοτάδι μαζί. Λογικό γι' αυτόν που στα 10 του καταρρίπτει εθνικό ρεκόρ στα 100 μέτρα πεταλούδα και ακριβώς στην τομή των χιλιετιών το 2000 γίνεται κάτοχος παγκόσμιου (!) στα σκάρτα 16 του (15 ετών και 9 μηνών).

Με τις περγαμηνές του wonderkid να βρίσκουν νομοτελειακή και ασύγκριτη επιβεβαίωση στο μέλλον, ο Φελπς ξεκινά το ταξίδι του στις Ολυμπιάδες της Γης στον τόπο γέννησής τους, στην Αθήνα, και τι πιο καρμικό να μεταμορφωθεί στον  θρύλο που αποχώρησε με αφετηρία τη χώρα των μύθων. Απολογισμός οκτώ μετάλλια συνολικά, έξι χρυσά (200 και 400 μέτρα μικτής ατομικής, 100 και 200 μέτρα πεταλούδας, 4x200 ελευθέρας και 4x100 μικτής ομαδικής) και δύο χάλκινα (200 μέτρα ελευθέρας και 4x100 μέτρα ελευθέρας). Οι πισίνες είχαν βρει τον εκλεκτό τους. 



Απέδειξε πως ήταν ο... Ποσειδώνας τους, τέσσερα χρόνια μετά. Προσαρμοστικότητα, ευελιξία πνευματική, χάρη σ' ένα «άδειο» από σκέψεις μυαλό, που ακολουθεί τη ροή γιατί αυτό το ίδιο γίνεται τέτοια, όπου βρεθεί, οποτεδήποτε. Αυτό εννοεί η ρήση του Μπρους. Ό,τι ακριβώς... στερήθηκε από αυτές, τις ίδιες πισίνες που του χάρισαν τα πάντα και ο ίδιος το ανταπέδωσε, αλλάζοντας για πάντα τους όρους τους. Βάζοντας, απλά, τους δικούς του. Ο Μαρκ Σπιτσ των επτά χρυσών μεταλλίων στο στήθος δε θα μπορούσε ποτέ να ξεχαστεί, χρόνια τώρα όμως πρώτος είναι άλλος. Πρώτος των πρώτων, δηλαδή, μεταξύ αυτών των... δύο. 

 

Κατακαλόκαιρο, όπως και τώρα, χρόνια πριν πια, σχεδόν 20. Πριν τα σκοτάδια της κατάθλιψης, του αλκοολισμού, τις σκέψεις αυτοκτονίας και της κενού νοήματος ζωης κατά τη περίοδο, μάλιστα, της κολυμβητικής του αυτοκρατορίας, μία μέρα Σαββάτου, ημερολογιακά οριακά σαν σήμερα (16 Αυγούστου τότε), ο Μάικλ Φελπς προσδίδει εφάπαξ απαράμιλλη παρακαταθήκη στην Ολυμπιάδα του Πεκίνου, διαβαίνοντας κι ο ίδιος το κατώφλι της αθανασίας. Όχι μόνο του αθλήματος, αλλά και του αθλητισμού, 36 χρόνια μετά το Μόναχο και τον συμπατριώτη του... ομόλογο στο legacy του νερού: κατέκτησε το όγδοο χρυσό μετάλλιο στην ίδια Ολυμπιάδα στα 4x100 μικτής (3.29.34 ο χρόνος τους μαζί με τους Άαρον Πέιρσολ, Μπρένταν Χάνσεν και Τζέισον Λέζακ μάλιστα, να συνιστά παγκόσμιο ρεκόρ), αντικαθιστώντας την... δική τους εθνική ομάδα από τις 21 Αυγούστου των Ολυμπιακών της Αθήνας. Ακολούθησαν κατά σειρά Αυστραλία, Ιαπωνία, ενώ 4η ήταν η Ρωσία με 3.31.92 και νέο ευρωπαϊκό ρεκόρ. 



Τα ιστορικά επιτεύγματα αποτελούν εξ ορισμού σπουδαίες προκλήσεις και οι δοκιμασίες τους ξεπερνούν τα όρια. Ανάλογο ρόλο θα είχε, λοιπόν, στην ιστορία του Αμερικανού, ο Σέρβος κολυμβητής Μίλοραντ Τσάβιτς, αποστολή του οποίου ήταν η παρεμπόδιση εκπλήρωσης του κάρματος του Αμερικανού με την κατάκτηση του όγδοου χρυσού, επιτυχία που θα συνεπαγόταν τη δικιά του θέση στην Ιστορία, η πρωτιά της οποίας κρίνεται στα χιλιοστά ή στα δέκατα του δευτερολέπτου, σε μια στιγμή. Η νίκη του Φελπς για ακριβώς ένα δέκατο του δευτερολέπτου (50.58'' έναντι 50.59'') επιφέρει την αρχική ένσταση των Σέρβων και τον μετέπειτα εκνευρισμό τους στην άρνηση της Ομοσπονδίας να δημοσιοποιήσει τα βίντεο του τερματισμού, παρά μόνο μέρες αργότερα κι όχι αμέσως μετά την εξέτασή τους, αφού στην κούρσα ο Μάικλ βρισκόταν δεύτερος για 0.62''. Το αποτέλεσμα απαράλλακτο και ως εκ τούτου η Ιστορία γραμμένη. Από αυτό, με αυτό, για αυτό.



Ο Μπρους Λι αφήνει την τελευταία του πνοή μυστηριωδώς την 20η Ιουλίου 1973, 19 μήνες μετά από εκείνη τη συνέντευξη, ενώ ένα χρόνο πριν μόλις, ο Σπιτς γινόταν η ζωντανή απόδειξη πως υπάρχουν ρεκόρ άπιαστα, μέχρι απλά να καταρριφθούν. Έστω και χρόνια μετά, όπως αρμόζει στο μεγαλείο αυτών που έδειξαν τον δρόμο και τον χάραξαν εκεί που δεν υπήρξε ποτέ. Όπως ακριβώς έκανε ο... aquaman Μάικλ Φελπς, που δημούργησε, νικώντας και τους δαίμονές του, το δικό του μοναδικό μονοπάτι υστεροφημίας, στο οποίο οι επόμενοι υποχρεούνται να βρεθούν για να τον προσπεράσουν. Αν ποτέ αυτό συμβεί. Έτσι κάποτε έλεγαν - λέγαμε - και για τον καινοτόμο του Μονάχου. Πόσοι, όμως, αλήθεια, μπορούν να γίνουν σαν το νερό;