Έχετε γενέθλια την ημέρα των ερωτευμένων; Πολύ καλό για να είναι αληθινό. Μάλλον και ευελπιστούμε. Γενέθλια, όμως, τότε και να ηγείστε της ομάδας σε μια σπουδαία βραδιά πόσοι το έχετε... αξιωθεί; Το σενάριο ήταν ονειρικό για την Παρί Σεν Ζερμέν και η συμπλήρωση της τρίτης δεκαετίας θα έμελλε να είναι χαραγμένη στη μνήμη για τον Άνχελ Ντι Μαρία. Όπως και έμεινε, εν τέλει, απλώς για τους… λάθος λόγους, με εκ των υστέρων απάντηση 14 βράδια αργότερα! Το BN Sports κάνει ένα μίνι αφιέρωμα στον «έρωτα αρχάγγελο» της Αργεντινής, ενθυμούμενο ταυτόχρονα περιληπτικά έναν θρίαμβο, που κατέληξε απρόσμενα σε έναν αποκλεισμό κόντρα στη λογική.
Γράφει ο Νικόλας Κανελλόπουλος
«Όταν ο πατέρας μου έμαθε πως με ήθελε η Μπενφίκα, κάθισε απέναντί μου στο σαλόνι και μου είπε ότι τα τρένα περνούν από τον δικό μας σταθμό μια φορά. Σ’ αυτά τα τρένα ανεβαίνεις χωρίς να ρωτάς που πηγαίνουν, κοιτάς μπροστά και δεν ξαναγυρίζεις πίσω». Ιστορία ξεχωριστή, μα τόσο κοινή ταυτόχρονα. Δεν το γράφουμε, δεν το διαβάζετε πρώτη φορά – όχι μόνο για τον ίδιο, για πόσους και πόσους: «διαμαντάκι» από τη Λατινική ήπειρο, καρτερικά και ταυτόχρονα διψασμένα, αναμένει την ευκαιρία του. Να λάμψει, να αποδείξει πως μπορεί και να αξιωθεί να πραγματοποιήσει το ταξίδι για τη δική του «Ιθάκη»: την Ευρώπη.
Δεν πρόκειται όμως για επιστροφή· το αντίθετο, είναι ο παρθενικός «πηγεμός», το πρώτο κάλεσμα προς το μυστηριώδες άγνωστο του ξεκάθαρου κατά τα άλλα παιδικού ονείρου της καριέρας στην Γηραιά Ήπειρο. Γιος ανθρακωρύχων ο ίδιος και μοιραία η σκληρή πλευρά της ζωής αιτιολογεί απόλυτα τη συμβουλή του μπαμπά Μιγκέλ, περί… δρομολογίων. Ή, μάλλον, βέτο ήταν. Ο νεαρός Άνχελ σα θαρραλέος από καιρό επωμίστηκε το φορτίο της αποστολής, έκανε την ευκαιρία ζωής οικογενειακό καθήκον πήγε, είδε και νίκησε, αποδεικνύοντας πως το άξιζε.
Τα παιδικά – εφηβικά χρόνια οι πρώτες εξορμήσεις στη Ροζάριο Σεντράλ. Η περίοδος τη σύστασης στη Μπενφίκα και στην ελίτ. Η καταξίωση από κοινού με την ανεκπλήρωτη σχέση αγάπης με τη «Βασίλισσα» Ρεάλ Μαδρίτης, σαν άλλος «μικρός πρίγκηπας». Η καταναγκαστική μετακίνηση στο Μάντσεστερ. Το χρυσό κλουβί του Παρισιού. Επιστροφή στα… πάτρια ποδοσφαιρικά εδάφη της Λισαβώνας ως προοικονομία απόσυρσης, σαν ανακοίνωση άφιξης στον τερματικό σταθμό. Αυτά τα ταξίδια συνθέτουν το μωσαϊκό της περιπλάνησης· σπουδαιότερη στάση όλων η καρμική διαδρομή παραδείσου – κόλασης με τη σημαία στην καρδιά. 
Μέχρι να ολοκληρωθούν, όμως, όλα αυτά, στο ενδιάμεσο της διαδρομής, ο «Fideo», όπως ήταν το παρατσούκλι του, λόγω της λεπτής του σωματοδομής, χάρισε μια σπουδαία παράσταση ως κάτοικος της πόλης του Φωτός, η είδηση της οποίας πέρασε τα στενά γαλλικά όρια και «ήχησε» σ’ ολάκερη την Ευρώπη: η Παρί Σεν Ζερμέν συνέτριβε με 4-0 την Μπαρτσελόνα του (διόσκουρου στην εθνική) Λιονέλ Μέσι στον πρώτο αγώνα της φάσης των «16» του Champions League, γενόμενη το αδιαμφισβήτητο φαβορί στη ρεβάνς της Βαρκελώνης. Το πώς ο αντίκτυπος θα ήταν, εν τέλει, μηδαμινός, θα το μαθαίναμε 14 βράδια αργότερα σε μια από τις πιο αδιανόητες ανατροπές όλων των εποχών στην ιστορία του θεσμού.
Συγκυρία ιδανική, όχι μόνο αγωνιστικό κίνητρο. Βιώνει ο ίδιος την αλλαγή, αλλάζει δεκαετία, μπαίνοντας στην τελευταία της (ούτως ή άλλως βραχυπρόθεσμης) ποδοσφαιρικής ζωής. Ωριμάζει ακόμη, δεν μεγαλώνει. Ανήμερα των 30ών του γενεθλίων, σαν χθες προ οκταετίας, την ημέρα των ερωτευμένων, ο «Άγγελος της αγάπης» σκοράρει δις (18’, 55’) και οδηγεί το εύπλαστο χρυσοφόρο εγχείρημα των Αράβων σε έναν ευρωπαϊκό θρίαμβο, που προμηνύει πρόκριση. Συνολικά άλλες τόσες πανηγυρίζει, τα τέρματα των Τζούλιαν Ντράξλερ (40’) και Έντινσον Καβάνι (71’) επισφραγίζουν τον θρίαμβο. Μέχρι την ανεξήγητη «κόλαση του Δάντη» στη Βαρκελώνη.
Το «Πάρκο των Πριγκήπων» έγινε για ένα βράδυ, έστω, μια βασιλική αυλή αγνού θεάματος, από αυτά που σπανίως – κακά τα ψέματα – ζουν στο Παρίσι. Προεξάρχοντος του Αργεντινού, σανίδι όπου γράφονται σενάρια από τα πιο τρελά όνειρα, ένα «Θέατρο των Ονείρων» με την αύρα του… ορίτζιναλ, με τη γοητευτική σιγουριά ομάδας σφυρηλατημένης στις προκλήσεις της ιστορίας. Στην ετήσια αναζήτηση μιας στιγμής που θα επιτρέψει στην ομάδα να πιστέψει πως είναι «μεγάλη» και «Ευρωπαία». Παραδόξως, τέτοια έμελλε να είναι η εθνική του - μεγάλη πληγή αρχικά και σωτηρία αργότερα.?⚽️ FC Barcelona 6-1 PSG: um feito para a eternidade! (@ChampionsLeague) ??? #ForçaBarça Leia mais: https://t.co/SYgPD1kIej pic.twitter.com/wntHPFX0H4
— FC Barcelona (@fcbarcelona_br) March 9, 2017
Λυτρωμένος πια ο Ντι Μαρία απολαμβάνει την ηθική δικαίωση του ανήκειν στη γενιά, η οποία έγραψε ξανά από την αρχή την ιστορία. Αιτία δακρύων πια, η περηφάνια, αντί του αργού θανάτου της ψυχαναγκαστικής επιβεβαίωσης της κληρονομιάς του ποδοσφαιρικού πατέρα της. Τη στιγμή ακριβώς που φαινόταν πως η ίδια διά παντός την ξεγράφει. Από την άλλη, η Παρί αναμένει ακόμη το τρένο της.
