Κάθε αθλητής έχει μία ξεχωριστή ιστορία πίσω του και ο Χρήστος Τασουλής, μοιράστηκε τη δική του, αποκλειστικά στο BN Sports.
Αποστολή στην Τρίπολη: Νότης Χάλαρης
Στο Α’ μέρος, ο Χρήστος Τασουλής αναφέρθηκε στην τεράστια καριέρα του μέχρι σήμερα. Ένα ταξίδι που άρχισε από τις ακαδημίες του Αστέρα Τρίπολης και καταλήγει και πάλι στην ομάδα των Αρκάδων, με τρομερές στιγμές να βρίσκονται ανάμεσα.
Ωστόσο, ο ίδιος δεν έμεινε μόνο στο αγωνιστικό σκέλος αλλά μοιράστηκε στο BN Sports εμπειρίες από τη ζωή του και δεδομένα που δεν ήξερε ο κόσμος. Η σημασία του ποδοσφαίρου, η συγκινητική αναφορά στον πατέρα του αλλά και το μεγάλο μήνυμα προς τους νεότερους αθλητές.
- Οι γονείς του ήταν υπέρ στο να γίνεις επαγγελματίας;
«Κανείς από τους δύο δεν είχε το όνειρο να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Στον πατέρα μου άρεσε το ποδόσφαιρο και του άρεσε να παίζω ενώ η μητέρα μου με πίεζε να διαβάζω. Εμένα δεν μου άρεσε το σχολείο. Δεν ήθελα να ζορίζομαι με τα μαθήματα αλλά στην πορεία κατάλαβα πως κέρδισα πάρα πολλά και από αυτό. Μπορεί να στερήθηκα προπονήσεις και ευκαιρίες που είχα σε μικρότερη ηλικία, αλλά κατάφερα να κάνω αυτό που αγαπάω γιατί το ήθελα και όχι επειδή με πίεσαν. Και παράλληλα, κέρδισα και τις γνώσεις που έχω και το πτυχίο στα ΤΕΦΑΑ»
- Επειδή είχες το πτυχίο, ένιωθες λίγο πιο ήρεμος; Πως αν δεν πετύχει το ποδόσφαιρο, έχεις και αυτό;
«Δεν μπορώ να πω πως ήμουν ήρεμος γιατί είχα φτάσει σε ένα καλό επίπεδο στο ποδόσφαιρο και κάνεις αυτό που αγαπάς και αμείβεσαι καλά. Δεν συγκρίνεται με άλλη δουλειά. Απλά το να είμαι κοντά στον αθλητισμό με αυτό το πτυχίο, είναι σίγουρα κάτι καλό που πιθανότατα να χρησιμοποιήσω στο μέλλον. Δεν μπορώ να πω πως με αφήνει ήσυχο γιατί η αγορά εργασίας είναι πολύ δύσκολη έξω. Θα έπρεπε να τρέχω από τη μία δουλειά στην άλλη για να βιοποριστώ και να είμαι ανεξάρτητος. Είναι πολύ δύσκολα για όλους και δεν ζούμε σε μία φούσκα εμείς επειδή παίζουμε σε μία από τις επτά καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος. Ξέρουμε ότι ο κόσμος περνάει και τα βγάζει δύσκολα»
- Τι σημαίνει το ποδόσφαιρο για εσένα;
«Για εμένα είναι η ζωή μου όλη. Ξεκίνησα πολύ… ρομαντικά αλλά τα όνειρα μου γκρεμίστηκαν όταν είδα πως δουλεύει ο επαγγελματικός αθλητισμός, πως δουλεύουν όλοι στο ποδόσφαιρο μέσα. Προσπαθώ να κρατήσω ότι ρομαντικό μπορώ μέσα από αυτό το άθλημα και να το ευχαριστιέμαι όσο γίνεται. Αυτή είναι η δική μου οπτική φυσικά. Βλέπεις σκηνές στις κερκίδες ή μία ντρίμπλα, έναν άνθρωπο να δακρύζει για την ομάδα του. Είναι χιλιάδες λέξεις μέσα από μερικές εικόνες. Είναι λίγο να περιγράψεις το ποδόσφαιρο. Δεν γίνεται με λέξεις»
- Ποια είναι η στιγμή που θυμάσαι μέχρι και τώρα;
«Δεν είναι δύσκολο να διαλέξω. Επειδή όταν ήρθα είχα τραυματισμούς. Το 2019/20 είχαμε προπονητή τον Χιμένεθ και ήμουν εκτός αποστολής. Δεν με υπολόγιζε παρότι είχα γίνει καλά και έγινε μία συγκυρία και πήρα την ευκαιρία μου να αποδείξω πως αξίζω. Έπαιξα κόντρα στη Λαμία μετά από καιρό. Στο πρώτο ημίχρονο θυμάμαι έκανα ένα λάθος και φάγαμε το γκολ, όμως στο δεύτερο, πέτυχα δύο τέρματα και ήταν εξιλέωση για εμένα. Η καλύτερη στιγμή μου εδώ και για αυτό την πανηγύρισα με τον φυσικοθεραπευτή της ομάδας, τον οποίο και ευχαριστώ δημόσια για την αποκατάσταση. Έπαιξε τεράστιο ρόλο για να παίζω σήμερα ποδόσφαιρο»
- Είχες σκεφτεί να παρατήσεις το ποδόσφαιρο;
«Είχαν περάσει σκέψεις του τύπου, τι κάνω με αυτό το άθλημα και εδώ, με όλα αυτά που γίνονται. Αλλά να τα παρατήσω όχι. Ήταν σαν να παρατάω την ζωή μου. Μπορεί να με άφηνε αυτό. Να μην ήθελε καμία ομάδα ή να μην μπορώ να αποδώσω. Εγώ ποτέ. Αξίζει κάθε τίμημα που χρειάζεται για να μείνεις σε αυτό»
- Υπάρχει κάτι στην καριέρα σου που το έχεις μετανιώσει;
«Θα άλλαζα στην καριέρα μου τις επιλογές με τους μάνατζερ από μικρή ηλικία. Συνεχώς βλέπεις μάνατζερ να σε πλησιάζουν και ειδικά στα καλύτερά σου. Τα τηλέφωνα χτυπάνε ασταμάτητα και λες ποιος είμαι. Και κάποια στιγμή καταλαβαίνεις πως είσαι μόνος σου. Στα χειρότερά σου δεν είναι πουθενά. Είσαι μόνος σου και αν δεν προσέξεις, λες τώρα τι έγινε. Που είναι τα τηλέφωνα και όλα αυτά. Και όταν ξανασηκωθείς, σε θυμούνται. Είναι και μία συμβουλή μου στα νέα παιδιά αλλά και στους γονείς. Θέλει τεράστια προσοχή για να διαλέξεις μάνατζερ. Εξαρτάται το μέλλον σου από εκείνον. Εκείνος θα χάσει απλά κάποια λεφτά αν δεν πετύχεις αλλά και δεν πετύχει εκείνος, εσύ καταστράφηκες.
Είναι μία πολύ σοβαρή επιλογή και όταν είσαι 20 χρονών δεν έχεις ιδέα ποιος είναι σωστός. Μπορεί να δώσει 2-3 χρόνια σε έναν μάνατζερ να σε βοηθήσει αλλά αν δεν το κάνει εσύ έχεις χάσει κάποια πολύ σημαντικά χρόνια για την καριέρα σου. Από τα ψηλά μπορεί να παίζεις στα ερασιτεχνικά. Ίσως να πορευόμουν χωρίς μάνατζερ εγώ. Το 90% που πέτυχα, το έκανα μόνος μου. Καλύτερα μόνος και να καταλάβει πως ότι κάνει, να το εκμεταλλεύεται μόνος του, χωρίς να στηρίζεται πάνω σε άλλον. Δεν τα μηδενίζω όλα αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Έχουν κάψει πολλές καριέρες και συνεχίζουν να το κάνουν. Το δικό μας λάθος είναι πως ένας μάνατζερ κατευθείαν μπορεί να μας πάει στην Μπαρτσελόνα. Δεν γίνεται. Πρέπει να καταλάβει και ο ποδοσφαιριστής ποιος είναι και όχι να ζητάει θαύματα»
- Την πορεία σου στον χώρο του ποδοσφαίρου, θα το αντάλλαζες με κάτι;
«Μόνο με ένα πράγμα θα το αντάλλαζα. Να ήταν στην ζωή και πάλι ο πατέρας μου. Για τίποτα άλλο»
- Γενικά, ότι έχεις πετύχεις είναι για εκείνον; Πιστεύεις ότι τον έχεις ικανοποιήσει;
«Πιστεύω πως έφυγε αρκετά ικανοποιημένος. Με είχε προλάβει να παίζω και είδε αρκετά από εμένα. Σίγουρα δεν τελειώνει αυτό. Αυτά που κάνω, τα κάνω και για εκείνον αν θα με έβλεπε»
- Για το θέμα με την εμπιστοσύνης στους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Πιστεύεις πως ισχύει;
«Φυσικά και ισχύει. Το έχω βιώσει κιόλας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Φταίει πως δεν γίνεται καθόλου καλή δουλειά στις ακαδημίες. Δεν επενδύουν στον Έλληνα ποδοσφαιριστή. Το να υπάρχει ένας προπονητής σε κάθε ακαδημία, δεν θεωρείται πως δίνεται προσοχή. Πρέπει να αλλάξει σιγά-σιγά αυτό. Το 60% είναι ξένοι ποδοσφαιριστές στη Super League και από το 40% των Ελλήνων αγωνίζονται πολύ λίγοι. Πως θέλουμε μετά να απαιτούμε από μία Εθνική Ομάδα που θα είναι από τα παλιά, όταν δεν παίζουν Έλληνες στο πρωτάθλημα. Οι περισσότεροι έχουν την εντύπωση πως αν φέρουν παίκτες από αλλού, είναι και καλύτεροι. Δεν σημαίνει πως δεν έχουν έρθει όντως καλύτεροι. Αρκετοί έκαναν την διαφορά και αυτός είναι ο σκοπός. Να κάνει την διαφορά και όχι απλά να πάρει τη θέση άλλου. Θα φέρει και κόσμο στα γήπεδα αυτό»
- Παίζει ρόλο ότι ο Έλληνας παίρνει την ευθύνη όταν η ομάδα χάνει;
«Και βέβαια έχει τον ρόλο του. Έχουμε δει πολλές φορές οι οπαδοί να αποθεώνουν έναν παίκτη επειδή μπήκε στο γήπεδο και να παίρνει 10-20-30 ευκαιρίες για να δείξει αν έχει κάτι να δώσει. Ο Έλληνας θα πάρει πέντε ευκαιρίες στο ροτέισον και θα είναι αρκετές για να πουν πως δεν… κάνει. Είναι συχνό δυστυχώς και εκεί ανεβαίνει η πίεση. Χαλάει και η ψυχολογία. Πλέον έρχονται και αρκετοί ξένοι νεαροί ποδοσφαιριστές με στόχο να πουληθούν. Κάθε ομάδα φέρνει αρκετούς, ενώ παλιά ήταν πιο στενευμένες κινήσεις και έβλεπες τις μεσαίες ομάδες της κατηγορίας να δίνουν ευκαιρία σε Έλληνες. Πλέον όλες φέρνουν ξένους. Ακόμα και ομάδες στα τοπικά να φέρνουν Νιγηριανούς ή Βραζιλιάνους»
- Από όλη την καριέρα σου, μία αστεία ιστορία ή συνθήκη και το θυμάσαι ακόμα;
«Θυμάμαι όταν υπήρχε ενδιαφέρον του Πανιώνιου, ήμουν στον Φωστήρα. Είχαμε κανονίσει να πάμε με έναν άνθρωπο του Φωστήρα στα γραφεία. Επειδή ήξερα ότι ο Πανιώνιος είχε προβλήματα και γνώριζα τι εστί ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είχα καταλάβει τι ευκαιρία είχα μπροστά μου. Συζητάω με τους ανθρώπους της ομάδας, ήμουν και άπειρος, οπότε είχα άγχος και τους λέω «καλά μου τα λέτε και αν δε μου τα δώσετε μετά, τι θα κάνω;». Δεν ήταν παράλογο και εν τέλει έγινε αλλά δεν ήξερα τι ευκαιρία θα είχα να έπαιζα εκεί. Ευτυχώς υπέγραψα τελικά και δεν χάλασε η μεταγραφή. Βλέποντας το απέξω, θα το διαχειριζόμουν διαφορετικά»
- Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχεις αντιμετωπίσει;
«Ο Φετφατζίδης θα έλεγα. Είναι ένας μικρός… διάβολος (γέλια). Νομίζεις ότι προλαβαίνεις αλλά πάντα θα τσιμπήσει τη μπάλα την κατάλληλη στιγμή, ξέρεις πως δεν μπορεί να πάει από τα δεξιά αλλά είναι τόσο γρήγορος που θα το καταφέρει. Ήταν σε ένα καλό φεγγάρι τότε και ο Άρης. Πρώτα αυτόν θα έλεγα και μετά, θυμάμαι με τον Πανιώνιο, ότι ήταν αδιανόητα γρήγορος ο Γκάρι Ροντρίγκες που είναι τώρα στον Ολυμπιακό. Δεν μπορούσα να τον φτάσω»
- Ποιον παίκτη έχεις δει μέσα στο γήπεδο και έχεις μείνει άναυδος όταν τον είδες;
«Δεν μπορώ εύκολα να ξεχωρίσω κάποιον. Είναι αρκετοί ποδοσφαιριστές που με έχουν εντυπωσιάσει. Σαν συμπαίκτη θα έλεγα ο Μασούντ στον Πανιώνιο. Ήταν πολύ ποιοτικός με την μπάλα στα πόδια. Ακόμα και τις κακές στιγμές ήταν αδιανόητος παίκτης. Τρομερός ποδοσφαιριστής»
Ευχαριστούμε την ΠΑΕ Αστέρας Τρίπολης για την φιλοξενεία!
Φωτογραφίες: Αριστέα Μαρούδα
www.bnsports.gr
