Box to Box

Το αληθινό βάρος της φανέλας και πώς ένα 18χρονο παιδί «αδειάζει» τις δικαιολογίες των ελληνικών ομάδων!

Το αληθινό βάρος της φανέλας και πώς ένα 18χρονο παιδί «αδειάζει» τις δικαιολογίες των ελληνικών ομάδων!

Όσοι παρακολούθησαν χθες το βράδυ (14/02), την αναμέτρηση της Λίβερπουλ με την Έβερτον στο Άνφιλντ, μπορούν να αντιληφθούν από την ανάγνωση και μόνο του τίτλου πως μιλάμε για τον Μπάιτσετιτς. Ένα παιδί 18 χρονών, που πραγματοποίησε μία εμφάνιση καριέρας στο ντέρμπι του Μερσεϊσάιντ, αποδεικνύοντας πως πολλές φορές η ηλικία είναι απλά ένας αριθμός και πως είσαι τόσο καλός, όσο μπορείς να αποδώσεις, ανεξαρτήτως αυτού. Στην Ελλάδα, πιθανότατα θα ήταν ακόμη ένα ταλέντο, που απλά πέρασε… 


Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος

Ναι, η Λίβερπουλ ήταν πειστική απέναντι στην Έβερτον και η πρώτη της νίκη σε επίπεδο Premier League εντός του 2023 είναι σημαντική. Η μία «τριάρα» διαδεχόταν την άλλη και όπως ανέφερα και χθες, στο ξεκίνημα της μετάδοσης, αν μπούμε στην διαδικασία να συζητήσουμε ποιοι παίκτες της δεν είναι καλά τη δεδομένη χρονική στιγμή, πιθανότατα θα χρειαζόμασταν ολόκληρο το ενενηντάλεπτο.

Δεν χρειάζεται τίποτα πέρα από απλή λογική όμως, προκειμένου να διαπιστώσουμε πως ένα ντέρμπι… πόλης, είναι πάντα διαφορετικό. Αλλά μεγαλύτερη σημασία ακόμη και από το τελικό 2-0, το τρίποντο και την επιστροφή σε μία κανονική εμφάνιση, ήταν το ματς που έκανε ο Μπαίτσετιτς.

Ένα παιδί 18 χρονών, το οποίο ξεχώρισε από την πρώτη κιόλας εμφάνισή του και έφτασε στο σημείο να λογίζεται ως ο καλύτερος παίκτης της ομάδας του, σε μία μεγάλη νίκη, αναλογικά με την εξέλιξη της αναμέτρησης. Δεν είναι μόνο η αγκαλιά με τον Γιούργκεν Κλοπ κατά την διάρκεια της αλλαγής του και τα 11 χιλιόμετρα που έτρεξε για να περιορίσει τα χαφ της Έβερτον.

Είναι η συνολική του εικόνα, η ωριμότητα με την οποία αντιμετωπίζει τις καταστάσεις και ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να καθοδηγήσει τον νευραλγικό άξονα της Λίβερπουλ. Το πρόβλημα είναι πως το αυτονόητο, η αξιοποίησή του δηλαδή στην Αγγλία, ως ένας έτοιμος ποδοσφαιριστής που μπορεί να βοηθήσει άμεσα, στην Ελλάδα θα ήταν ζητούμενο.

Ποια ελληνική ομάδα άλλωστε θα αντιμετώπιζε έναν Ισπανό χαφ, δηλαδή έναν παίκτη που δεν κατάγεται από την Ελλάδα στην οποία θεωρητικά θα αγωνιζόταν, ως έτοιμο παίκτη; «Καμία» πιθανώς είναι η σωστή απάντηση, με τον ΠΑΟΚ ίσως να αποτελεί εξαίρεση, αν αναλογιστούμε τα φετινά του πεπραγμένα, με τον Κουλιεράκη και τον Κωνσταντέλια, αλλά και τον Χρήστο Τζόλη και τον Δημήτρη Γιαννούλη, οι οποίοι πήραν τις ευκαιρίες τους και κέρδισαν το εισιτήριο του αγγλικού ποδοσφαίρου.

Στην ίδια πόλη, αλλά με εντελώς διαφορετική νοοτροπία, ο Άρης δεν στηρίζει τους νέους παίκτες του, δεν βασίζεται σε αυτούς, αλλά προτιμά να προβεί σε φαντεζί κινήσεις, τύπου Ζερβίνιο, που ναι μεν έχουν το όνομα, αλλά φαντάζουν εξαρχής μαθηματικά αποτυχημένες προσθήκες.

Το ίδιο συμβαίνει φυσικά και στην Αθήνα, με συνέπεια το εν λόγω κομμάτι να εκθειάζει μία πολύ απλή ποδοσφαιρική λογική. «Αξίζεις»; «Παίζεις». Σε αντίστροφη περίπτωση, ναι μεν δεν αγωνίζεσαι, αλλά αυτό έχει να κάνει με την ποιότητα ποδοσφαιρικά και όχι με την ηλικία.

Στην Αγγλία, ο αριθμός της ταυτότητας είναι ένα νούμερο και τίποτα παραπάνω. Και αν δεν πιστεύετε στην εμφάνιση του Μπάιτσετιτς, ρωτήστε τον Μπουκάγιο Σάκα που διαπρέπει στην Άρσεναλ, τον Αλεχάντρο Γκαρνάτσο που έκανε ντεμπούτο δίπλα στον Κριστιάνο Ρονάλντο στα 19 του και τον Ρίκο Λιούις, που έκανε τον Πεπ Γκουαρδιόλα να δώσει δανεικό στη Μπάγερν Μονάχου τον Ζοάο Κανσέλο.

Συζητάμε για ένα χρόνιο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου και για κάτι που δεν θα αλλάξει τώρα. Το βάρος της φανέλας είναι σχετικό, αλλά ακόμη και αν υποθέσουμε πως υπάρχει, καμίας ελληνικής ομάδας η φανέλα δεν «ζυγίζει» περισσότερο από της Λίβερπουλ. Συνεπώς, το έργο του Μπάιτσετιτς ήταν δυσκολότερο. Και όμως, το 18χρονο αυτό παιδί, σε ένα ντέρμπι που χωρίζει μία πόλη στα δύο, κατήργησε σε 1,5 ώρα παιχνιδιού τις διαχρονικές… ελληνικές δικαιολογίες!

www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0