Face to Face

Ο Δημήτρης Σταματάκης στο BN Sports: «Αξέχαστη η στιγμή που υπέγραψα στην Ατλέτικο Μαδρίτης – Είδα τον πατέρα μου να κλαίει για πρώτη φορά»!

Ο Δημήτρης Σταματάκης στο BN Sports: «Αξέχαστη η στιγμή που υπέγραψα στην Ατλέτικο Μαδρίτης – Είδα τον πατέρα μου να κλαίει για πρώτη φορά»!

Στα 14 του χρόνια έκανε το πρώτο του δοκιμαστικό, εκτός Ελλάδος. Τέσσερα χρόνια μετά, έχει υπογράψει συμβόλαιο με την Ατλέτικο Μαδρίτης και έχει παρευρεθεί στην αποστολή των «ροχιμπλάνκος» σε δύο περιπτώσεις. Ο Δημήτρης Σταματάκης ζει το όνειρό του στην Ισπανία και εξιστορεί στο BN Sports, πώς από την Ακαδημία τερματοφυλάκων και τις προπονήσεις, κατάφερε να βρεθεί στο Μετροπολιτάνο!

«Πιστεύω πολύ στον Θεό, έχω μεγάλη υπομονή, πήρα πολλά ρίσκα». Μερικές από τις ατάκες του Δημήτρη Σταματάκη στο BN Sports, αναφορικά με τον τεράστιο στόχο που έθεσε και εν τέλει τα κατάφερε.

Δούλεψε πολύ σκληρά και οι προσπάθειές του ανταμείφθηκαν. Πλέον, όντας μόλις 18 χρονών, έχει υπογράψει συμβόλαιο με την Ατλέτικο Μαδρίτης και βρίσκεται μόνιμα στην Ισπανία. Πώς όμως ένιωσε όταν το όνειρο έγινε πραγματικότητα; Πώς βίωσαν την εν λόγω κατάσταση οι γύρω του και πόσο δύσκολη είναι η προσαρμογή σε ένα άγνωστο περιβάλλον, με την γλώσσα να εμποδίζει την επικοινωνία;


Συνέντευξη στον Δημήτρη Μανάκο

Αρχικά, το πρώτο που θα ήθελα να σε ρωτήσω είναι πώς ξεκίνησε η ιστορία σου με το ποδόσφαιρο; Σε ποια ηλικία και ποια ανάμνηση έχεις ως παιδί;

«Κοιτά, η αλήθεια είναι πως δεν ξεκίνησα νωρίς. Η πρώτη μου προπόνηση σε ακαδημία ήταν στην ηλικία των 10. Δεν ξεκίνησα νωρίς δηλαδή σε σχέση με άλλα άτομα, που ξεκίνησαν στα 4 ή στα 5. Βέβαια, ως παιδί και εγώ έπαιζα στις πλατείες, οπότε είχα μία ιδέα για το ποδόσφαιρο. Από τότε έπαιζα τερματοφύλακας. Ενώ μου άρεσε να βάζω γκολ, πάντα μου άρεσε να παίζω τερματοφύλακας. Σκέψου ότι έπαιζα και σαν λίμπερο, για να μπορώ να τα συνδυάζω και να σκοράρω κιόλας.

Ξεκίνησα λοιπόν στα 10, τότε έγινε η πρώτη μου προπόνηση! Έπειτα πέρασαν πέντε χρόνια, στα 15 πήγα στην Ακαδημία τερματοφυλάκων, εκεί έμεινα μέχρι τα 18 μου και μετά προέκυψε η Ατλέτικο Μαδρίτης, στην οποία δυσκολεύτηκα αρχικά με την γλώσσα. Δεν μιλούν καθόλου αγγλικά»!

Παίρνοντας λοιπόν τα πράγματα από την αρχή, τι αισθάνεσαι πως πήρες από την Ακαδημία τερματοφυλάκων;

«Η Ακαδημία τερματοφυλάκων στοχεύει στο αγωνιστικό κομμάτι. Βελτιώνεις πολλά μέσω της προπόνησης, αλλά από εκεί και πέρα, ο αγώνας είναι αυτός που καθορίζει τι μέλλει γενέσθαι. Ως αθλητής, το μεγαλύτερο «τεστ» είναι στο παιχνίδι. Η Ακαδημία τερματοφυλάκων λοιπόν με βοήθησε πολύ τεχνικά, ώστε από τα 14 μέχρι τα 18 μου, να βελτιωθώ. Βρήκα τα πατήματά μου και με έκανε να αισθάνομαι έτοιμος, για οτιδήποτε προκύψει, όπως ένα δοκιμαστικό.»!

Ποιο ήταν το πρώτο σου δοκιμαστικό;

«Το πρώτο ήταν στην Κάλιαρι, στην Ιταλία, σε ηλικία 14ων ετών! Ένα παιδί 14ων, 15 ετών, όταν πάει σε μία ομάδα στο εξωτερικό, δεν μπορεί να το διαχειριστεί εύκολα. Αλλά πάντα πίστευα πως όποιος δουλεύει πραγματικά, δικαιώνεται»!

Πώς προκύπτει λοιπόν η Ατλέτικο Μαδρίτης;

«Πριν από την Ατλέτικο Μαδρίτης είχαν περάσει πολλές ομάδες, τόσο εντός, όσο και εκτός Ισπανίας. Η πρώτη φορά που πήγα εκεί ήταν στα 16. Ήμουν κάτω των 18 και η μητέρα μου, όπως πράττουν και όλες οι μητέρες, δεν ήθελε να φύγω. Τώρα προφανώς το καταλαβαίνω περισσότερο. Στα δύο χρόνια που μεσολάβησαν, άλλαξαν πολλά πράγματα. Πήρα πρωτοβουλίες, έμαθα να ζω μόνος μου και αντιλήφθηκα πόσα διαφοροποιούνται μέσα σε δύο χρόνια.

Από τα 14 μέχρι τα 16 μου είχα πάει σε αρκετές ομάδες λοιπόν, οι περισσότερες είπαν το «ναι», αλλά εγώ έψαχνα κάτι καλό. Είναι ρίσκο, είναι ζαριά, γιατί αφήνεις κάτι και μετά δύσκολα μπορείς να γυρίσεις να ξαναχτυπήσεις την πόρτα. Οπότε, από την στιγμή που δεν είχα ομάδα, ήταν… όλα ή τίποτα.

Είχα την στήριξη των δικών μου και όπως σου είπα πίστευα πως όποιος δουλεύει δικαιώνεται, αλλά χρειάζεται υπομονή. Πιστεύω πολύ επίσης στον Θεό, δεν χάνεται όποιος προσπαθεί και οφείλω να το πω, γιατί είναι κάτι που με χαρακτηρίζει»!



Το να αφήνεις μία ευκαιρία να περνά, γιατί περιμένεις κάτι καλύτερο, σίγουρα δεν είναι απλό στα 16 σου. Φαντάζομαι η στήριξη για την οποία μιλάς από τους γονείς σου, ήταν τεράστια…

«Αν με ρωτάς, ο πατέρας μου, και η μητέρα μου φυσικά, με στήριξαν πολύ. Νιώθω ότι δεν έκανα λάθος. Αν γυρίσω και κοιτάξω πίσω, θα έκανα ακριβώς τα ίδια πράγματα. Υπέρ αναλύαμε τα πάντα, νιώθαμε στο χείλος του γκρεμού και εν τέλει δικαιωθήκαμε»!

Πώς ήταν το πρώτο δοκιμαστικό στην Ισπανία;

«Ήταν προγραμματισμένο, δεν πήγα μόνο στην Ατλέτικο Μαδρίτης, είχα σχεδόν συμφωνήσει με κάποια ομάδα και επί της ουσίας, πήγαινα να υπογράψω. Ήταν Τετάρτη. Πάω για το δοκιμαστικό στην Ατλέτικο και την επόμενη ημέρα θα υπέγραφα αλλού.

Επειδή λοιπόν εγώ πήγα καλά στην Ατλέτικο, μου είπαν πως αν πάω να υπογράψω στον άλλο σύλλογο, χάνω την ευκαιρία μου μαζί τους. Μου είπαν να μείνω εκεί για μία εβδομάδα, να δοκιμαστώ ξανά και να δούμε τι θα γίνει!

Και πράγματι έτσι έγινε. Έκανα προπόνηση μέχρι και με την δεύτερη ομάδα, δεν ήταν εύκολο»!

Ήσουν αγχωμένος; Πώς ακριβώς ένιωθες;

«Έχω βρει έναν δικό μου τρόπο να περιορίζω το άγχος μου. Δεν επιτρέπω σε αυτό να με καταβάλλει, ηρεμώ μόνος μου! Τις πρώτες ημέρες, δεν θα σου πω ψέματα, ήμουν πιο αγχωμένος από ό,τι ήθελα. Αλλά ήταν λογικό! Ήταν η ευκαιρία της ζωής μου, είχα αφήσει πολλά πίσω, ήταν αυτό που έψαχνα. Αν γυρίσω τον χρόνο πίσω, έκανα πολλές ώρες προπόνησης. Έπρεπε λοιπόν εκεί να είναι η στιγμή μου. Είχα θέληση, έκανα τα πάντα για να τα καταφέρω»!

Πώς αισθανόσουν μετά το δοκιμαστικό; Πίστευες ότι θα σε πάρουν;

«Είναι ίσως από τις πιο σημαντικές ερωτήσεις που μου έχουν κάνει. Πίστευα πως ίσως κάτι πάει καλά. Αλλά πιο πολύ το ήθελα. Πήγα με τα δόντια έξω, με θάρρος, χωρίς άσχημο θράσος και αυτό τους άρεσε πολύ. Μέρα με τη μέρα ήμουν καλύτερα, δεν ήθελα να χαλάσει η εικόνα που είχα δημιουργήσει».

Και έρχεται η στιγμή της υπογραφής… Περιγράφεται αυτό το συναίσθημα; Νιώθεις ότι τα κατάφερες;

«Αυτό είπα όταν υπέγραψα. Ότι τα κατάφερα. Αλλά στην πραγματικότητα, τότε ξεκινάει και η πιο πολύ δουλειά. Δεν σταματά ποτέ άλλωστε. Ίσως όταν σταματήσει το ποδόσφαιρο. Την ώρα που υπέγραφα, είδα τον πατέρα μου να συγκινείται. Είναι από την Κρήτη, αλλά ασχέτως με αυτό, δεν κλαίει εύκολα. Δεν τον έχω δει ποτέ σχεδόν. Και τότε τον είδα να συγκινείται. Ήταν απίστευτη στιγμή! Μου είπε ότι τα καταφέραμε. Ακόμη και σήμερα που το σκέφτομαι, ανατριχιάζω.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή την στιγμή, στην παρουσίαση στο Μετροπολιτάνο!»

Πότε έφυγες μόνιμα από την Ελλάδα;

«Έκλεισα τα 18 στις 23 Απριλίου και στις 24 το πρωί έφυγα για Ισπανία. Αυτό μου έδειξε πως δεν θέλουν να χάσουμε ούτε μία ημέρα. Ένιωθα ότι η Ατλέτικο έβλεπε κάτι σε εμένα.»

Πόσο δύσκολη ήταν η προσαρμογή για ένα παιδί 18 χρονών;

«Η ηλικία ήταν πολύ κομβική. Εγώ μεγάλωσα στην Αθήνα και από τη μία μέρα στην άλλη, βρέθηκα αλλού. Στην αρχή ήμουν χαμένος. Δεν είχα ζήσει μόνος μου μέχρι τότε, άφησα τα πάντα πίσω μου. Την οικογένειά μου, τους φίλους μου και την κοπέλα μου, που με στήριξε πολύ και είμαστε ακόμη μαζί! Ήρθαν δύσκολες στιγμές. Νέος χώρος, άλλη γλώσσα, νέοι συμπαίκτες και ταυτόχρονα η ανάγκη να αποδείξω πράγματα.»

Ατλέτικο Μαδρίτης : Στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας ο Δημήτρης Σταματάκης!  (photos)


Η πίεση για την οποία συζητάμε, σου έβγαινε σε ανασφάλεια στο γήπεδο;

«Στην αρχή δεν αισθανόμουν οικεία. Τις δύο πρώτες εβδομάδες κυρίως, δυσκολεύτηκα, αλλά δεν βγήκα εντελώς εκτός ρυθμού. Το καλό της υπόθεσης είναι πως εγώ προοριζόμουν για την σεζόν που μας έρχεται, μιας και είχε τελειώσει η μεταγραφική περίοδος τον Απρίλιο. Συνεπώς, κέρδισα δύο μήνες προσαρμογής, που με βοήθησαν πολύ και κατάφερα να προσαρμοστώ τόσο με τους γύρω μου, όσο και με την γλώσσα»!

Το ντεμπούτο σου πώς ήταν;

«Νιώθω ότι άφησα καλές εντυπώσεις. Είχα καλή εικόνα, παρότι ηττηθήκαμε. Αισθάνθηκα όμως καλά, έπαιξα και σε άλλα φιλικά και σιγά σιγά, άρχιζα να βρίσκω τα πατήματά μου. Πήγα και δύο φορές στην αποστολή ως τρίτος τερματοφύλακας, στα ματς απέναντι στην Χετάφε και την Ράγιο Βαγιεκάνο»!

Πόσο δύσκολη είναι η θέση του τερματοφύλακα;

«Πολύ δύσκολη. Γενικότερα, όσο πιο πίσω βρίσκεται κάποιος στο γήπεδο, έχει και πιο πολλές ευθύνες. Αν ένας επιθετικός χάσει ένα γκολ, θα βάλει το επόμενο. Αν όμως ένας τερματοφύλακας κάνει λάθος, φαίνεται, η ομάδα θα δεχθεί γκολ. Έχει πολλές ευθύνες ο τερματοφύλακας. Πρέπει να μιλάει πολύ στο γήπεδο, να δίνει οδηγίες στους συμπαίκτες του, να είναι καλός με τα πόδια, καλός στα τετ-α-τετ. Και παρόλα αυτά, είμαστε παράλληλα και  η πιο υποτιμημένη θέση.

Αν και για να είμαι ειλικρινής, ακόμη και η θέση, εξελίσσεται. Ένας τερματοφύλακας πριν από 20 χρόνια, δεν έχει σχέση με έναν σημερινό»!

Υπάρχει κάποιος τερματοφύλακας που νιώθεις πως είναι κοντά στο στυλ παιχνιδιού σου;

«Ο Έντερσον και ο Όμπλακ επίσης είναι καλός, είναι δύο εξαιρετικοί τερματοφύλακες. Μην ξεχνάμε πως και ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας, επηρεάζει τον τρόπο παιχνιδιού των ποδοσφαιριστών. Ωστόσο, δεν μπορώ να πω πως κάποιος είναι αγαπημένος μου ή με κάποιον ταιριάζω. Παίρνω στοιχεία από όλους, τόσο τα καλά, όσο και τα κακά. Τα κακά άλλωστε με κάνουν καλύτερο.»

Ποιο πιστεύεις πως ήταν το δικό σου ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έκανε την Ατλέτικο Μαδρίτης να σε πάρει;

«Ο χαρακτήρας μου! Είχαν πει στον πατέρα μου χαρακτηριστικά πως είμαι σε καλό επίπεδο, αλλά θα μπορούσαν να βρουν και άλλον σε τέτοιο επίπεδο. Όχι όμως κάποιον άλλο με το δικό μου χαρακτήρα. Ξεχώρισε ο χαρακτήρας μου για αυτούς και εν συνεχεία το επίπεδο στο οποίο βρισκόμουν!»

Έχεις κάνει προπονήσεις με την πρώτη ομάδα;

«Έχω κάνει αρκετές προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Έχω πάει όπως είπαμε και δύο φορές σε αποστολή ως τρίτος. Έχω γνωριστεί με τους μεγαλύτερους, έχω καλές σχέσεις με όλους»!

Ποιος είναι ο στόχος που θέτεις για την σεζόν που έρχεται και τι θα ήθελες να βελτιώσεις ατομικά;

«Να είμαι καλύτερος από ό,τι πέρυσι. Να εξελιχθώ και να δω τον εαυτό μου μετά από τέσσερα, πέντε χρόνια, καλύτερο από ό,τι είμαι τώρα. Τότε θα καταλάβω πως είχα δίκιο που ήθελα να εξελίσσομαι βήμα – βήμα! Θα ήθελα επίσης όταν σταματήσω το ποδόσφαιρο, να με θυμούνται όλοι και για όσα έκανα αλλά και σαν ένα καλό παιδί.

Αγωνιστικά, θα ήθελα να φτάσω κάθε χαρακτηριστικό μου στο ίδιο επίπεδο. Το δυνατό μου σημείο νιώθω πως είναι κάτω από την εστία, δίχως αυτό να σημαίνει πως με τα πόδια δεν είμαι καλός. Βελτιώνομαι σε όλα»!

Τέλος, θα ήθελα αν σε ρωτήσω, τι θα πρότεινες σε ένα παιδί που ξεκινά να παίζει ποδόσφαιρο ως τερματοφύλακας;

«Δεν θα πρότεινα σε κανέναν να πάρει όσα ρίσκα πήρα εγώ. Θέλει υπομονή, θέλει πολύ δουλειά. Όσον αφορά την θέση του τερματοφύλακα, και πάλι το πιο σημαντικό από όλα είναι η υπομονή. Θα γίνουν λάθη, θα υπάρξουν δύσκολες στιγμές, αλλά δεν πρέπει να απογοητεύεται. Θα πρέπει να πιστεύει στον εαυτό του»!

www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0