γράφει : Maverick
Ένα από τα ωραιότερα πράγματα στο ποδόσφαιρο είναι να έρχεται καινούργιο κύμα από ομάδες, που γίνονται πρωταγωνίστριες. Γιατί ανακατεύουν την τράπουλα και γιατί το ίδιο το ποδόσφαιρο τις έχει ανάγκη. Ένας Ισπανός είναι ο εκτελεστικός διευθυντής της Λεβερκούζεν, ο Φερνάντο Κάρο, που έχει αλλάξει το πως λειτουργεί ένας σύλλογος υπόδειγμα, και μαζί με τον Τσάμπι Αλόνσο, που είναι το πιο hot νέο όνομα στην προπονητική, φτιάχνουν κάτι ξεχωριστό. Μόνο που τίποτα δεν έρχεται τυχαία, στη ζωή αυτός που σχεδιάζει έχει περισσότερες πιθανότητες να πετύχει.
Γράφει ο Maverick
Ο Ισπανός εκτελεστικός διευθυντής της γερμανικής ομάδας αρνείται ότι υπάρχει συμφωνία αποδέσμευσης για μεγάλη ομάδα το καλοκαίρι στο συμβόλαιο του Αλόνσο, διάβασα και αναρωτήθηκα, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιος όρος, ο οποίος μπορεί να αφήσει έναν προπονητή, που βρίσκεται ανάμεσα στα κορυφαία καινούργια ονόματα, να επιλέξει να φύγει χωρίς κάποια ρήτρα!
Για να σας διηγηθώ λίγο, γιατί έχω τόσο αδυναμία στην ομάδα που ξεκίνησε την καριέρα του ο ταλαντούχος Τσάμπι, ο γιός του Περίκο Αλόνσο της μεγάλης Ρεάλ Σοσιεδάδ πρωταθλήτριας το 1981 και το 1982, που μετά πήγε έως τα ημιτελικά του Κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης.
Υπό τις οδηγίες ενός πολύ προχωρημένου προπονητή, για το ισπανικό ποδόσφαιρο της δεκαετίας του 80, τον Ορμαετσέα υπήρχε ο Αρκονάδα κάτω από τα δοκάρια ένας από τους κορυφαίους γκολκίπερ που έβγαλε η ιβηρική, στην άμυνα ο Κορταμπαρία και ο Γκορίθ, ενώ η μεσαία γραμμή ήταν η μεγάλη δύναμη με τον μπαμπά του Τσάμπι, τον Περίκο Αλόνσο (πριν μεταγραφεί στη Μπαρτσελόνα), να κόβει και να ράβει στα χαφ δίπλα στον Θαμόρα, άλλο ένα εγκεφαλικό δεκάρι και τον Ντιέγκο σε ρολό κόφτη σε ένα κλασσικό 4-3-3. Στην επίθεση ο Σαστουστρέγι με τον Λόπεθ Ρεκάρτε και τον Ουράλδε δεξιά και αριστερά έκαναν αλλαγές στις θέσεις μπερδεύοντας τους αντίπαλους. Από τον πάγκο έμπαινε συχνά ένα δεκαοκτάχρονο παλικαράκι, που μετά θα έκανε μεγάλη καριέρα με την Μπαρτσελόνα του Κρόιφ, ο Χοσέ Μαρία Μπακέρο.
Εκείνη η έκδοση της Σοσιεδάδ έκανε πολλούς φίλους, ακριβώς γιατί ενδιαφερόταν να παίξει ποδόσφαιρο και όχι να καταστρέψει και με τέτοιες αξίες μεγάλωσε ο Αλόνσο στο σπίτι του. Ποδοσφαιρικά όποιοι τον είδαν να παίζει και είναι πρόσφατο, θα θυμούνται το στυλ, την ποιότητα και την κλάση του. Ξεχώρισε στη Λίβερπουλ του Μπενίτεθ, στη Ρεάλ του Ζοσέ και του Αντσελότι και τη Μπάγερν του Γκουαρδιόλα, δηλαδή δούλεψε με απίθανους προπονητές σε κλαμπ που προκαλούν σεβασμό.
Διάβασα πως ανανέωσε έως το 2026 και δεν μου κάνει εντύπωση αφού ως Βάσκος, είναι πρακτικός και κυρίως έχει λόγο τιμής. Τους Γερμανούς τους έχει σε εκτίμηση και το έλεγε στα χρόνια που ήταν στην Βαυαρία. Ο Κάρο πιστεύει δεν μπορείς να αναγκάσεις κάποιον να μείνει αν δεν θέλει!
«Στόχος μας είναι να νιώσει τόσο καλά και τόσο χαρούμενος που να θέλει απλώς να μείνει μαζί μας», επέμεινε ο CEO της Μπάγερ Λεβερκούζεν, που πέραν της γλώσσας μοιράζεται με τον Αλόνσο τις ίδιες απόψεις. Και φυσικά τις ίδιες φιλοδοξίες, αφού το να παίξει την επόμενη χρονιά στο νέο format του Champions League, η Λεβερκούζεν αποτελεί σκοπό. Προγραμματισμός και οργάνωση. Ο τρόπος, που εδώ και δυο έτη, οι μεγάλοι και μικροί της Ευρώπης προετοιμάζονται για την νέα διοργάνωση του UCL.
Δουλεύουν πολλοί ελίτ σύλλογοι για αυτή τη νέα εποχή. Δεν θα είναι μόνο η αλλαγή του format στο Champions League είναι το πως γενικώς και προς τα που κινείται το ποδόσφαιρο το οποίο θα αλλάζει έτσι κι αλλιώς με ασύλληπτες ταχύτητες. Δεδομένο πως τα χρήματα πλέον είναι σε σύγκριση με μόλις τις αρχές του 21ου αιώνα αστρονομικά! Συνεπώς καταλαβαίνει εύκολα κάποιος πως δεν μπορεί ένα γήπεδο να είναι μόνο για τα 90 λεπτά που παίζεται ποδόσφαιρο. Στη Νεα Εποχή είναι πολυχώροι απόλαυσης, κάτι σαν τα cinemas complex. Τα έσοδα που αποφέρουν ανέρχονται σε δισεκατομμύρια. Χρησιμοποιούνται για συναυλίες, για γάμους για δεξιώσεις για πάρτι γενεθλίων, για αγώνες αμερικανικού ποδοσφαίρου ακόμα και για ειδικές διαδρομές Μότο κρος.
Οι αποφάσεις και οι κινήσεις των CEO, όσο σημαντικές των προπονητών! Οι εμπορικοί διευθυντές κάνουν μεταγραφές λένε και είναι σταρς! Πιο πρόσφατη η μετακίνηση του εμπορικού διευθυντή της Σέλτικ που πήγε την Νιούκαστλ! Δεν κάνω λόγο για τους τεχνικούς διευθυντές, γιατί αυτοί έτσι κι αλλιώς μία εικοσαετία τώρα έχουν εξελιχθεί σε περιζήτητους… γαμπρούς!
Οι μελλοντικές στρατηγικές πολλών συλλόγων σηματοδοτούν και τους στόχους. Είναι κυρίως βιωσιμότητα με λιγότερα δάνεια και ανοίγματα, ανάπτυξη και αύξηση εσόδων, μεγάλες εμπορικές συμφωνίες. Αν έρθουν και τρόπαια βλέπουμε.
Τρόπαια όμως σημαντικά με αναγνώριση. Αλλιώς, μία θέση στη βαθμολογία που οδηγεί στο επόμενο Champions League είναι πιο σημαντική και αυτό ήδη είχε αρχίσει να λειτουργεί με τέτοιον τρόπο από τα τέλη της δεκαετίας του 90, απλά πλέον μετά το 2010 έχει καταστεί απόλυτη ανάγκη!
Ειρωνεία της τύχης. Δεν σημαίνει ότι για όλους τους συλλόγους είναι ίδια η αξία των τίτλων, γιατί για αρκετές, που δεν έχουν μεγάλες επιτυχίες, φυσικά το εγχώριο κύπελλο ή το Λιγκ Καπ ή το Europa και το Conference League είναι επιτυχία! Μην ξεχνάμε πως σύντομα θα έχουμε και το διευρυμένο Μουντιάλ συλλόγων μια αχρείαστη ιδέα του τραγικού Ινφαντίνο και της FIFA αλλά όλα είναι μέσα στη ζωή!
Και όμως, λοιπόν, το πιο σημαντικό τρόπαιο παραμένει να είσαι μέσα στην τετράδα στο πρωτάθλημα, ώστε να πάρεις σειρά για συμμετοχή στο νέο Champions League. Είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή είναι η διαμορφωθείσα νέα τάξη πραγμάτων εδώ και πάρα πολλά χρόνια και γι’ αυτό ακριβώς είναι πολύ όμορφο να μπαίνουν και καινούργια ονόματα, αυτό που λέγαμε νέο κύμα νωρίτερα, στην συζήτησή μας κάθε χρόνο! Νέες δυναμικές ομάδες, που έχουν βάλει ακόμα και την τεχνητή νοημοσύνη μέσα στην καθημερινότητά μας, με πιο κλασική περίπτωση την Μπράιτον, ομάδες που λειτουργούν με έξυπνες επενδύσεις σε διαφορετικά κλαμπ, όπως η Red Bull με Σάλτσμπουργκ και Λειψία, ή το City group, που βλέπει πλην των προφανών επιτυχιών της Μάντσεστερ Σίτι, την φοβερή πρόοδο της Τζιρόνα στην Ισπανία. Όλο αυτό που συμβαίνει, λοιπόν, στην Λεβερκούζεν είναι και μάθημα, γιατί τα λεφτά δεν έλειψαν ποτέ από έναν σύλλογο, που πίσω έχει μία τεράστια φαρμακοβιομηχανία, αλλά το πλάνο έτσι όπως έχει μπει τώρα δεν υπήρχε εδώ και μία εικοσαετία. Δεν είναι τυχαίο που την προηγούμενη φορά, που αντίστοιχα υπήρχε ένας τέτοιος σχεδιασμός, η ομάδα είχε φτάσει μέχρι τον τελικό του Champions League με εκείνο το φοβερό ρόστερ, που είχε φτιάξει ο Τοπμέλερ το 2002 με κορυφαίο τους Μπάλακ και Λούσιο, Μπαστούρκ, Σνάιντερ, Νόιβιλ, που έπαιξε μονότερμα, αλλά έχασε 2-1 από τη Ρεάλ Μαδρίτης στη Γλασκώβη με το κινηματογραφικό γκολ του Ζιντάν.
Με μια φράση, όπως και στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο η επιτυχία κλείνει το μάτι μόνο στους προνοητικούς.
