Το NBA Draft του 2024 ανήκει στους Ευρωπαίους: Θα φέρουν οι «νέοι» τη... δικαίωση; (video)

Οι Ευρωπαίοι παίκτες συνεχίζουν με ραγδαίο ρυθμό να εδραιώνουν το στάτους τους στον κόσμο του NBA, σχεδόν εξισώνοντάς το με αυτό των Αμερικανών. Δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, τη στιγμή που τόσοι έχουν φτάσει σε all-nba και all-star επίπεδο, ενώ συνεχίζουν να εισέρχονται... κατά κύματα στη Λίγκα.

Κάτι που ίσως να μην έχει τραβήξει ακόμα τη δέουσα προσοχή, είναι η παρουσία που αναμένται να έχουν στο NBA Draft του 2024, η οποία, σύμφωνα με τα προγνωστικά, θα είναι κυρίαρχη.

Συγκεκριμένα, οι Ζακαρί Ρισασέ και Αλεξάντρ Σαρ είναι σχεδόν κλειδωμένοι στην πρώτη πεντάδα, ενώ δεν αποκλείεται να καταλάβουν και τις δύο πρώτες θέσεις. Την ίδια στιγμή, Νίκολα Τόπιτς και Μάτας Μπουζέλις διεκδικούν τις πιθανότητές τους για να βρεθούν μεταξύ των πέντε πρώτων pick, με αυτές του Σέρβου να είναι μάλλον καλύτερες.

Με αφορμή αυτήν τη συρροή Ευρωπαίων, έχει μεγάλο ενδιαφέρον η μελέτη των περιπτώσεων στις οποίες βρέθηκαν στις πέντε πρώτες επιλογές του draft. Μια λίστα στην, οποία φυσικά, δε συμπεριλαμβάνονται παίκτες του βεληνεκούς των Αντετοκούνμπο και Γιόκιτς. Έχουν δικαιώσει λοιπόν, την εμπιστοσύνη των ομάδων προς το πρόσωπό τους, όταν επιλέγονται σε τόσο υψηλές θέσεις;

Εντοπίζουμε, λοιπόν, 14 Ευρωπαίους παίκτες που έχουν επιλεγεί στις πέντε πρώτες θέσεις του draft.

Τελευταίος ο Βίκτορ Γουεμπανιάμα, ο οποίος, αν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον, όχι απλά δικαιώνει, αλλά ξεπερνάει τις ήδη τεράστιες προσδοκίες που τον συνόδευαν. Για όλους τους υπόλοιπους, μπορούν να εξαχθούν συμπεράσματα για την πορεία που διέγραψαν στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου.

Η αρχή έγινε το 1988 με τον Ολλανδό ψηλό Ρικ Σμιτς, ο οποίος πραγματοποίησε μια πολύ πλούσια καριέρα, με 867 παιχνίδια, όλα με τη φανέλα των Ιντιάνα Πέισερς (14.6 πόντοι, 6.1 ριμπάουντ).

Χρειάστηκε να περάσουν 13 χρόνια, για να επιλεγεί ο Γκασόλ στο νούμερο 3 από τους Ατλάντα Χοκς το 2001, να γίνει trade στους Γκρίζλις και να εξελιχθεί, φυσικά, σε έναν εκ των σπουδαιότερων Ευρωπαίων στην ιστορία του NBA, και του μπάσκετ γενικότερα.

Από εκεί και μετά, όμως, παρατηρούμε πως αρχίζουν να εμφανίζονται ορισμένες παραφωνίες. Πρώτη και εκ των μεγαλύτερων, ο Γεωργιανός «γλωσσοδέτης», Νικολόζ Τσικιτσβίλι, που έπαιξε 179 παιχνίδια με 2.9 πόντους μέσο όρο, ενώ το 2009 πέρασε για ένα φεγγάρι και από τον Πανιώνιο.

Τον ανταγωνίζεται, βέβαια, ο Ντάρκο Μίλισιτς, νούμερο 2 του ίσως ισχυρότερου draft όλων των εποχών. Μια ματιά στην πρώτη πεντάδα τα λέει όλα: ΛεΜπρόν Τζέιμς, Ντάρκο Μίλισιτς, Καρμέλο Άντονι, Κρις Μπος και Ντουέιν Γουέιντ. Έπαιξε 462 παιχνίδια στο NBA (6 πόνοτι, 4.2 ριμπάουντ) αργότερα δοκίμασε και στο μποξ, αλλά έμεινε πάντα ως ο άνθρωπος που επελέγη πίσω από τον ΛεΜπρόν, και πάνω από τους υπόλοιπους «θρύλους» του draft εκείνου.

Ο Βρετανός Μπεν Γκόρντον εξελίχθηκε σε έναν εξαιρετικό σκόρερ (772 παιχνίδια, 14.9 πόντοι), ενώ εξίσου επιτυχημένη αποδείχθηκε και η επιλογή του έτερου Βρετανού, Λουόλ Ντενγκ στο ίδιο draft (νούμερο 7)! Ο Γκόρντον, παρεμπιπτόντως, εμπλέκεται συχνά-πυκνά σε άσχημες εξωγηπεδικές υποθέσεις, που δε χρειάζεται να αναλύσουμε στο παρόν θέμα.

Ο Αντρέα Μπαρνιάνι δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ ως μια πετυχημένη πρώτη επιλογή, αλλά διέγραψε αξιόλογη πορεία (550 παιχνίδια, 14.3 πόντοι), με αποκορύφωμα τη σεζόν 2010-11, όπου μέτρησε 21.4 πόντους κατά μέσο όρο με τη φανέλα των Τορόντο Ράπτορς.

Ο Ρίκι Ρούμπιο είναι ένας παίκτης που χαίρει ιδιαίτερου σεβασμού, τόσο για την τεράστια καριέρα όσο και για την προσωπικότητά του, πράγματα με τα οποία έχουε ασχοληθεί εκτενώς.

Ο Ενές Καντέρ, όσο ταλαντούχος κι αν ήταν, αντιμετώπισε, αλλά και προκάλεσε πάρα πολλά προβλήματα στην καριέρα του με τα εξωαγωνιστικά του θέματα, επομένως αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση. Ο Βαλαντσιούνας πραγματοποιεί μέχρι και σήμερα μια πολύ γεμάτη καριέρα στο NBA, ενώ ο Ουκρανός Άλεξ Λεν, δεν έχει καταφέρει ποτέ να αποτινάξει το στάτους του ρολίστα..

Ο Πορζίνγκις, ένας από τους «μονόκερους» που εμφανίστηκαν στο σύγχρονο NBA, σίγουρα διέψευσε το γιουχάρισμα που συνόδευσε την επιλογή του από τους Νιου Γιορκ Νικς το 2015, αλλά ίσως δεν έφτασε στο αγωνιστικό «ταβάνι» που κάποιοι περίμεναν.

Η κροατική δυάδα των Μάριο Χεζόνια και Ντράγκαν Μπέντερ δεν κατάφερε να βρει τον επιθυμητό ρόλο στο NBA, με τη διαφορά ότι ο Χεζόνια κατόρθωσε να πρωταγωνιστήσει στο επίπεδο της EuroLeague,  ενώ ο Μπέντερ «εξαφανίστηκε».

Μπορεί, λοιπόν όλοι να έχουμε κατά νου τους Ευρωπαίους σταρ που «μαγεύουν» στο NBA, αλλά βλέπουμε ταυτόχρονα, πως η επιλογή τους σε τόσο υψηλές θέσεις στο draft του NBA, δεν αποτελεί εχέγγυο επιτυχίας, και δε δικαιώνει πάντα τις ομάδες που λαμβάνουν την απόφαση. Με αφετηρία τον Γουεμπανιάμα και τους «αστέρες» του draft του 2024, ελπίζουμε το… ποσοστό επιτυχίας αυξηθεί ακόμα περισσότερο.

Αντρέας Φούντας
www.bnsports.gr