Γράφει ο Θοδωρής Βασίλης
Στην Παλαιά Διαθήκη, Γένεση 2, 21, 22, γράφει πως «O Θεός έριξε τον άνθρωπο σε βαθύ ύπνο και, ενόσω αυτός κοιμόταν, πήρε ένα από τα πλευρά του και κατόπιν έκλεισε τη σάρκα πάνω από αυτό. Και ο Θεός κατασκεύασε από το πλευρό που είχε πάρει από τον άνθρωπο μια γυναίκα και την έφερε στον άνθρωπο». Με αυτό τον τρόπο περιγράφει η Βίβλος τη δημιουργία της Εύας από το πλευρό του Αδάμ. Κάπως έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί και η προέλευση της Ίντερ. Όχι βέβαια από τον ώμο της Μίλαν, αλλά από τα ίδια τα σπλάχνα της. Για όσους δεν γνωρίζουν οι δύο αιώνιοι εχθροί του Μιλάνου έχουν συγγενική σχέση αφού η μία ομάδα δημιουργήθηκε από την άλλη!
Όλα ξεκίνησαν στο Νότιγχαμ στο τέλος του 19ου αιώνα από έναν χασάπη τον Χέρμπερτ Κίλπιν. Ο Κίλπιν ως ανήσυχο πνεύμα αποφάσισε να παρατήσει την οικογενειακή επιχείρηση και να βρεθεί στην Ιταλία. Εκεί έκανε διάφορες δουλειές παίζοντας παράλληλα ποδόσφαιρο. Την εποχή εκείνη στην Ιταλία δύο ήταν οι μεγάλοι πόλοι. Η Γένοβα που είχε την Τζένοα και το Τορίνο με την Γιουβέντους. Οι δουλειές έφεραν τον Κίπλιν στο Μιλάνο και ο ίδιος αποφάσισε πως θα πρέπει και η πρωτεύουσα της Λομβαρδίας να έχει μια ομάδα που θα ασχοληθεί με το νέο αυτό άθλημα που είχε αρχίσει να κάνει πάταγο στην χώρα. Έτσι, αποφάσισε την ίδρυση μιας ομάδας που θα εκφράζει την πόλη καταλήγοντας στην δημιουργία της Μίλαν έχοντας συγκεντρώσει ένα ετερόκλητο γκρουπ ανθρώπων από την Βρετανία, την Ελβετία και την Ιταλία και να μπορέσει να ανταγωνιστεί τόσο την Γιουβέντους όσο και την Τζένοα.
«Θα είμαστε μια ομάδα διαβόλων», είχε πει ο Κίλπιν. «Τα χρώματά μας θα είναι το κόκκινο της φωτιάς και το μαύρο σαν τον φόβο που θα προκαλέσουμε στους αντιπάλους μας». Και το κόκκινο (φωτιά) και το μαύρο (φόβος) όχι απλά εμφανίστηκαν αλλά επικράτησαν των αντιπάλων τους. Στα πρώτα δέκα χρόνια της ίδρυσής της η Μίλαν είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα τρεις φορές. Το 1907 όμως η Μίλαν βρέθηκε μπροστά σε ένα τεράστιο πρόβλημα που θα άλλαζε για πάντα όχι μόνο την ίδια αλλά και το ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της πόλης. Ο σύλλογος άρχισε απροσδόκητα να χάνει μέλη ελέω και ενός νέου κανόνα που είχε αποφασίσει η Ιταλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία περιορίζοντας την απόκτηση μη Ιταλών ποδοσφαιριστών. Όπως ήταν λογικό αυτό προκάλεσε την αντίδραση των «ροσονέρι» οι οποίοι αποχώρησαν από το πρωτάθλημα ως ένδειξη διαμαρτυρίας, παρότι εκείνη την χρονιά είχαν κατακτήσει τον τίτλο. Το γεγονός αυτό όπως ήταν λογικό προκάλεσε σχίσμα στο εσωτερικό του συλλόγου.
Περισσότερα από 40 μέλη αποχώρησαν και αποφάσισαν την δημιουργία μιας νέας ομάδας στην πόλη όπου η απόκτηση παικτών ανεξαρτήτου εθνικότητας θα ήταν βασικό στοιχείο του νέου κλαμπ. το έκαναν με την υπόθεση ότι, σε μια νέα ομάδα, οι ξένοι παίκτες που υπέγραψαν θα ήταν θεμελιώδεις και όχι πρόσθετοι. Γι αυτό και το όνομα που δόθηκε ήταν Ιντερνατσιονάλε, «επειδή είμαστε αδέρφια του κόσμου», όπως δήλωνε την ημέρα της ίδρυσης ο αρχηγός Τζόρτζιο Μουτζιάνι. Οι αποσχηματισμένοι συναντήθηκαν στο Caffe Commercio και Orologio στην Piazza Duomo σε ένα μέρος που κατακλυζόταν από ποιητές και ζωγράφους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το στερεότυπο πως η Μίλαν πλέον ήταν η ομάδα της εργατικής τάξης, οι casciavit (σε ελεύθερη μετάφραση κατσαβίδια), ενώ οι άνθρωποι του νέου συλλόγου ήταν αυτοί που προσπαθούσαν να αναρριχηθούν ταξικά και κοινωνικά και βρίσκονταν κυρίως στην μεσαία τάξη οι bauscia (τα άτομα που επί πληρωμή βοηθούσαν αλλοδαπούς στην αναζήτηση καταστημάτων και τεχνιτών στο Μιλάνο).
Σε εκείνα τα καφέ ο Μουτζιάνι έδωσε το σύνθημα για τα χρώματα της Ίντερ. «Αυτή η υπέροχη βραδιά θα δώσει τα χρώματα στο έμβλημά μας. Μαύρο και μπλε στο χρυσό φόντο των αστεριών». Η δικαίωση πάντως για τον Μουτζιάνι και το μότο του για τον λόγο της δημιουργίας της Ιντερνατσιονάλε ήρθε το 2006 όταν η Ίντερ έγινε η πρώτη ομάδα στην Ιταλία που αγωνίστηκε με εξ ολοκλήρου ξένη ενδεκάδα, ενώ το 2021 κατέκτησε την Serie A με ξένο ιδιοκτήτη. Η στενή συγγενική σχέση μεταξύ των δύο γιγάντων του Μιλάνου κάνει αποδεκτή και το γεγονός πως αποτελεί πλέον σύνηθες φαινόμενο ποδοσφαιριστές να έχουν φορέσει τις φανέλες και των δύο συλλόγων. Όταν στην Φλωρεντία και στη Νάπολι το να πας στην Γιουβέντους αντιμετωπίζεται μέχρι και με απειλές θανάτου όπως και στην Ρώμη για τις Λάτσιο και Ρόμα, στο Μιλάνο υπάρχει μεν δυσφορία, αλλά μεγαλύτερη κατανόηση. 
Τα αλισβερίσια μεταξύ των δύο συλλόγων ξεκίνησαν από τα πρώτα χρόνια παρουσίας τους, με πρώτο και χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τα πέντε αδέρφια Σεβενίνι οι οποίοι είχαν μεταπηδήσει από τη μία στην άλλη ομάδα και τούμπαλιν. Η λίστα είναι ατέλειωτη, αφού και άλλοι σπουδαίοι παίκτες όπως ο Τζουζέπε Μεάτσα και οι πιο σύγχρονοι Μπάτζιο, Bιέρι, Κρέσπο, Μπαλοτέλι, Ιμπραΐμοβιτς αλλά και ο θρυλικός Ρονάλντο με τελευταίους τους Νταρμιάν και Τσαλχάνογλου έχουν φορέσει και τις δύο φανέλες. Ακόμα και οι ίδιες οι διοικήσεις έπαιξαν τον ρόλο τους σε αυτό. Ποιος εχει ξεχάσει τις διάφορες συμφωνίες με ανταλλαγές παικτών με τους Πίρλο και Ζέεντορφ το πιο τρανταχτό παράδειγμα.
Πάνω σε αυτό το πλαίσιο θα πρέπει να αναλυθεί η έχθρα τους, η μάλλον ο ανταγωνισμός τους. Ίσως και ο χαρακτήρας της πόλης όπου η συναλλαγή αποτελούσε βασικό χαρακτηριστικό της καθημερινότητας μπορεί να δώσει μια μικρή εξήγηση. Ο ανταγωνισμός και το ποια ομάδα θα έχει τα πρωτεία σε κάθε τι καινούργιο, όπως η κατάκτηση ενός τροπαίου ή η δημιουργία μιας σπουδαίας ομάδας που θα μνημονεύεται για χρόνια. Όταν η Μίλαν δημιούργησε την σπουδαία ομάδα των Ολλανδών (Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Ράικαρντ), η Ίντερ απάντησε με το ίδιο νόμισμα και τους τρεις Γερμανούς (Ματέους, Μπρέμε, Κλίνσμαν). Η Μίλαν ήταν η πρώτη ομάδα από την Ιταλία που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1963, για να προκαλέσει τον φθόνο της Ίντερ η οποία απάντησε την επόμενη χρονιά το 1964 με τον Ελένιο Ερέρα στον πάγκο. Όταν οι «νερταζούρι» κατέκτησαν το πρωτάθλημα το 1989 με ρεκόρ βαθμών εκείνη την εποχή, οι «ροσονέρι» απάντησαν με το Πρωταθλητριών κόντρα στην Στεάουα Βουκουρεστίου. Το ίδιο έγινε και το 2007 όταν η Ίντερ κέρδισε την Serie A, η Μίλαν «απάντησε» με το Champions League στον τελικό της Αθήνας.
Τελικά, αυτό που ήθελε και πέτυχε η Ίντερ, κάτι δηλαδή που δεν το έχει καταφέρει η Μίλαν, ήρθε το 2010. Με τον Ζοσέ Μουρίνιο στον πάγκο οι «ιντερίτσι» έκαναν το πόλυτο με το τρεμπ το 2010, κάτι που δεν το έχει καταφέρει καμία ιταλική ομάδα, όπως και το γεγονός πως δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ σε αντίθεση με την Μίλαν όσο και με την άλλη μεγάλη αντίπαλό της την Γιουβέντους. Τα χρόνια πέρασαν και οι δύο σύλλογοι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση μετά τις αποχωρήσεις των Μπερλουσκόνι και Μοράτι αλλά φαίνεται πως η αναγέννηση πάλι ήρθε με τον μεταξύ τους ανταγωνισμό βασικό στοιχείο. Το πρωτάθλημα της Ίντερ το 2021 ακολούθησε αυτό της Μίλαν το 2022 και πλέον η μοίρα τα έφερε έτσι και οι δύο τους θα λύσουν τις διαφορές σε έναν ημιτελικό Champions League.
Και αν το 2005 ο Σεφτσένκο υπέγραψε την ανωτερότητα των «ροσονέρι» προκαλώντας στους «νερατζούρι» ένα τέτοιο χτύπημα χειρότερο και από έναν πιθανό υποβιβασμό, ο αποκλεισμός στον φετινό ημιτελικό θα είναι μαχαιριά στην καρδιά για έναν από τους δύο συγγενείς.
www.bnsports.gr
