Από την γειτονική πατρίδα του δεν έφυγε ποτέ, τουλάχιστον όχι μέχρι να συμπληρώσει τα 34 του χρόνια. Δεν είχε και λόγο να το κάνει άλλωστε, καθώς αγωνιζόταν σε κορυφαίους συλλόγους, όπως η Μπεσίκτας και η Φενερμπαχτσέ. Έχοντας μεγάλες παραστάσεις στα πόδια του και μία σπουδαία διάκριση με την Εθνική του ομάδα (σ.σ. ημιτελικά Euro 2008), ο Τουμέρ υπέγραψε στην ΑΕΛ (22/01/2008) με σκοπό να πλαισιώσει τον Ηλία Κυριακίδη στην θέση «10».
Από το «βυσσινί» κοινό αγαπήθηκε γρήγορα, αλλά και ο ίδιος ερωτεύτηκε την πόλη στην οποία έφερε μία κοσμοπολίτικη αύρα. Η παρθενική του χρονιά συνδυάστηκε με μία θετικότατη παρουσία, καθώς η «Βασίλισσα του Κάμπου» άγγιξε την είσοδο της στα play offs... η οποία εν τέλει χάθηκε από τον Πανιώνιο στην ισοβαθμία. Μία σεζόν που αποτέλεσε προθάλαμο για την επόμενη, η οποία έμελλε να είναι ιστορική.
Με προπονητή τον Μαρίνο Ουζουνίδη και ένα από τα πληρέστερα ρόστερ στην ιστορία της που απαρτιζόταν από ποδοσφαιριστές όπως οι Στέλιος Γιαννακόπουλος, Νολμπέρτο Σολάνο και Ματσέι Ζουράφσκι, κατόρθωσε να γίνει κακός μπελάς για οποιονδήποτε αντίπαλο. Ηγέτης στο τερέν όμως παρέμενε ο Τούρκος μεσοεπιθετικός. Και το απέδειξε εκείνο το απόγευμα του Απρίλη στην Λιβαδειά (27/04/2009).
Η ΑΕΛ «καιγόταν» για θετικό αποτέλεσμα ώστε να αφήσει πίσω της τον Άρη και να κλειδώσει την θέση της στην πρώτη πεντάδα. Για να πραγματοποιηθεί αυτό θα έπρεπε να κάμψει το εμπόδιο του Λεβαδειακού. Περίπου 4.000 φίλοι της ταξίδεψαν στην Βοιωτία για να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα και αν μη τι άλλο έμειναν ικανοποιημένοι. Ο αγαπημένος τους Τουμέρ έκανε το χρέος του, πετυχαίνοντας το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης που έδωσε το εισιτήριο για τα play offs και κατ' επέκταση για τα προκριματικά του Κυπέλλου UEFA.
Το όνομα του έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών της Λάρισας και το «Στάδιο Λάμπρος Κατσώνης» μετατράπηκε σε «Αλκαζάρ». Ο Μετίν όμως είχε ριζωθεί από πολύ νωρίτερα στην καρδιά του κοινού. Εν τέλει η παρουσία του στην θεσσαλική πρωτεύουσα διήρκησε για τρεισήμισι σεζόν, όπου πρόλαβε να φορέσει την φανέλα με το «Αλογάκι» σε 80 αναμετρήσεις, καταγράφοντας 24 τέρματα και 11 ασίστ. Αποχώρησε μετά την χρονιά του υποβιβασμού (Ιούλιος 2011), αλλά έμεινε για πάντα στην ιστορία του συλλόγου. Για την ΑΕΛ θα είναι πάντοτε ο κορυφαίος (και αγαπημένος) ξένος που αγωνίστηκε στο πλευρό της, κυρίως λόγω της ιδιοσυγκρασία του... καθώς εξέφρασε στο μέγιστο τα ιδεώδη μίας ποδοσφαιρικής πόλης και ενός μοναδικού κοινού.
Αντώνης Νιανιάς
