Ήταν 8 Σεπτεμβρίου του 1960 όταν ο μετέπειτα βασιλιάς Κωνσταντίνος κατακτούσε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης στο άθλημα της ιστιοπλοΐας. Αυτό έμελλε να είναι το πρώτο για την Ελλάδα μετά το 1912 και το τελευταίο μέχρι την Ολυμπιάδα της Μόσχας το 1980!
Έπειτα από μία διαδρομή 83 ετών, ο τέως βασιλιάς της Ελλάδας, Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ έφυγε από την ζωή. Εκτός από ένα πρόσωπο με συμμετοχή σε μερικές από τις πιο σημαντικές στιγμές της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας της χώρας, ο Κωνσταντίνος υπήρξε σημαντική προσωπικότητα και για τον ελληνικό αθλητισμό.
Η αρχή έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης το 1960, όταν ο Κωνσταντίνος όχι μόνο αποτέλεσε μέρος της ελληνικής ολυμπιακής ομάδας αλλά ήταν και ο σημαιοφόρος της αποστολής στην τελετή έναρξης των αγώνων. Μόλις 20 ετών τότε και χωρίς να έχει βλέψεις για άμεση διαδοχή του θρόνου, το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν μία μεγάλη αγωνιστική διάκριση στο άθλημα που τον γοήτευε πιο πολύ απ’όλα, την ιστιοπλοΐα.
Το πάθος και η θέληση για μία διάκριση
Η Ολυμπιάδα της Ρώμης ήταν η μεγάλη του ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του και γι’αυτό μάλιστα επέλεξε ο ίδιος τους συναθλητές του που θα αποτελούσαν το πλήρωμα του σκάφους «Νηρεύς» και όχι η ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή. Έπειτα από προσεκτική επιλογή, ο Οδυσσέας Εσκιτζόγλου και ο Γιώργος Ζαΐμης ακολούθησαν τον Κωνσταντίνο στη Νάπολη, περίπου ένα μήνα πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων, προκειμένου να πραγματοποιήσουν εντατικές προπονήσεις, δείγμα του πόσο πολύ ήθελε το μετάλλιο ο διάδοχος του θρόνου.
Αφενός η σκληρή προπόνηση του ελληνικού πληρώματος και αφετέρου η επιλογή του Κωνσταντίνου να γίνει η προετοιμασία στα ιταλικά νερά για μεγαλύτερη εξοικείωση απέδωσε καρπούς καθώς δύο γύρους πριν το τέλος των αγώνων τους, η ελληνική ομάδα είχε καταφέρει να εξασφαλίσει μία θέση στο βάθρο! Ο βασικός αντίπαλος της Ελλάδας στην κατηγορία «ντράγκον», στην οποία συμμετείχε το πλήρωμα του «Νηρεύς» ήταν η Αργεντινή, την οποία όμως κατάφερε να ξεπεράσει στη βαθμολογία στο τέλος και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο!
Με 6.733 βαθμούς έναντι 5.715, η ελληνική ομάδα τερμάτισε πρώτη σε μία ιστορική στιγμή για τον ελληνικό αθλητισμό, μιας και αυτό το χρυσό ήταν το πρώτο για την χώρα σε Ολυμπιακούς Αγώνες ύστερα από την διοργάνωση του 1912 στην Στοκχόλμη, όταν ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας είχε κατακτήσει την πρώτη θέση στο μήκος άνευ φοράς.
Την επομένη της μεγάλης νίκης, στις 8 Σεπτεμβρίου 1960, ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ μαζί με τους Εσκιτζόγλου και Ζαΐμη ανέβηκαν στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, στην τελετή απονομής των μεταλλίων που έγινε στο λιμάνι της Σάντα Λουτσία στη Νάπολη, παρουσία μάλιστα ολόκληρης της ελληνικής βασιλικής οικογένειας.
Η υποδοχή «ηρώων» στην Ελλάδα
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα όλα άρχιζαν να κυλούν στους ρυθμούς της επιτυχίας του διαδόχου. Το κρατικό ραδιόφωνο εξέπεμψε έκτακτο ανακοινωθέν, οι εφημερίδες είχαν πρώτο θέμα τον Κωνσταντίνο ενώ την στιγμή που όλες οι μεγάλες πόλεις της χώρας φωταγωγήθηκαν, ο πρωθυπουργός της χώρας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, έστελνε το δικό του μήνυμα για την μεγάλη επιτυχία του ελληνικού πληρώματος λέγοντας «Εν τω προσώπω του Διαδόχου ετιμήθη το όνομα της Ελλάδος. Εκφράζω χαράν και υπερηφάνειάν μου».
Οι εκδηλώσεις λατρείας θα κορυφώνονταν στις 12 Σεπτεμβρίου, όταν οι χρυσοί Ολυμπιονίκες κατέφθασαν στην Αθήνα εν μέσω θριαμβευτικής υποδοχής, με τα φώτα φυσικά να πέφτουν στον Κωνσταντίνο. Στο αεροδρόμιο γινόταν το αδιαχώρητο, με εκπροσώπους της εκκλησίας, της πολιτικής, του στρατού αλλά και χιλιάδες απλούς πολίτες να δίνουν το παρών για να συγχαρούν πρωτίστως… τον διάδοχο και μετά τους δύο συναθλητές του.
Η ενασχόληση του Κωνσταντίνου με την ιστιοπλοΐα συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, καταφέρνοντας να φέρει σημαντικές διακρίσεις σε διεθνείς αγώνες για την Ελλάδα, γεγονός που τον έκανε μετέπειτα να αποτελέσει Πρόεδρο της ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής από το 1955 έως το 1964. Αργότερα, του απονεμήθηκε ο τίτλος του Επίτιμου Προέδρου της ΕΟΕ για τη μεγάλη προσφορά του στο ελληνικό Ολυμπιακό κίνημα.
Αντώνης Κεφαλωνίτης
