γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Σχετικά Άρθρα
Ολυμπιακός: Περί var, τύχης και rotation
Το άστρο του Αγκιμπού Καμαρά φωτίζει τον Ολυμπιακό (video)
«Καινούριο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω!», έλεγε η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, προφανώς δεν είχε, δε θα μπορούσε, κατά νου τον Πέδρο Μαρτίνς, τις επιλογές του στην ενδεκάδα και το... μοίρασμα των ρόλων στον Ολυμπιακό. Τώρα τελευταία σκέφτομαι ολοένα και πιο συχνά ότι ίσως ο Πορτογάλος καλό θα ήταν να «δανειστεί» λίγη από αυτήν την... παλιακή λαϊκή αποφθεγματική σοφία, καθώς καμιά φορά οι λύσεις βρίσκονται εκεί που δεν τις περιμένεις! Και όχι μόνο βρίσκονται, ξεχάστε τις παροιμίες, καμιά φορά, καθαρά ποδοσφαιρικά μιλώντας πλέον, οι λύσεις ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ εκεί που δεν τις περιμένεις. Αυτή είναι στα δικά μου μάτια η περίσταση-αφορμή για αυτό εδώ το κείμενο!
Και εξηγούμαι, όπου «καινούριο κοσκινάκι» σκεφτείτε Αγκιμπού, ο ορισμός της εισαγωγικής μας φράσης είναι ο εξής: «Προσέχουμε και φροντίζουμε ιδιαίτερα τις νέες γνωριμίες και τα νέα αποκτήματα μας, διότι το καινούργιο έχει πάντα μια γοητεία και μια αίγλη, που κι αυτές θα χαθούν με τον καιρό». Tο αν θα χαθούν, να σας πω την αλήθεια, μπορούμε να το συζητήσουμε, βλέπω, και δεν είμαι ο μόνος, στον πιτσιρικά που αποκτήθηκε για να πάρει παιχνίδια στη δεύτερη ομάδα και με το σπαθί του έχει γίνει βασικός και αναντικατάστατος στην πρώτη στοιχεία που μπορούν να τον οδηγήσουν σε αξιοζήλευτη καριέρα! Να το πω πιο απλά, αν συνεχίσει έτσι πολύ σύντομα το ελληνικό πρωτάθλημα θα μοιάζει... πολύ μικρό για τα κυβικά του!
Και προφανώς δε συνιστά πρόβλημα για τον ίδιο, για το Μαρτίνς και για τον Ολυμπιακό το ότι ο «μικρός» Καμαρά, όπως τον έχουμε συνηθίσει πλέον, αποδεικνύεται έως και θεαματικά ανώτερος των προσδοκιών! Το πρόβλημα, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν έχει μεν όνομα αλλά έχει επώνυμο, αυτό που ο πιτσιρικάς από τη Γουινέα μοιράζεται με τον συμπατριώτη του, παλιότερο και εδώ και πολύ καιρό άκρως επιδραστικό στο παιχνίδι των «ερυθρόλευκων» Μαντί! Με αφορμή την εικόνα της ομάδας σε ένα ακόμη παιχνίδι με τους δυο τους παρέα στο αρχικό σχήμα, αυτό δεν πήγε και πολύ καλά κόντρα στην Άιντραχτ, κι ας ήταν στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού οι πρωταθλητές Ελλάδας καλύτεροι από τον αντίπαλο, αισθάνομαι ότι οφείλουμε να ανοίξουμε τη συζήτηση για το κατά πόσο οι συνεπώνυμοι «κουμπώνουν» ή «τρακάρουν» σε επίπεδο τακτικής, αν με ρωτάτε συμβαίνει το δεύτερο!
Κόντρα στους Γερμανούς, σε θεωρητικό επίπεδο, ο Μαντί έπαιζε σε ρόλο ανασταλτικού χαφ δίπλα στον Εμβιλά, ο Αγκιμπού μπροστά τους και πίσω από τον επιθετικό, στο μακράν καλύτερο ημίχρονο της ομάδας που ήταν το πρώτο ο Αγκιμπού τραβιόταν περισσότερο αριστερά, θυμηθείτε το σημείο από το οποίο τροφοδοτεί τον Ονιεκούρου για την κούρσα του στο 1-0, ο Μαντί ανέβαζε ψηλά την πίεση δυσκολεύοντας το build up της ομάδας του Γκλάζνερ! Σε μεγάλα κομμάτια της αναμέτρησης το «τρικ» λειτούργησε αλλά πέντε λεπτά μετά από το γκολ του Ελ Αραμπί, και όχι μόνο τότε, ο άξονας της ελληνικής ομάδας ήταν... κρανίου τόπος, χωρίς πίεση κυκλοφόρησε η μπάλα σε γερμανικά πόδια, χωρίς πίεση έφτασε σε... κολομβιανά πόδια για την πάσα του Μπορέ, χωρίς πίεση και σε... ιαπωνικά για το 1-1 του Καμάντα!
Mε δεδομένο ότι ο Αγκιμπού, οι 99 στους 100 πιστεύω θα συμφωνήσουμε, προσφέρει πολύ περισσότερα στον άξονα, στιγμές και μόνο μπορεί να δώσει, όπως έδωσε την μπάλα στη φάση που πήρε προβάδισμα ο Ολυμπιακός κόντρα στους «αετούς», σημαντική βοήθεια από τα άκρα, γεννάται το εξής, αν όχι πρόβλημα, σίγουρα ερώτημα! Χωράει, προσφέρει, λειτουργεί «παρέα» με τον Μαντί στην ενδεκάδα από τη στιγμή που, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά! Ασκούν επιθετική πίεσή στη δημιουργία του αντιπάλου από τα μετόπισθεν, κλέβουν μπάλες, ενεργούν άμεσα είτε εκτελώντας, ο μικρός περισσότερο, είτε δημιουργώντας, ο πρεσβύτερος πιο συχνά, για τους συμπαίκτες τους αλλά αφήνουν, παράλληλα, πολλές φορές χώρο στην πλάτη τους για τον αντίπαλο που κάποιος πρέπει να καλύψει;
H αλήθεια δεν κρύβεται στους SEX PISTOLS, μεγάλη ατάκα της καλτ κινηματογραφικής ταινίας «Χούλιγκανς», αλλά στο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Φενέρ! Αυτό ήταν και το μοναδικό ευρωπαϊκό στο οποίο οι δυο τους έπαιξαν ως εσωτερικά χαφ μπροστά από τον Μπουχαλάκη, έπνιξαν τον αντίπαλο και είχαν παράλληλα και την κάλυψη από τον μακράν συνεπέστερο σε επίπεδο τακτικής μέσο της ομάδας! Σε κάθε άλλη περίπτωση περισσότερο με «κατάρα» παρά με ευλογία μου μοιάζει, αυτό φάνηκε και στην εικόνα με Αντβέρπ και Άιντραχτ, η συνύπαρξή τους στην ενδεκάδα! Και επειδή καταλαβαίνω ότι ο καλός Εμβιλά προφανώς και είναι πολύ ψηλά στα μάτια του Πορτογάλου, ο Μαντί έχει γράψει χιλιόμετρα και αποδείξει τι μπορεί να προσφέρει στο υψηλότερο επίπεδο και ο Μπουχαλάκης είναι με διαφορά ο πιο... παρών από όλους στη θέση και το ρόλο, δε βλέπω άλλο δρόμο!
Το «καινούριο κοσκινάκι» των ερυθρόλευκων είναι πολλά υποσχόμενο, με λαμπρή προοπτική και δυνατότητες που δεν τις φανταζόμασταν καν! Απέχει όμως παρασάγγας, προς το παρόν τουλάχιστον, από το να θεωρηθεί πανάκεια στο παιχνίδι της ομάδας, υπάρχει και κάποιος Κούντε θυμίζω, και να είναι ο ρυθμιστικός παράγοντας του rotation στη μεσαία γραμμή της ομάδας! Αν θεωρηθεί απλά κομμάτι, γιατί τέτοιο είναι ακόμη, του παζλ, θα «κουμπώσει» πολύ καλύτερα!
www.bnsports.gr
