Γράφει ο Δημήτρης Μανάκος
Έχοντας αισθανθεί την ανάγκη να ξεκαθαρίσει ορισμένα ζητήματα για την ιστορία της μετακίνησής του από το Λονδίνο στο Μάντσεστερ έναντι 24 εκατομμυρίων λιρών πριν από 8 χρόνια, ο Φαν Πέρσι αποφάσισε να μιλήσει πριν από μία τριετία.
«Κοιτάζοντας το παρελθόν και όσα εκτυλίχθηκαν εκείνη την εποχή, σίγουρα θα πρέπει να δω κι εγώ τα δικά μου λάθη... Δεν ήταν μονάχα η σχέση μου με τον Βενγκέρ, αλλά και ο τρόπος που χειρίστηκε το θέμα ο τότε εκτελεστικός διευθυντής, ο Ιβάν Γαζίδης.
Έπρεπε κι εγώ να διαχειριστώ την κατάσταση καλύτερα κι εκείνη η επιστολή που είχε κυκλοφορήσει στις εφημερίδες τότε γιατί δεν υπήρχαν ακόμα τα social media, ίσως έπρεπε να γίνει κάπως διαφορετικά... Δεν θα έπρεπε να στείλω εκείνη την επιστολή. Ήμουν απογοητευμένος με τη συμπεριφορά του Γαζίδη και το έκανα. Η Άρσεναλ δεν μου πρόσφερε ποτέ νέο συμβόλαιο. Αν κάποιος έρθει με αποδείξεις ότι όντως μου προτάθηκε να παραμείνω, τότε εγώ, ορκίζομαι στα παιδιά μου, θα του δώσω ένα εκατομμύριο λίρες».
Το θέμα που προέκυψε άλλωστε το 2012 ήταν τεράστιο. Η Άρσεναλ ισχυριζόταν πως του πρότεινε νέο συμβόλαιο, ο ίδιος ορκιζόταν πως αυτό δεν συνέβη ποτέ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και ο Ολλανδός φορ έγινε «κόκκινος διάβολος», παραμένοντας στο «Ολντ Τράφορντ» για μία τριετία.
Αγωνίστηκε σε έξι ματς απέναντι στην Άρσεναλ στην καριέρα του, δεν ηττήθηκε ποτέ και σκόραρε τρεις φορές. Ποιο γκολ του ωστόσο δεν θα λησμονήσουμε ποτέ κόντρα στους «κανονιέρηδες»;
Το πρώτο και το τελευταίο. Το «παρθενικό» έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 2012, με τον ίδιο να μην πανηγυρίζει. Σηκώνει τα χέρια, σέβεται το παρελθόν του, αποφασίζει να είναι ψύχραιμος και να μην προκαλέσει, γνωρίζοντας πως αποτελεί το βασικό θέμα των ημερών.
Ένα χρόνο μετά, διαμορφώνει το τελικό 1-0 της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ» κόντρα στην Άρσεναλ. Ενδιάμεσα έχει ακούσει πολλά και έχει αποδοκιμαστεί ιδιαίτερα. Αποφασίζει να ξεσπάσει, βρήκε την ευκαιρία που επιθυμούσε. Τρέχει προς πάσα κατεύθυνση, δείχνει πως το ήθελε πολύ, αποφασίζει να πικάρει την ομάδα που τον ανέδειξε.
Τα χρόνια έχουν περάσει και ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι έχει πλέον «πατήσει» τα 40. Όταν συζητάμε για… προδοσία, μας έρχεται πάντα στο μυαλό. Είναι δικαιολογημένο αυτό; Και αν ναι, το να πανηγυρίζει απέναντι στην πρώην ομάδα του ή το να σηκώσει τα χέρια, ακόμη και αν έχει δίκιο, τον καθιστά λιγότερο προδότη;
