Αρχικά σταδιακές, εξ αρχής όμως δημόσιες, αιτιολογημένες και σαφείς. Πλέον, οι αντιρρήσεις, συστηματικές, ώστε να συνθέτουν μια πολεμική στη δημόσια ποδοσφαιρική σκηνή: τη διαχείριση της ανάγκης εύρεσης εσόδων με το υπερφορτωμένο με υποχρεώσεις «καλεντάρι».
Οποιαδήποτε πια πρόταση ανάλογου χαρακτήρα, προοπτική δηλαδή που περιλαμβάνει αλλαγές στο ημερολόγιο αντιμετωπίζεται σταθερά με καχυποψία – όχι τελείως άδικα. Όπου «αλλαγές» σκεφτείτε «προσθήκες» και έχετε την αιτία του κακού έτοιμη. Ή καλύτερα το αποτέλεσμά της. Αιτία της αύξησης των αγώνων φαίνεται να είναι η επιθυμία για συνεχές κέρδος των δύο θεσμών που κινούν τα παγκόσμια ποδοσφαιρικά νήματα ανάμεσα στους ιθύνοντες της FIFA και της UEFA και στους συλλόγους, με τους δεύτερους να προσπαθούν απεγνωσμένα και με την πρώτη ευκαιρία, αλλά πάντα επί ματαίω, να «αλλάξουν μυαλά» στα μεγάλα γραφειοκρατικά κεφάλια. Σύμμαχοί τους – δυστυχώς – οι τραυματισμοί των ποδοσφαιριστών, οι οποίοι ως τραγική επιβεβαίωση των ισχυρισμών ολοένα και αυξάνονται (και μάλιστα είναι και διαρκείς), εξ αιτίας των ασταμάτητων υποχρεώσεων, στο όνομα της εξέλιξης του αθλήματος – ουσιαστικά στο βωμό των εσόδων. Αυτή ακριβώς είναι η ερμηνεία που διαφοροποιεί, αιτιολογεί, διαμορφώνει τις συνθήκες και καθορίζει απόψεις και «στρατόπεδα».
Η κλήρωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων που θα διεξαχθεί σε (μόλις) έξι μήνες από τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (15/06 – 13/07/25) αποτελεί μια ακόμη καμπή φερόμενης (;) καινοτομίας σ’ αυτή τη νέα εποχή που FIFA, UEFA και φυσικά… λοιποί ισχυροί Σαουδάραβες θέλουν να εισάγουν. Ή μάλλον να επιβάλλουν, κρίνοντας από τις κατά καιρούς σχετικές απαντήσεις τους. Βλέπετε, η αντικαστάσταση των αρχικών όρων αξιολόγησης (πάντοτε με κριτήριο τη στάση εκατέρωθεν και το ύφος) «Αν οι παίκτες δεν ενδιαφέρονται, μπορούν να μη συμμετάσχουν» δήλωσε με περίσσιο κυνισμό, αλλά με βλέμμα στο μέλλον, ο… πρωτομάστορας της αλλαγής Νασέρ Αλ Κελαϊφί, αποδεικνύοντας πως όταν έχεις χρήμα δεν χρειάζεται, όχι μόνο να περιμένεις τον οποιοδήποτε, αλλά και να ακούσεις και τις ανάγκες του.
The eight groups of FIFA Club World Cup 2025 are locked in ???? pic.twitter.com/OxVpMXfTMx
— OneFootball (@OneFootball) December 5, 2024
«Το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων δεν θα καταστρέψει ούτε τους παίκτες, ούτε τους συλλόγους. Είναι ένα τεράστιο event και πολλοί σύλλογοι θα εύχονταν να συμμετέχουν σε αυτό. Υπάρχουν σίγουρα προκλήσεις, πρέπει να συμβιβαστούμε με κάποια πράγματα και το βεβαρημένο καλεντάρι είναι ένα πρόβλημα […]». Οκτώ όμιλοι των τεσσάρων, 32 ομάδες, 12 γήπεδα και διάρκεια ενός μήνα. Φάση των «16», προημιτελικά, ημιτελικά και τελικός – μόνο «μεγάλος», ο παραδοσιακός «μικρός» δεν υφίσταται. Παιχνίδια στη σούμα 63, διάστημα ημερών 28. Σας θυμίζει κάτι; Το κλασσικό Παγκόσμιο Συλλόγων, όπως το γνωρίζαμε, ως την αυλαία δηλαδή, ημερολογιακή και αγωνιστική, «μας τελείωσε» ανεπιστρεπτί. Πλέον (θα) λαμβάνει την προβολή που θέλει η ίδια η FIFA, μεταμορφώνοντάς του σ’ ένα παγκόσμιο διασυλλογικό event, ενδιάμεσο του περασμένου EURO και προθάλαμο του Μουντιάλ – ξανά στις ΗΠΑ.
Tα γήπεδα της διοργάνωσης:
1. Mercedes-Benz Arena, Ατλάντα, 71.000 θέσεις
2. Bank of America, Σάρλοτ, 74.867 θέσεις
3. TQL Stadium, Σινσινάτι, 26.000 θέσεις
4. Rose Bowl Stadium, Λος Άντζελες, 89.702 θέσεις
5. Hard Rock Stadium, Μαϊάμι, 65.326 θέσεις
6. GEODIS Park, Νάσβιλ, 30.109 θέσεις
7.Camping World Stadium, Ορλάντο, 60.219 θέσεις
8. Inter&Co Stadium, Ορλάντο, 25.500 θέσεις
9. Lincoln Financial Field, Φιλαδέλφεια, 67.594 θέσεις
10. Lumen Field, Σιάτλ, 68.740 θέσεις
11. Audi Field, Ουάσινγκτον, 20.000 θέσεις
Στη θέση του η διοργάνωση που κρατά την ονομασία, αλλά διαφοροποιεί ριζικά το format – όπως και οι διεθνείς συλλογικές διοργανώσεις από φέτος – ακολουθεί τα χνάρια της αντίστοιχης διοργάνωσης των εθνικών ομάδων. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι οι συνθήκες που δημιουργούνται σε real time, δηλαδή σε χρόνο πραγματικό: η όποια ανακοίνωση κερδοφόρας καινοτομίας θα επιφέρει τις πλουσιοπάροχες συμφωνίες με τους όποιους χορηγούς και γι’ αυτό θα ισχυροποιεί ταυτοχρόνως τις αντιδράσεις, οι οποίες με τη σειρά τους θα εγκαθιδρύουν και θα διογκώνουν την πολεμική – γιατί περί αυτού κατ’ ουσίαν πρόκειται.
Αυτό το… διαλεκτικό αποτέλεσμα λίγο – μάλλον καθόλου – φαίνεται πως απασχολεί τον Καταριανό σεϊχη. Η νέα εποχή στην οποία αναμφίβολα εισάγεται το ποδόσφαιρο, μέσω της πλουσιοπάροχης αναβάθμισης, καθιερώνει σε (πολύ πιο ισχυρά, γιατί ήταν ήδη τέτοια) παγκόσμια brand name και επιχειρηματικούς κολοσσούς τις ίδιες ιστορικών του διοργανώσεων που γέννησαν τον ρομαντισμό και στερεί δυνητικά το (ανθρώπινο) δικαίωμα των παικτών για ξεκούραση, αυξάνει την πίεση και συνεπώς μειώνει τη λεγόμενη χαρά του παιχνιδιού.
«Όμως, ως σύλλογοι, ξοδεύουμε πάρα πολλά χρήματα για τους ποδοσφαιριστές μας και πρέπει να έχουμε τα έσοδα για να καλύπτουμε τους μισθούς τους, ειδικά αφού οι παίκτες ζητούν συνεχώς υψηλότερους μισθούς. Ακόμα κι έτσι, πρέπει να προστατεύσουμε τους παίκτες, να τους βοηθήσουμε να είναι στην καλύτερή τους κατάσταση. Είναι οι ηθοποιοί μας.» Ο χαρακτηρισμός των παικτών απόδειξη της προσέγγισής του. Ανεξαρτησία και ελευθερία δεν φαίνεται να προκύπτει – σαφώς τα έσοδα είναι υπέρογκα και γι’ αυτούς – ωστόσο το θέμα είναι η διαχείριση και όχι η τιμωρητική και περιοριστική αξιολόγηση μισθού και υποχρέωσεων – προς το κοινό που ασκεί κριτική για τα παράπονά τους. Η ιστορία θα δώσει, αναμφίβολα, την απάντηση· μάλλον γρήγορα θα έρθουν οι πρώτες ενδείξεις. Ούτως ή άλλως, ο ηθοποιός και η υποκριτική διαφέρουν από τη μαριονέτα και την παθητικότητα...Νικόλας Κανελλόπουλος
www.bnsports.gr
