Τα στεγανά σε μια ομάδα, είναι ο ακρογωνιαίος λίθος. Είναι το σημείο Χ, πάνω στο οποίο χτίστηκαν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο διαχρονικά οι αυτοκρατορίες. Λιγοστές αλλά χτίστηκαν. Όταν αυτά, τρυπήσουν, τότε νομοτελειακά το «καράβι» οδηγείται σε ναυάγιο.
Η αλλαγή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της ΑΕΚ το περασμένο καλοκαίρι, ήταν δεδομένο ότι θα φέρει αλλαγές σε συνήθειες της καθημερινότητας. Λογικό. Νέοι άνθρωποι, διαφορετικός τρόπος λειτουργίας. Ο Ματίας Αλμέιδα, είχε συνηθίσει να συνομιλεί με έναν και μόνο άνθρωπο, στον οποίο κανείς μα κανείς δεν γύριζε δεύτερη κουβέντα. Γνώριζε πως με αυτόν στο τιμόνι, οποιοδήποτε πρόβλημα θα υπήρχε, θα λύνονταν χωρίς να υπάρχει διαρροή, παρά μόνο κατ’ ιδίαν συζήτηση.
Το γεύμα του Μάριου Ηλιόπουλου στους ρεπόρτερ, αντί να δώσει ειδήσεις, έδωσε πληροφορίες για τον ψυχισμό του Αλμέιδα, κάτι που ήταν δεδομένο πως θα εξοργίσει τον Αργεντινό. Το είπε άλλωστε ξεκάθαρα στις δηλώσεις του μετά το ντέρμπι στο ΟΑΚΑ. Πως κανείς δεν μπορεί να μιλάει για εμένα. Και σε αυτό θεωρητικά κανείς δεν μπορεί να έχει αντίλογο.
Οι δηλώσεις του, δείχνουν πως ξεκάθαρα δεν συμφωνεί με τον τρόπο που λειτουργεί η ομάδα σε πράγματα που τον αφορούν. Από τις διαρροές για την απόκτηση του αριστερού μπακ μέχρι και τις διαρροές της 11άδας πριν από κάθε ματς. Ακόμη και ως ποδοσφαιριστής για όσους τον θυμούνται, ήταν άτεγκτος. Δεν δεχόταν να μπει σε καλούπια που θα τον έκαναν να μην νιώθει καλά. Αν κάτι τέτοιο αχνοφαίνοταν τους τελευταίους μήνες, μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, είναι πασιφανές.
Στο ραντεβού που αναμένεται σήμερα, λίγα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Ακόμη και αν πεισθεί ο Αλμέιδα να μείνει στον πάγκο της ΑΕΚ, κάθε Κυριακή, ανάλογα με το αποτέλεσμα της ομάδας θα ανοίγει η ίδια κουβέντα. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αυτό μόνο κακό θα κάνει στον σύλλογο, κάτι που το γνωρίζουν τόσο ο Αλμέιδα όσο και ο Ηλιόπουλος.
Οι πιθανότητες αυτή την στιγμή παραμονής του Αργεντινού δεν ξεπερνούν το 5%. Αλλά ακόμη και αυτό το 5% δεν εξασφαλίζει το δρόμο της ηρεμίας για την Ένωση έως το φινάλε της σεζόν.
