Μετά το πρόσφατο οργανωτικό φιάσκο στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Παίδων στη Χαλκίδα, το οποίο η χώρα μας στερήθηκε λόγω των εξοντωτικών οικονομικών απαιτήσεων που περιλαμβάνονταν στον φάκελο της διοργάνωσης, φαίνεται πως η ίδια λογική επεκτείνεται πλέον και στη στελέχωση κρίσιμων θεσμικών οργάνων.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η σύσταση της νέας Επιτροπής Ανάπτυξης, στην οποία τοποθετήθηκε επικεφαλής πρόσωπο χωρίς εμφανές ιστορικό στον χώρο του Καράτε, χωρίς δημόσια κατατεθειμένα επαγγελματικά ή ακαδημαϊκά προσόντα και χωρίς αποδεδειγμένη
εμπειρία στη διοίκηση ή την αθλητική ανάπτυξη. Επιπλέον, το πρόσωπο αυτό φέρεται να διατηρεί στενές συγγενικές σχέσεις με πρόσωπα που είχαν ενεργό ρόλο στο οργανωτικό ναυάγιο της Χαλκίδας, γεγονός που εγείρει ερωτήματα για τη διαφάνεια και την αξιοκρατία
των επιλογών.
Η απουσία τεκμηριωμένων βιογραφικών στοιχείων ή αναγνωρισμένων τίτλων σπουδών δεν είναι λεπτομέρεια. Στην εποχή της διαφάνειας και της άμεσης πρόσβασης στην πληροφορία, η αποφυγή επίκλησης πιστοποιημένων προσόντων, είτε σε επίπεδο εκπαίδευσης είτε επαγγελματικής επάρκειας, δεν μπορεί να θεωρείται αθώα. Σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο (Ν. 3328/2005 για την αναγνώριση τίτλων σπουδών και επαγγελματικά δικαιώματα), η χρήση μη αναγνωρισμένων τίτλων ή η αυτοπροβολή ως ειδικός χωρίς νόμιμες προϋποθέσεις δύναται να αποτελεί παραπλανητική πρακτική, με πιθανές νομικές συνέπειες.
Η κατάσταση περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι ο σύλλογος με τον οποίο συνδέεται το συγκεκριμένο πρόσωπο είχε νομικά αποκλειστεί από τη συμμετοχή στις πρόσφατες αρχαιρεσίες της ΕΛΟΚ. Ο αποκλεισμός αυτός δεν ήταν τυχαίος, αλλά βασισμένος σε συγκεκριμένο νομικό κώλυμα. Ωστόσο, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, και κατόπιν παρέμβασης ισχυρού διοικητικού παράγοντα, το κώλυμα «θεραπεύτηκε» με συνοπτικές διαδικασίες, προκαλώντας σκιές νομιμότητας και ευνοιοκρατίας.
Το ζήτημα δεν είναι μόνο ηθικό ή τυπικό — είναι βαθιά θεσμικό:
Πώς είναι δυνατόν ένας οικογενειακά οργανωμένος σύλλογος, με περιορισμένη (ή ανύπαρκτη) αγωνιστική παρουσία, να αποκτά τόσο κρίσιμες αρμοδιότητες στον σχεδιασμό, τη διαιτησία, τη διοικητική υποστήριξη και την ανάπτυξη του αθλήματος;
Πώς εξηγείται η ανάθεση ευθύνης σε πρόσωπα χωρίς αποδεδειγμένη επάρκεια, σε βάρος των δεκάδων προπονητών, αθλητών και στελεχών που έχουν υπηρετήσει το καράτε επί δεκαετίες;
Και, τελικά, ποιος ελέγχει τις αποφάσεις της ΕΛΟΚ — η αθλητική κοινότητα ή οι εσωτερικοί μηχανισμοί εξουσίας;
Η ανάγκη για θεσμική ανανέωση και διαφάνεια είναι πλέον επιτακτική. Η αξιοκρατία δεν είναι προαιρετική. Είναι η βάση για κάθε υγιή αθλητικό οργανισμό και ο μόνος τρόπος να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη της κοινότητας προς τη διοίκηση. Αντιθέτως, η επιμονή σε
σκιώδεις διαδικασίες, συγγενικά δίκτυα επιρροής και αναθέσεις χωρίς διαφάνεια, δεν οδηγούν στην ανάπτυξη, αλλά στη διάλυση.
Η ελληνική κοινότητα του καράτε οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Το άθλημα ανήκει στους αθλητές, στους δασκάλους και στους ανθρώπους που το υπηρέτησαν με ακεραιότητα — όχι σε κλειστούς οικογενειακούς μηχανισμούς εξουσίας.
