Φρανκισμός, Γκαλεάνο και Ροναλντίνιο, «απαντούν» στις επιθέσεις δίχως προηγούμενο, προς τον Βινίσιους Τζούνιορ.
Γράφει ο Γιώργος Κ. Στράτος, Δικηγόρος, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
Οι ρατσιστικές επιθέσεις που δέχεται ο Βινίσιους Τζούνιορ στα γήπεδα της Ισπανίας, έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο κάθε άλλης ευρωπαϊκής χώρας. Η εικόνα του Βραζιλιάνου άσου καθώς ξεσπάει σε δάκρυα μιλώντας για όσα υποφέρει, στη συνέντευξη τύπου που προηγήθηκε του πρόσφατου φιλικού ανάμεσα στην Ισπανία και τη Βραζιλία, εκτός από τους παριστάμενους δημοσιογράφους κάνει και κάθε άνθρωπο να βουρκώνει.
Ποιοι είναι όμως οι λόγοι για τους οποίους ο παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης γίνεται κατεξοχήν στόχος; Τι είναι αυτό που προκαλεί την εκδήλωση μίσους τέτοιας έντασης στο πρόσωπό του, μεγαλύτερης από ότι σε οποιονδήποτε άλλον ποδοσφαιριστή με τα δικά του χαρακτηριστικά; Τι οδηγεί, αρκετούς από ότι φαίνεται, Ισπανούς φιλάθλους να υπερβαίνουν τα όρια του πολιτισμού και της ευπρέπειας, επιστρέφοντας σε συμπεριφορές ενός σκοτεινού παρελθόντος για την πατρίδα τους που η υποδειγματική λειτουργία της Δημοκρατία τους προσπαθεί επιτυχημένα να διαγράψει και να ξορκίσει οριστικά;
Ο Βινίσιους ξεκίνησε πολύ φτωχός και έχει γίνει πολύ επιτυχημένος και πολύ πλούσιος. Παρά ταύτα, το ταλέντο του, εξακολουθεί να το συνοδεύει μία... αλανιάρα αύρα η οποία τον οδηγεί σε εκδηλώσεις που δεν γίνονται πάντα αποδεκτές, κυρίως από όσους «τρώνε» τις ντρίμπλες και τα γκολ του είτε βρίσκονται στο χόρτο, όπου αναγκαστικά συμμορφώνονται, είτε στην εξέδρα οπότε εκδηλώνονται. Το γέλιο του όσο παιδικό και αυθόρμητο είναι, δεν έχει την αφέλεια του Ροναλντίνιο.
Ο Βίνι και ξέρει και θυμάται το Σάο Γκονζάλο, τη γειτονιά του στο Ρίο ντε Ζανέιρο, και υποψιασμένος είναι για όλα όσα συνθέτουν το μαγικό κόσμο της La Liga και του Champions League, μιλημένα κι αμίλητα.Οι ενέργειες και οι «εκρήξεις» του, συνήθως στο … αριστερό άκρο της επίθεσης, είναι από εκείνες που εξακολουθούν να δίνουν στο ποδόσφαιρο τη χαρά και την ομορφιά του παιχνιδιού.
Χαρά και ομορφιά που δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα για να μην υποκύψουν ολοσχερώς σε ένα ανελέητο σύστημα τακτικών, αγοραπωλησιών, εξοντωτικών αγωνιστικών υποχρεώσεων, ανθρωποβόρων συμπεριφορών, χορηγών, όλων μαζί στο βωμό της μεγιστοποίησης των κερδών.Σε χρόνια που όλοι και όλα υποκύπτουν, ο Βινίσιους προκαλεί γιατί αντιστέκεται. Από τη μία προσπαθεί το παιχνίδι του να θυμίζει τα λόγια του μεγάλου Αργεντινού συγγραφέα Εντουάρντο Γκαλεάνο για τον Πελέ: «Παίζει ποδόσφαιρο όπως θα έπαιζε ο Θεός, αν ο Θεός αποφάσιζε να ασχοληθεί σοβαρά με την υπόθεση». Από την άλλη το διασκεδάζει κιόλας ! Αυτό και αν είναι ακατάπιοτο για όσους τον βρίζουν.
Μία από τις σκληρότερες δικτατορίες που κράτησε 40 χρόνια, είναι λογικό και επόμενο να διατηρεί ζωντανούς θύλακες όπως ο Φρανκισμός στην Ισπανία. Θα τρόμαζαν πολλοί αν ήξεραν και ποιάς ομάδας ιδρυτικό μέλος υπήρξε ο ίδιος ο Φράνκο. Οπότε προκαλεί και το όνομά του! Υπό μίαν ερμηνεία Βινίσιους σημαίνει τη νίκη του λαού!
Και για να θυμηθούμε πάλι τον Γκαλεάνο, στο σπουδαίο του βιβλίο «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής», περιγράφει αναλυτικά και γλαφυρά όλα εκείνα που οι αγαπημένοι μου κατά τα λοιπά Ισπανοί, έχουν κάθε λόγο να μη θέλουν να τους τα θυμίζει κανείς. Πολύ περισσότερο η ευφυία, το ταλέντο και η τσαχπινιά ενός μαγικού νεαρού. Αγάντα Βίνι!
