Γράφει ο Νικόλας Κανελλόπουλος
Σημειολογία. Όρος σύνθετος, από το αρχαιοελληνικό «σημεῖον» και το επίσης ουσιαστικό «λόγος», εκ του ρήματος «λέγω». Η μελέτη των σημείων και των συμβόλων και φυσικά της ερμηνείας τους, που από κοινού δημιουργούν νοήματα συμπυκνωμένα των γεγονότων γύρω μας. Η καθημερινότητα αποκρυπτογραφημένη, εν ολίγοις, η Ζωή. Έννοια ιδιαίτερη, καθ’ ότι πολυδιάστατη. Εξοικείωση με αυτή τη λεγόμενη «διαφορετική ματιά» των πραγμάτων. Γλωσσολογία, φιλοσοφία, κοινωνιολογία οι επιστημονικές προεκτάσεις της, με αφετηρία την πρώτη (γιατί πρέπει να ξέρουμε για τι μιλάμε, ο πρόλογος δεν είναι τυχαίος) και άμεση, ταυτόχρονη συνύπαρξη όλων ως εγχείρημα αφαιρετικής διερεύνησης της πραγματικότητας· αυτομάτως την αυτόματη μετάθεσή της σ’ ένα πεδίο φιλοσοφικό και, εξ ορισμού επομένως, πνευματώδες. 
Προσαρμοστικότητα στη θεματική με… άριστα δέκα, το μόνο που απαιτείται είναι η εύρεση των δεδομένων αυτών που θα την ενεργοποιήσουν: είτε μιλάμε για πρόσωπα και αποφάσεις, είτε για τόπο, χρόνο και συνθήκες, είτε και για… όλα αυτά μαζί, η σημειολογία υπάρχει και μας δίνει τα «εργαλεία» προς την ερμηνεία της. Τα σημάδια της, που (καλό θα ήταν να) αποτελούν πυξίδα μας στη ζωή μας – γιατί, ναι, σωστά το ερμηνεύετε, το ετυμολογικό και πρακτικό μήνυμα της επιστήμης και το μεγαλύτερό της δώρο, είναι η αλλαγή της «ματιάς» μας στα πράγματα. Όπου «ματιά», η σκέψη μας.
Σήμερα, καθόλου δεν θα ταλαιπωρηθούμε στο ψάξιμο, είναι από μόνη της η ιστορία μας τέτοια. Ορίζεται από αυτήν, την ενσαρκώνει και την επιβεβαιώνει, λαμβάνοντας, έτσι, τη θέση που της αξίζει ως προς τη σημασία της και τον χρόνο της στη συλλογική μνήμη. Σ' αυτήν αφιερωμένη η σημερινή μέρα, εξ ου και η εκτενής αναφορά της. Κάποτε το 1990 ο ΟΦΗ δεν κατάφερε να κάνει την κορυφαία του υπέρβαση και να ζήσει την μεγαλύτερη βραδιά της ιστορίας του, μέχρι την επόμενη: αν και εξαιρετικός, ηττήθηκε με 4-2 και είδε τον (μέχρι και σήμερα) πολυνίκη του θεσμού Ολυμπιακό να προσθέτει το 17ο Κύπελλο στο… βιογραφικό του. Οι Γιώτης Τσαλουχίδης (12’, 69’) και Λάγιος Ντέταρι (29’, 69’) πανηγυρίζουν έκαστος δις, ανατρέποντας την… ανατροπή των Κρητικών που εντός πέντε λεπτών νωρίς στο δεύτερο μέρος, είχαν ισοφαρίσει σε 2-2 από το 2-0 της ανάπαυλας με τους Γιώργο Βλαστό (48’) και Νικόλα Τσίμπο (53’).
Στο τέλος όλοι οι «ερυθρόλευκοι» του Ίμρε Κόμορα χαμογέλασαν στην απονομή του ΟΑΚΑ, αφήνοντας τον ιστορικό Όμιλο του Ευγένιου Γκέραρντ με τη μισή χαρά του φιναλίστ… άχαρη στο τέλος της πολλές φορές, αναμένοντας τη δεύτερη – ή την τρίτη – ευκαιρία του. Και αυτή η «επόμενη» στιγμή είναι σήμερα! Μια στιγμή, δεύτερη, όμως, ή τρίτη; Κανένα πρόβλημα! Τρίτη παρουσία σε τελικό Κυπέλλου (1987, 1990, 2025), δεύτερη πράγματι όμως, γιατί απλά στο δρόμο του είναι ξανά ο Ολυμπιακός, με την αφοπλιστική ταύτιση να έρχεται κοιτώντας το ημερολόγιο: 17 Μαϊου τότε και τώρα, ακριβώς 35 χρόνια και 12.784 μέρες αργότερα!
Αμφίσημη ανάγνωση αναμφίβολα για κάθε έναν, ανάλογα με το στόχο που απόψε υπηρετεί: επανάληψη της «ερυθρόλευκης» ιστορίας και επιβεβαίωση κυριαρχίας ή απόρριψη της προκατάληψης και – επιτέλους – επαναδημιουργία της Ιστορίας, όπως αυτή τη φορά του αξίζει, ειδικά φέτος; Εξ ορισμού διαφορετικές οπτικές, συνδεδεμένες θεματολογικά άρτια, όμως, περιεχόμενο κοινό μιας κοινής ιδέας, αυτή της δικαίωσης και της ανταμοιβής. Η σημειολογία είναι η παράδοση στην ρομαντική της μορφή, και ρομαντισμός σημαίνει – και χρειάζεται – όμορφες ιστορίες. Η απονομή του ΟΦΗ θα κάνει τη δικαίωσή του ιστορική ευκαιρία και τη συσχέτιση λίγο παραπάνω «διαφορετική», χάρη στη ρομαντική αυτή ματιά. Δύο χρόνια μετά την «παρουσία» του κουμπάρου του σ' ε΄μας για το ίδιο κατόρθωμα, τρεις μήνες αργότερα από ένα ακόμη δικό του, ως ομόλογος του τότε μέντορά του αυτή τη φορά. Όσο για την ενίσχυσή της, θα φροντίσει ο χρόνος. Μια τέτοια ιδέα είναι και ο ΟΦΗ. Αυτή ακριβώς τη γλύκα, άλλωστε, δεν υπόσχεται και η ερμηνεία των συμβόλων; 
Οι ενδεκάδες:
Ολυμπιακός (Ιμρε Κόμορα): Ταληκριάδης, Αποστολάκης, Καραταϊδης, Τσαλουχίδης, Παχατουρίδης, Αλεξίου, Μαυρομάτης (76′ Τσιαντάκης), Κωφίδης (89′ Δρακόπουλος), Αναστόπουλος, Ντέταρι, ΜητρόπουλοςΟΦΗ (Έγκεν Γκέραρντ): Χανιωτάκης, Βάβουλας, Γκουλής (81′ Τσινός), Πατεμτζής, Ανδριανίδης, Ίσις, Τσίμπος, Βέρα, Βλαστός (83′ Μπατσινίλας), Νιόπλιας, Κάβουρας
