Δύο «διπλά» πρωταθλήματος, μια ανατροπή χαρακτήρα και μια ήττα που προβληματίζει. Πέντε αγώνες προ της τελικής ευθείας και οι συνθήκες για κάθε έναν από τους Big 4 είναι ολοένα και συγκεκριμένες. Το BN Sports αναλύει τα πεπραγμένα της αγωνιστικής, αναγνωρίζει πως ο δρόμος θα είναι μακρύς, γι’ αυτό και αναδεικνύει τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ τους.
Πρώτη αισίως ολόκληρη εβδομάδα Φεβρουαρίου και με την είσοδο του μήνα, συνδυαστικά με την ολοκλήρωση μιας ακόμη αγωνιστικής, η αντίστροφη μέτρηση για τη λήξη της κανονικής διάρκειας είναι ολοένα και πιο κοντά. Πέντε μόλις εβδομάδες προ του τέλους, λογικό είναι οι να διαμορφώνονται με ολοένα και σαφέστερο τρόπο οι συνθήκες, βάσει των οποίων οι ομάδες θα «τρέξουν» έως και τον πρώτο τερματισμό, που προηγείται του «μαραθωνίου» των play off. Το Σαββατοκύριακο δίνει ορισμένα χρήσιμα συμπεράσματα για όλους.
Γι’ αυτό αποκτήθηκε και η... πληγή των ντέρμπι
Ξεκινάμε με το ντέρμπι της αγωνιστικής στην Τούμπα. Το αποτέλεσμα αποδεικνύει τη δυναμική έκαστου εκ των Δικεφάλων την τελευταία περίοδο και αποτελεί – ίσως – προμήνυμα για το πού θα φτάσουν μέχρι το τέλος της σεζόν: η ΑΕΚ… μέχρι τέλος θα διεκδικήσει τον τίτλο, ο ΠΑΟΚ φαίνεται πως χάνει το τρένο. Φέτος οι εντός έδρας ήττες είναι αρκετές και ήδη στοιχίζουν, η συγκεκριμένη είναι απ’ αυτές που πονάνε – το γόητρο, λόγω ντέρμπι είναι ο πρώτος δεδομένος λόγος και, ακριβώς επειδή είναι μόνιμη συνθήκη στους αγώνες αυτούς, συγκυριακά ενδεχομένως να μην είναι ο σημαντικότερος.
Αφενός είναι η συγκυρία των ομάδων καθαυτή, αφετέρου ο τρόπος διαμόρφωσης του αποτελέσματος. Η ΑΕΚ ήταν έτοιμη και διψασμένη. Δραπέτευσε… λατινοαμερικάνικα από την Τούμπα, χάρη στον Έρικ Λαμέλα, ο οποίος αποκτήθηκε για τέτοιες εξαιρετικές εμφανίσεις – το πρώτο του γκολ είναι καταπληκτικό σ’ όλη τη ροή της φάσης: «τέλεια», όπως ο ίδιος ο σκόρερ τη χαρακτήρισε, μεταβίβαση του Ρότα απ’ το κόρνερ, «τέλεια» και η δική του στιγμή, τόσο σε στάση σώματος, όσο και σε εκτέλεση, μιας και τα φάλτσα που βάζει (και προσθέτει σ’ αυτά που η μπάλα ήδη έχει) κάνουν το σουτ άπιαστο και… υποψήφιο για γκολ της χρονιάς. Θύμισε ένα αντίστοιχο (από την απέναντι πλευρά και με κοντρόλ με το στήθος, όμως, τότε) του Νταβίντ Φουστέρ κάποτε στη φιέστα του Ολυμπιακού στο Φάληρο στο 6-0 επί της Λάρισας το μακρινό πια 2011.
Το «κλειδί» της περιόδου ενδεχομένως είναι άλλο: η πνευματική δύναμη που αντλεί από την ενότητα προπονητή – παικτών. Οι παίκτες αγαπούν τον Αλμέιδα και δεν διστάζουν να το αποδείξουν – γι’ αυτό(ν) σκοράρουν και παίζουν, άλλωστε – ο τρόπος (και η συστηματικότητα) με την οποία το εκδηλώνουν αποδεικνύει ομάδα με ενσυναίσθηση, ζωτικότητα και φυσικά (προϋπόθεση αυτό) ποιότητα ποδοσφαιρική. Η συντριβή στο Φάληρο ταρακούνησε, έκανε αμφισβητήσιμους άπαντες και, χάρη στους ίδιους, αποτέλεσε οδηγό, ήδη κιόλας από την επόμενη αγωνιστική. Όταν σκόραραν αυτοί τέσσερα γκολ, αντί να δεχθούν. Η μεγαλύτερη, ωστόσο, δοκιμασία τους είναι και η πιο πρόσφατη: το γυαλί δεν έσπασε, το πισωγύρισμα αποφεύχθηκε και οι πανηγυρισμοί των γκολ που τις χαρίζουν νίκες, αυτοπεποίθηση και ελπίδα. «Ένωση» όνομα και πράγμα και προς τιμήν τους.
Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται εκ των πραγμάτων σε διαφορετική συχνότητα και σ΄ ένα προπονητικό… κοντράστ. Εξηγούμαστε: η φτωχή βαθμολογική συγκομιδή στη Θεσσαλονίκη εξ αρχής, ο επιβαρυντικός παράγοντας της Ευρώπης (κάτι το οποίο δεν έχει η ΑΕΚ), και αισίως τον τελευταίο μήνα η απουσία του Λουτσέσκου συνιστούν επί μέρους παράγοντες της ευρύτερης αξιολόγησης και ερμηνείας της τέταρτης θέσης και του -10 από την κορυφή. Μεγάλη πληγή φέτος τα ντέρμπι. Η απουσία του Ράζβαν, η αιτία της και τα αποτελέσματα κατά τη διάρκειά της είναι η ειδοποιός διαφορά: η εξάρτηση από τον προπονητή δεν επιφέρει εύκολα εναλλακτικές και λύσεις.
Δεν είναι εκτός κάδρου ακόμη, αλλά τέτοια διαφορά και με τρεις ομάδες εμπόδιο στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο προϋποθέτει υπέρβαση συνεχή και πως όλα πρέπει, αν όχι να γίνουν σωστά, πρέπει να έχουν διάρκεια – τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Το μόνο θεωρητικά «εύκολο» ματς είναι με τη Λαμία. Οι άλλοι τρεις αντίπαλοι είναι μέλη της οκτάδας. Ένας εξ αυτών ο πρωτοπόρος και μάλιστα εκτός έδρας και ο τέταρτος ο φετινός «φονιάς» των Big 5, Athens Kallithea στη Λεωφόρο. Τότε ο Ρουμάνος θα είναι ήδη πίσω. Τι θα έχει προλάβει είναι το θέμα. Και αν.
V(ictory) for Vagiannidis, Vitoria and… Swiderksi
«Refuse to loose» mentality και αύρα Μίμη Δομάζου και γενεθλίων ήταν οι λόγοι της ανατροπής επί του ΟΦΗ. Αγωνιστικός X factor ο Γιώργος Βαγιαννίδης, σκόρερ του νικητήριου τέρματος του εορτάζοντος σήμερα «τριφυλλιού», αναγεννημένου σταδιακά με τον Ρούι Βιτόρια στον πάγκο. Σ’ αυτή τη βραδιά μνήμης βρέθηκε προσκεκλημένος ο ΟΦΗ, που εξ αιτίας της ατομικής ποιότητας της μεσοεπιθετικής γραμμής των «πρασίνων» δεν κατόρθωσε να κάνει την έκπληξη της αγωνιστικής, αν και προηγούνταν με 2-0 στο 42’ και 2-1 στο 57΄. Εδώ και καιρό παίκτης που καθορίζει συνθήκες αγώνα και βασικός ακόμη περισσότερο διάστημα, ο Βαγιαννίδης (χάρισε και το Κύπελλο τον Μάιο και μαζί την έξοδο στην Ευρώπη) έμοιαζε σαν επιπλέον… εξτρέμ, όπως ακριβώς και τα βαριά «χαρτιά» του τελευταίου τρίτου, Τετέ, Πελίστρι, Ιωαννίδης – σκόρερ των άλλων γκολ οι δύο τελευταίοι με τον Βραζιλιάνο να είναι κυριολεκτικά παρών σ’ όλες τις μεγάλες φάσεις πέραν των τερμάτων, όπως και ο άρτι αφιχθείς Πολωνός, που έδωσε την ασίστ στον Έλληνα φορ για την ισοφάριση.
Η σταθερότητα που… ψαχνόταν επί Ντιέγκο Αλόνσο γίνεται ταυτότητα με τον Πορτογάλο, ο οποίος έχει κι αυτός τα δικά του… γενέθλια: σήμερα (03/02) κλείνει τέσσερις μήνες στην Ελλάδα και, μέχρι τώρα, η παρουσία του κρίνεται πετυχημένη. Πώς αλλιώς όταν ένας προπονητής είναι νεοφερμένος και… 93 μέρες αήττητος; Οκτώ τρίποντα (με δύο σερί τριών και τεσσάρων νικών, μέχρι το πρώτο «X» που τον «φρέναρε»), τρεις ισοπαλίες σε 11 ματς, μια ευρωπαϊκή πρόκριση και το διακύβευμα του Κυπέλλου ζωντανό, συνθέτουν ως αποτελέσματα τα έργα και τις ημέρες, τα οποία αναποδογύρισαν την κλεψύδρα. Όχι μόνο κέρδισαν αρχικά χρόνο, που λιγόστευε με τον Ουρουγουανό, αλλά τον έκαναν σύμμαχο: ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τα ντέρμπι (μένει μόνο ο Άρης στο «Βικελίδης»), μετά την τελευταία ισοπαλία με τον Ολυμπιακό.
Μιας και το «τριφύλλι» βγήκε αλώβητο και έστειλε μήνυμα πως, αφενός αξίζει να είναι στην κούρσα, αφετέρου θα την κάνει μέχρι το τέλος. Η ένταξη όλων και η άμεση συνεργασία τους μόνο καλό μπορεί να φέρει. Κριτήριο η διάρκεια και η αποτελεσματικότητα στο μίνι πρωτάθλημα.
Από μηχανής… Χρηστάρας
«Διπλό» πρωταθλήματος η ενωμένη ΑΕΚ, με χαρακτήρα ανατροπή εντός έδρας για τίτλο ο εορτάζων Παναθηναϊκός, απόδραση… στέψης ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ! Σε ματς που θύμισε αυτό του πρώτου γύρου, ο Ολυμπιακός συνεχίζει ακάθεκτος καθώς το μηδέν εις το πηλίκο αγνοείται από το φθινόπωρο και τον καιρό της (εντεινόμενης τότε, λόγω ήττας) κρίσης, μετά το 1-0 στην Τρίπολη, όπου και «χάθηκε» απ’ το ντεμπούτο του κιόλας για όλη τη χρονιά ο Γιαζίτζι. Η βαθμολογική διαφορά χρήσιμο μαξιλαράκι, σαφώς, όμως ανατρέψιμο: μόνο οι πρωταθλητές δεν είναι σε απόσταση βολής, παραμονεύουν οι άλλοι δύο διεκδικητές. Καθοριστικά για την πρωτιά τα ντέρμπι με τους δικεφάλους. 
Μέχρι τότε, στη Λειβαδιά είδαμε μια γνωστή φετινή εικόνα: ο Ολυμπιακός την πρωτοβουλία, την κατοχή, τις ευκαιρίες και μαζί τους τη… δυσκολία, απέναντι σε κλειστή άμυνα ο γόρδιος δεσμός της οποίας ή δεν θα επιλυθεί ή θα επέλθει η λύτρωση, χάρη στον εκάστοτε «ήρωα» σκόρερ. Πόσο μάλλον όταν χάνεται ένα 45άλεπτο. Λογικό το άγχος, λόγω χρόνου και χαμένων ευκαιριών – είχε δύο δοκάρια ο Τσικίνιο. Σήμερα (02/02) αυτός ήταν Χρήστος Μουζακίτης, ο πανηγυρισμός του οποίου στο 85’ είναι ο πρώτος ως «άνδρας» - ο φόντος του κόσμου στην selfie ως προσωπικό ενθύμιο είναι η καλύτερη προσωπική επιβράβευση.
Το κέρδος; Προφανώς, τρεις πόντοι σε έδρα που «δίνει πρωτάθλημα», αλλά το πιο μακροπρόθεσμο είναι τα τέσσερα παιδιά της ακαδημίας: οι… παλιοσειρές Τζολάκης, Ρέτσος και οι καθοριστικοί… μπέμπηδες Μουζακίτης, Κωστούλας, οι οποίοι βάλθηκαν να στεφθούν πρωταθλητές ήδη από την πρώτη τους επαγγελματική χρονιά. Εμφανίσεις 25άρηδων και συμβολή μεγάλων παικτών. Η εφηβική λαχτάρα τους οδηγός και παράσημο για το σύλλογο, πρωτοπόρου και πέντε μήνες αήττητου. Με τα γενέθλια να πλησιάζουν, το Κύπελλο να εκκρεμεί, και την Ευρώπη να τους περιμένει από τον Μάρτη. Το λες και αλλαγή επιπέδου.
Νικόλας Κανελλόπουλος
