«Επαρχία, you’ ll never play alone!»: Ο ΟΦΗ ξεπερνά την ιστορία του, με τη στήριξη – και – του… Αστέρα Τρίπολης! (video)

Η πιο μεγάλη ώρα είναι… σήμερα! Ολυμπιακός και ΟΦΗ οι μονομάχοι, «αρένα» το ΟΑΚΑ,  ο κόσμος μάρτυρας της ιστορίας εν τη γενέσει της και το τρόπαιο… στο βάθος, ως αρχή και τέλος όλων! Κυριαρχικός νταμπλούχος ή θριαμβευτής κυπελλούχος επί του πρωταθλητή; Επανάκτηση εγχώριων σκήπτρων πέντε χρόνια μετά ή επανάληψη της σπουδαίας στιγμής του ’87, που αλλάζει τα δεδομένα; 

Όχι, δεν πρόκειται για δίλημμα, οι υποστηρικτές εκατέρωθεν γνωρίζουν φυσικά τι επιθυμούν· μιλάμε για τη συνθήκη του τελικού. Ουσιαστικά τον χαρακτήρα της ιστορικότητάς του, μέσω του Κυπέλλου καθαυτού, του καθαρά αγωνιστικού διακυβεύματός του. Όμως, η ιδιαιτερότητα του δεν έγκειται εδώ μόνο: κάθε που ομάδα από την επαρχία είναι φιναλίστ, πρόκειται – και πολύ ορθά – για μια μεγάλη ευκαιρία της να μπει στα βιβλία με εντονότερα γράμματα, επαναπροσδιορίζοντας τόσο το δικό της status και παράλληλα αναβαθμίζοντας τη δυναμική ολόκληρης της επαρχίας. Να το πούμε απλά: ο εκάστοτε φιναλίστ παίζει μπάλα για τον τόπο του σαφώς και κύρια, ταυτόχρονα δε και για κάθε πόλη ή νησί που «διψά» για ποδοσφαιρική (σ’ αυτή την περίπτωση) αναγνώριση.

Σαν άλλος αντιπρόσωπος ουσιαστικά, με το πραγματικά ιστορικό καθήκον, τέτοιο που αρμόζει – και απαιτεί – μια όχι τόσο συχνή, είναι η αλήθεια, ευκαιρία: την κατάκτηση του τροπαίου και την απόδειξη πως η επαρχία δεν περιορίζεται μόνο σε ανά διαστήματα εκπλήξεις, αλλά μπορεί να πρωταγωνιστήσει. Γι’ αυτό και τα δεδομένα της ίδια μένουν πάντα πριν από κάθε τελικό – αλλάζει μόνο ο «καμβάς τους», το χρώμα, δηλαδή, της φανέλας: μεγαλειώδεις προκρίσεις πριν, «τρέλα» στο ενδιάμεσο της προσμονής, καθολική γενικώς στήριξη και… πανστρατεία μετακίνησης για το μεγάλο απόγευμα. Αυτά όλα τα βιώνουμε φέτος, με πρωταγωνιστή τον ΟΦΗ. Τον κόσμο του αυτή την περίοδο, ωσότου η σκυτάλη περάσει στους τοπικούς ήρωες στο χορτάρι.  

Πριν όμως από τον Όμιλο, ο θεσμός έχει να διηγηθεί πολλές ανάλογες ιστορίες, άλλοτε με ευτυχισμένο και άλλοτε με κακό τέλος, βάσει αγωνιστικού αποτελέσματος, πάντοτε όμως περήφανες στην ουσία τους, πυξίδες για τους επόμενους. Είπαμε, όχι μόνο αποκλειστικά της τοπικής ομάδας. Το BN Sports «ξεθάβει» αρχικά τους τελικούς εκείνους που ομάδες από την επαρχία έζησαν τη μεγάλη τους στιγμή και παραθέτει ως… bonus αναφοράς όλους αυτούς στους οποίους συμμετείχαν οι λεγόμενοι «μικροί», εκτός Big5, χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό. Συνολικά 26 οι φορές από το 1932 και τον Εθνικό, μέχρι το 2015 και τη SKODA Ξάνθη, οκτώ άλλες πανηγύρισαν. Ας την κάνουμε. Ο ΟΦΗ ανοίγει ξανά το κεφάλαιο 10 χρόνια μετά, προετοιμαζόμενος να μπει στα βιβλία της ιστορίας. Οι διαστάσεις της είναι το ζητούμενο. Προϋπόθεση να αντιστρέψει τη σημειολογία της ημερομηνίας. Η απάντηση στο κείμενο…  



Η λίστα των όλων τελικών με φιναλίστ ομάδες από την επαρχία

1. 05/02/33: Άρης - Εθνικός 2-2 (παρ.) (30′ Τσιριτάκης, 47′ Δεληγιώργης – 25′ Αγγελάκης, 65′ Κίτσος)

και

25/03/33: Εθνικός – Άρης 2-1 (48′ Καλτέκης 0-1, 54′ Ι. Τσιριτάκης 1-1, 55′ Αλεξόπουλος 2-1)

Η ιστορία επαναλαμβάνεται για τον Άρη και «γράφει» το πρώτο και μοναδικό τρόπαιο στην ιστορία του Εθνικού… Το 2-2 στη Θεσσαλονίκη άφησε τα πάντα ερμητικά… ανοιχτά για τον επαναληπτικό τελικό – απουσία τότε της διαδικασίας των πέναλτι - στον οποίο το 2-1 υπέρ του γηπεδούχου ανήμερα της Εθνικής γιορτής, επιβεβαίωσε τη δεύτερη συνεχή απώλεια της ομάδας του Κλεάνθη Βικελίδη.  

Οι ενδεκάδες:

Εθνικός: Ζανιώτης, Ζουρντός, Κωνσταντουδάκης, Γιάννης Χέλμης, Ι. Τσιριτάκης, Βαγγέλης Χέλμης, Δεληγιώργης, Αλεξόπουλος, Π. Τσιριτάκης, Mπoυρλετίδης, Λαπατός.

Άρης: Κουμπλής, Κλεάνθης Βικελίδης, Πασχαλίδης, Γκικόπουλος, Κατσαούνης, Νικ. Βικελίδης, Βογδάνου, Ιετίων, Κίτσος, Καλτέκης, Αργυριάδης.

2. 23/05/54:  Ολυμπιακός – Δόξα Δράμας 2-0 (31′ Δρόσος, 38′ Δαρίβας)

3. 30/07/58: Ολυμπιακός – Δόξα Δράμας 5-1 (22′ Γκαβέζος, 43′ Μπέμπης, 63′, 87′ Πολυχρονίου, 89′ Υφαντής – 52′ Ναλμπάντης)

4. 05/07/59: Ολυμπιακός – Δόξα Δράμας 2-1 (52′ Χριστοφίδης, 59′ Μπέμπης – 47′ Γεωργιάδης)

Το πέμπτο τρόπαιο του Ολυμπιακού επέρχεται με την περηφάνια του απόλυτου 5x5 στις μέχρι τότε παρουσίες του σε τελικούς,  είναι η πρώτη φορά όμως που συνάντησε ομάδα της επαρχίας. Το ζευγάρι έχει τη δική του ιστορία στο θεσμό, σύντομη, αλλά ενδιαφέρουσα, καθ’ ότι «μαζεμένη», αφού τέθηκαν αντιμέτωποι άλλες δύο φορές – συνολικά τρεις εντός εξαετίας, με αφετηρία τον τελικό αυτόν. Είναι η τέταρτη σερί «ερυθρόλευκη» κατάκτηση, όλες στο γήπεδο του «αιωνίου» αντιπάλου, με μεγαλύτερης έκτασης αυτή του καλοκαιριού του 1958.

Οι ενδεκάδες (1954):  

Ολυμπιακός: Καραπατής, Ρωσσίδης, Ξανθόπουλος, Κοτρίδης, Σούλης, Ιωάννου, Κοκκινάκης, Μουστακλής, Καρπαθάκης, Δαρίβας, Δρόσος

Δόξα Δράμας: Μποϊτάρης, Κοτρίδης, Σιμιτλιώτης, Θ. Λουκανίδης, Τόλιος, Πιστικός, Ιγνατίου, Καραλάζος, Γεωργιάδης, Τοκμακίδης, Ιωάννου

Οι ενδεκάδες (1958):

Ολυμπιακός: Θεοδωρίδης, Ρωσσίδης, Σούλης, Ξανθόπουλος, Μπέμπης, Κοτρίδης, Ποσειδών, Μουστακλής, Υφαντής, Πολυχρονίου, Γκαβέζος

Δόξα Δράμας: Σαμλίδης, Κοτρίδης, Ιγνατίου, Σιμιτλιώτης, Πιστικός, Τ. Λουκανίδης, Ναλμπάντης, Χατζημιχαήλ, Θ. Λουκανίδης, Γρηγοριάδης, Γεωργιάδης

Οι ενδεκάδες (1959):

Ολυμπιακός: Θεοδωρίδης, Ξανθόπουλος, Σούλης, Στεφανάκος, Ιωάννου, Πολυχρονίου, Κ. Παπάζογλου, Χριστοφίδης, Υφαντής, Μπέμπης, Ψύχος

Δόξα Δράμας: Μποϊτάρης, Κοτρίδης, Ιγνατίου, Νικολαϊδης, Τ. Λουκανίδης, Τζαφέρης, Ναλμπάντης, Γρηγοριάδης, Θ. Λουκανίδης, Γεωργιάδης, Ιωάννου

5. 18/07/1963: Ολυμπιακός – Πιερικός 3-0 (30′ Πολυχρονίου, 39′ Αρ. Παπάζογλου, 65′ Γ. Σιδέρης)

Η λίστα συνεχίζεται ξανά με τον Ολυμπιακό – για την ακρίβεια ο Πιερικός τη συνεχίζει, οι Πειραιώτες είναι όμως αυτοί που πάνε χαμογελαστοί στην απονομή, κερδίζοντας με το «καθαρό» 3-0. Τρία τα στατιστικά της βραδιάς: πρώτον, η κυριαρχία του νικητή στους τελικούς (βρέθηκε για 12^η φορά τα τελευταία 13 χρόνια, έχοντας κερδίσει τους 11)· δεύτερον, η παρθενική συμμετοχή του Πιερικού ως νεοσύστατου συλλόγου (απότοκο συγχώνευσης των  Μέγα Αλέξανδρου και Όλυμπου Κατερίνης μόλις το προηγούμενο έτος)· τρίτον, η «φωταγώγηση» του ματς, χάρη στους πρώτους προβολείς της ιστορίας.

Οι ενδεκάδες:

Ολυμπιακός: Τσανακτσής, Σημαντήρης, Στεφανάκος, Θ. Λουκανίδης, Πολυχρονίου, Ν. Σιδέρης, Γκαβέζος, Γ. Σιδέρης, Μπέμπης, Αρ. Παπάζογλου, Ψύχος

Πιερικός: Δρανδάκης, Κεφαλίδης, Πορτοκαλίδης, Μυστακίδης, Ταξίδης, Σιδηρόπουλος, Αμανατίδης, Φουλίδης, Κιζύρογλου, Ορφανίδης, Χριστοφορίδης 



6. 09/06/76: Ηρακλής – Ολυμπιακός 4-4, 6-5 πεν. (25′, 102′ Χατζηπαναγής, 72′ Κουσουλάκης, 111′ Γκέσιος – 60′ Σιώκος, 81′ Βιέρα, 115′ Καραβίτης, 119′ Γκλέζος)

Ο μεγαλύτερος… «άθλος του Ηρακλή»! Η πρώτη φορά που ομάδα εκτός των επονομαζόμενων σήμερα Big 5 «άρπαζε» το τρόπαιο και μάλιστα από τον κυρίαρχο του θεσμού και φαβορί του ματς, Ολυμπιακό. Στην χρονολογική σειρά του ο 34^ος, στην ουσία ο παρθενικός ever με τέτοια εντυπωσιακή διακύμανση, προπομπός του αλησμόνητου 4-4 στο ΟΑΚΑ το 2009, με νικητή αυτή τη φορά τους «ερυθρόλευκους» επί της ΑΕΚ. Κανονική διάρκεια 2-2, παράταση 4-4 με τα δύο γκολ να σημειώνονται στο τελευταίο τετράλεπτο από τους Θεσαλλονικείς, μέχρι την εποποιία της ρώσικης ρουλέτας με πρωταγωνιστή τον αρχηγό και εκλειπόντα προσφάτως, Γρηγόρη Φανάρα. Πρόκειται για τον πρώτο και τελευταίο τίτλο του ποδοσφαιρικού τμήματος, στην κατά τα άλλα τρίτη του συμμετοχή σε τελικό, μετά από τις δύο σε διάστημα 10ετίας (1947, 1957).  

Οι ενδεκάδες:

Ηρακλής (Λες Σάνον): Φανάρας, Τουμπόγλου, Καλαϊτζίδης, Ξανθόπουλος, Χριστοφορίδης, Κουσουλάκης, Χατζηπαναγής, Σεντελίδης, Γκέσιος, Πανταζής, Αντονίεβιτς

Ολυμπιακός (Γεώργιος Δαρίβας): Κελεσίδης, Κυράστας, Αγγελής, Σιώκος, Γκλέζος, Καραβίτης, Βιέρα, Δαβουρλής, Κρητικόπουλος, Γαλάκος, Σταυρόπουλος 

7. 26/05/1980: Καστοριά – Ηρακλής 5-2 (41′ Σημαιοφορίδης, 49′ Δίντσικος, 70′, 87′, 90′ Τσιρώνης – 16′ Καλαμπάκας, 80′ Μαυροδουλάκης)

Ο τέταρτος συνολικά τελικός στην ιστορία του «Γηραιού», ο πρώτος μετά τον προ τετραετίας άθλο επί του Ολυμπιακού, δεν έχει την ίδια κατάληξη – το αντίθετο. Ο Βασίλης Χατζηπαναγής και οι συμπαίκτες του επιστρέφουν στη Νέα Φιλαδέλφεια για να αντιμετωπίσουν την Καστοριά. Σ’ ένα τελικό βγαλμένο από τα όνειρα κάθε επαρχιακής ομάδας, δύο ομάδες να διεκδικούν τίτλο μέσα στην καρδιά της Αθήνας, η Καστοριά παρέσυρε τα πάντα στο δεύτερο ημίχρονο, σκόραρε τέσσερις φορές στο δεύτερο μέρος (με χατ τρικ του Διντσίκου εντός 20λέπτου), ώστε να φτάσει στην θριαμβευτική κατάκτηση του πρώτου και τελευταίου Κυπέλλου της.

Οι ενδεκάδες:

Ηρακλής (Κωνσταντίνος Καραπάτης): Παπαδόπουλος, Βούλγαρης, Μαυροδουλάκης, Μιχαϊλίδης, Βαβρόφσκι, Καφκενάρης, Ξανθόπουλος, Χατζηπαναγής, Παπαϊωάννου, Καλαμπάκας, Χατζηελευθερίου

Καστοριά (Σάββας Βασιλειάδης): Σαργκάνης, Αλεξιάδης, Σιαπανίδης, Κόπανος, Παπαβασιλείου Γρηγόρης, Παπαβασιλείου Αργύρης, Παράσχος, Συμεοφορίδης 

8. 19/06/82: Παναθηναϊκός – Λάρισα 1-0 (49′ Χαραλαμπίδης)

9. 06/06/84: Παναθηναϊκός – Λάρισα 2-0 (18′ Θ. Δημόπουλος, 39′ Αντωνίου)

10. 22/06/85: Λάρισα – ΠΑΟΚ 4-1 (39′, 73′ Ζιώγας, 47′ Κμίετσικ, 78′ Βαλαώρας – 55′ Σκαρτάδος)

Η Λάρισα από του χρόνου θα αγωνίζεται στα «σαλόνια», έχοντας εξαιρετική και αήττητη πορεία στον Βόρειο όμιλο της Super League 2. Στόχος η νέα σελίδα και επιτυχίες ανάλογες με τη γενιά του 1980, όταν έφτασε τρεις φορές σε τέσσερα χρόνια στον τελικό του Κυπέλλου, όλες στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός τις δύο πρώτες της στέρησε τον πρώτο τίτλο της ιστορίας της, με συνολικό σκορ 3-0 (στην αναμέτρηση του ’84 στο «αντίο» του αρχηγού του Άνθιμου Καψή), για να έρθει το σπουδαίο εκείνο βράδυ του Ιουνίου, όταν η ΑΕΛ «ρέφαρε», έριξε «ντόρτια» στον πρωταθλητή ΠΑΟΚ και στέρησε από τον Βάλτερ Σκότσικ για δεύτερη σερί χρονιά το τρόπαιο – η πρώτη η περσινή υπό τις οδηγίες του στο ματς με το «τριφύλλι»!

Οι ενδεκάδες (1982):

Παναθηναϊκός (Λάκης Πετρόπουλος): Κωνσταντίνου, Καψής, Κόβι, Κυράστας, Λιβαθηνός, Συμεοφωρίδης, Νικολάε, Ντόκεν, Γαλάκος, Κουρόπουλος, Χαραλαμπίδης

Λάρισα (Αντώνης Γεωργιάδης): Πλίτσης, Αργυρούλης, Γκαλίτσιος, Πατσιαβούρας, Παραφέστας, Ανδρεούδης, Δράμαλης, Γολάντας, Κούτας, Μαλουμίδης, Βαλαόρας

Οι ενδεκάδες (1984):

Παναθηναϊκός (Λάκης Πετρόπουλος): Λάφχις, Καψής, Μαβρίδης, Καρούλιας, Κυράστας, Ταράσης, Παπαβασιλείου, Ρότσα, Αντωνίου, Χαραλαμπίδης, Δημόπουλος

 Λάρισα (Αντώνης Γεωργιάδης): Πλίτσης, Κυριλίδης, Γκαλίτσιος, Μιτσιμπόνας, Πατσιαβούρας, Παραφέστας, Ανδρεούδης, Κμιέτσκι, Βουτυρίτσας, Μαλουμίδης, Ζιώγας

Οι ενδεκάδες (1985):

Λάρισα (Αντρέι Στρειλάου): Πλίτσης, Γκαλίτσιος, Μιτσιμπόνας, Κολομητρούσης, Παραφέστας, Ανδρούδης, Κμιέτσκι, Βουτουρίτσας, Άνταμτσικ, Βαλαώρας, Ζιώγας

ΠΑΟΚ (Βάλτερ Σκότσικ): Στεργιούδας, Τζούρισιτς, Τσουρέλας, Μπανιώτης, Σίνγκας, Αλαβάντας, Βασιλάκος, Σκαρτάδος, Αλεξανδρίδης, Κωστίκος, Πάπριτσα 

11. 21/06/1987: ΟΦΗ – Ηρακλής 1-1, 3-1 πεν. (34′ Χαραλαμπίδης – 30′ Κωφίδης)

Η τελευταία ιστορικά ευκαιρία του «Γηραιού» να κερδίσει τίτλο είναι από τις πιο γλυκές αναμνήσεις στη συλλογική μνήμη του Ομίλου της Κρήτης. Αυτή που, μεταξύ άλλων, μάς σχολίασε ο Νίκος Νιόπλιας σε συνέντευξη αφιερωμένη για μια άλλη κορυφαία του στιγμήΠΑΡ.  Μετά τον προπερασμένο τελικό του ’85, η Θεσσαλονίκη επιστρέφει με εκπρόσωπο στο ΟΑΚΑ, μα έχει σκυμμένο το κεφάλι ξανά. Αν και προηγείται στο ημίωρο, η βραδιά μετατρέπεται στην κορυφαία «μπαλωθιά» της ιστορίας του ΟΦΗ, με πρωταγωνιστή τον Μύρωνα Σηφάκη, πατέρα του επίσης τερματοφύλακα και παλαίμαχου πλέον Μιχάλη. 

Οι ενδεκάδες: 

ΟΦΗ (Έγκεν Γκέραρντ): Σηφάκης, Χίσις, Βασιλείου, Μιχαλίτσος, Τσίνος, Γούλης, Παπαβασιλείου, Περσίας, Νιόπλιας, Σαμαράς, Χαραλαμπίδης 

Ηρακλής (Χρήστος Αρχοντίδης): Γκεοργκίεφ, Ηλιάδης, Λευκόπουλος, Βακαλόπουλος, Ζήφκας, Παπαδόπουλος, Κωφίδης, Χατζηπαναγής, Σαουντμπάι, Καραϊσκος, Αναστασιάδης 

12. 17/05/90: Ολυμπιακός – ΟΦΗ 4-2 (12′, 69′ Τσαλουχίδης, 29′, 89′ Ντέταρι – 48′ Βλαστός, 53′ Τσίμπος) 

Εννιά χρόνια μετά την ύστατη κατάκτησή του επί του ΠΑΟΚ με 3-1 και δύο ενδιάμεσες ανεπιτυχείς προσπάθειες εναντίον του «αιώνιου» αντίπαλου δέους (1986, 1988), ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην κορυφή για 17^η φορά στην ιστορία του. Ο ΟΦΗ, αξιόμαχος, αδυνατεί να ακολουθήσει τα κέφια των Τσαλουχίδη – Ντέταρι, που αμφότεροι σκοράρουν δις και φεύγει πρώτη φορά ηττημένος στη δεύτερη παρουσία του σε τελικό για να επιστρέψει… απόψε (17/05) στο remake του αγώνα 35 ολόκληρα χρόνια μετά! Από τα ευχάριστα «τερτίπια» της (ποδοσφαιρικής και όχι μόνο) μοίρας…

Οι ενδεκάδες:

Ολυμπιακός (Ιμρε Κόμορα): Ταληκριάδης, Αποστολάκης, Καραταϊδης, Τσαλουχίδης, Παχατουρίδης, Αλεξίου, Μαυρομάτης (76′ Τσιαντάκης), Κωφίδης (89′ Δρακόπουλος), Αναστόπουλος, Ντέταρι, Μητρόπουλος

ΟΦΗ (Έγκεν Γκέραρντ): Χανιωτάκης, Βάβουλας, Γκουλής (81′ Τσινός), Πατεμτζής, Ανδριανίδης, Ίσις, Τσίμπος, Βέρα, Βλαστός (83′ Μπατσινίλας), Νιόπλιας, Κάβουρας

13. 05/05/07: Παναθηναϊκός – Λάρισα 1-2 (44′ πέναλτι Παπαδόπουλος - 3′ Κόσλεϊ, 82′ Αντσουέ)

Ξανά στο ΟΑΚΑ, αυτή τη φορά η παράδοση έδειξε και το «καλό» της πρόσωπο στην ΑΕΛ, αφού της «ξεπλήρωσε» τις δύο προηγηθείσες ήττες από τον Παναθηναϊκό, κάνοντας «φαρμακερή» την τρίτη παρουσία της σε τελικό, αυτή τη φορά στο Πανθεσσαλικό. Χρειάστηκε να περιμένει πολύ, όσο μεγαλύτερη όμως η αναμονή, άλλο τόσο λυτρωτική και ξέφρενη η χαρά, μετά από 22 ολόκληρα χρόνια στον τελευταίο τίτλο της καριέρας του Νίκου Νταμπίζα.

Οι ενδεκάδες:

Παναθηναϊκός (Βίκτορ Μουνιόθ): Έμπεντε, Γκούμας, Μόρις, Νίλσον, Βύντρα, Τζιόλις, Λεοντίου, Νίνης, Ίβανσιτς, Μάντζιος, Παπαδόπουλος

Λάρισα (Γιώργος Δώνης): Κοτσόλης, Φόρστερ, Νταμπίζας, Γκαλίτσιος, Βενετίδης, Διγκόζης, Μπασίλα, Φωτάκης, Αλωνεύφτης, Κλέιτον, Κόζλεϊ 

14. 11/05/13: Αστέρας Τρίπολης – Ολυμπιακός 1-3 (13’ Ράγιος – 42’ Φουστέρ, 98’ Τζεμπούρ, 119’ πεν. Αμπντούν)

Σ’ ένα σερί αντίστοιχο σαν κι αυτό που είδαμε από την ομάδα της δεκαετίας του ’50, ο Ολυμπιακός μετά την ήττα του το 2004 από τον Παναθηναϊκό με 3-1, «τρέχει» ένα αήττητο επτά τελικών (!) σε διάστημα 10ετίας, από το 2005 έως το 2015. Μέχρι να τον σταματήσει η ΑΕΚ το 2016, ο Αστέρας Τρίπολης (όπως και ο Ατρόμητος την ακριβώς προηγούμενη σεζόν) παραλίγο να έκαναν τη μεγάλη έκπληξη, σ’ ένα τελικό που στιγματίστηκε από το πέναλτι που… ακόμη να δοθεί, την χαρακτηριστική… απόκρουση πάνω στη γραμμή του Γιάννη Μανιάτη στην κεφαλιά του Καλιφά Σανκαρέ, αποτρέποντας το 2-1 υπέρ των Αρκάδων.

Ολυμπιακός (Ερνέστο Βαλβέρδε): Κάρολ, Μανιάτης, Μοντέστο (60′ Ιμπαγάσα), Μασάντο (76′ Πίνο), Φέισα, Μήτρογλου (73′ Τζιμπούρ), Φουστέρ, Χολέμπας, Σιόβας, Μανωλάς, Αμπντούν

Αστέρας Τρίπολης (Σάκης Τσιώλης): Φούλοπ, Τσαμπούρης, Σανκαρέ, Κουρμπέλης (67′ Μπαρτολίνι), Πιπίνης, Κοντοές (100′ Καλαντζής), Ουσέρο, Ντε Μπλάσις, Ναβάρο, Ράγιος, Περόνε (82′ Λένσε)

15. 23/05/2015: Ολυμπιακός – Ξάνθη 3-1 (45’ Χάρα, 60’ Ντομίνγκεζ, 80’ Φορτούνης – 87’ Καπετάνος)

Ο τελευταίος της λίστας μας με ομάδα της επαρχίας. Πριν τη διάλυση, η Ξάνθη ήταν, είτε ως Skoda, είτε… ανεξάρτητη, βασικό κομμάτι της Super League, χωρίς, όμως, στιγμές μεγάλες, από αυτές τουλάχιστον που σε διαμορφώνουν με την διεκδίκηση αρχικά και ιδανικά στην πορεία αργότερα κατάκτηση ενός τίτλου.

Μετά τους Ατρόμητο και Αστέρα, «τριτώνει» τον σκόπελο και το επίπεδο δυσκολίας, προδίδεται, ωστόσο, από τον (εκ των κορυφαίων της τότε) Αχιλλέα Μπέρτο, το λανθασμένο κοντρόλ του οποίου συνιστά ουσιαστικά ασίστ προς τον Χάρα – και μάλιστα ακριβώς στην εκπνοή. Η τυπικά φιλοξενούμενη του Ραζβάν Λουτσέσκου εύλογα καταρρέει και ο Τσόρι Ντομίνγκες με το γκολ – ποίημα για το τελικό 3-1 χαρίζει στην ομάδα του Βαγγέλη Μαρινάκη τον προτελευταίο τίτλο στην διοργάνωση.

Οι ενδεκάδες: 

Ολυμπιακός (Βίτορ Περέιρα): Ρομπέρτο, Σαλίνο, Μποτία, Σιόβας (84 Κασάμι), Μαζουακού, Εντιγκά, Μιλιβόγεβιτς, Ντοσεβί, Φουστέρ (65΄Φορτούνης), Ντομίνγκες (78 Μήτρογλου), Χάρα

Ξάνθη (Ραζβάν Λουτσέσκου): Κυριακίδης, Μπέρτος (77′ Μπαξεβανίδης), Καρυπίδης, Γούτας, Γουάλας, Παπαστεργιανός (65′ Καπετάνος), Ομποντό (77 Βάλτερ), Βασιλακάκης, Κλέιτον, Λουσέρο, Σολτάνι

Η πλήρης λίστα των τελικών με όλους τους «μικρούς» (πριν την ημερομηνία τους ο κατά σειρά αριθμός διεξαγωγής τους, βάσει χρονολογίας): 

08/11/31: ΑΕΚ – Άρης 5-3 (5΄ Ηλιάσκος 1-0, 8′ Μπαλτάς 2-0, 40′ Κίτσος 2-1, 43΄ Κίτσος 2-2, 65′ Μπαλτάς 3-2, 70′ Οικονόμου (αυτογκόλ) 4-2, 78΄Νεγρεπόντης 5-2, 80΄ Κίτσος 5-3)

Ο πρώτος ever τελικός Κυπέλλου της χώρας περιλαμβάνει ομάδες των σημερινών Big 5, καταγράφεται όμως στα «πρακτικά» ως αφετηρία του θεσμού, συνοδείας κειμένου, όπως στους άλλους προηγουμένως, τιμής ένεκεν της ιστορικότητάς του. Αναμνήσεις για τους παλαιότερους, ιστορίες για τους επόμενους και... αρχείο για τους (πολύ) μεταγενέστερους. Ιστορία, σε κάθε περίπτωση...

Παρά τα αρχικά παράπονα για τη μετακίνηση, ο Άρης του ιστορικού Κλεάνθη Βικελίδη «κατεβαίνει» ως πρωταθλητής στην Αθήνα και δη στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, «Απόστολος Νικολαϊδης», για να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ. Ηττάται με 5-3, με την «Ένωση» να εγκαινιάζει τη λίστα της λεγόμενης «Χρυσής Βίβλου».

Οι ενδεκάδες:

ΑΕΚ: Γιάμαλης – Μάλλιος, Νταϊσπάγγος, Αργυρόπουλος, Κωνσταντινίδης, Πάτροκλος, Νεγρεπόντης, Μπαλτάς, Ι. Τζιραλίδης, Ηλιάσκος, Π. Τζιραλίδης

Άρης: Κατράντζος – Κ. Βικελίδης, Οικονόμου, Κατσαούνης, Δανελιάν, Ν. Βικελίδης, Βογδάνου, Αγγελάκης, Κίτσος, Καλογιάννης, Αργυριάδης 

10ος. 01/06/1952: Ολυμπιακός – Πανιώνιος 2-2 παράταση (30′ Κοπανίδης, 90′ Δρόσος – 34′, 60′ Τσολιάς) και 15/06/1952: 2-0 (5′ Δαρίβας, 68′ Κανσός), Γήπεδο Παναθηναϊκού

19ος. 02/07/1961: Ολυμπιακός – Πανιώνιος 3-0 (34′ Κ. Παπάζογλου, 69′, 88′ Σιδέρης), Γήπεδο Παναθηναϊκού

25ος. 06/07/1967: Παναθηναϊκός – Πανιώνιος 1-0 (56′ Γραμμός), Γήπεδο Νέας Φιλαδέλφειας

37ος. 09/06/1979: Πανιώνιος – ΑΕΚ 3-1 (51′ Αναστόπουλος, 67′ Λίμα, 84′ Παθιακάκης – 3′ Τάσος), Γήπεδο Καραϊσκάκη

47ος. 11/05/1989: Παναθηναϊκός – Πανιώνιος 3-1 (8′ Μαυρίδης, 44′ Χρ. Δημόπουλος, 48′ Σαραβάκος – 35′ Ζάκκας), ΟΑΚΑ

49ος. 15/05/1991: Αθηναϊκός – Παναθηναϊκός 0-3 (70′ Κουρμπανάς, 78′ Βαζέχα, 88′ Βλάχος), Γήπεδο Παναθηναϊκού και 22/05/1991: 1-2 (71′ Σαραβάκος, 84′ Κουρμπανάς – 45′ Ζώταλης), ΟΑΚΑ

54ος. 15/05/1996: ΑΕΚ – Απόλλων Αθηνών 7-1 (11′, 34′ Μπατίστα, 22′, 48′ πεν., 76′ Τσάρτας, 60′ Κετσπάγια, 89′ Κωστής – 77′ Μπάρνιακ), ΟΑΚΑ

56ος. 29/04/1998: Πανιώνιος – Παναθηναϊκός 1-0 (53′ Ναλιτζής), Καραϊσκάκη

58ος. 10/05/2000: ΑΕΚ – Ιωνικός 3-0 (38′ Νικολαϊδης, 77′ Πέτκοφ, 83′ Μαλαδένης), ΟΑΚΑ

69ος. 30/04/2011: ΑΕΚ – Ατρόμητος 3-0 (27’ Λυμπερόπουλος, 77’ Μπαχά, 85’ Καφές), ΟΑΚΑ

70ος. 28/04/2012: Ολυμπιακός – Ατρόμητος 2-1 (29’ Τζεμπούρ, 119’ Φουστέρ – 76’ Ιγγλέσιας), ΟΑΚΑ

Νικόλας Κανελλόπουλος