γράφει : Τόλης Χριστοφοράκης
Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι φίλαθλοι της ΑΕΚ μπήκαν σε μια διαδικασία δημοψηφίσματος. Να μείνει, να φύγει. Το έχουν ζήσει πολλές φορές στο παρελθόν. Είναι μια συνθήκη ποτισμένη στο DNA τους. Σε αυτό της ομάδας. Είτε αφορά παίκτη είτε προπονητή.
Μόνο που σε αυτό το… δημοψήφισμα φαίνεται πως δεν μπήκε ποτέ ο Μάριος Ηλιόπουλος από το περιβάλλον του οποίου προέκυπτε διαρκώς πως επιθυμία του ήταν να παραμείνει στην τεχνική ηγεσία ο Ματίας Αλμέιδα, όπως και έγινε.
Η μετάβαση είναι πάντα δύσκολη. Είτε βγεις από μια ερωτική σχέση και βρεθείς αμέσως σε μια άλλη, είτε βγεις από ένα εργασιακό περιβάλλον και βρεθείς σε ένα διαφορετικό. Μια ανάλογη μετάβαση βίωσε ο Ματίας Αλμέιδα και όπως φάνηκε εξακολούθησε να βιώνει τους μήνες που ακολούθησαν την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος στην Ένωση.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης έτρεξε και λειτούργησε την ΠΑΕ ΑΕΚ με τις δικές του απόψεις. Με τα στεγανά της ομάδας ερμητικά κλειστά. Δημιουργώντας μια φούσκα ασφαλείας γύρω από τον Ματίας Αλμέιδα, ο ψυχισμός του οποίου έδεσε αμέσως τόσο με τον κόσμο της ΑΕΚ όσο και με αυτόν του πρώην ιδιοκτήτη της ΠΑΕ. Όπως ο κάθε μπαμπάς δημιουργεί μια ασπίδα προστασίας στα παιδιά του, έτσι και ο Μελισσανίδης δεν επέτρεψε κανείς και τίποτα να πειράξει τον Αλμέιδα. Αποτέλεσμα; Ένα νταμπλ και ένα χαμένο πρωτάθλημα στο τελευταίο δευτερόλεπτο της τελευταίας αγωνιστικής. Μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα, με ποδόσφαιρο που χειροκρότησε όλη η φίλαθλη Ελλάδα και που όμοιό της ο κόσμος της ΑΕΚ δεν είχε δει, αν και οι παραλληλισμοί με την ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς δεν θα κρίνονταν ως παράλογοι.
Ο Μάριος Ηλιόπουλος, απόλυτα επιτυχημένος στο δικό του επαγγελματικό κομμάτι αλλά «νεούδι» στα του ποδοσφαίρου, σαφώς και είχε διαφορετικούς χειρισμούς. Διαφορετικές συνήθειες. Όχι απαραιτήτως κακές. Για να μην τρώει όλη τη λάσπη και άδικα μάλιστα, είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος πρώτη φορά ασχολείται με το χώρο του ποδοσφαίρου και ανέλαβε μια ομάδα, την οποία τώρα αρχίζει να μαθαίνει. Το ότι λειτουργεί διαφορετικά ο ίδιος αλλά και την ομάδα συγκριτικά με την προηγούμενη ιδιοκτησία, δεν τον καθιστά αυτόματα, κακό, λάθος ή οτιδήποτε άλλο αρνητικό. Με τα όποια λάθη και τα όποια καλά του, ήταν αβέβαιο αν θα κατόρθωνε να «κουμπώσει» πάνω στα «θέλω» του Αλμέιδα ή τουλάχιστον σε αυτά που ο Αργεντινός είχε συνηθίσει. Κανείς δεν μπορεί να καταλογίσει πάντως εσκεμμένα λάθη στον ιδιοκτήτη της ΑΕΚ, αφού φαίνεται ξεκάθαρα πως ό,τι κάνει για την ομάδα του, έχει μόνο καλή θέληση.
Το ξέσπασμα του Αλμέιδα, ο κανόνας των Σαμουράι και το «Ως Εδώ» που ουσιαστικά έθεσε ο 51χρονος προπονητής, προκάλεσαν τριγμούς στην Ένωση και έφεραν το πρώτο crash test στην εποχή Ηλιόπουλου, το οποίο όπως τελικά φάνηκε ο ιδιοκτήτης της ομάδας το διαχειρίστηκε άψογα.
Δεν έχει σημασία αν μια από τις δύο πλευρές έκανε πίσω και σε πόσα. Ίσως και να μην συνέβη τίποτα απ’ όλα αυτά αλλά απλά να δόθηκαν κάποιες εξηγήσεις για συγκεκριμένα ζητήματα που ενδεχομένως να επηρέαζαν και τους δύο. Εκεί που το διαζύγιο φαινόταν δεδομένο, ήρθε η ανατροπή-νίκη της ΑΕΚ. Γιατί μόνο ως νίκη της ομάδας μπορεί να χαρακτηριστεί η παραμονή ενός ηγέτη προπονητή αλλά και η διαχείριση μιας κρίσης με την ωριμότητα που επέδειξε ο ιδιοκτήτης της ομάδας.
Ο ηγέτης άλλωστε δεν έχει ποτέ τη μορφή κριαριού αλλά είναι αυτός που κατορθώνει να διαβάζει σωστά τα λάθη του και να δείχνει το δρόμο προς την επόμενη μέρα.
