Η… τριλογία της μεγαλοπρεπούς αυλαίας της σεζόν συνεχίζεται στην ποδοσφαιρική Ευρώπη και πλέον στο «σανίδι» (σ.σ. στο χορτάρι), πριν το «grand finale», ανεβαίνει το δεύτερο μέρος της, ο τελικός του Conference League. Συμπληρώνει σταδιακά το… ένα χέρι καταμέτρησης ο θεσμός, λογικό να είναι ακόμη μετρημένος στα δάχτυλα του ενός, καθότι «φρέσκος» ακόμη, «νεογνό» στα κιτάπια της Ιστορίας και στην (ποδοσφαιρική) μνήμη μας.
Τρεις τελικοί, ισάριθμοι πρωταθλητές, πέντε ομάδες, με την επονομαζόμενη «Χρυσή Βίβλο» καρτερικά να αναμένει κάθε φορά τέτοια εποχή, την ετήσια ανανέωσή της. Οι φιναλίστ, επομένως, για πρώτη φορά συμμετέχοντες σ’ αυτό το μεγάλο ραντεβού, όπως, άλλωστε κάθε φορά. Ή όχι; Φωτεινή εξαίρεση και ξεχωριστή ανάμνηση πια για το ποδόσφαιρό μας, η Φιορεντίνα, που θα αντάλλαζε με ο,τιδήποτε την πρωτιά της που μόνο αναμνήσεις στενάχωρες φέρνει: υπήρξε δις ηττημένη φιναλίστ, συνεχόμενα, μάλιστα, από Γουέστ Χαμ (2023) και Ολυμπιακό (2024), στη σπουδαιότερη διασυλλογική επέτειο του ποδοσφαίρου μας. 
Καλά όλα αυτά, όμως τι γίνεται φέτος; Μπέτις και Τσέλσι οι αποψινοί (28/05) πρωταγωνιστές, που επισήμως κάνουν το «ποδαρικό» τους σε τελικούς της διοργάνωσης, έχοντας περάσει και την τελευταία στροφή, με στόχο να… πιουν για πρώτη φορά το νέκταρ της στο τέλος του δρόμου. Οι Ανδαλουσιανοί θα επιδιώξουν να σώσουν την τιμή του γεωγραφικού τμήματος, μετά και την καταστροφική χρονιά της Σεβίλλης στη La Liga, απογειώνοντας δε, πρωτίστως, τη δική τους, καθώς λαμβάνουν μέρος για πρώτη φορά σε τελικό Κυπέλλου Ευρώπης στην 118χρονη ιστορία τους!
Οι Λονδρέζοι, στα μάτια κάποιων (αρκετών ίσως) φαντάζει το φαβορί, ούσα έμπειρη σ’ ανάλογες περιστάσεις, καθώς η συνάντηση στο Βρότσλαβ θα είναι η όγδοη συνολικά στιγμή που διεκδικούν τρόπαιο εκτός αγγλικών συνόρων και με το κίνητρο να έχουν την εξής εντυπωσιακή – και κυριολεκτικά – πρωτιά, την κατάκτηση του τροπαίου, για να έχουν στο πλαμαρέ τους όλες και τις τέσσερις διεθνείς διοργανώσεις, μετά το Champions League (2012, 2021), το Europa League (2013, 2019) και το Κύπελλο Κυπελλούχων (1971, 1998)! 
Κατ’ εικόνα και καθομοίωση της ομάδας του, ο Μανουέλ Πελεγκρίνι, που ως πρωτάρης ετών 71 (!) σε τελικούς, επιδιώκει να μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος Λατίνος που το κατακτά, τη στιγμή που ο κατά 26 χρόνια νεότερος ομόλογός του, Έντσο Μαρέσκα, θα βιώσει κι αυτός την παρθενική εμπειρία, τη στιγμή που ως παίκτης μετρά τρεις συνεχόμενους (!), λόγω της πρώτης πράξης της κυριαρχίας της Σεβίλλης του Χουάντε Ράμος στο Κύπελλο UEFA (2006, 2007) και στο Super Cup (2007)!
Πρωτάρηδες οι Ισπανοί, όχι όμως και ο Ίσκο των με το (ευρωπαϊκό) παλμαρέ του να αποτελεί γι’ αυτούς πολυτέλεια και να είναι μελλοντικό απόκρυφο, μακρινό όνειρο: τα πέντε Champions League ως μέλος της κυριαρχικής Ρεάλ Μαδρίτης την περασμένη δεκαετία (2014, 2016-2018, 2022), συνοδεύουν τρία συνεχόμενα Super Cup (2015-2018) και τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων (2015, 2017-2019)· αυτά αισίως κοντράρονται με το Παγκόσμιο…εθνικών του Έντσο Φερνάντεθ στο Κατάρ (2022) και το περασμένο Euro του Μαρκ Κουκουρέγια, τέταρτο της εθνικής Ισπανίας (2024)! Ο αρχηγός Μαρκ Μπαρτρά υποστηρίζει τον Μαδριλένο συμπαίκτη του με τα δύο Champions League την εποχή της νιότης του και ένδοξης Μπαρτσελόνα (2011, 2015), μαζί με ένα Super Cup κι ένα Παγκόσμιο Συλλόγων (2016).
Όσο για τον… Ολυμπιακό; Σεντρίκ Μπακαμπού και Έντσο Μαρέσκα, μα και ο… Sokratis από την εξέδρα πια, εγγυώνται την «παρουσία» και την σίγουρη «υπεράσπιση» των κεκτημένων της «OPAP Arena»! Για να δούμε ποιανού τροπαιοθήκη θα ανακαινισθεί…
Νικόλας Κανελλόπουλος
