Η Αργεντινή είναι στην κορυφή του ποδοσφαιρικού κόσμου για τρίτη φορά στην ιστορία της και το οφείλει κατά ένα μεγάλο ποσοστό, στον συγκλονιστικό, Άνχελ Ντι Μαρία που λατρεύει να μιλάει στα μεγάλα παιχνίδια της αγαπημένης του «Αλμπισελέστε».
Γεννημένος στις 14 Φεβρουαρίου του 1988, δηλαδή οχτώ μήνες μετά τον Λιονέλ Μέσι, ο Άνχελ Ντι Μαρία δεν θα μπορούσε ποτέ να αποτελεί το πρώτο-βιολί και να τραβάει πάνω του όλα τα «βλέμματα» στην εθνική ομάδας της Αργεντινής. Περαιτέρω ανάλυση επ’ αυτού, δεν χρειάζεται.
Παρ’ όλα αυτά, ο εξτρέμ με καταγωγή από το Ροσάριο, μια πόλη όπου γεννήθηκε και ο Λιονέλ Μέσι δεν αντιμετώπισε ουδέποτε πρόβλημα με αυτό, ούτε ένιωσε λιγότερο σημαντικός. Αντίθετα, αποδέχτηκε τον ρόλο του από πολύ μικρή ηλικία στην «Αλμπισελέστε» και αποτέλεσε τον πιο επιδραστικό παίκτη της ομάδας σε όσους τελικούς πήρε μέρος, στα ματς τα οποία, μια ενέργεια είναι η ικανή να σε τοποθετήσει στο πάνθεον της ιστορίας.
?Ángel Di Maria nos hizo ganar todo
— Victor Bilsky ?️? (@BilskyVictor) December 18, 2022
⭐Olimpiadas 2008
⭐Copa América 2021
⭐Finalísima 2022
⭐Copa del Mundo 2022
⚽Cada gol suyo, no sacó campeón
?????? pic.twitter.com/CYCEJYLfDS
Η αρχή έγινε 14 χρόνια πριν και στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων στο Πεκίνο του 2008. Η νέα «φουρνιά» της Αργεντινής ήταν γεμάτη ταλέντο και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού αποτελούνταν από τους Μέσι, Ντι Μαρία, Αγκουέρο και Μασεράνο. Στον τελικό για το χρυσό μεταλλείο, η ομάδα από την Νότια Αμερική αντιμετώπισε την Νιγηρία, με τον 22χρονο τότε άσο της Γιουβέντους να «κρεμάει» υποδειγματικά τον γκολκίπερ των Αφρικανών έπειτα από ασίστ του Μέσι, πετυχαίνοντας το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης που έδωσε εν τέλει, το πρώτο σκαλί του βάθρου στην Αργεντινή.
Στα αμέσως επόμενα μεγάλα ραντεβού για την εθνική του ομάδα, ο Ντι Μαρία στάθηκε αρκετά άτυχος. Στο Μουντιάλ του 2014 τραυματίστηκε πριν τον ημιτελικό, χάνοντας τόσο το ματς απέναντι στην Ολλανδία, όσο κυρίως τον μεγάλο τελικό οπού η απουσία του από τα πλάγια της επίθεσης ήταν αισθητή και η Αργεντινή ηττήθηκε με 1-0 από την Γερμανία. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και το επόμενο έτος, αφού στον τελικό του Κόπα Αμέρικα απέναντι στην Χιλή αποχώρησε στο πρώτο ημίωρο του παιχνιδιού, εξαιτίας ενός τραυματισμού.
Ο Ντι Μαρία ωστόσο, δεν τα παράτησε και συνέχισε να δίνει «παρών» στα μεγάλα τουρνουά δίπλα στον Λιονέλ Μέσι. Στο Κόπα Αμέρικα του 2021 στα γήπεδα της Βραζιλίας, μίλησε την… κρίσιμη ώρα, σκοράροντας ένα υπέροχο γκολ στο «Μαρακάνα» παρόμοιο με εκείνο απέναντι στην Νιγηρία, κρίνοντας έτσι τον τελικό, που έδωσε το πρώτο μεγάλο τρόπαιο στην Αργεντινή στον 21ο αιώνα, αφαιρώντας ένα τεράστιο βάρος από τον συμπαίκτη και φίλο του Μέσι που είχε δεχθεί τεράστια κριτική τα προηγούμενη χρόνια.
Η συνέχεια έγινε σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, στον τελικό του Finalissima απέναντι στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Ιταλία με τον Ντι Μαρία να πετυχαίνει ακόμα ένα γκολ με τον αγαπημένο του τρόπο, δηλαδή να «κρεμάει» τον αντίπαλο τερματοφύλακα, στη νίκη με 3-0 της Αργεντινής.
Τέλος, ο πρώην παίκτης των Ρεάλ Μαδρίτης και Παρί Σεν Ζερμέν άφησε το… καλύτερο για τα γήπεδα του Κατάρ και για το τελευταίο του μεγάλο τουρνουά με την «Αλμπισελέστε» όπου είχε ανακοινώσει από πριν την απόσυρση του με την εθνική ομάδα της πατρίδας του. Στον μεγάλο τελικό αρχικά κέρδισε το πέναλτι που μετουσίωσε σε γκολ ο Λιονέλ Μέσι «ανοίγοντας» το σκορ και 13 λεπτά αργότερα έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα από τον καθέναν στους τελικούς. Να βρίσκει το δρόμο προς τα δίχτυα. Συγκεκριμένα στο 36’ ο ΜακΆλιστερ είδε την κίνηση του Ντι Μαρία και με υποδειγματικό τελείωμα, νίκησε τον Γιορίς για το 2-0 ξεσπώντας σε λυγμούς λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, συμβάλλοντας έτσι στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου μετά από 36 ολόκληρα χρόνια.
Δεν χωράει αμφιβολία, ότι οι συνεχόμενες επιτυχίες της «Αλμπισελέστε» τα τελευταία χρόνια οφείλονται στις ικανότητες του Άνχελ Ντι Μαρία, ενός παίκτη που ποτέ δεν αποτέλεσε το προσωποκεντρικό πρόσωπο στις συζητήσεις των ΜΜΕ, αλλά είχε ένα μοναδικό χάρισμα από τους υπόλοιπους παίκτες. Να κάνει την διαφορά τις στιγμές που γραφόταν ιστορία για την εθνική ομάδα της Αργεντινής.
Χρήστος Λόης
