Το μήνυμα του Νίκου Γαβαλά:
41 χρόνια μετά την τραγωδία στα σκαλοπάτια της Θύρας 7… με σκέψεις πολλές και κυρίως με έναν κόμπο στο λαιμό για τα 21 θύματα.
Η αξία της ζωής, το νόημα της ζωής πρέπει να μας δείχνουν το δρόμο και να είναι οδηγός μας.
Οι λύσεις ούτε βρίσκονται, ούτε δίνονται όταν τυφλώνει το μίσος. Αυτό το μίσος που μπορεί να μεταλλαχθεί σε μια λάβα, ικανή να κάψει και να προκαλέσει ανυπολόγιστες καταστροφές και πολύ πόνο.
Χειρότερος σύμβουλος σε κάθε έκφρασή μας μπορεί να σταθεί τόσο ο ακραίος ενθουσιασμός όσο και η ακραία απογοήτευση. Η ισορροπία που αναζητούμε βρίσκεται στη μέση. Εκεί μόνο θα βρούμε την ηρεμία των ψυχών που χάθηκαν στο Στάδιο Καραϊσκάκη… των ψυχών που χάθηκαν στα Τέμπη... όπως επίσης εκεί θα βρούμε και την ψυχή του Άλκη.
Μας το δείχνουν χρόνια τώρα όλοι οι συγγενείς των θυμάτων που έφυγαν τόσο άδικα... οι γονείς του Άλκη που με πόνο ψυχής κρατούν αυτή τη γενναιόδωρη ψυχικά στάση και οδηγούν στην ίδια κατεύθυνση.
Όλοι όσοι έχασαν τους ανθρώπους τους στη θύρα 7 και πόνεσαν. Όμως, παρά τον πόνο τους, τα λόγια τους -συχνά με τρεμάμενη φωνή- ξεχειλίζουν από αγάπη και μόνο αυτή μπορεί να είναι η μοναδική απάντηση στο μίσος. Χωρίς αμφιβολία έχουν μεγαλείο ψυχής. Είναι πολύτιμο το παράδειγμά τους σε μία κοινωνία η οποία κάθε ημέρα χάνει τον προσανατολισμό της, αντιμετωπίζοντας έλλειμμα παιδείας και δικαιοσύνης.
Είναι ξεκάθαρο πια πως δεν χωρεί αμφισβήτηση επ’ αυτού. Όποιος έχει αντίρρηση, μάλλον δε σέβεται τη μνήμη των νεκρών και τον πόνο εκείνων που έμειναν πίσω. Αλλά τα λόγια στερεύουν και μοιάζουν φτωχά εάν αναλογιστούμε ότι σήμερα, εν έτει 2022, μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, εξακολουθούν ορισμένοι να χρησιμοποιούν στις εξέδρες των γηπέδων ύβρεις για τα παιδιά, των οποίων κόπηκε το νήμα της ζωής τους το 1981..
Η σιωπηρή πλειοψηφία χρειάζεται να μιλήσει, να βγει μπροστά. Το οφείλουμε στις επόμενες γενιές να μην μοιάσουμε με το τέρας.
www.bnsports.gr
