Ανήμερα των γενεθλίων του Ερίκ Καντονά και δεν θα μπορούσαμε να μην θυμηθούμε τον πανηγυρισμό του που άφησε ιστορία.
Γράφει η Ξανθίππη Δασκαλάκη
Πριν από 20 περίπου χρόνια (17/5/97) ο κόσμος του ποδοσφαίρου ήρθε αντιμέτωπος με ένα τεράστιο σοκ, καθώς αντίκρισε τον Ερίκ Καντονά να ανακοινώνει την απόσυρσή του από την ενεργό δράση. Σοκ καθώς ένας θρύλος του αθλήματος έλεγε το τελευταίο του «αντίο» σε ηλικία μόλις 30 ετών!
«Αγαπούσα το παιχνίδι αλλά δεν είχα πλέον τη διάθεση και το πάθος να πηγαίνω νωρίς για ύπνο, να μη βγαίνω με τους φίλους μου, να μην πίνω όσο θέλω και να μην κάνω όλα τα υπόλοιπα πράγματα που μου αρέσει να κάνω σ’ αυτή τη ζωή», ήταν η εξήγηση που έδωσε ο ίδιος χρόνια μετά για τη σκληρή αυτή απόφαση που πήρε.
Πίσω του άφησε μια γεμάτη καριέρα, διάφορες τρελές ιστορίες και φυσικά ένα μεγάλο στίγμα στο ποδόσφαιρο. Ο ίδιος κλείνει σήμερα τα 56α του γενέθλια, με το BN Sports να θυμάται μια από τις πιο καθηλωτικές του στιγμές.
Δίχως καμία αμφιβολία η πιο γνωστή ιστορία του αποτελεί η κλωτσιά εις βάρος του οπαδού της Κρίσταλ Πάλας, λόγω των ρατσιστικών του σχολίων. Η αμέσως επόμενη θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι ο iconic πανηγυρισμός του, που του χάρισε και το αγαπημένο σε όλους παρατσούκλι του «βασιλιά».
Ήταν 21 Δεκεμβρίου του 1996 όταν Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Σάντερλαντ μάχονταν στο Ολντ Τράφορντ. Ο φωτεινός πίνακας έδειχνε ήδη 4-0, μέχρι που ο Καντονά έκανε την εμφάνισή του.
Πήρε τη μπάλα και μετά απλά… μαγεία! Μ’ έναν εξαιρετικό τρόπο «κρέμασε» τον Λιονέλ Πέρεθ στο 80ο λεπτό, πανηγύρισε το γκολ με έναν μοναδικό τρόπο και -προπάντων- πήρε εκδίκηση από έναν πρώην συμπαίκτη του.
«Ποτέ δεν πανηγυρίζω ένα γκολ με τον ίδιο τρόπο, γιατί κάθε γκολ είναι διαφορετικό. Η ενέργεια είναι διαφορετική, όλα είναι διαφορετικά», άρχισε να εξηγεί αρκετά χρόνια αργότερα στο UTD Podcast.
Ο θρύλος της Γιουνάιτεντ είχε παίξει στο πλευρό του Πέρεθ στη Νιμ νωρίτερα στην καριέρα του. Ωστόσο, φάνηκε ότι ο τερματοφύλακας δεν είχε καμία διάθεση να αναπολήσει το διάστημα που οι δυο τους αγωνίζονταν μαζί…
«Πριν από το παιχνίδι, στη φυσούνα, ήρθα κοντά του για να του σφίξω το χέρι και να τον χαιρετήσω γιατί δεν τον είχα δει από τότε που έφυγα από τη Νιμ. Ήταν η τελευταία ομάδα στην οποία έπαιξα στη Γαλλία. Και δεν ήθελε να μου σφίξει το χέρι. Ίσως λοιπόν να έβαλα αυτό το γκολ εξαιτίας αυτού!
Αυτή είναι η μεγαλύτερη ταπείνωση για έναν τερματοφύλακα, και αυτού του είδους πανηγυρισμός επίσης. Γιατί είναι θυμωμένος και δεν τρέχεις πουθενά. “Απλώς στέκομαι εκεί. Κοίταξέ με"», εξήγησε.
Και σίγουρα φάνηκε ότι το κόλπο του έπιασε, μόνο και μόνο από την αντίδραση του απογοητευμένου τερματοφύλακα στο βάθος καθώς ο Καντονά πανηγυρίζει, με τα χέρια ψηλά.
Μάλλον εξακολουθεί να έχει εφιάλτες γι’ αυτό.
