11 Μαΐου 1993: Ο Παναθηναϊκός δεν κατεβαίνει στον τέταρτο τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος και στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στήνεται η πιο σουρέαλ και καλτ φιέστα όλων των εποχών. Χορεύτριες με ζαρτιέρες, ζωντανές κότες και «επώνυμοι» φίλοι του Ολυμπιακού με πράσινες εμφανίσεις βρίσκονται σε πρώτο πλάνο.
Ποιος είναι ο ιδανικός τρόπος να πανηγυρίσει κανείς την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος μετά από 15 ολόκληρα χρόνια; Σίγουρα όχι αυτός που είδαμε (καλά όχι εγώ, γιατί δεν είχα γεννηθεί) στις 11 Μαΐου του 1993 στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας!
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός μάχονταν για το ελληνικό πρωτάθλημα. Οι «κόκκινοι» είχαν πάρει προβάδισμα με 2-1 νίκες και η σειρά επέστρεφε στην έδρα τους. Δύο μέρες πριν τον τέταρτο τελικό ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε κοινοποιήσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι η ομάδα του δεν θα κατέβαινε στον τέταρτο τελικό. Ο λόγος; Η ξαφνική αντικατάσταση του διαιτητή Παπαδημητρίου (σσ. είχε επικαλεστεί πρόβλημα στο μάτι) από τον διαιτητή Κουκουλεκίδη λίγο πριν το τρίτο παιχνίδι των τελικών στη Γλυφάδα, στον οποίο τελικά οι Πειραιώτες επικράτησαν με 77-72.
Αφού ο Παναθηναϊκός τήρησε τις εξαγγελίες και δεν μετέβη όντως στο Φαληρικό γήπεδο, το τέταρτο παιχνίδι κατοχυρώθηκε με 20-0* υπέρ του Ολυμπιακού, όμως αυτά που επακολούθησαν δεν είχαν προηγούμενο, ούτε βέβαια και επόμενο.
Οι «ερυθρόλευκοι» χωρίστηκαν στα δύο και έπαιξαν οικογενειακό διπλό, παρουσία 15.000 οπαδών. Αυτό ήταν όμως το ορεκτικό. Το κυρίως πιάτο περιελάμβανε το μπαλέτο του Διογένης Παλλάς με ζαρτιέρες και περούκες, κάτι σαν καμπαρέ ένα πράγμα, κάποιος γνωστούς ή λιγότερου γνωστούς οπαδούς του Ολυμπιακού, μεταξύ αυτών ο Τάκης Τσουκαλάς και ο «Ατίλιο», κατά κόσμον, Βασίλης Δουρίδας, με φανέλες του Παναθηναϊκού, αλλά και καμία 20αριά... κότες. Όχι ψεύτικες, αλλά ολοζώντανες, τυλιγμένες με κασκόλ του «τριφυλλιού». Ο συμβολισμός γίνεται εύκολα αντιληπτός.
Το πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα υπό την αιγίδα του ΕΣΑΚΕ ολοκληρώθηκε με αυτόν τον τρόπο και οι λέξεις καλτ και σουρεάλ μοιάζουν μικρές για να περιγράψουν το εν λόγω... αν μη τι άλλο ντροπιαστικό και εντελώς αντίθετο με το αθλητικό ιδεώδες σκηνικό!
*ΥΓ. Για την απόφαση μιας ομάδας να μην κατέβει σε κάποια αναμέτρηση δεν προβλεπόταν τότε καμία άλλη ποινή, πέραν του μηδενισμού στο εν λόγω παιχνίδι. Κάπως έτσι, αυτός ο τελικός που δεν έγινε αποτέλεσε την αιτία και αφορμή για να αλλάξει ο κανονισμός της ΕΟΚ και να γίνει πιο αυστηρός.
Βασιλική Καραμούζα
www.bnsports.gr
