Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
Όταν το 2001 η Φιορεντίνα κατακτούσε το τελευταίο της τρόπαιο, το Κύπελλο Ιταλίας κόντρα στην Πάρμα, η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Η δυσχερέστατη οικονομική θέση στην οποία βρισκόταν ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Βιτόριο Τσέκι Γκόρι θα σημάδευε για πάντα και τους «βιόλα». Τα χρέη άγγιζαν τα 95 εκατ. ευρώ από τα οποία τα 41 έπρεπε να αποπληρωθούν άμεσα. Αυτό είχε ως συνέπεια να βγουν στο σφυρί οι Ρούι Κόστα και Τόλντο και να δώσουν προσωρινά λίγες ελπίδες ζωής στον σύλλογο. Η σύλληψη του Τσέκι Γκόρι λίγες ημέρες αργότερα ουσιαστικά σφράγισε και την καταδίκη της Φιορεντίνα. Το 2002 η ομάδα υποβιβάστηκε στην Serie B αλλά τα υπέρογκα χρέη του προέδρου της την οδηγούν στην πτώχευση και στην διάλυση. Στην θέση της ένας νέος σύλλογος θα ξεκινούσε, από τις ερασιτεχνικές κατηγορίες της Ιταλίας, την Serie C2 με το όνομα Florentia Viola. Μόνο οι αναμνήσεις είχαν απομείνει για να θυμίζουν το καμάρι της Φλωρεντίας.
Αυτή δεν ήταν η πρώτη καταστροφή που έπληττε την Φλωρεντία. Τον 14ο αιώνα, 654 χρόνια πριν την διάλυση της Φιορεντίνα, η ίδια η πόλη κινδύνεψε με τον αφανισμό της. Η εμφάνιση του λιμού στην Ευρώπη, ο επονομαζόμενος και ως «Μαύρος Θάνατος» ήρθε μέσω εμπορικών γενοβέζικων πλοίων στην Γένοβα και στην Μασσαλία αρχικά για να φτάσει στην Τοσκάνη το 1348 και στην υπόλοιπη ήπειρο με καταστροφικά αποτελέσματα. Η «μαύρη πανώλη» ξεκλήρισε την πόλη. Το 1338 η Φλωρεντία είχε 120.000 κατοίκους για να βρεθεί στους 60.000 γύρω στο 1390. Μοναδικό φάρμακο η διαφυγή ή η απομόνωση. Οι πλουσιότερες οικογένειες εγκατέλειπαν τις πόλεις και αυτό έκαναν και οι πλούσιοι Φλωρεντίνοι που αποτελούν τους πρωταγωνιστές του Δεκαήμερου του Βοκάκιου.
«Η θανατηφόρα πανούκλα, που έχει περάσει τώρα πια, μα που η θύμησή της είναι τόσο θλιβερή για όσους έχουν δει ή έχουν πληροφορηθεί το ρήμαγμα που έχει κάνει ‒ αυτή είναι η προμετωπίδα του βιβλίου μου. Όμως δεν θα 'θελα η φρίκη να σας εμποδίσει να προχωρήσετε. Μη νομίζετε πως τούτο το ανάγνωσμα θα συνεχιστεί μέσα στα δάκρυα και τους στεναγμούς», είναι ο πρόλογος από το Δεκαήμερο του Βοκάκιου. Σε μια δύσκολη εκείνη την εποχή στιγμή ο Βοκάκιος γράφει για την χαρά της ζωής, την αθωότητα, και τον έρωτα προσπαθώντας να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει τα δεινά της βουβωνικής πανώλης. Πίσω στην εποχή μας το 2003 ξεκινάει η θεραπεία της Φιορεντίνα από τον δικό της «μαύρο θάνατο». Χωρίς τίποτα δικό της (ακόμα και το όνομα και το σήμα δεν ήταν τα δικά της) αλλά με ελπίδες και όνειρα θα αρχίσει στην πόλη της Αναγέννησης το δικό της ξύπνημα. Αρχικά με την οικογένεια Ντέλα Βάλε που θα την βγάλουν από τον βούρκο της Serie C2 φτάνοντας μέχρι τους «16» του Champions League. Η μεγάλη καψούρα όμως είναι ένας τίτλος. Αυτός που δεν ήρθε ούτε το 2014 κόντρα στη Νάπολι, ούτε απέναντι στην Ίντερ πριν δύο εβδομάδες.
Όταν το καλοκαίρι του 2021 ο Ρόκο Κομίσο έδινε τα κλειδιά της ομάδας στον Βιτσέντζο Ιταλιάνο, η Φιορεντίνα είχε περάσει άλλη μία ζοφερή σεζόν γλιτώνοντας τον υποβιβασμό την τελευταία αγωνιστική. Όπως θυμάται και ο ίδιος το μόνο που του ζήτησαν ήταν ο σύλλογος «να σταματήσει να υποφέρει, να τον σέβονται και να αποκτήσει ξανά ταυτότητα». Τα αποτελέσματα ήταν άμεσα, αφού στην πρώτη του χρονιά η Φιορεντίνα συγκέντρωσε 22 περισσότερους βαθμούς παρά το γεγονός πως τον Ιανουάριο είδε το μεγάλο της αστέρι και πρώτο σκόρερ Ντούσαν Βλάχοβιτς παραχωρήθηκε στην Γιουβέντους τον χειμώνα.
Οι «βιόλα» τερμάτισαν 7οι και με ένα εισιτήριο στο Europa Conference League. Φέτος η ομάδα τερμάτισε 8η αλλά παράλληλα με τρεις διοργανώσεις ταυτόχρονα κατάφερε να φτάσει σε δύο τελικούς. Ο 45χρονος τεχνικός είναι το επόμενο σπουδαίο όνομα της προπονητικής και μάλιστα έχει το παρατσούκλι «un piccolo Pep» - ένας μικρός Pep Guardiola. Η Φιορεντίνα είναι η ομάδα που παίζει την άμυνα της πιο ψηλά από όλες τις υπόλοιπες στην Serie A και υπήρξε η πιο παραγωγική ομάδα στο Conference League.
Ο σύλλογος της Φλωρεντίας, δεν έχει κερδίσει τρόπαιο για 22 χρόνια και η μοναδική της επιτυχία εκτός συνόρων ήταν το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1961. Μια γενιά οπαδών που μεγάλωσε με τους Μπάτζιο, Μπατιστούτα και Ρούι Κόστα λαχταρούσε όχι μόνο τίτλους, αλλά να αισθανθούν ξανά την ομάδα τους σημαντική.
Και η ώρα αυτή ήρθε. Όχι απλά να αισθανθεί σημαντική, αλλά να μπει στην αθανασία. Μια σεζόν που ξεκίνησε στα μέσα του Αυγούστου και ολοκληρώνεται στην Πράγα στο 60ο της παιχνίδι στην σεζόν! Η αλήθεια είναι πως η Γουέστ Χαμ είναι το φαβορί. Και δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Όχι γιατί είναι καλύτερη ομάδα, αλλά επειδή η αξία της όπως και σχεδόν όλων των ομάδων της Premier League ξεπερνά αυτές της Serie A, κάτι που σημαίνει ότι οι αγγλικές ομάδες διαθέτουν έναν πλούτο που οι υπόλοιπες ομάδες απλά ονειρεύονται. Δεν είναι τυχαίο ότι η χρηματιστηριακή αξία των «σφυριών» είναι σχεδόν διπλάσια από αυτή των «βιόλα».
Στο ποδόσφαιρο όμως το χρήμα δεν μπορεί να κερδίζει πάντα. Παρί και Μάντσεστερ Σίτι το γνωρίζουν καλά τόσα χρόνια. Για την Φιορεντίνα είναι πλεονέκτημα πως έχει ήδη αγωνιστεί σε έναν τελικό, παρότι ηττήθηκε, και πλέον γνωρίζει καλά από διαχείριση τέτοιων καταστάσεων. Ως συνήθως, μια ολόκληρη πόλη θα σπρώξει τη Φιορεντίνα. Από αυτούς οι 6000 θα βρίσκονται στις εξέδρες του Eden Arena, ενώ άλλοι τόσοι θα βρίσκονται στην Πράγα, αλλά και περίπου 30.000 θα κατακλύσουν το Artemio Franchi με την ευχή να πανηγυρίσουν στο τέλος. Η πείνα για νίκη μιας φιλόδοξης πόλης με άδειο στομάχι για περισσότερα από είκοσι χρόνια είναι απαράμιλλη. Η Φιορεντίνα και η Φλωρεντία αξίζουν τέτοιες βραδιές με την ελπίδα πως άλλη μια μεγάλη βραδιά από αυτές που έχει δώσει η πόλη στην ανθρωπότητα θα επαναληφθεί.
⚜️Per la nostra storia, per il nostro orgoglio, per i nostri colori. Dipingiamo l'Europa di Viola e scriviamo la storia ?⚪️ pic.twitter.com/vps33gPasi
— Passione Fiorentina (@PassioneFiorent) June 6, 2023
Η ώρα να γραφτεί ιστορία ήρθε. Για έναν σύλλογο που τα τρόπαια είναι δυσανάλογα της ιστορίας της, ο τελικός της Πράγας μπορεί να είναι από εκείνες τις στιγμές που θα μνημονεύονται για πάντα.
