20 Μαρτίου 1996: Μία «doppietta» του Βαζέχα και ένα γκολ-ποίημα του Μπορέλι, λυγίζουν τη Λέγκια Βαρσοβίας στο κατάμεστο ΟΑΚΑ και φέρνουν τον Παναθηναϊκό του Χουάν Ραμόν Ρότσα στα ημιτελικά του Champions League!
Σχετικά Άρθρα
Λάθος δελτία, γούνες, σκάνδαλα και Covid-19: Οι 5+1 αποκλεισμοί στα ευρωπαϊκά Κύπελλα που έγραψαν ιστορία! (video)
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Η ανωτερότητα του Παναθηναϊκού είχε φανεί από τον... βούρκο της Πολωνίας. Η «λευκή ισοπαλία» στη Βαρσοβία, ωστόσο, άφηνε τα πάντα ανοιχτά για τη ρεβάνς. Μία ρεβάνς, στην οποία το σύνολο του Χουάν Ραμόν Ρότσα, εμφανίστηκε ακριβώς όπως ήθελε να τo δουν οι 70.039 φίλοι του που κατέκλυσαν το ΟΑΚΑ.
Η Λέγκια Βαρσοβίας ήταν το πρώτο εμπόδιο στη νοκ-άουτ φάση του Champions League της σεζόν 1995-96. Το πρώτο εμπόδιο, σε μία απόπειρα του Παναθηναϊκού να «χτίσει» τον μύθο ενός νέου... Wembley και η αλήθεια είναι πως εκείνο το βράδυ της 20ης Μαρτίου του 1996, έκανε ό,τι περνούσε από τα πόδια του.
Στη ρεβάνς των προημιτελικών, ο Βαζέχα γίνεται ο μεγάλος πρωταγωνιστής. Με ένα γκολ στο 34' κι ένα στο 58', φέρνει ουσιαστικά τον Παναθηναϊκό με το ένα πόδι στους «4» του Champions League. Παρά την... doppietta του Βαζέχα, όμως, μία μαγική ενέργεια του Μπορέλι στο 72ο λεπτό, επισκίασε το «σόου» του Πολωνού.
Ο θρυλικός Χότα-Χότα έστησε την μπάλα λίγα μέτρα μακριά από την εστία της Λέγκια και για καλή τύχη του ιδίου, αλλά κυρίως όσων έβλεπαν το παιχνίδι, έστειλε την μπάλα στο τείχος, μετά από απευθείας εκτέλεση φάουλ. Στην επιστροφή της, την υποδέχθηκε με άψογο κοντρόλ και αφού πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του, έγραψε το τελικό 3-0, τρέποντας την επική πρόκριση σε θρίαμβο!
Στο τελευταίο σφύριγμα της αναμέτρησης, ο Παναθηναϊκός «τσέκαρε» το εισιτήριό του για τα ημιτελικά του Champions League, έντεκα χρόνια μετά την τελευταία του παρουσία στους «4» της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, που απλώς τελούσε -τότε- υπό διαφορετική ονομασία.
Με μεγαλύτερη δυσκολία απ' ό,τι η Λίβερπουλ εν έτει 1985, ο κάτοχος του τροπαίου, Άγιαξ, αφήνει εκτός τον Παναθηναϊκό στα ημιτελικά, παρά τα «καρδιοχτύπια» που προκάλεσε το γκολ του Βαζέχα στο Άμστερνταμ, στην πρώτη αναμέτρηση της σειράς.
Ένα νέο Wembley, ένας νέος τελικός στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, μετά από αυτόν του 1971, έμεινε στα... μισά, από τον «κακό δαίμονα» του τότε.
Μα ήταν τέτοια τα συναισθήματα του ταξιδιού, ήταν τόσο όμορφο και σπάνιο ό,τι πέτυχε ο Παναθηναϊκός του Χουάν Ραμόν Ρότσα, που 27 χρόνια μετά, μνημονεύεται ακόμη.
