Ιστορικές μέρες αυτές για τον ΟΦΗ, αναμφίβολα και δικαίως. Μέχρι να έρθει η αντίστροφη μέτρηση της μίας εβδομάδας, των δύο ημερών, των ωρών, μέχρι και το σφύριγμα της… λήξης με το τρόπαιο στα χέρια στο Ηράκλειο θα ζουν με τις αναμνήσεις της δικής τους… Μεγάλης Τετάρτης. Στόχος να κάνουν… Ανάσταση στο χορτάρι ένα μήνα μετά την θρησκευτική, επιβεβαιώνοντας με τον πλέον αφοπλιστικό τρόπο την επιστροφή τους στα δρώμενα με ρόλο πρωταγωνιστή. «Και από του χρόνου στην Ευρώπη», σκέφτονται, και έχουν κάθε δικαίωμα· το κέρδισαν μόνοι τους. Ο αγωνιώδης τρόπος πρόκρισης την περασμένη Τετάρτη αποδεικνύει πως τίποτα δεν τους χαρίστηκε – δεν έπρεπε άλλωστε. Το μόνο ευνοϊκό, εκ των υστέρων αξιολογούμενο ως σημάδι τύχης, πρόνοιας και… Ιστορίας, το ότι εξ αρχής απέφυγαν τα ελληνικά μεγαθήρια στα «κλαδιά» της κληρωτίδας. Αυτό ήταν και το πρώτο κλειδί – για όλους τους υπόλοιπους υπήρξε, το κρατά ανά χείρας ο Μίλαν Ράσταβατς, που προς τιμήν του δε λησμόνησε τον... πρωτομάστορα Τραϊανό Δέλλα.
Όχι μόνο κριτήριο επαγγελματισμού τους, αλλά και προοπτικής τους θα είναι η διαχείρισή τους μέχρι τον τελικό, στα ματς των play off, πέντε συγκεκριμένα στον αριθμό. Θα αντιμετωπίσει άλλη μια φορά τον Ατρόμητο, από τον οποίο έχασε στην πρεμιέρα του περασμένου Σαββάτου, δύο φορές τον (σημερινό αντίπαλο) Άρη και άλλες τόσες τον Αστέρα Τρίπολης στα άτυπα remake των ημιτελικών και δη αυτού του Ηρακλείου. Οι Αρκάδες θέλουν να «ρεφάρουν» τη δική τους χαμένη ιστορική ευκαιρία με μια δεύτερη, μέσω του νέου format – η ματαίωση της μεγάλης ευκαιρίας απαιτεί ταπεινότητα και καθαρό μυαλό. 
Ό,τι ακριβώς πρέπει να επιδείξει και ο ίδιος ΟΦΗ. Η πρόκριση συνιστά και την (ουσιαστική και συμβολική τους) δέσμευση, όχι μόνο στον κόσμο, πρωτίστως δε στους εαυτού τους για την ανταπόκριση στις συνεχείς προκλήσεις του προγράμματος, μέχρι και τον… κολοφώνα της 17ης Μαϊου και το ραντεβού τους με την ιστορία. Στα… πόδια τους είναι να τα μετατρέψουν όλα και σε προσκλήσεις μ’ αυτήν, με πραγματικά καλές δοκιμασίες έως το απόλυτο crush test. Ο ΟΦΗ παίζει στο ΟΑΚΑ το δικό του… Conference League, όπως πέρυσι ο... Ολυμπιακός στην «OPAP Arena», και η αλλαγή του status χαρίζει την ευεργεσία πως δεν (σε «αφήνει» να κοιτάς) ξανά πίσω. Γι’ αυτό ακριβώς απαιτείται γνώση καθήκοντος, συγκέντρωση στο παρόν, αλλά και την καρδιά… λίγο να κοιτά μακριά προς το μέλλον. Αυτό ακριβώς ονομάζεται κληρονομιά.
Σε παρόμοιο πλαίσιο συνθηκών, αλλά με… διαφορετικό πρίσμα και διαχείριση, έζησε και η ΑΕΚ το δικό της βράδυ Τετάρτης. Η «Ένωση» έβαλε μια άνω τελεία στα ψυχολογικά της και η νίκη τιμής απέναντι στον Ολυμπιακό μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμη. Πρέπει να είναι αφετηρία επανασύνταξης, όχι αντεπίθεσης, τουλάχιστον τέτοιας που δεν δικαιολογεί τους στόχους της. Ποιοι είναι πια αυτοί, αλήθεια; 
Οι τρεις συνεχόμενες ήττες στα ντέρμπι, τα δύο με τους «ερυθρόλευκους» και το ένα με τον ΠΑΟΚ, τη γονάτισαν κυριολεκτικά – το λιγότερο στο οποίο αυτό φάνηκε ήταν η δυσαρέσκεια στιγμών και οι αποδοκιμασίες δευτερολέπτων στο λάθος του Σιμάνσκι στο ύψος της περιοχής, φάση που ολοκληρώθηκε με το βολέ – άουτ του Πάλμα. Δημιουργήθηκε – και σ’ αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο η χρονική εγγύτητα των ντέρμπι – η αντίφαση για τη νίκη που, εν τέλει, κατακτήθηκε: να σας το πούμε απλά, παρά το ότι ήταν αχρείαστη ως προς το διακύβευμά της (πρόκριση στον τελικό), ήταν αναγκαία ως απόδειξη χαρακτήρα και επανόδου. Οι συμβολισμοί υπάρχουν πάντα στη ζωή και στον αθλητισμό, έτσι και τώρα για όλους στην ΑΕΚ, πόσο μάλλον για μια προπέρσινη μόλις πρωταθλήτρια, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Διαμορφώνει τις απαιτήσεις και τις συνθήκες δράσης ανταπόκρισης σ’ αυτές.
Αποδεικνύεται περίτρανα στις αντιδράσεις του προπονητή της: ο Ματίας είναι άνθρωπος της τιμής, επομένως ευθύς και το ότι δε διστάζει να τοποθείται είναι απόδειξη προσωπικότητας και ελευθερίας του· όμως δεν είναι μόνον ο τρόπος του πλέον που δηλώνει τα σύγχυση, γιατί άνθρωποι είμαστε, λογικός ο εκνευρισμός. Τα λεγόμενά του με τα οποία ουσιαστικά «φωτογραφίζει» εχθρούς, δείχνουν πως μαθαίνει τα πάντα για την κριτική, ίσως να μη χρειάζεται – τουλάχιστον να παίρνει θέση γιατί η ομάδα αποπροσανατολίζεται. Η ψυχολογία της είναι ακόμη εύθραυστη. Δεν είναι η επόμενη στραβή, αλλά ο τρόπος με τον οποίο αυτή (που λογικά στη συνέχεια) θα έρθει, που θα καθορίσει το βαθμό της υγείας ή της αρρώστιας της. Επομένως την προοπτικής της. Όχι μόνο μέχρι το τέλος της φετινής σεζόν, αλλά και για την αρχή της επόμενης. Κι αν ο τρόπος είναι το ίδιο επώδυνος όπως τον προηγούμενο μήνα, αμφιβάλλουμε αν ο Αλμέιδα θα είναι παρών. Με την ευκολία που αναλαμβάνει την ευθύνη, άλλωστε, μπορεί να μην θέλει κι ο ίδιος…
Νικόλας Κανελλόπουλος
