18/5/2013: Πάνε δέκα χρόνια από τον «τελευταίο χορό» του Ντέιβιντ Μπέκαμ. Έχουν συμπληρωθεί ακριβώς δέκα χρόνια, κι’ όμως... Ο Άγγλος δεν είναι μία συνηθισμένη περσόνα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Ο ίδιος έχει επιλέξει να δώσει μία διαφορετική μάχη, μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους. Σε απόσταση ασφαλείας από τους πάγκους και τις κερκίδες, αλλά από την πρώτη γραμμή υπεράσπισης των δικαιωμάτων των παιδιών, ως πρεσβευτής καλής θελήσεως της UNICEF.
Γράφει ο Δημήτρης Τσάκνης
Το «κύκνειο άσμα»
Ήταν 18 Μαίου 2013, όταν ο σπουδαίος Άγγλος μέσος, Ντέιβιντ Μπέκαμ αποφάσισε να «σκοτώσει» τον ποδοσφαιριστή μέσα του και να τερματίσει την πλούσια ποδοσφαιρική καριέρα του. Το έπραξε κι αυτό αντισυμβατικά, φορώντας την φανέλα της νεόπλουτης τότε Παρί Σεν Ζερμέν σε ένα παιχνίδι πρωταθλήματος απέναντι στη Μπρεστ. Το standing ovation εκπληκτικό, όπως άλλωστε προσήκει σε μία ποδοσφαιρική φιγούρα του βεληνεκούς του. Το παιχνίδι στην κυριολεξία «πάγωσε» την στιγμή της αλλαγής του, στο 80ο λεπτό. Ήταν η στιγμή που «φίλοι και εχθροί» έσπευσαν να προσφέρουν ένα χάδι παρηγοριάς στον απαρηγόρητο Μπέκαμ, μπροστά στα συγκινημένα μάτια 49.000 περίπου θεατών, μεταξύ των οποίων βρισκόταν η οικογένειά του, ο νέος ιδιοκτήτης της Παρί, Νασέρ Αλ-Κελαϊφί, ο τότε Πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολάς Σαρκοζί και ο προπονητής του, Κάρλο Ανσελότι!
Η αντισυμβατικότητά του έγκειται στο γεγονός ότι αποφάσισε να ψελλίσει αντίο, υπηρετώντας την φανέλα μιας ποδοσφαιρικής δύναμης που μόλις τότε ανέτειλλε στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Αποτέλεσε με αυτό τον τρόπο, τον πρώτο πραγματικά σπουδαίο απόφοιτο μιας ομάδας, με φιλοδοξίες να συγκριθεί με τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Ουδείς γνωρίζει σε τι βαθμό είχε προλάβει να δεθεί με το Παρίσι στους πέντε μήνες θητείας του στην «πόλη του φωτός». Πιθανότατα, κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί κάτι τέτοιο, ιδίως εάν στην συζήτηση εισέλθει η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με την οποία μεγαλούργησε και καθιερώθηκε στην κορυφή. Ειρωνεία και μάλιστα τραγική αποτελεί το γεγονός πως ο γεννηθείς στο ανατολικό Λονδίνο Ντέιβιντ, αποφάσισε να αποχαιρετήσει τον ποδοσφαιριστή Μπέκαμ στο Παρίσι. Ρόλο σε αυτό ίσως να έπαιξε ασυναίσθητα ο θαυμασμός του «Becks» για τον Έρικ Καντονά, τον οποίο αντιμετώπισε ως ποδοσφαιρικό μέντορα.
(Κόκκινος) διάβολος «από κούνια»
Από μικρός ενσωματώθηκε στην ομάδα της καρδιάς του, όπως έχει εξομολογηθεί και ο ίδιος. Για την υπογραφή του έριζαν αρκετές ομάδες, όμως η αγάπη του πατέρα του Τεντ, τον έσπρωξε στην αγκαλιά του Σερ Άλεξ. Στο Μάντσεστερ ήταν σχεδόν νομοτελειακά γραφτό να ζήσει μεγάλες στιγμές. Αγωνίστηκε πλάι σε υπερπαίκτες της εποχής, όπως ο Έρικ Καντονά, ο Ρόι Κιν, ο Πίτερ Σμάιχελ και ωρίμασε ποδοσφαιρικά, παρέα με την, ίσως, πιο προικισμένη φουρνιά ποδοσφαιριστών, όπως ο Ράιαν Γκιγκς, τα αδέρφια Νέβιλ και ο Πολ Σκόουλς. Το τέρμα που σημείωσε με αντίπαλο την Γουίμπλεντον την χρονιά 1996/1997 υπήρξε ανεπανάληπτο και δείγμα πως ένα σπουδαίο ποδοσφαιρικό προϊόν «γεννιέται» στο Μάντσεστερ. Όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος, ένιωσε πραγματικά χαρούμενος για το γκολ που πέτυχε. Ωστόσο τίποτα δεν μπορούσε να συγκριθεί με την αντίδραση και τα εύσημα που έλαβε από τον Έρικ Καντονά.
Το ιστορικό «τρεμπλ» με οδηγό τον Σερ Άλεξ
Το ιστορικό «τρεμπλ» που κατέκτησε με την φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τη σεζόν 1998/1999 προβάλλει ως ένα σπάνιο και άφθαστο (για ποδοσφαιριστή) επίτευγμα, αν αναλογιστεί κανείς την δυσκολία για μία ομάδα στο «Νησί» να κατακτήσει σε μία αγωνιστική περίοδο, Τσάμπιονς Λιγκ, Πρέμιερ Λιγκ και FA Cup, με την μισητή αντίπαλο, την Μάντσεστερ Σίτι να απειλεί συμπτωματικά αυτή την επίδοση την εφετινή αγωνιστική περίοδο. Με την φανέλα των «κόκκινων διαβόλων» ο Ντέιβιντ Μπέκαμ πανηγύρισε συνολικά 6 πρωταθλήματα Αγγλίας, ένα Τσάμπιονς Λιγκ και 2 Κύπελλα Αγγλίας βάζοντας φαρδιά πλατιά την δική του «σφραγίδα». Στο Μάντσεστερ πέρασε μία ζωή. Παρέμεινε πιστός στον Σερ Άλεξ από το 1992 έως το 2003, καταγράφοντας 394 εμφανίσεις και επιτυγχάνοντας 85 γκολ.
Από «γκαλάκτικο» μετανάστης στην Καλιφόρνια
Το επόμενο κεφάλαιο για εκείνον άνοιξε το καλοκαίρι του 2003 στην Ρεάλ Μαδρίτης των «γκαλάκτικος» του Φλορεντίνο Πέρεθ. Στο Μπερναμπέου, παρέμεινε τέσσερα χρόνια και συναντήθηκε με πολλούς σταρ της εποχής. Κασίγιας, Ραούλ, Φίγκο, Ζιντάν, Όουεν, Ρονάλντο δίχως όμως να γνωρίσει τις δόξες που έζησε με την φανέλα των «κόκκινων διαβόλων». Η θητεία του στη Μαδρίτη ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ισπανίας την σεζόν 2006/2007. Ο επόμενος ποδοσφαιρικός ξενιτεμός υπήρξε ακόμη πιο ηχηρός. Τον Ιούλιο του 2007 αναχώρησε από τη Μαδρίτη με προορισμό το Λος Άντζελες και τους Γκάλαξι με την φανέλα των οποίων πανηγύρισε την κατάκτηση 2 πρωταθλημάτων. Δεν είναι υπερβολή για κάποιον να ισχυριστεί πως ο Ντέιβιντ Μπέκαμ ήταν ο άνθρωπος που χάραξε την «βασιλική οδό» πάνω στην οποία κινήθηκαν και άλλοι μεγάλοι ευρωπαίοι σταρ τα προσεχή έτη με σκοπό να αγωνιστούν στο MLS και να ζήσουν το «αμερικανικό όνειρο». Με το πρωτάθλημα που κατέκτησε το 2013 με την ΠΣΖ, έγινε ο πρώτος Άγγλος ποδοσφαιριστής που κατόρθωσε να πανηγυρίσει πρωταθλήματα σε τέσσερις χώρες (Αγγλία, Ισπανία, ΗΠΑ και Γαλλία).
Ο Άγγλος «ασθενής»
Οι επιδόσεις του με την φανέλα της Αγγλίας είναι εξίσου αξιομνημόνευτες. Είναι ο παίκτης που έως σήμερα φιγουράρει στην τρίτη θέση των παικτών με τις περισσότερες συμμετοχές με το εθνόσημο στο στήθος. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έχει ενδυθεί την πανοπλία των τριών λιονταριών 115 φορές, 10 λιγότερες από τον Πίτερ Σίλτον και 5 λιγότερες από τον Γουέιν Ρούνεϊ. Η «κατάρα» που κατατρύχει την εθνική ομάδα της Αγγλίας δεν στάθηκε ικανή να τον στέψει με «δάφνες δόξας». Από τη θητεία του στα «τρία λιοντάρια» ξεχωρίζει αναμφίβολα η παράστασή του, με «τέλειο θύμα» την Εθνική μας Ομάδα στους προκριματικούς αγώνες για το Μουντιάλ του 2002. Με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Μπέκαμ, η Αγγλία ισοφάρισε σε 2-2 στις καθυστερήσεις και εξασφάλισε το εισιτήριο για τα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νοτίου Κορέας. Δυστυχώς, η ένδοξη σελίδα για την Εθνική ομάδα της Αγγλίας και για τον Μπέκαμ προσωπικά, έμελλε να γραφτεί με αντίπαλο την Εθνική μας Ομάδα.
Bend It Like Beckham!
Στον μετέπειτα έντιμο βίο, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ απολαμβάνει μαζικής δημοφιλίας που αρμόζει σε έναν ροκ σταρ. Η οικογενειακή του ζωή και ο λαμπερός γάμος του με την Βικτόρια Μπέκαμ βρίσκονται στο επίκεντρο του κοσμικού ενδιαφέροντος και απασχολούν διαρκώς τα βρετανικά και διεθνή ταμπλόιντ. Η ιστορία του ενέπνευσε το σενάριο ταινίας, ενώ ο ίδιος, μαεστρικά, διαχειρίζεται με άνεση (τουλάχιστον έτσι δείχνει) την δίχως όρια εισβολή των μέσων ενημέρωσης στη σφαίρα του προσωπικού του βίου.
Προτιμά να απέχει συνειδητά από την ενεργό ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο, όπως άλλωστε συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις πρώην συμπαικτών του και παλαίμαχων ποδοσφαιριστών εν γένει. Έχοντας από το 2005 τιμηθεί με τον τίτλο του πρεσβευτή καλής θελήσεως της UNICEF, η δράση του επικεντρώνεται σχεδόν αποκλειστικά γύρω από τα ζητήματα ευαισθητοποίησης για την προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού. Επειδή όμως το παρελθόν δεν ξεγράφει, ο ίδιος, μαζί με άλλες μεγάλες δόξες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ συμμετέχει από το 2019 και έχει συνδεθεί με την αγορά της Salford City, μιας ομάδας που βρίσκεται στην 4η κατηγορία Αγγλίας, με σκοπό την σταδιακή ανάδειξη του συλλόγου σε υπολογίσιμη δύναμη. Βασικός παράγοντας βέβαια της Inter Miami στην MLS, έχει «αγκιστρωθεί» στις ΗΠΑ.
Τα δάκρυα συγκίνησης του Ντείβιντ Μπέκαμ είναι ακόμη νωπά. Υπενθυμίζουν αυτή την ακαταμάχητη έλξη που ασκεί το ρομαντικό ποδόσφαιρο σε εποχές όπου ο τρόπος με τον οποίο το άθλημα συστήνεται στο κοινό του, έχει αλλάξει. Ποιος αλήθεια θα μπορούσε να φανταστεί πως το μότο της ταινίας του 2001, θα μπορούσε να χαρακτηρίζει με επιτυχία ολόκληρη την εποχή που εκδηλώθηκε και δραστηριοποιήθηκε το φαινόμενο Ντέιβιντ Μπέκαμ.
www.bnsports.gr
