Το… κερασάκι στην τούρτα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου προς τον Εργκίν Αταμάν και τους φίλους του Παναθηναϊκού, ακούει στο όνομα του Σβι Μίχαϊλιουκ. Γόνος ακαδημαϊκής οικογένειας που ανάγκασε τη δασκάλα του στο δημοτικό να του βάλει στεφάνη στην τάξη για να μην κάνει κοπάνα. Ενός Ουκρανού που ο πόλεμος στη χώρα του, δεν τον άφησε ανεπηρέαστο.
Η «Marca» έχρισε προσφάτως τον Παναθηναϊκό αδιαφιλονίκητο φαβορί για το Final-4 του Βερολίνο, σχεδόν δύο μήνες πριν το πρώτο τζάμπολ στη EuroLeague ενώ η «AS» κινήθηκε ακόμα πιο… γλαφυρά κάνοντας λόγο για τους «πράσινους μπαμπούλες» και τις μεταγραφικές τους κινήσεις που προκαλούν τρόμο. Αν σε αυτά τα πολυδιαφημισμένα και «φιρμάτα» κομμάτια του παζλ προστεθεί και ο διακαής πόθος του ισχυρού άνδρα της ΚΑΕ για την πασπαρτού θέση 2-3, τότε το… γλυκό θα δέσει. Και ο νέος Παναθηναϊκός θα είναι φτιαγμένος - μέχρι αποδείξεως του εναντίου στο παρκέ τουλάχιστον - για σπουδαία πράγματα.
Ο παίκτης λοιπόν που έχει βάλει στο… μάτι το «τριφύλλι» και η περίπτωση του οποίου ακούγεται εύηχα και στον «άσπονδο εχθρό» του στον Πειραιά, είναι ο Σβι Μίχαϊλιουκ. Ο δαιμόνιος αμερικανοθρεμμένος σούτινγκ γκαρντ/σμολ φόργουορντ, ο οποίος μπορεί να μην έλαμψε στο «μαγικό κόσμο» του NBA, ωστόσο εκ πρώτης όψεως αποτελεί υπερπολυτέλεια για την Ευρώπη. Ένας… φονικός σουτέρ που έχει βελτιώσει αρκετά πράγματα στο παιχνίδι του με την πάροδο των χρόνων, «κουβαλάει» την Εθνική ομάδα της Ουκρανίας σε κάθε ραντεβού και μπορεί να αλλάξει επίπεδο κάθε σύλλογο της «γηραιάς ηπείρου».
Επειδή όμως τα αθλητικά-αγωνιστικά του χαρακτηριστικά είναι λίγο πολύ γνωστά/προσβάσιμα, το BN Sports εντρύφησε στον… άνθρωπο Σβιάτισλαβ ή κοινώς Σβι. Και αφού δεν ξέρουμε τους φίλους του να του πούμε ποιος είναι, που λέει και ο λαός, μαθαίνουμε το «μήλο της έριδος» των δύο αιωνίων από άλλη σκοπιά.
Γόνος «βιβλιοφαγικής» οικογένειας
Στο σπίτι και την καθημερινότητα, η γνώση, η μάθηση και τα… γράμματα κυριαρχούσαν. Με πατέρα καθηγητή Πανεπιστημίου και μητέρα καθηγήτρια σε λύκειο, πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς άλλωστε; Ο Σβιάτισλαβ γεννήθηκε και μεγάλωσε στην πόλη Τσερκάσι της Ουκρανίας, με τον πατέρα του να διδάσκει ιστορία στο Πανεπιστήμιο. Το έτερο ήμισυ του Λουρίγια (Lurii), Άννα, είχε και εκείνη τη διδακτική μέσα της, υπηρετώντας την επιστήμη και τη Βιολογία σε σχολείο της περιοχής. Και οι δύο γονείς του βέβαια γαλουχήθηκαν στον αθλητισμό με τη μαμά Μίχαϊλιουκ να παίζει μπάσκετ στα παιδικά της χρόνια και το μπαμπά να συνδυάζει ερασιτεχνικά το ποδόσφαιρο με το βόλεϊ.
Ο Σβι σαν μοναχογιός που είναι και λόγω του βιοτικού επιπέδου της οικογένειας, μπορούσε να έχει όποιο παιχνίδι επιθυμούσε. Εκείνος όμως από μικρός είχε… έρωτα με τις μπάλες είτε αυτές ήταν στρογγυλές (ποδόσφαιρο), είτε είχαν… σπυριά (μπάσκετ), είτε τις έπαιρνε ο αέρας (πινγκ-πονγκ). Κάπου ανάμεσα στα παραπάνω που τον απασχολούσαν στην πρώιμη ηλικία, υπήρχε και μία έλξη για το σκάκι.
Svi is enjoying a visit from father Iurii Mykhailiuk and former coach Max Mikhelson
— Kansas Men’s Basketball (@KUHoops) January 2, 2017
Over 5,500 miles separates Ukraine and Kansas #kubball pic.twitter.com/veCWFbO9BB
Η αγάπη για το μπάσκετ και η… αλχημεία της δασκάλας για να μην τον ψάχνει!
Η εκπαίδευση που δόθηκε στον Μίχαϊλιουκ junior ήταν η πρέπουσα με τέτοιους γονείς, με τον Νο1 μεταγραφικό παίκτη του Παναθηναϊκού όμως να έχει το μυαλό του αλλού. Ο 26χρονος πλέον αθλητής αποφάσισε περί τις δύο δεκαετίες πίσω πως η «πορτοκαλί θεά» ήταν το μέλλον του και που τον έχανες που τον έβρισκες, την… έκανε για το κλειστό γήπεδο. Δεν κρατιόταν να χτυπήσει το κουδούνι για να τρέξει να μπιστήξει αυτή που μελλοντικά θα τον έκανε περιζήτητο.
Σε ένα καθωσπρέπει σχολείο που οι μαθητές διδάσκονταν 10 διαφορετικές ξένες γλώσσες μάλιστα, η δασκάλα του Σβι αναγκάστηκε να… παρεκκλίνει από τα πρωτόκολλα για να τον κρατήσει στην τάξη. Για να μην τον ψάχνει λοιπόν στους διαδρόμους και τα αποδυτήρια, τοποθέτησε μία μικρή στεφάνη ώστε να μπορεί ο Μίχαλϊουκ να κάνει κανένα σουτάκι ή του επέτρεπε όταν βαριόταν να δοκιμάζει την ευστοχία του στον σκουπιδοτενεκέ, έχοντας ο ίδιος φτιάξει μπάλες από χαρτί. Το μυαλό του ήταν συνεχώς στο μπάσκετ, το οποίο βρισκόταν σε έξαρση στη χώρα του.
Το τουρνουά Παίδων που ξεχώρισε (όπως και ο Παπαγιάννης)
Τα χρόνια περνούσαν και ένας… προαναγγελθέν γάμος, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Το 2012 και σε ηλικία 15 χρονών έγινε μέλος (για δύο χρόνια) της ομάδας ανδρών της πόλης του ενώ ένα χρόνο αργότερα, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων, έδωσε για πρώτη φορά τα διαπιστευτήριά του στη διεθνή σκηνή. Και αυτά ήταν εντυπωσιακά.
Ο Σβι Μίχαϊλιουκ ξεχώριζε σαν τη… μύγα μέσα στο γάλα στην Εθνική ομάδα της οικοδέσποινας (η διοργάνωση λάμβανε χώρα στο Κίεβο) και παρότι δεν είχε την απαραίτητη συμπαράσταση, ο ίδιο ήταν σαρωτικός.
Με 25,2 πόντους κατά μέσο όρο ανά παιχνίδι, αναδείχθηκε 2ος σκόρερ στη διοργάνωση (πίσω από τον NBAer Φουρκάν Κορκμάζ) και… τρύπωσε στην κορυφαία πεντάδα του τουρνουά παρότι η Ουκρανία δεν διακρίθηκε. Σε αυτούς που ξεχώρισαν βρισκόταν και ο «δεινόσαυρος» Γιώργος Παπαγιάννης που ήταν η «αιχμή του δόρατος» για την χάλκινη «γαλανόλευκη». Τα όργιά του αυτά ήταν που έπεισαν τους εξ’ Αμερικής απεσταλμένους πως η Ευρώπη δεν χωράει το ταλέντο του Μίχαϊλιουκ, και εν τέλει ένα χρόνο αργότερα αργότερα έκανε το υπερατλαντικό ταξίδι για το Πανεπιστήμιο του Κάνσας.
Η δήλωση στήριξης προς την ταλαιπωρημένη Ουκρανία
Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία πως ο Σβιάτοσλαβ Μίχαϊλιουκ αποτελεί μαζί με τον «θηριώδη» σέντερ, Άλεξ Λεν τα… μπασκετικά καμάρια της Ουκρανίας. Δύο από τις πιο αναγνωρίσιμους παίκτες της «σπυριάρας» διαχρονικά οι οποίοι εκπροσωπούν επάξια τη χώρα τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο του μπασκετικού κόσμου.
НЕТ ВОЙНЕ #PrayForUkraine #StandWithUkraine @sviat_10 pic.twitter.com/hGJG4fE8Ce
— Alex Len (@alexlen) February 24, 2022
Η γνώμη τους… μετράει και κάθε τους δήλωση αποτελεί είδηση, σημείο αναφοράς. Για το λόγο αυτό λοιπόν και εκείνοι θέλησαν να δείξουν - ευρισκόμενοι εκατοντάδες μίλια μακριά - τη στήριξή τους στην πατρίδα που δέχτηκε τη ρωσική εισβολή το Φλεβάρη του 22’, δημοσιεύοντας μία κοινή δήλωση, υπογεγραμμένη περί καταδίκης των ενεργειών των στρατευμάτων του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ένα μήνυμα ενότητας προς του συμπατριώτες τους που ήρθαν αντιμέτωποι με τον εφιάλτη.
Ανεξαρτήτως κατάληξης της υπόθεσης του Σβι Μίχαϊλιουκ για τον Παναθηναϊκό, η ιστορία της ζωής του ξεκινά και συνεχίζεται με μπόλικο μπάσκετ. Ακόμα και αν οι γονείς του είχαν οραματιστεί κάτι διαφορετικό για το μοναχογιό τους, η πορεία, η καριέρα και οι κοινωνικές ανησυχίες του Σβιάτισλαβ, δεν δύναται να τους αφήνουν ανικανοποίητους.
Κάθε άλλο μάλιστα, αφού και εκείνοι έβαλν το… χεράκι τους, ειδικά ο πατέρας του, ώστε να εξελιχθεί σε έναν top-class παίκτη για το ευρωπαϊκό στερέωμα. Εκείνος ήταν που τον πήγαινε για την πρωινή προπόνηση πριν περάσει τον ωκεανό, που τον περίμενε για το σχολείο που ήταν στη διάθεσή του κάθε απόγευμα. Ήταν πάντα εκεί για εκείνον, για το μονάκριβο γιο του.
Αυτό δεν το ξέχασε ο Σβι όπως φάνηκε και στο… αντίο του στην πανεπιστημιακή ζωή όταν κλήθηκε να μιλήσει μπροστά σε ένα ολόκληρο γήπεδο. Είδε τους γονείς του από κάτω, στο κοινό να τον παρακολουθούν δακρυσμένοι και δεν άντεξε, βούρκωσε, ξέσπασε σε λυγμούς εξιστορώντας την αρωγή του Λούριγια στην μπασκετική του καθημερινότητα σαν παιδί.
Μάνος Φυρογένης
