Αλήθεια, θα επηρεαστεί ο Μίλτος Τεντόγλου στις προσπάθειές του στο Άλμα εις Μήκος, χωρίς το ρυθμικό παλαμάκι των θεατών; Προτιμά την ηρεμία του στους κρίκους ο Λευτέρης Πετρούνιας, άνευ... μουρμούρας από τον κόσμο στις κερκίδες; Ομαδικά αθλήματα κεκλεισμένων των θυρών ΚΑΙ στους Ολυμπιακούς Αγώνες; Κουβεντιάσαμε με ορισμένα μέλη της ελληνικής αποστολής για το πως θα βιώσουν την «κενή» ατμόσφαιρα.
Σχετικά Άρθρα
Ο Σπύρος Καπράλος στο BN Sports: «Κρίμα που δεν θα υπάρχει κόσμος, αλλά τουλάχιστον γίνονται οι Αγώνες»
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
«Γονάτισαν» ακόμα και οι Ιάπωνες. Λύγισαν στην πίεση του λαού. Επιλέγουν την ασφάλεια της χώρας, από το κέρδος (δεν θέλω γελάκια παρακαλώ). Η εξέλιξη της πανδημίας, με τη μετάλλαξη Delta, ανέτρεψε τα σχέδιά τους. Κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η απόφαση της Οργανωτικής Επιτροπής. Η Τελετή Έναρξης (και όχι μόνο) στις 23 Ιουλίου θα είναι φανταχτερή, υπέρλαμπρη, μοναδική. Αλλά, θα λείπει το αλατοπίπερο: ο κόσμος στις κερκίδες του Ολυμπιακού Σταδίου του Τόκιο. Ναι μεν θα είναι εκεί, αλλά κατά πάσα πιθανότητα, σε virtual μορφή.
Όλα τα public viewing γύρω από την παρακολούθηση των Αγώνων ματαιώθηκαν. Η Κυβέρνηση ζητά από εστιατόρια να σταματήσουν την πώληση αλκοόλ. Η λαμπαδηδρομία ήταν να μπει την Πέμπτη (8/7) στην τελική ευθεία της, μιας και βρισκόταν επί ιαπωνικού εδάφους. Αντ’ αυτής - της πράγματι ιερής πορείας που διανύει, με αφετηρία την Αρχαία Ολυμπία - θα διεξαχθούν, για τις επόμενες δύο εβδομάδες, σειρά εκδηλώσεων, κλειστές φυσικά στο κοινό. Για ποιό λόγο ακριβώς διεξάγονται τότε, μη μας ρωτάτε...
Συνηθισμένα τα ομαδικά αθλήματα χωρίς το βουητό!
Τα αθλήματα στους 32ου Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες θα είναι 33. Χωρισμένα φυσικά σε ομαδικά και ατομικά αθλήματα. Τα ομαδικά είναι αυτά που - μάλλον - δεν τους προκαλεί καμία αίσθηση, σχετικά με την απουσία φιλάθλων από τις κερκίδες των γηπέδων - σταδίων τους.
Σε ανοιχτό χώρο: μετά βίας βλέπουμε και είδαμε γεμάτες κερκίδες στο Euro 2020, αν θέλετε να ξεκινήσουμε ντε και καλά από το ποδόσφαιρο. Γεμάτες, μισο-γεμάτες, μικρή η διαφορά. Κατά κύριο λόγο, οι πρωταγωνιστές στο Τόκιο πιστεύουμε πως αποδέχτηκαν (δυστυχώς) πλέον την απουσία των ιαχών, τραγουδιών, φωνών, μιας και από το Μάρτιο του 2020, σε ελάχιστες χώρες του κόσμου υπάρχει κοινό.
Με το συμπάθειο, αλλά πέραν των πανηγυρισμών στα γκολ, η ατμόσφαιρα στο Χόκεϊ επί χόρτου παραμένει σε ήρεμο πλαίσιο. Αντιθέτως στο νεόφερτο 3X3 Basketball, η αίγλη αυτού του event μειώνεται κατά πολύ, αν δεν υπάρχουν οι, «κρεμασμένοι» από τα κάγκελα, φίλοι του σπορ.
Στην ίδια κατηγορία βάζουμε και το αγαπημένο Μπέιζμπολ, το οποίο επανέρχεται στο πρόγραμμα μετά από το 2008 και «ζει» από τις φωνές των παρευρισκόμενων.
Σε κλειστό χώρο: γνώριμο πεδίο για αθλήματα όπως το Βόλεϊ, το Μπάσκετ, το Χάντμπολ. «Μούγκα» σε εγχώριες και διεθνείες διοργανώσεις. Άντε να εξαιρέσουμε το τελευταίο διάστημα, όπου όλο και κάποιες διευκολύνσεις υπήρξαν στην παρουσία των οπαδών, αλλά όχι σε παγκόσμιο επίπεδο.
Μία έτσι, μία αλλιώς στα ατομικά αθλήματα
Εδώ βρισκόμστε σε δίλημμα περί απουσίας του κόσμου και κατά πόσο ευνοεί ή όχι τις προσπάθειες όλων για την παρουσία στο βάθρο. Ακόμα και σε διάφορα αγωνίσματα, του ίδιου αθλήματος, οι προτιμήσεις διαφοροποιούνται.
Σε ανοιχτό χώρο: Αρχίζουμε από το Βασιλιά των Ολυμπιακών Αγώνων, το Στίβο.
Άλμα εις μήκος ή Τριπλούν ή Άλμα εις ύψος χωρίς τη συμπαράσταση της ευθείας ή του πέταλου, με ρυθμικά παλαμάκια; Όχι απαραίτητο. Αποτελεί απαίτηση όσων προσπαθούν να «πετάξουν» μακριά ή ψηλά.
Από την άλλη, στα σπριντ, η αυτοσυγκέντρωση κατά την εκκίνηση στους βατήρες, ίσως να είναι ένα τικ πιο υψηλή, όπως μας αποκαλύπτουν οι πρωταγωνιστές, μιας και εκεί απαιτείται απόλυτη σιγή. Μόνο εκεί, όμως...
Το κυριλάτο Grand Slam του Wimbledon μας υπενθύμισε ότι στο Τένις, ο κόσμος παίζει «γερή μπάλα».
Σε κλειστό χώρο: Ποικίλλουν οι προτιμήσεις των πρωταγωνιστών στα διάφορα αθλήματα. Το Πινγκ Πονγκ σαφώς και ψάχνει την επαφή με τον κόσμο, οι παίκτες θέλουν την εμψύχωση από την κερκίδα. Ουδείς μας μετέφερε κάτι διαφορετικό.
Στα αγωνίσματα του... νερού, προφανώς οι επιθυμίες των αθλητών/τριών είναι διαφορετικές. Αν στην κολύμβηση οι φωνές των φίλων στις κερκίδες προσφέρουν ένα απαραίτητο boost, στις καταδύσεις λογικά συμβαίνει το αντίθετο και η απουσία των θεατών δεν αλλάζει τόσο πολύ την εκτέλεση των προσπαθειών τους.
Η Άρση Βαρών είναι χωρισμένη στα... δύο. Άλλοι πωρώνονται με τις φωνές του πλήθους. Άλλοι αδυνατούν σηκώσουν τα κιλά τους άνευ νεκρικής σιγής.
Γυμναστική. Αρκετά αγωνίσματα. Ούτε χειροκρότημα, ούτε παρότρυνση στις ασκήσεις εδάφους. Σαν Χωριάτικη σαλάτα χωρίς φέτα.
Η αυτοσυγκέντρωση σε άλλα αθλήματα θεωρείται κρίσιμη για την τελική έκβαση. Πόσες φορές έχουμε ζήσει την Άννα Κορακάκη να βυθίζεται στην απόλυτη... γαλήνη, σε κάθε βολή της;
Μοναχικά σπορ όπως το Τάε Κβον Ντο, η Πάλη, το Καράτε, το Τζούντο, η Πυγμαχία, η Ξιφασκία; Δίλημμα. Άλλοι το προτιμούν θορυβώδες και άλλοι «χωμένοι» στις σκέψεις, στο πλάνο, στο ρυθμό τους.
Σίγουρα θα λείψει έως έναν βαθμό
Προσωπικά απέχω από το να συμμετάσχω σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Δυστυχώς ποτέ δεν υπήρξα τόσο ικανός σε κάποιο άθλημα. Στο δικό μου μικρό μυαλό, η μοναδική ένσταση που έχω, στα (ίσως και ανούσια στη θεωρία) συν και πλην της απουσίας των θεατών, είναι μία.
Αυτή η στιγμή, η ονειρεμένη και μαγική στιγμή, της συμμετοχής σε κάτι τόσο τεράστιο, στην υπέρτατη επιβράβευση της αθλητικής προσπάθειάς σου, η παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες, να διεξαχθεί χωρίς θεατές. Κρίμα!
