Ρολόγια, ημερολόγια και μνήμες χρειάζεται να ανατρέξουν αρκετά πίσω, 18 χρόνια πλέον. Ή μήπως… ήδη 18; Κάποιοι θα το έκαναν… νοερά από τον περασμένο Γενάρη, όταν προ τριμήνου τέθηκε επί τάπητος η επιστροφή του θεσμού· επισήμως πια, το μυαλό αναπολεί, την ίδια στιγμή όμως που του λείπει «αυτό το κάτι»! Μεγάλες στιγμές, ιστορικές ομάδες, γκολ, πρωταγωνιστές, απονομές, ό,τι συνεπάγεται μια (ποδοσφαιρική) γιορτή. Δυστυχώς, η αναπόληση δεν συνεπάγεται ούτε μεγάλης ιστορικότητας, ούτε συγκίνησης ιδιαίτερης από το κοινό. Μόνο ίσως συμπάθεια, για μια διοργάνωση που δεν «στέριωσε» στο παλκοσένικο του ποδοσφαίρου μας και – κακά τα ψέματα – ιστορικά δε μας ταιριάζει.
Κυρίες και κύριοι, καλά καταλάβατε (;). Το Super Cup επέστρεψε, αλλά… δεν ξέρουμε αν έρχεται για να μείνει! Πλέον είναι επίσημο, σε κάθε περίπτωση: ο τελικός που θα διεξαχθεί ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον Κυπελλούχο της χώρας θα… ντεμπουτάρει στις αρχές Αυγούστου στους δέκτες μας, σ’ ένα ακόμη εγχείρημα καθιέρωσής του – η «ασυνέπεια» διεξαγωγής του τα περασμένα χρόνια, λόγω της παθογένειας κανιβαλισμού και επεισοδίων του στέρησαν, αναμενόμενα και εύλογα, την απαιτούμενη αίγλη που χρειάζεται μεθοδολογικά και μόνο μια διοργάνωση για να καθιερωθεί στο οργανόγραμμα της κάθε διοργανώτρια αρχής, κυρίως δε στη συνείδηση του κόσμου ως γιορτή. Μόνο σαν ευχάριστη (στην καλύτερη) αγγαρεία αξιολογήθηκε.
Η «Χρυσή Βίβλος»
Ολυμπιακός: 4 τρόπαια (1979-1980, 1987-1988, 1992-1993, 2007-2008)
Παναθηναϊκός: 3 τρόπαια (1988-1989, 1993-1994, 1994-1995)
ΑΕΚ 2 τρόπαια (1989-1990, 1996-1997)
Σε διάστημα 27 χρόνων, με πρώτο… κλάμα το καλοκαιράκι του 1980, τέλη Μάη συγκεκριμένα, στην αυγή της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, και… κύκνειο άσμα τον Οκτώβρη του 2007, το περίφημο και απόλυτα «vintage» Super Cup έκανε μόλις εννέα φορές την εμφάνισή του, με μόλις τρεις ομάδες να μπαίνουν στο βιβλίο της ιστορίας του – την ευρέως γνωστή λίστα τροπαιούχων οποιασδήποτε διοργάνωσης στο όποιο άθλημα, ως «Χρυσή Βίβλο»· καμία έκπληξη στα ονόματά τους, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε ακριβώς παραπάνω, φιγουράρουν και συνυπάρχουν ως κατακτητές μιας διοργάνωσης στην οποία προσφέρεται για… εκπλήξεις, καμία εξ αυτών όμως δεν δικαιώθηκε στο τέλος.
Οι εννέα τελικοί (με αστερίσκο ο πρώτος τελικός ever που δεν συμπεριλαμβάνεται στον πίνακα):
*Ημερομηνία Πρωταθλητής Σκορ Κυπελλούχος Γήπεδο
29.05.80 Ολυμπιακός 4-3 Καστοριά Στάδιο Καραϊσκάκη
| Ημ/νία | Πρωταθλητής | Σκορ | Κυπελλούχος | Γήπεδο |
| 29.08.87 | Ολυμπιακός | 1–0 | ΟΦΗ | Ολυμπιακό Στάδιο |
| 24.08.88 | Λάρισα | 1–3 | Παναθηναϊκός | Ολυμπιακό Στάδιο |
| 30.08.89 | ΑΕΚ | 1–1 (6–5 π) | Παναθηναϊκός | Ολυμπιακό Στάδιο |
| 29.08.92 | ΑΕΚ | 1–3 | Ολυμπιακός | Ολυμπιακό Στάδιο |
| 18.08.93 | ΑΕΚ | 0–1 | Παναθηναϊκός | Ολυμπιακό Στάδιο |
| 17.08.94 | Παναθηναϊκός | 3–0 | ΑΕΚ | Ολυμπιακό Στάδιο |
| 11.08.96 | Παναθηναϊκός | 1–1 (8–9 π) | ΑΕΚ | Στάδιο Καραϊσκάκη |
| 31.08.07 | Ολυμπιακός | 1–0 | Λάρισα | Στάδιο Καραϊσκάκη |
Φέτος, η ειδοποιός διαφορά είναι πως η διεξαγωγή του θα λάβει χώρα, ακόμη και σε περίπτωση νταμπλ, καθώς θα συμμετάσχουν ο νταμπλούχος εναντίον του φιναλίστ του Κυπέλλου – θα έχουμε δηλαδή ένα remake του Ολυμπιακός – ΟΦΗ, αν ο πρώτος κατακτήσει το Κύπελλο. Τα προηγούμενα χρόνια, αν πανηγύριζε νταμπλούχος, το Super Cup διαγραφόταν αυτομάτως από το καλεντάρι! Οι παλιοί και οι νεώτεροι, μαζί τους και οι… ωριμότεροι νεώτεροί τους, θα θυμηθούν, οι… αληθινά νέοι θα ξεκινήσουν να μαθαίνουν. Super Cup 2025, λοιπόν, και… βλέπουμε.
Αλήθεια, ποιος απ΄ όλους τους θυμάται, ή γνωρίζει, έστω, την καλοζυγισμένη κεφαλιά του 19χρονου Κώστα Μήτρογλου με προορισμό τα δίχτυα του («βιδωμένου» στο χορτάρι) 32χρονου Φώτη Κηπουρού, ύστερα από την συστημένη σέντρα εξ αριστερών του 16χρονου Άρη Σοϊλέδη; Ανάμεσα στο ολιγάριθμο, πλην όμως ηρωϊκό, κοινό και ο γράφων, σχεδόν 30άρης πια…
Νικόλας Κανελλόπουλος
