Ντέρμπι νότιας Γαλλίας για τη Ligue 1 το βράδυ της Κυριακής (20/3) ανάμεσα σε Μαρσέιγ και Νις στο Βελοντρόμ, με μεγάλο βαθμολογικό και όχι μόνο ενδιαφέρον. Βασικός συνδετικός κρίκος και των δυο, ο αναμορφωτής των φιλοξενούμενων Κριστόφ Γκαλτιέ, ο οποίος επιστρέφει και πάλι στον «τόπο του εγκλήματος».
Μπορεί η μάχη του τίτλου να έχει κριθεί πριν καν… ξεκινήσει το πρωτάθλημα στη Γαλλία, παρόλα αυτά τέσσερις ομάδες (Μαρσέιγ, Νις, Ρεν, Στράσμπουρ) κονταροχτυπιόνται στα ίσια για τα ευρωπαϊκά εισιτήρια, όντας σε απόσταση μόλις τριών βαθμών. Όσο περνούν οι στροφές τόσο ο κλοιός στενεύει και κάθε βαθμός μετράει περισσότερο.
Το βράδυ της Κυριακής (20/3) θα τεθούν αντιμέτωπες στο χορτάρι του Βελοντρόμ, η αντίπαλος του ΠΑΟΚ στα προημιτελικά του UEFA Conference League, Μαρσέιγ και η Νις. Η μεταξύ τους αναμέτρηση στη Νίκαια για τον πρώτο γύρο διακόπηκε λόγω εισβολής οπαδών και συνεχίστηκε δυο μήνες αργότερα (1-1). Οι δυο ομάδες ισοβαθμούν στη δεύτερη θέση και τους 50 βαθμούς. Ένα ματς που δίνει «εξάποντο» αφού όποιος κερδίσει αποκτά σαφές προβάδισμα για την κατάληψη της πιο ρεαλιστικής θέσης στη φετινή Ligue 1. Στην άκρη του πάγκου των φιλοξενούμενων, θα κάτσει ο Κριστόφ Γκαλτιέ. Ο προπονητής που κατόρθωσε από στιγματισμένος στα πρώτα του προπονητικά βήματα, να εξελιχθεί σε κορυφαίο πρεσβευτή του γαλλικού ποδοσφαίρου.
Η δύσκολη αρχή του ταξιδιού
Γεννημένος στη Μασσαλία των 60ς, ο Γκαλτιέ ήταν ένα ζωηρό παιδί γέννημα θρέμμα του μεγάλου λιμανιού της Γαλλίας. Ανδρώθηκε στα τμήματα υποδομής της Μαρσέιγ, φόρεσε τη φανέλα της σε δυο διαφορετικές χρονικές περιόδους της ποδοσφαιρικής του διαδρομής και έφαγε τα γαλλικά γήπεδα με το κουτάλι, βγάζοντας το ψωμί του ως σέντερ μπακ. Η περιπέτεια του ολοκληρώθηκε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του, στην μακρινή Κίνα, το Δεκέμβρη του 1999.
Και όπως συμβαίνει κατά κόρον με τους επαγγελματίες αθλητές που ζουν και αναπνέουν για το άθλημα τους, ρίχτηκε κατευθείαν στο στίβο της προπονητικής. Που αλλού? Μα φυσικά στην αγαπημένη του Μαρσέιγ, την ομάδα της γενέτειρας του, ως βοηθός προπονητή του Μπερνάρντ Κασόνι αρχικά. Τα ανεπιτυχή αποτελέσματα των Μασσαλών έφεραν ανακατατάξεις στον πάγκο τους, με τον 34χρονο όμως τότε Γκαλτιέ να μένει αμετακίνητος.
Μέχρι να έρθει ο Απρίλης του 2000 και το εντός έδρας ντέρμπι της «κυανής ακτής» απέναντι στη Μονακό. Και οι δυο ομάδες «καίγονταν» για βαθμούς για διαφορετικούς λόγους (η Μαρσέιγ για να παραμείνει στην κατηγορία και η Μονακό για να παραμείνει στο κυνήγι του τίτλου). Η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δυο ομάδες ήταν εμφανής στον αγωνιστικό χώρο, με το κλίμα να μυρίζει μπαρούτι στη συμπλήρωση των πρώτων 45 λεπτών.
Κατά την αποχώρηση των δυο ομάδων για τα αποδυτήρια, ξεσπάει μεγάλος καυγάς στη φυσούνα, με την κατάσταση να ξεφεύγει. Πριν από 22 χρόνια όμως δεν υπήρχαν κάμερες εκεί και ουδείς μπορεί να πει με το «χέρι στο Ευαγγέλιο», τι ακριβώς έγινε. Το αποτέλεσμα? Μια κόκκινη κάρτα στον ροκ Αργεντίνο, Μαρσέλο Γκαγιάρδο, ο οποίος δέχτηκε χτύπημα και απαγόρευση εισόδου 6 μηνών στα γήπεδα, για τον βοηθό προπονητή της Μαρσέιγ. Ο ίδιος ο Γκαλτιέ, μέχρι και τώρα δεν παραδέχεται ότι ήταν εκείνος που βιαιοπράγησε και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούσε κάπως να αποδειχτεί. Παρόλα αυτά η «καμπάνα» έπεσε βαριά και στιγματίστηκε ως «εκείνος που έδειρε τον Γκαγιάρδο στη φυσούνα του Βελοντρόμ».
Το πείσμα του και το πέρασμα του από Ελλάδα
Ο Γάλλος τεχνικός δεν το έβαλε κάτω, πείσμωσε και επέστρεψε πιο αποφασισμένος στους πάγκους θέλοντας να αποδείξει ότι δεν ήταν εκείνος που όλοι παρουσίαζαν. Κάπως έτσι ήρθε και από τα μέρη μας το Δεκέμβρη του 2001 για χάρη του συμπατριώτη του Ρισάρντ Ταρντί. Παρέμεινε μέλος του staff του Άρη και μετά τη φυγή του πρώτου προπονητή, μέχρι τον Ιούνιο του 2022, δίπλα στον Γερμανό Μπέρντ Κράους.
H Ελλάδα αποτέλεσε την αφετηρία στην περιπλάνηση του στους πάγκους διαφόρων συλλόγων και κυρίως στο πλάι του σπουδαίου Αλέν Περέν με σκοπό τη λύτρωση. Ο Γκαλτιέ ήθελε να «ρουφήξει» γνώση και εμπειρίες μέχρι να έρθει η ώρα που μια ομάδα θα τον εμπιστευθεί για να δείξει το δικό του έργο.
Ήταν να μη γίνει η αρχή
Έπειτα από δέκα χρόνια υπομονής, το Δεκέμβρη του 2009 η Σεντ Ετιέν του έδωσε την ευκαιρία να προπονήσει για πρώτη φορά μια ομάδα ως πρώτος προπονητής και το σίγουρο είναι πως δεν λάθεψε. Εκείνος ανέδειξε την ικανότητα του ως ενορχηστρωτής και έβγαλε τους «στεφανουά» από τη ναφθαλίνη. Έπειτα από 31 (!) χρόνια ξηρασίας, η πολυνίκης της Ligue 1, Σεντ Ετιέν, κατέκτησε το Λιγκ Καπ Γαλλίας το 2013, με τον πολυμήχανο Γκαλτιέ στον πάγκο της και επέστρεψε στο υψηλό επίπεδο που ανήκει, έστω και για λίγο.
Σε σύνολο 361 αγώνων και μετά την αγχωτική παραμονή του συλλόγου στην πρώτη κατηγορία στην παρθενική του σεζόν, η Σεντ Ετιέν δεν θα τερματίσει ποτέ κάτω από την 8η θέση και θα συμμετάσχει τέσσερις από τις έξι φορές σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ο ίδιος έχει να επιδείξει και ένα προσωπικό βραβείο αφού αναδείχθηκε μεταξύ άλλων και κορυφαίος προπονητής της σεζόν 2012/13.
Christophe Galtier won Ligue 1 last season with Lille, who are now 9th. Galtier joined Nice, who were 9th, but are now 2nd under him. His side beat PSG tonight, and knocked them out of the Coupe de France too. A candidate to win France 'Manager of the Year' with his third club.
— Colin Millar (@Millar_Colin) March 5, 2022
Το «θαύμα» της Λιλ
Μετά την άκρως πετυχημένη πορεία του στον πάγκο των «στεφανουά» και αφού απέρριψε την πρόταση του Ολυμπιακού για να επιστρέψει στην Ελλάδα έπειτα από 15 χρόνια, ο Γκαλτιέ ανέλαβε την πρόκληση της Λιλ, ξανά μήνα Δεκέμβριο. Οι «λιλουά» βρίσκονταν πολύ χαμηλά στο βαθμολογικό πίνακα μετά το πρώτο μισό, με τον Μαρσέλο Μπιέλσα στον πάγκο και «έδωσαν τα κλειδιά» στον «πυροσβέστη» Γάλλο τεχνικό για να τους κρατήσει στην κατηγορία. Η εξέλιξη ήταν η ίδια όπως και στη Σεντ Ετιέν. Η Λιλ σώθηκε το 2018 οριακά και από το καλοκαίρι και μετά ξεκίνησε το χτίσιμο από την αρχή.
Ο Γκαλτιέ χωρίς τους μεγάλους αστέρες στο ρόστερ του, μεταμόρφωσε τη Λιλ από μια ομάδα που πάλευε για την παραμονή της, σε μια νέα δύναμη του γαλλικού ποδοσφαίρου. Στην πρωταρχική του ολόκληρωμένη σεζόν, η ομάδα θα τερματίσει στη 2η θέση πίσω από την Παρί Σεν Ζερμέν και την αμέσως επόμενη χρονιά θα ακολουθήσει η 4η. Όλα αυτά πριν τον περσινό «άθλο» και την κατάληψη της κορυφής της Ligue 1.
Η Λιλ με το τέταρτο ακριβότερο ρόστερ της λίγκας, σόκαρε την Ευρώπη και μετά από ένα μαραθώνιο 29 αγωνιστικών, έκοψε πρώτη το «νήμα» και στέφθηκε πρωταθλήτρια Γαλλίας, αφήνοντας δεύτερη την πανάκριβη Παρί. Σε αυτή τη μαγική διαδρομή, οι «λιλουά» οφείλουν πολλά στον αναμορφωτή τους, Κριστόφ Γκαλτιέ, ο οποίος κράτησε ιδανικά τη «μπαγκέτα» και έβγαλε τον καλύτερο εαυτό των αθλητών του.
Christopher Galtier deserves more respect from the footballing world.
— ? (@GrapeWlNe) March 5, 2022
-Lead lille to their first title in a decade
-Got OGC Nice to their first cup final in over 30 years
-Beat a PSG superteam to a Ligue 1 title
-2nd in Ligue 1 with OGC nice who are beating psg
T5 Managers itw pic.twitter.com/9K6FPZ63uM
Ο 55χρονος Μασσαλός αποχώρισε το καλοκαίρι από ένα άκρως πετυχημένο πρότζεκτ για να κάνει τα «μαγικά» του στο γαλλικό νότο αυτή τη φορά και τη Νίκαια. Ένας τεχνικός που η ιστορία δείχνει πως τρέφεται από τις προκλήσεις και μόλις ολοκληρώσει κάποιο «θαύμα», τα μαζεύει για άλλες πολιτείες. Η φετινή πορεία της Νις επιβεβαιώνει τα πεπραγμένα των προηγούμενων ετών για τον ίδιο και την Κυριακή (20/3) το βράδυ δίνει ραντεβού για τη 2η θέση, στο «σπίτι» του, εκεί που ξεκίνησαν όλα και εκεί που κάποια στιγμή, ρομαντικά σκεπτόμενοι, θα μεγαλουργήσει.
Μάνος Φυρογένης
www.bnsports.gr
