γράφει : Γιάννης Ψαράκης
Όταν μετράς 16 νίκες στους προηγούμενους 17 αγώνες κόντρα στον ίδιο αντίπαλο, το να πετύχεις την 17η στον αμέσως επόμενο μοιάζει με μια συνηθισμένη μέρα στη δουλειά. Και αυτό συνέβη με τον Ολυμπιακό στη Ρόδο κόντρα στο φάντασμα του Παναθηναϊκού.
Σχετικά Άρθρα
Ο καλοκαιρινός... τίτλος, οι πολύ υψηλές προσδοκίες και η υπομονή που οφείλουν να έχουν στον Παναθηναϊκό
Γράφει ο Γιάννης Ψαράκης
Ούτε η άνεση της νίκης του Ολυμπιακού, ούτε ακόμη και η διαφορά ομολογώ μου έκαναν εντύπωση αφού αυτό ήταν το λογικό να συμβεί. Από τη μία μια ομάδα που ακόμη και οι λιγοστές προσθήκες που έκανε ήταν σε συγκεκριμένες θέσεις από συγκεκριμένους δοκιμασμένους παίκτες από την άλλη μία ομάδα που δημιουργήθηκε από το μηδέν και ακόμη βρίσκεται στο... ένα. Το είχα γράψει σε ανύποπτο χρόνο μέσα στο καλοκαίρι όταν ο ενθουσιασμός των πράσινων οπαδών είχε τρυπήσει το ταβάνι και ονειρεύονταν «εδώ και τώρα» τίτλους και μεγαλεία πως «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ» που είχε γράψει και ο ποιητής. Ο μεγαλόστομος Εργκίν Αταμάν δήλωνε αυτό που ήθελαν να ακούσουν τα αυτιά των φίλων της νέας του ομάδας. Ότι ήρθε στην Ελλάδα για να κατακτήσει τίτλους άμεσα. Τον πρώτο τον έχασε αλλά δικαιολογία έχει όσο και αν δεν θα ήθελε να το παραδεχθεί. Και καλά θα κάνει να το παραδεχθεί διαφορετικά η ομάδα του θα συνεχίσει να βαδίζει σε άσχημα μονοπάτια. Μόνο αν καταλάβεις ποιος στην πραγματικότητα είσαι και βάλεις μικρούς και εφικτούς στόχους θα φτάσεις εκεί που θέλεις. Διαφορετικά το να φας τα μούτρα σου είναι το πιο εύκολο να συμβεί.
Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα παρότι το καλοκαίρι έχασε τους δύο καλύτερους δημιουργούς και σκόρερ του έμοιαζε να παίζει σαν σε σκηνές από τα... prequel. Οι αυτοματισμοί στο φουλ, αυτοπεποίθηση ομάδας που ξέρει τι θέλει και πως θα το κατακτήσει στο παρκέ. Δίχως ίχνος υπερβολής σε όλο το πρώτο ημίχρονο οι ερυθρόλευκοι σε κάθε μα κάθε φάση βρίσκονταν δύο... φάσεις πιο μπροστά. Την ώρα που ο Παναθηναϊκός έκανε επίθεση ο Ολυμπιακός ήταν ήδη στην άλλη πλευρά του παρκέ σκοράροντας αφού είχε βγάλει μία χαλαρή άμυνα.
Κάπως έτσι λοιπόν ο Παναθηναϊκός σημείωσε ένα τσουβάλι αρνητικά ρεκόρ περιόδου (4 πόντοι στην 1η), ημιχρόνου (11 πόντοι στο 1ο) στην ιστορία της ομάδας σε όλες τις διοργανώσεις. Όχι και ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσει την πορεία της μια φιλόδοξη ομάδα αλλά όπως προανέφερα στον Παναθηναϊκό οφείλουν να δουν την πραγματικότητα και όχι να ονειροβατούν.
Ο Ολυμπιακός από την άλλη συνέχισε τη συλλογή τίτλων, πήρε τον 6ο συνεχόμενο εγχώριο (από 2 πρωταθλήματα, Κύπελλα και Super Cup) και πάει με άλλον αέρα την Παρασκευή στο ΟΑΚΑ σε ένα ματς διαφορετικών συνθηκών και για τις δύο ομάδες. Οι ερυθρόλευκοι κέρδισαν χρόνο για να εντάξουν τα νέα πρόσωπα στο ρόστερ στο παιχνίδι τους πιο ομαλά, οι πράσινοι έχασαν πολλά περισσότερα από ένα ματς αλλά στο χέρι τους είναι να διορθώσουν τα πολλά κακώς κείμενα.
Αυτές είναι και οι τελευταίες μου αράδες στο BN Sports αφού ήρθε η ώρα να αποχωρήσω. Μετά από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες σε αυτή τη δουλειά τολμώ να πω ότι ήταν οι πιο ιδιαίτεροι, οι πιο γεμάτοι, οι πιο διαδραστικοί και συνάμα οι πιο έντονοι σωματικά και πνευματικά 27 μήνες μαζί με μία καταπληκτική παρέα από την οποία έμαθα πάρα πολλά. Με τον Χρήστο Σωτηρακόπουλο δεν είχε τύχει ποτέ να συνεργαστούμε όλα αυτά τα χρόνια αλλά ήταν το κάρμα να γίνει σε αυτό το «σχολείο» και του οφείλω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη. Ένα εξίσου μεγάλο ευχαριστώ στον εδώ και δυόμιση δεκαετίες συνοδοιπόρο σε διάφορα μετερίζια Άλκη Τσαβδαρά που είχε τη… φαεινή όπως αποδείχθηκε ιδέα της συνεργασίας. Το μεγαλύτερο όλων «ευχαριστώ» σε όλα τα διαλεγμένα «ένα κι ένα» παιδιά που πέρασαν ή βρίσκονται ακόμη στο site και για τα οποία βίωσα, χάρηκα και συγκινήθηκα για την εντυπωσιακή τους πρόοδο μέχρι και μετάλλαξη από «μαθητευόμενοι» σε ρεπόρτερ δημοσιογράφοι και να ανοίγουν τα φτερά τους!
Στο επανιδείν λοιπόν...
www.bnsports.gr
