Σήμερα (14/6/22) συμπληρώνονται 35 χρόνια από το έπος του Ευρωμπάσκετ του 1987 και η ημέρα είναι αφιερωμένη σε αυτό το σπουδαίο γεγονός. Ο άνθρωπος που πήρε το βάρος της τελευταίας προσπάθειας στην παράταση του τελικού πριν το ριμπάουντ του Καμπούρη, Μέμος Ιωάννου θυμάται όλα όσα συνέβησαν εκείνες τις μέρες!
Σχετικά Άρθρα
- «Μάνα, θυμάσαι το Ευρωμπάσκετ του 1987;» - «Ναι, ειδικά το... τρίποντο του Καμπούρη»
Συνέντευξη στον Δημήτρη Φεραδούρο
Έχουν περάσει 35 χρόνια από την ημέρα όπου το ελληνικό μπάσκετ άλλαξε μια για πάντα και όλοι στην χώρα μας ξεκίνησαν να βλέπουν την πορτοκαλί μπάλα με άλλο μάτι. Το επίτευγμα ήταν πολύ μεγαλύτερο από την κατάκτηση του τίτλου. Οι Έλληνες ξεκίνησαν να αναπτύσσουν τη σχέση τους με το μπάσκετ και τα μικρά παιδιά άρχισαν να αποκτούν ενδιαφέρον.
Ο Μέμος Ιωάννου μίλησε στο BN Sports θυμήθηκε όλα όσα έγιναν εκείνη την Κυριακή, πριν, μετά και κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης!
Ποια ήταν η προετοιμασία της ομάδας για τον τελικό;
«Το βασικό ήταν πως επειδή τα παιχνίδια δεν είχαν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, σκεφτόμασταν μόνο το επόμενο παιχνίδι. Δεν υπήρχε χρόνος για να σταματήσουμε και να σκεφτούμε τι είχε συμβεί. Οπότε τον τελικό το είδαμε σαν ακόμα ένα παιχνίδι που ερχόταν».
Είχατε συνειδητοποιήσει τι πηγαίνατε να κάνετε;
«Η ομάδα κινούταν με μια κεκτημένη ταχύτητα όπου δεν μας επέτρεπε να σταθούμε και να συνειδητοποιήσουμε πράγματα. Αυτό βέβαια απέβαλε την πίεση από την ομάδα και μας αποφόρτισε ψυχολογικά. Όχι, δεν είχαμε συνειδητοποιήσει που βρισκόμασταν. Η απόσταση με τον ημιτελικό ήταν πολύ μικρή και δεν συνειδητοποιούσαμε το κατόρθωμα. Αυτό ήταν και το καλό του τουρνουά».
Από θέμα σκάουτινγκ;
«Μέσα από τα προηγούμενα παιχνίδια και την αυτοπεποίθηση όπου είχε χτίσει η ομάδα δεν υπήρχε κάτι ιδιαίτερο στο θέμα του σκάουτινγκ. Πάνω από όλα θέλαμε να επιβάλουμε το παιχνίδι μας. Είχαμε πολύ ταλαντούχους παίκτες. Μετά από όλη αυτή τη διαδρομή είχαμε αποκτήσει το δικό μας στυλ και το ταλέντο που υπήρχε μας έδινε τη δυνατότητα και την ικανότητα να ανταπεξέλθουμε στη διάρκεια του παιχνιδιού».
Τι ειπώθηκε μεταξύ των παικτών πριν το παιχνίδι;
«Δεν είχαμε το “άντε να κερδίσουμε”, “να πάρουμε το Κύπελλο” ή “πρέπει να βγούμε πρώτοι στην Ευρώπη”. Ερχόταν, όπως προείπα, σαν ακόμα ένα παιχνίδι. Δεν είχαμε πίεση. Ήταν το βασικό κομμάτι όλης της ατμόσφαιρας. Μην ξεχνάμε μπαίνοντας στο γήπεδο με αυτή την ψυχοσύνθεση ο κόσμος βοηθούσε πολύ περισσότερο. Είχε μεγάλη δύναμη ο κόσμος και δεν μας άγχωσε».
Τι επίδραση είχε ο κόσμος επάνω σας;
«Μας έδωσε τρομακτική ώθηση. Συνέβαλαν στην αυτοπεποίθηση μας, αλλά παράλληλα μας έδινε… τρελή δύναμη. Δεν θυμάμαι ούτε ένα σημείο κούρασης στη σειρά των παιχνιδιών».
Η ατμόσφαιρα γύρω από την ομάδα και στις οικογένειες σας;
«Ήταν μια ομάδα που πραγματικά που έγινε “μια παρέα”. Οι οικογένειες εμφανιζόντουσαν κάποιες στιγμές, αλλά όλη η ιστορία είναι οι σχέσεις και η παρέα μέσα στην ομάδα μπορώ να πω. Ήμασταν πολύ καλά και περνούσαμε εξίσου καλά».
Το τελευταίο άστοχο σουτ πριν το ριμπάουντ και τις βολές του Καμπούρη σας «στοιχειώνει»;
«Ήταν στην λήξη του χρόνου και κάποιος έπρεπε να πάρει αυτό το σουτ. Ευτυχώς ο Αργύρης πήρε το επιθετικό ριμπάουντ και ευστόχησε στις βολές».
Πόσο ανακουφιστικό ήταν το ριμπάουντ και το σκοράρισμα του Καμπούρη;
«Μετά σκέφτεσαι πως θα είχες το βάρος όλης της ιστορίας. Για ένα άστοχο σουτ θα είχα το βάρος της αποτυχίας. Οπότε ήταν μεγάλη η ανακούφιση εκείνη τη στιγμή».
Ποιες είναι οι αναμνήσεις από τους πανηγυρισμούς εντός και εκτός γηπέδου;
«Έγιναν απίστευτα πράγματα, ειλικρινά. Μετά το γήπεδο χαθήκαμε όλοι μεταξύ μας και ο καθένας βρήκε το δικό του τρόπο να γυρίσει στο ξενοδοχείο, όπου προφανώς και εκεί μας περίμενε κόσμος. Ήταν μια κατάσταση τρέλας. Αναμνήσεις που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Δεν έχει ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο. Ανεπανάληπτα πράγματα».
Χαρακτηριστική ανάμνηση;
«Ήταν κάτι που δεν μπορούσες να συνειδητοποιήσεις εύκολα. Τις επόμενες δύο τρεις νύχτες δεν υπήρχε ύπνος. Ήταν μια τόσο μεγάλη επιτυχία, με τον κόσμο να είναι συντονισμένος με τα τεκταινόμενα, ήταν κάτι το εκπληκτικό. Ξεκινούσαμε να πάμε να παίξουμε ένα παιχνίδι και στο δρόμο ήταν λες και περνάει η αυτοκρατορική πομπή».
Οι επόμενες μέρες και το επόμενο διάστημα; Πως το βιώσατε;
«Ήταν κάτι το οποίο μας στιγμάτισε όλους όσους συμμετείχαμε. Μας άλλαξε τη ζωή σε πολλά πράγματα. Άλλαξε η θέση μας μέσα στην κοινωνία, άλλαξε τη ζωή μας οικονομικά και άλλαξε και όλο το μπάσκετ. Μας θεωρούσαν όλους κομμάτι της ανάπτυξης του μπάσκετ στην Ελλάδα. Ακόμη και τώρα υπάρχει αναγνώριση και σεβασμός. Όχι μόνο προς τους παίκτες. Προπονητές, παράγοντες, όλοι. Μέχρι και στον κόσμο υπάρχει το “ήμουν και εγώ εκεί”».
Για το Νίκο Γκάλη;
«Ο Νίκος ήταν το βασικό επιθετικό κομμάτι της ομάδας. Κοιτάζαμε να δούμε την αίσθηση του για το παιχνίδι, όπως και για τον εαυτό του. Μας έλυνε πάρα πολλά προβλήματα και υπέγραψε την επιτυχία που ψάχναμε. Ήταν το σημείο αναφοράς μας και όλοι κοιτάζαμε να είναι σε καλό mood και καλή ψυχολογική κατάσταση. Δεν υπήρξε εγωισμός από κανέναν σε κανένα κομμάτι».
