Τελικά, πώς μαθαίνει και (να) μπορεί ο καθένας; Μία εβδομάδα ακριβώς μετά την αναγνώριση της δυναμικής – και της προοπτικής που αυτή επιφέρει – έχουμε φυσικά τη συνέχεια της και εκτός αυτού τα όποια νέα δεδομένα προέκυψαν από τους τελευταίους αγώνες. Μία νίκη ταυτότητας που επέφερε μια παρθενική ήττα, μία νίκη πρωταθλητισμού και υπεράσπισης τίτλου και ένα τρίποντο χαρακτήρα διαμορφώνουν το πλαίσιο για τους τέσσερις μεγάλους, τους οποίους θα αναμένουμε να δούμε μετά την τελευταία διακοπή. Τα πρώτα δείγματα της επανεμφάνισή τους θα αποδείξουν εάν αυτή αποτέλεσε βάλσαμο ή πισωγύρισμα…
Νίκη πρωταθλητή
Στο ντέρμπι του Φαλήρου με τον Άρη είχε τον Ποντένσε, στη δοκιμασία της Νεάπολης με την Κηφισιά είχε τον Ελ Κααμπί… ή μήπως τον Ζέλσον; Αν τα δύο γκολ συνιστούν μια κλασική εμφάνιση κι ένα ακόμη απόγευμα στο «γραφείο» για τον Μαροκινό που – «τι ποιο σύνηθες, θα πείτε» - φιγουράρει στην κορυφή των σκόρερ του πρωταθλήματος με οκτώ τέρματα, τα εύσημα για τον Πορτογάλο εξτρέμ για δεύτερο σερί παιχνίδι αποτελούν την ευχάριστη έκπληξη για τον Ολυμπιακό. Δε συμβαίνει επειδή αυτός δεν έχει κάνει ξανά δύο σερί καλά παιχνίδια, αλλά διότι είναι, αν όχι η πρώτη, σίγουρα από τις λίγες φορές που έχει υπάρξει τόσο καταλυτικός: κόντρα στην PSV σκόραρε και η απόσταση σ’ αυτό το απολογιστικό (τόσο για τον ίδιο, όσο και για την ομάδα) τα έκανε «σχεδόν» όλα κρίνεται πολύ απλά ότι δεν έβαλε εκείνο το δεύτερο νικητήριο γκολ· προχθές (09/11) ξεκινά τη φάση στο γκολ του Νασιμέντο και κέρδισε δύο πέναλτι – τα γκολ του Ελ Κααμπί.
Ο Πορτογάλος ήταν το θετικό new entry στην ενδεκάδα, παίρνοντας, μάλιστα τα εύσημα στο τέλος από τον προπονητή του για την εμφάνιση, τη στιγμή που όσοι ήρθαν από τον πάγκο (Στρεφέτσα, Καμπελά, Γιαζίτσι) βοήθησαν σημαντικά – η ομάδα κέρδισε γιατί δεν έχασε το μυαλό της στις χαμένες ευκαιρίες και στην ισοφάριση από μια Κηφισιά, που ναι μεν σκόραρε με τον Παντελίδη, ωστόσο, δεν κατάφερε να σταματήσει την επιθετική ροή του αντιπάλου, ούτε και να κάνει το δικό της παιχνίδι. Η ήττα του ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο ήταν η ιδανική εξέλιξη της αγωνιστικής, κι όπως στην προηγούμενη διακοπή, η αλλαγή στην κορυφή συνέβη σε ντέρμπι, αυτή τη φορά οι ρόλοι αντιστράφησαν, κι η κορυφή απέκτησε άλλο κάτοχο.
Το ίδιο αγχωτικά, αλλά καλύτερα
Η ΑΕΚ τεστάρει τον εαυτό της με ριψοκίνδυνο τρόπο και καλείται να επιλύσει το ζήτημα των τελικών προσπαθειών - έχει βαλθεί να το κάνει με τρόπο δραματικό. Ήδη της κοστίζει στην εκμάθηση - με πρόσφατο παράδειγμα το τελευταίο ευρωπαϊκό της ματς - και το αποτέλεσμα, συνδυαστικά βέβαια με τον τρόπο που αυτό διαμορφώνεται, προσθέτει και μια αντίστοιχη αξιολόγηση στον στόχο - τα δύο αυτά ματς είναι κατάλληλο παράδειγμα: η μεν ισοπαλία με τη Σάμροκ Ρόβερς «ακυρώνει» την εντυπωσιακή πρώτη φετινή νίκη επί της Αμπερντίν, το τρίποντο στο Ηράκλειο δίνει αυτοπεποίθηση, ενισχύοντας ταυτόχρονα την ανάγκη ετοιμότητας. Παρόμοιο μονότερμα, όπως και στο ψυχοβγαλτικό ματς με τον Παναιτωλικό με dejá vú κατάληξη και συγκριτικά καλύτερη, γιατί το γκολ μπήκε νωρίτερα και μάλιστα με τον ίδιο παίκτη, τον Ορμπελίν Πινέδα, μ' ένα κατεξοχήν «δικό» του γκολ ως προς τη διείσδυση και εκτέλεση, ενώ τα ακυρωθέντα γκολ δεν την πτόησαν.
Νίκη σίγουρα χαρακτήρα και ικανοτήτων, γιατί η ομάδα επέμεινε να κερδίσει, πετυχαίνοντάς το με ωραίο ποδόσφαιρο, αλλά ταυτόχρονα πρόκειται και για απόδειξη ύπαρξης μιας συνθήκης που μπορεί να έχει και τελείως αντίστροφα αποτελέσματα, αν δεν επιδιορθωθεί. Η προετοιμασία θα παίξει ξανά τον αμφίσημο, ίσως, ρόλο της: αποτελεί από τη μία extra βοήθεια για βελτίωση, από την άλλη είναι και κάλλιστα αφετηρία επανεκκίνησης που ως τέτοια «κόβει» τον υπάρχοντα αγωνιστικό ρυθμό. Σε μια τέτοια ΑΕΚ, όμως, με το πρόβλημα αυτό των φάσεων να βλάπτει την προοπτική και τη δυναμική της, μάλλον μόνο καλό θα κάνει...
Πρώτη σύσταση Μπενίτεθ
Ήταν 5 Οκτώβρη όταν ο Ολυμπιακός στην προτελευταία διακοπή εθνικών ομάδων, έχανε για πρώτη και τελευταία φορά στο πρωτάθλημα και μαζί με τους τρεις βαθμούς την πρώτη θέση· ο ΠΑΟΚ την έχασε ένα μήνα μετά, κι αυτός εκτός έδρας, στην πρώτη του ήττα, όπως οι πρωταθλητές. Πρόκειται για μια νίκη διαμόρφωσης χαρακτήρα και ταυτότητας για τον Παναθηναϊκό, με μακροπρόθεσμο κέρδος, συνδυαστικά περισσότερο ίσως κι από τον βαθμολογικό αντίκτυπο: διδακτική και ενισχυτική για την πίστη του κόσμου προς εκείνη (ενισχυτική και «τονωτική» δηλαδή μεταξύ τους) κι αυτό είναι το σημαντικότερο μακροπρόθεσμα. Έχοντας χάσει «διδακτικά» στον Βόλο, μπήκε προετοιμασμένος πνευματικά, με την επίγνωση πως πρέπει να «σταθεί» στο ματς. Κυρίως με την πεποίθηση πως μπορεί να το κάνει - το απέδειξε και δικαιώθηκε. Επιθετικός, «πορωμένος» και συνειδητοποιημένος με τον στόχο στον ορισμό ενός must win παιχνιδιού, κατάφερε να περιορίσει τα επιθετικά ατού του ΠΑΟΚ και στο καλύτερό του φετινό πρώτο μέρος – και ματς, θεωρούμε, εκ του αποτελέσματος, λόγω και της διαχείρισης στο δεύτερο, προηγούνταν 2-0 στο ημίωρο, με το πρώτο γκολ του Πάντοβιτς και το τυχερό σημαντικά του καλύτερου παίκτη του, του Γεντβάι. 
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν κι οι δηλώσεις των δύο προπονητών, ως προς την αιτία του αποτελέσματος του ματς, αφού έκαστος το απέδωσε στη λειτουργία της ομάδας του: ο μεν Μπενίτεθ επαίνεσε την πίεση και την κυκλοφορία, ο δε Λουτσέσκου στο χαμένο πρώτο μέρος της ομάδας του· θεωρεί πως το ματς «δόθηκε» εύκολα στον Παναθηναϊκό, πως το «έδωσαν» οι παίκτες του με την απόδοσή τους. Ίσως κάπου στη μέση η αλήθεια, δεδομένης φυσικά της δυναμικής και του εξαιρετικού ποδοσφαίρου που έδειχναν με συνέπεια και άνεση - αυτό είναι το εντυπωσιακό - σε Ελλάδα και Ευρώπη τον τελευταίο μήνα, όταν και με αφετηρία τη νίκη στο ντέρμπι κορυφής με τον Ολυμπιακό, μετρούσαν σ' όλες τις διοργανώσεις επτά νίκες σε ισάρριθμα ματς με συγκομιδή τερμάτων 25-7, με τις τρεις τελευταίες αναμετρήσεις προ της ήττας να είναι δύο τεσσάρες και η πεντάρα της προηγούμενης αγωνιστικής στις Σέρρες! Η προετοιμασία αναπληρώνει και τη δυνατότητα τακτικής εκμάθησης, οπότε η αφετηρία φαντάζει ιδανική, αν και για τους ίδιους άμεσους (ημερολογιακά και αγωνιστικά λόγους), θα ήταν καλύτερο αυτή να μην υπήρχε, ώστε να υπάρξει άμεσο crush test.
Νικόλας Κανελλόπουλος
