Ένας πρωταθλητής που έπαιζε έτσι πριν γίνει τέτοιος, αφού έγινε δε σταμάτησε, και απέδειξε πως δικαιωματικά αξίζει τον χαρακτηρισμό του. Δύο σπουδαία αντίο κι ένα πικρό τρίτο, μιας σχέσης με αντιστρόφως ανάλογη χρονικά πορεία. Η Super League ολοκληρώθηκε και το BN Sports καταγράφει τον επίλογο, μέσα από τρεις διαφορετικούς αποχωρισμούς.
Ιστορίες με τέλος ευτυχισμένο σε ΟΑΚΑ και Τούμπα δύο Πορτογάλων, που ήρθαν ως άσημοι άγνωστοι και αποχωρούν ως πιστοί αρχηγοί, με μεγαλύτερη παρακαταθήκη την αναγνώριση όλων. Η τελευταία αγωνιστική των play offs συνέπεσε με την απόσυρση δύο ανθρώπων, οι οποίοι συνέδεσαν την καριέρα τους με τη χώρα μας – την έκαναν εδώ, ουσιαστικά. Πήραν και έδωσαν, επιστρέφοντας για το ειλικρινές «ευχαριστώ» και το μεγάλο «αντίο». Αν η αναγνώριση από συμπαίκτες και αντιπάλους είναι παράσημο, η πορεία ζωής που διήνυσαν αμφότεροι – και όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και ως άνθρωποι – είναι η σπουδαιότερη συμβολική ανταμοιβή τους.
Το άριστα… Ζέκα του αρχηγού και ο γλυκός αποχαιρετισμός.
Η αποχώρησή τους, όντως ολοκληρώνει μια εποχή, τόσο για εκείνους, όσο και για εμάς, τη στιγμή που για κανέναν αυτή δεν είναι αποκλειστικά αγωνιστική. Ανεξαρτήτως πορείας και τίτλων, η αναγνώριση της συνεισφοράς και της προσωπικότητας διαφέρει και πάντοτε θα είναι υπερβατική (σημαντικότερη δηλαδή) από αυτούς – οι τελευταίοι δεν καθορίζουν την αυθεντικότητα του συναισθήματος. 
Στο ΟΑΚΑ ο εξαιρετικός Τζολάκης ουσιαστικά στέρησε το νικηφόρο αντίο στον Ζέκα. Τουλάχιστον σε τρεις περιπτώσεις γλύτωσε τον πρωταθλητή από το σίγουρο γκολ, γι’ αυτό και κάλλιστα ο Παναθηναϊκός δικαιούται να πιστεύει πως άξιζε το τρίποντο. Ήταν η πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια, που το έχασε από τον Ελ Κααμπί, το πέναλτι – γκολ του οποίου (60’) σημειώνεται ουσιαστικά κόντρα στη ροή του αγώνα: Ουναϊ (32’, 42’), Σφιντέρσκι (51’) προηγούνται στις ευκαιρίες, όχι όμως και στο σκορ με τον Έλληνα κίπερ και το δοκάρι να κρατούν το μηδέν – η απόκρουση (ίσως και η φάση του αγώνα) έρχεται στο 84’, όταν ο Τζολάκης επεμβαίνει ενστικτωδώς με το κεφάλι (!) σε πλασέ του επερχόμενου Γερεμέγεφ, που πλασάρει απευθείας μετά από γύρισμα του Πολωνού. Όχι μόνο ο τρόπος της, αλλά και η εξέλιξή της, κάνουν τη φάση πραγματικά δύσκολη. Ο Ζέκα μπήκε στο 77’, αφού προηγουμένως τιμήθηκε, και η αναγνώριση στο τέλος από τους αντιπάλους είναι το μεγαλύτερο παράσημο.
Ο «capitão» της νέας εποχής ήρθε πριν από αυτή.
Στην Τούμπα είχαμε δύο ταυτόχρονα επιλόγους, που έγραφαν τις τελευταίες γραμμές τους στα 90 αγωνιστικά λεπτά: ένα φινάλε γλυκό μιας σχέσης ζωής, που δεν προβλεπόταν να είναι τέτοια, και ένα πικρό σε μια άλλη που ξεκίνησε για να γίνει ο ορισμός της, αλλά οι εξελίξεις την πρόλαβαν και της διαφοροποίησαν οριστικά τις συνθήκες. Αρνητικό ιστορικό σερί έξι αγώνων χωρίς νίκη, διόλου τιμητική πρωτιά η ολοκλήρωση δίχως βαθμό, τη στιγμή που η ομάδα αναζητά νίκη από τον Φλεβάρη.
Η ομάδα του προ διετίας επιβλητικού νταμπλ, διαλύθηκε σταδιακά και βασανιστικά φέτος – τα σημάδια υπήρχαν μέσα στη χρονιά και φαίνονταν (και) στους κατά καιρούς αποχαιρετισμούς του Ματίας Αλμέιδα. Ο τελειωτικός επιβεβαιώθηκε χθες και μάλλον ήταν μονόδρομος. Το χάσμα αποδείχθηκε αγεφύρωτο, λόγω αποτελεσμάτων, σ’ ένα διάστημα όπου η ΑΕΚ κατέρρευσε επειδή το αγωνιστικό της «πρέπει» συνδυάστηκε ταυτόχρονα με την υποχρέωση προς τον κόσμος της να ανασυνταχθεί για να κερδίσει άμεσα. Ο χρόνος ήταν ο καταλύτης, τα αποτελέσματα την αποτελείωσαν. Όλα κρίθηκαν (ακόμη κι αν αργότερα προέκυπτε μια κάποια αντίδραση) στις δύο ήττες από τον Ολυμπιακό σε Κύπελλο και πρωτάθλημα. 
Ο Μιχαηλίδης με πολύ ωραίο αριστερό βολέ «έγραψε» την ιστορία του αγώνα, ώστε να ακολουθήσει η… πραγματική και να μπει στα βιβλία της Τούμπας, της Θεσσαλονίκης και του ποδοσφαίρου μας, ο Αντελίνο Βιεϊρίνια. Όπως και ο Ζέκα στην Κοπεγχάγη κάποτε, εξαργύρωσε χρόνια μετά τον πρώτο του ερχομό την πορεία του με διεθνή καριέρα στη Βόλφσμπουργκ, με αποκορύφωμα το EURO 2016 στο πλευρό του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Φερνάντο Σάντος, τον άνθρωπο που τον έφερε στη χώρα μας. Τρία Κύπελλα (2018, 2019, 2021), ένα λιγότερο πρωτάθλημα – το πρώτο ιστορικό αήττητο, το δεύτερο δραματικό και δοξασμένο – (2019, 2024), ορίζουν σε τρόπαια τη νέα εποχή που ενσάρκωσε στον ΠΑΟΚ το όραμα του Ιβάν Σαββίδη και το μυαλό του Ραζβάν Λουτσέσκου. Ήρθε πριν από αυτή και την δημιούργησε για να τη ζήσει.
Η αλλαγή status στοχοθετείται με τρόπαια και μετριέται στο τέλος της μέρας με αυτά, όμως είπαμε, πως οι ανθρώπινες σχέσεις επισφραγίζουν οποιοδήποτε άλλο κατόρθωμα, δίνοντάς του την αληθινή του αξία. Ζέκα και Αντελίνο μεγάλωσαν μαζί μας, όχι μόνο ηλικιακά, βρήκαν εδώ μια νέα πατρίδα, στην οποία προσέφεραν με τις επιδόσεις τους, τίμησαν όμως με το χαρακτήρα τους. Απόδειξη η αναγνώριση όλων. Ο τελευταίος άφησε και κληρονομιά για τους επόμενους. Μέχρι να αναλάβει κάποιο πόστο και να ανεβοκατεβαίνει στα πούλμαν με κοστούμι…
Νικόλας Κανελλόπουλος
