«Καρυδάτη» νίκη – δήλωση, κυνικότητα και κρίμα. Αυτό ήταν το τρίπτυχο τριών διαστάσεων της περασμένης αγωνιστικής για τους τρεις εκ τω τριών εκπροσώπων μας. Τέλη Νοέμβρη τότε, 28 του μήνα, σχεδόν μέσα Δεκέμβρη πια, και ακριβώς 14 μέρες αργότερα, όλα τριγύρω αλλάξανε κι όλα τα ίδια μένουν, όπως χαρακτηριστικά λέει και το τραγούδι.
Που ανήκει τι όμως; Εκ των πραγμάτων στη διαφοροποίηση ανήκουν οι ομάδες, σαφώς διαφορετικές για τους τρεις, επομένως μιλάμε για άλλα πρόσωπα, γήπεδα και εκ των πραγμάτων παιχνίδια και ερεθίσματα ανάλυσης. Παραδόξως – κι εδώ ακριβώς έγκειται το ενδιαφέρον – το επιμύθιο, το «ζουμί» δηλαδή των αγώνων τους, (θεωρούμε πως) παραμένει το ίδιο. Παναθηναϊκός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ έχουν τις ίδιες απολογιστικές ρήσεις και συμπεράσματα στους αγώνες τους και έκαστος βρίσκεται σε διαφορετική βαθμολογική συνθήκη.
Η «Ένωση» του Μάρκο Νίκολιτς μετά την… αναγεννησιακή της νίκη μέσα στη Φλωρεντία, πετυχαίνει δεύτερο σερί εκτός έδρας τρίποντο, αυτή τη φορά μεγαλύτερης ιστορικότητας: το 2-1 της Σαμψούντας συμβαίνει ακριβώς στη δική της γη και, εκτός από μια ιστορική υπενθύμιση που έχει πάντοτε την αναπόληση και τον συμβολισμό της, είναι το «εισιτήριο» της παρουσίας στην επόμενη φάση του Conference League με τρόπο ιδανικό και συγκυρία εξαιρετική: ανατροπή και κυριαρχική εμφάνιση με δύο γκολάρες, όπως επίσης και επιστέγασμα ενός εξαιρετικού εκ του αποτελέσματος διμήνου, καθώς οι ήττες στα δύο συνεχή ντέρμπι αντικαταστάθηκαν από επτά νίκες σε οκτώ ματς σε διάστημα ακριβώς 42 ημερών, που απογειώνουν κυριολεκτικά τη σεζόν και τις προοπτικές του μέλλοντός της – το αξίζει αναμφίβολα, καθώς αργά και σταθερά δημιούργησε η ίδια τη μοίρα της, χωρίς να υπάρχει πουθενά τότε στον ορίζοντα της σκέψης της. Αυτό είναι και το μεγαλύτερό της κατόρθωμα. Μαρίν και Κοϊτά υπογράφουν το σπουδαίο «διπλό», μαζί του και τον αέρα Ευρώπης στην ομάδα και τη μακροπρόθεσμη… επιδείνωση της καψούρας του κόσμου, τόσο με τη δίψα για το ευρωπαϊκό και όχι μόνο μέλλον, όσο και μαζί τους φυσικά… Η φαουλάρα του Ρουμάνου μέσα στα ελληνικά χώματα του Πόντου, ίσως αποκτά στον ψυχισμό των φιλάθλων, λόγω των παραμέτρων του ματς, μια θέση δίπλα σ’ αυτό που ζωντάνεψε το κολαστήριο του Δάντη κάποτε στο φλεγόμενο ΟΑΚΑ… Δεν ξέρουμε αν ο Κότσουκ θα δει βρει τη μπάλα από το νυχτερινό δελτίο, ούτε φυσικά τι θα διάλεγε ο ίδιος ο σκόρερ, βέβαια, ανάμεσα σε Ζουνίνιο και Ζούλιο Σέζαρ... Ίσως τον εαυτό του!
«Κυνικό» είχαμε χαρακτηρίσει το «τριφύλλι» του Ράφα Μπενίτεθ, μετά το εντός έδρας 2-1 επί της Στουρμ Γκρατς· ο ρεαλισμός του αποτελέσματος και της αποδοχής του εν προκειμένω παραμένει, αυτό που διαφέρει όμως τώρα αφορά περισσότερο στη συνέπεια και στην αποδοχή του, παρά στην απόλαυση ενός θετικού αποτελέσματος: η λευκή ισοπαλία με τη Βικτώρια Πλζεν του στερεί μια μεγάλη ευκαιρία καλύτερου πλασαρίσματος, το οποίο ουσιαστικά θα σήμαινε την επίσης ρεαλιστικότατη πιθανότητα απευθείας πρόκρισής του στους «16» του Europa League, καθώς θα καταλάμβανε σίγουρα μια θέση στην πρώτη δεκάδα με δύο αγωνιστικές να απομένουν τον Ιανουάριο.
Το πλεονέκτημα των 10 παικτών έμεινε αναξιοποίητο και δυστυχώς πρόκειται για τις βραδιές όπου η φιλότιμη προσπάθεια και η θέληση είναι εμφανείς, αλλά επίσης ευθέως εκ του αποτελέσματος, ανεπαρκές, με τον συμβιβασμο και τη συνειδητοποίησή του να το κάνουν… λίγο χειρότερο. Το κίνητρο και η προοπτική φυσικά παραμένουν, όμως πλέον, αυτά τα «ρέστα» που θα έδινε, θα κληθεί να τα… ρεφάρει υπό το πρίσμα της υποχρέωσης των αποτελεσμάτων, αρχικά με την αήττητη Φερεντσβάρος (22/01/26, 22:00) και στην αυλαία με τη μεγάλη Ρόμα στο ΟΑΚΑ (29/01, 22:00). Οι μνήμες που θα ξυπνήσει οδηγός του από ένα ζευγάρι αγώνων, που έχει έτοιμες αναδρομές και αφιερώματα, αλλά η πραγματικότητά του διαφορετική… 
Από τα πλέον εντυπωσιακά ματς στη Βουλγαρία με τη δήλωση Λουτσέσκου να περιγράφει ιδανικά τη συνθήκη της… δίκοπης εξέλιξής του: σημαντικός και καλοδεχούμενος ο πόντος, αναγκαστικός όμως σχεδόν ο ευχάριστος συμβιβασμός μαζί του, καθώς η σκέψη της απόδοσης και της διαμόρφωσης του σκορ κάλλιστα θα μπορούσαν να τον αναγάγουν σπουδαίο νικητή – όχι μόνο στο τέλος, αλλά και νωρίτερα, όπως σωστά επισήμανε ο Ρουμάνος. Τα «έπαθε» όλα ο ΠΑΟΚ: ισοφάρισε δις με την α λα… Κουαρέσμα πλασεδάρα με το εξωτερικό του Κίριλ Ντεσπότοφ, και την προβολή του Ανέστη Μύθου, προηγήθηκε με το επίσης παρθενικό «ασπρόμαυρο» γκολ του Αλεσάντρο Βολιάκο· φυσικά παραλίγο να χάσει, αφού εντός επτά λεπτών (70'-77') το 1-2 έγινε 3-2 από τους Βερντόν και Τσότσεφ αντιστοίχως, μα και οριακά να κερδίσει, κάνοντας τα όλα… Λιλ στη φάση οριακά γκολάρα της χρονιάς με την έμπνευση του Γιάννη Κωνσταντέλια που θα ήταν απευθείας για τα βιβλία και τα κιτάπια του μέλλοντος. Η εξ ίσου εκπληκτική επέμβαση του Μπόνμαν στέρησε την αναβίωση του διπλού στη Γαλλία (όπου ουσιαστικά ξεκίνησε το δικό του πετυχημένο σερί πρωταθλητισμού το φθινόπωρο, παρόμοιο με αυτό που ήδη «τρέχει» η ΑΕΚ) και τη συνεπακόλουθη εκτόξευση του Δικεφάλου (όπως και ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε) στην πρώτη δεκάδα σε απόσταση αναπνοής από τη Ρόμα!
Άλλη ισοπαλία με την Μπραν κι άλλη η χθεσινή, το «ανάθεμα» αποκτά άλλη διάσταση εν προκειμένω, αλλά αναμφίβολα δεν παύει να υπάρχει, καθώς τώρα θα καμάρωνε στην πρώτη πεντάδα! Σε κάθε περίπτωση οι προοπτικές τους οδηγούν στην πίστη για την πρόκριση – η Ένωση την κατάφερε ήδη, οι άλλοι δύο είναι καθ’ οδόν. Κριτήριο επιτυχίας, πλην κατάταξης φυσικά, το συμπέρασμα για το επιμύθιο, ίδιο ή όχι, στις αξιολογήσεις του Γενάρη…
Νικόλας Κανελλόπουλος
