Retro Stories

«Μα εγώ είμ’ ένα τραγούδι αλλοτινό»: Το Mamba Mentality μέσα από άγνωστες, μικρές ιστορίες του Κόμπι!

«Μα εγώ είμ’ ένα τραγούδι αλλοτινό»: Το Mamba Mentality μέσα από άγνωστες, μικρές ιστορίες του Κόμπι!

Κάθε που ξημερώνει αυτή η μέρα (26/01), μια «μαύρη» ομίχλη πλημμυρίζει τον κόσμο του αθλητισμού. Τέσσερα χρόνια δίχως τον Κόμπι Μπράιαντ. Το Mamba Mentality όμως, ήταν και θα παραμείνει ζωντανό. Με αυτές τις άγνωστες ιστορίες που ακολουθούν, να αποδεικνύουν ότι ο θρύλος του NBA είχε… αγύριστο κεφάλι, με μοναδικό «πνεύμα» νικητή, μιας άλλης εποχής!

Σχετικά Άρθρα

Μοιάζει σαν ψέμα. Ακόμα κι αν έχουν περάσει πια τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Στις 26 Ιανουαρίου του 2020, ο Κόμπι Μπράιαντ έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή. Μαζί με την 13χρονη κόρη του, Τζίτζι, και επτά ανθρώπινες ψυχές, που επέβαιναν στο μοιραίο ελικόπτερο, το οποίο συνετρίβη στη Νότια Καλιφόρνια.

Ο «Black Mamba» πρόλαβε να ζήσει για μόλις 41 χρόνια. Φρόντισε ωστόσο, να αφήσει το όνομά του για πάντα χαραγμένο στην ιστορία του μπάσκετ, αλλά και του αθλητισμού γενικότερα. Όχι απλώς για τα τεράστια και αμέτρητα επιτεύγματά του, αλλά κυρίως, διότι διέθετε μία μοναδική νοοτροπία, που τον καθοδηγούσε σε κάθε κομμάτι της ζωής του.

Στα 20 χρόνια της καριέρας του στο NBA, φόρεσε αποκλειστικά τη φανέλα των Λος Άντζελες Λέικερς, γνωρίζοντας πληθώρα διακρίσεων, τόσο σε ατομικό, όσο και σε ομαδικό επίπεδο. Μεταξύ άλλων, μαζί τους αναδείχθηκε πέντε φορές πρωταθλητής, ενώ σε δύο περιπτώσεις αποτέλεσε και τον πολυτιμότερο παίκτη των τελικών. Παράλληλα, μετρά και δύο Ολυμπιακά μετάλλια με την εθνική των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, όντας ο απόλυτος ηγέτης της, για την επιστροφή στις επιτυχίες.

Το καλοκαίρι του 2016, όσο δύσκολο κι αν ήταν, πήρε την απόφαση να αποσυρθεί από τα παρκέ. Ήταν η ώρα να απολαύσει τον χρόνο του με την οικογένειά του. Τη γυναίκα του, Βανέσα, και φυσικά τις αγαπημένες του κόρες, την Κάπρι, την Μπιάνκα, την Νατάλια και την Τζιάνα ή Τζίτζι. Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να το χαρεί όσο θα ήθελε…

Ο Κόμπι «έφυγε». Το Mamba Mentality όμως, είναι εδώ. Παραμένει ζωντανό και μας υπενθυμίζει τον σπάνιο χαρακτήρα νικητή που «κουβαλούσε», βγαλμένο από μία διαφορετική, μακρινή εποχή.

Αυτό το mentality, επαληθεύεται από διάφορες ιστορίες του «Black Mamba». Κάποιες γνωστές και ορισμένες όχι τόσο διαδεδομένες στο ευρύ κοινό. Στιγμές που αποτελούν καθαρή πηγή έμπνευσης. Αποδεικνύοντας πως με σκληρή προσπάθεια, ο καθένας μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Ας δούμε, λοιπόν, μερικές από εκείνες, που δεν απολαμβάνουν ιδιαιτέρως το «φως» της δημοσιότητας.

kobe1.png

«Πάμε ένα ‘μονό’ μέχρι τα… 100;»

Ξεκινώντας από τα χρόνια του στο λύκειο, ο «KB24» ήθελε συνεχώς να βελτιώνεται. Έτσι, δεν σταματούσε ποτέ τις προπονήσεις, αλλά μαζί του, την… πλήρωναν και οι συμπαίκτες του στην ομάδα!

Τι έκανε; Καλούσε σε τακτική βάση κάποιον από τους αναπληρωματικούς παίκτες και τον προκαλούσε σε «one-on-one». Φυσικά, η ιστορία δεν ολοκληρώνεται εδώ. Το παιχνίδι θα τελείωνε, μόλις κάποιος έφτανε τους… 100 πόντους!

Όπως είναι λογικό, ο Κόμπι κέρδιζε πάντα. Μάλιστα, στο -θεωρητικά- χειρότερό του ματς, επικράτησε με σκορ 100-12!

kobe_high_school.webp

Προπόνηση στο σκοτάδι, ως έφηβος!

Το ότι ο θρύλος του NBA έκανε συχνά μόνος του έξτρα προπονήσεις, είναι γνωστό. Μία συνήθεια ωστόσο, που ξεκίνησε από την εφηβική του ηλικία!

Συγκεκριμένα, πήγαινε αρκετές φορές στο γυμναστήριο από τις 5 τα ξημερώματα, φεύγοντας από εκεί στις 7! Ο Μπάιρον Σκοτ είχε αντικρίσει ιδίοις όμμασι τον 18χρονο Κόμπι να προπονείται μόνος, μέσα στο… σκοτάδι! Τότε, ήταν η τελευταία του χρονιά στους Λέικερς, με τον «Black Mamba» να βρίσκεται στη rookie σεζόν του.

Μιλώντας στο «Business Insider», ο πρώην παίκτης των «λιμνανθρώπων», αλλά και του Παναθηναϊκού (1997-98) θυμάται: «Άκουσα την μπάλα να σκάει. Δεν υπήρχαν φώτα αναμμένα. Η προπόνηση θα ξεκινούσε στις 11. Όταν πήγα ήταν γύρω στις 9-9:30. Βγαίνω στο γήπεδο και κοιτάζω. Εκεί είναι ο Κόμπι Μπράιαντ. Σουτάρει στο σκοτάδι! Στεκόμουν ‘παγωμένος’ πιθανότατα για δέκα δευτερόλεπτα και είπα “αυτό το παιδί, θα γίνει σπουδαίο”».

«Δε φεύγω, αν δε βάλω 800 σουτ!»

Η προπόνηση το ξημέρωμα ήταν μάλλον η… λατρεία του! Έτσι, ένας από τους γυμναστές της εθνικής των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, έχει αποκαλύψει ότι μία φορά, ο αείμνηστος γκαρντ είχε παραμείνει στο γήπεδο από τις 4:15 το πρωί, μέχρι τις 11!

Ο λόγος; Αρνούνταν να αποχωρήσει, εάν δεν κατάφερνε να ευστοχήσει σε 800 σουτ! Το Mamba Mentality στο… μεγαλείο του!

kobeusa.jpg

Το χιλιοστό κάνει τη διαφορά, ακόμα και στο… παπούτσι!

Ο Κόμπι έδινε σημασία και στην παραμικρή λεπτομέρεια. Κυριολεκτικά. Για του λόγου το αληθές, πίσω στο 2008, είχε ζητήσει από τη Nike να «κόψει» μερικά… χιλιοστά από τον πάτο των παπουτσιών του.

Ισχυρίστηκε ότι θα υπήρχε καλύτερος χρόνος αντίδρασης μέσα στο παιχνίδι. Χρόνος που θα άγγιζε το… ένα εκατοστό του δευτερολέπτου!

shoes.jpg

Μουσικός διά της ακοής!

Με λίγη εξάσκηση, μπορούσε να φέρει τα πάντα εις πέρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το γεγονός ότι έμαθε να παίζει στο πιάνο τη «σονάτα του σεληνόφωτος» του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, απλώς ακούγοντάς την!

Τον Ιανουάριο του 2013, το είχε αποκαλύψει ο ίδιος, γράφοντας στον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter: «Έμαθα τη σονάτα του σεληνόφωτος διά της ακοής. Μου θυμίζει τη δύναμη, την ευθραυστότητα, τη χαρά, την αγάπη, τον πόνο κτλ. Το έμαθα για την Βανέσα».

Νικητής στο παρκέ, νικητής και στην… έβδομη τέχνη!

Έχοντας «κρεμάσει» τα παπούτσια του, ο Κόμπι είπε να δοκιμάσει την τύχη του και στον κινηματογράφο. Ήθελε να αποχαιρετήσει το άθλημα, με μία ταινία μικρού μήκους, η οποία είχε τον τίτλο «Dear Basketball».

Το αποτέλεσμα; Και εκεί ήταν νικητής! Κέρδισε το όσκαρ για την καλύτερη ταινία της συγκεκριμένης κατηγορίας, το 2018! Ο μοναδικός μπασκετμπολίστας που έχει επιτύχει κάτι τέτοιο.

Οσκαρ.webp

Μικρές ιστορίες, «γεμάτες» νόημα. Γεγονότα που παρουσιάζουν τον νικητή που «έκρυβε» μέσα του ο Κόμπι Μπράιαντ. Ή όπως έγραφε ο Άλκης Αλκαίος «στου δρόμου το λιοπύρι και το χιόνι, αγύριστο κεφάλι θα γυρνώ».

Τάσος Φαραός
www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0