Έγινε όπως ακριβώς ήταν αναμενόμενο. Πλέον γνωρίζουμε. Μπορούμε να το δηλώσουμε με μεγαλύτερη σιγουριά. Τα φετινά play off θα είναι κούρσα για δύο – η αρχή τους τουλάχιστον. Το πρώτο crush test κορυφής προσδιορίζει πλήρως τις συνθήκες διεκδίκησής της στην «OPAP Arena»: ο νικητής θα βρεθεί μόνος, πρώτος με την ώθηση μιας ηχηρής δήλωσης πρωταθλήματος πριν ουσιαστικά την τελική ευθεία. Στο μακρύ δρόμο της οποίας οι έτεροι δύο επίδοξοι πρωταθλητές θα κληθούν περισσότερο να… τρέξουν, παρά να προπορευθούν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά, ξεκινώντας από την έκπληξη της χρονιάς.
Η καρδάρα με το γάλα
Παραμονές του παιχνιδιού με τη Λαμία, ο Ρούι Βιτόρια δήλωνε πως η ομάδα του θα καθορίσει αποκλειστικά το αποτέλεσμα με την απόδοσή της. Δεν έγινε ακριβώς έτσι ή μάλλον έτσι επιβεβαιώθηκε, απρόσμενα και δυσάρεστα. Καυστική τοποθέτηση, ίσως, χωρίς καμία πρόθεση υποτίμησης σίγουρα από την πλευρά μας, αλλά θέλει προσπάθεια να ηττηθείς από την μόνιμη ουραγό της βαθμολογίας, η οποία πανηγυρίζει μόλις τη δεύτερη νίκη της από την πρεμιέρα στα μέσα Αυγούστου (!).
Επτά μήνες, 30 εβδομάδες, 216 μέρες. Το διάστημα που μεσολαβεί από το τελευταίο τρίποντο της Λαμίας την 19η Αυγούστου κόντρα στον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο – έκτοτε ακολούθησαν έξι ισοπαλίες και 10 περισσότερες ήττες. Η προσγείωση είναι ανώμαλη για τον Παναθηναϊκό, καθώς το αήττητο και ο αντίκτυπός του «σβήστηκαν» άμεσα· η χρονιά λαμβάνει πια διαφορετική τελείως τροπή μέσα σε μόλις 18 μέρες. Η ομάδα δεν εντυπωσίαζε ήδη από τότε φυσικά, αλλά έδειχνε πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αυτό που θέλει το παίρνει – πλέον από αυτά που θέλει φαίνεται πως δεν έχει τίποτα και… ξέμεινε. 
Αιτία και το τίμημα των αποτελεσμάτων – το ότι αυτά είναι συνεχόμενα απλώς ενισχύει τη διαπίστωση: η πρώτη ήττα από τον Ολυμπιακό, όχι μόνο αποφέρει τον αποκλεισμό από το Κύπελλο και στερεί το επικοινωνιακό αβαντάζ του αήττητου στα clasico με τον «αιώνιο», αλλά και υποχρεώνει την ομάδα αναγκαστικά ψυχολογικά να συμβιβαστεί με την ιδέα πως μόλις στην προηγούμενη στιγμή θα μπορούσε να είχε «κλέψει» τη νίκη· η δεύτερη από τον Άρη του στερεί την ισοβαθμία με την ΑΕΚ (που την αγωνιστική εκείνη κατακτούσε ήδη την τρίτη συνεχόμενη νίκη της)· η τρίτη στην Ισλανδία θέτει σε κίνδυνο την Ευρώπη, «ρεφάρεται», ωστόσο, με την πρόκριση στο ΟΑΚΑ γι’ αυτό και δεν αποδεικνύεται σε φαρμακερή. Τον τίτλο αυτό ανέλαβε η Λαμία. Η θέση της, η προέλευση του Φουρτάδο και το πέναλτι πριν το τρίτο γκολ είναι το τρίπτυχο του προβληματισμού· με τέτοιες εμφανίσεις (και σημειολογικά δεδομένα) ο Παναθηναϊκός στερεί από τον εαυτό του κάθε ελπίδα.
Η ισχύς εν τη... «Ένωση»
Εξ ίσου σαφές πως η ΑΕΚ αυτό το έκανε πετυχημένα. Δικαίως για την ίδια βρίσκεται στον αντίποδα του «πράσινου» αγωνιστικού βίου. Κατά συγκυρία διαβολική, το αποτέλεσμα που παραλίγο να πυροδοτήσει τη βόμβα ήταν η ήττα πριν από ένα μήνα στο ντέρμπι με το «τριφύλλι». Το ιστορικό (όχι μόνο αγωνιστικό κατά τη γνώμη μας) πισωγύρισμα της αποχώρησης του Ματίας Αλμέιδα αποσοβήθηκε την ύστατη ώρα και πλέον όλοι γνωρίζουν πως η «Ένωση» διεκδικεί τον θρόνο. Αβαντάζ της η στήριξη που απλόχερα χαρίζουν οι παίκτες στον Αργεντινό· η αντίδραση δεν είναι συγκυριακή, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, μιας και η Νόα ήταν το πρώτο σοκ που απέδειξε τη συσπείρωση. 
Η ομάδα μπορεί να διεκδικήσει – και να κατακτήσει – τους στόχους της στο χορτάρι και, συνδυαστικά με τον ψυχισμό της δείχνει αποφασισμένη να φτάσει ως το τέλος. Νίκες σαν και την τελευταία επί του ΠΑΟΚ και του Ατρομήτου αποδεικνύουν τον χαρακτήρα και την ικανότητα της αυτή (και το δικαίωμα του ισχυρισμού επίσης), η νίκη επί του Αστέρα, αν και δύσκολη, βάσει της εικόνας του πρώτου μέρους, έγινε εύκολη υπόθεση ενός τετάρτου και τη φέρνει ακριβώς στην βαθμολογική κατάσταση που επιθυμεί: η απόσταση βολής από τον πρωτοπόρο θα είναι αφετηρία αντεπίθεσης και δήλωσης κατάκτησης τίτλου.
Όλα για όλα στην «αρένα» της Φιλαδέλφειας
Στο Φάληρο η νίκη του Ολυμπιακού επιβεβαίωσε δύο πράγματα – τα γνωρίζαμε, απλώς τα ενίσχυσε: πρώτον, ο Κωστούλας αποδεικνύεται σε X factor των μεγάλων αγώνων (4 γκολ σε τρία ντέρμπι) και δεύτερον, ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να έχει αξιώσεις χωρίς νίκη σε ντέρμπι όλη τη χρονιά – πόσο μάλλον τώρα στα play off που τα παιχνίδια είναι λιγότερα και πάντοτε με τους καλύτερους. Τέθηκαν αντιμέτωποι, ουσιαστικά όμως κλήθηκαν να διαχειριστούν το καθήκον τους. Το αποτέλεσμα σφράγισε την πορεία τους για το υπόλοιπο της χρονιάς: ο Ολυμπιακός πάει για πρωτάθλημα, ο ΠΑΟΚ να… πέσει ηρωικά, με πρώτο στόχο του όμως την εξασφάλιση της τετράδας – ο συμπολίτης καραδοκεί.
Η αγωνιστική μοίρα των πρωταθλητών θα ήταν προδιαγεγραμμένη και σε περίπτωση νίκης. Άμεσος αντίκτυπος αυτής, ο θρίαμβος εξ ονόματος της… ΑΕΚ. Το απόλυτο δώρο για την «Ένωση», η κορυφή, και το χάντικαπ να παίξουν οι «ερυθρόλευκοι» την πρωτιά στην «OPAP Arena» ως δεύτεροι. Κοινώς, δώρο άδωρο για τον ίδιο, παρ΄ ότι η ώθηση θα ήταν για τη συνέχεια σημαντική. Και συμβολική επίσης, αφού θα ήταν το πρώτο (!) τρίποντο σε ντέρμπι. Ναι, τέλη Φεβρουαρίου. Μια αγωνιστική πριν τη λήξη της κανονικής διάρκειας δεν κέρδισε κανένα ντέρμπι σε οκτώ συναντήσεις εναντίον του Big 5 και ο απολογισμός των τριών ισοπαλιών και των πέντε ηττών (οι τρεις από τις τέσσερις στην Τούμπα) αποδεικνύει πως πρωτάθλημα παίρνεις κερδίζοντας μεγάλα παιχνίδια. 
Στάθηκε καλά στο μεγαλύτερο διάστημα, είχε καλές στιγμές (θα μπορούσε κάλλιστα να προηγηθεί), ισοφάρισε και ήταν ανταγωνιστικός, οι παίκτες εν ολίγοις απέδειξαν τον εγωϊσμό τους, απαραίτητος μετά από μια ήττα, ιδίως αποκλεισμού, όπως αυτή της Ρουμανίας. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει το αήττητο σερί του και μια απόδειξη των εύθραυστων συσχετισμών είναι πως αν αυτό σπάσει στη Νέα Φιλαδέλφεια, η κορυφή θ’ αλλάξει χρώμα.
Σαφώς και σοφά ο Μεντιλίμπαρ μίλησε για αποτυχία σε ενδεχόμενη κάλυψη της διαφοράς· η απόσταση πια είναι μεγάλη για τους άλλους δύο και στους δύο πρώτους τρίτος δεν χωρεί πλέον. Σ’ αυτούς που πια θα αγωνίζονται όχι ως απλοί διεκδικητές τίτλου, αλλά ως επίδοξοι πρωταθλητές.
Νικόλας Κανελλόπουλος
