Όταν η Νιούκαστλ πουλήθηκε τον προηγούμενο Οκτώβριο από τον Μάικλ Άσλεϊ στο πιο πλούσιο ποδοσφαιρικό fund Σαουδαράβων, άπαντες θεωρούσαμε δεδομένο πως η ώρα της αναγέννησης για τις «καρακάξες» έχει έρθει. Η πιο μεγάλη ώρα ήταν τότε, με τον κόσμο της ομάδας να πανηγυρίζει έξω από το «Σεντ Τζέιμς Παρκ» και να νομίζει πως με τα χρήματα των νέων προέδρων, η Νιούκαστλ θα γίνει ξανά μεγάλη.
Η λογική τους σαφώς και δεν ήταν λανθασμένη. Έφτασε στο «Νησί» το fund με τα περισσότερα χρήματα στον πλανήτη, κάθε ποδοσφαιριστής θα μπορούσε να υπογράψει στη Νιούκαστλ και η περίοδος ξηρασίας, με τον Στιβ Μπρους στην ομάδα, και η μία 5η θέση στα 14 χρόνια προεδρίας του προηγούμενου ισχυρού άνδρα, έμοιαζαν να αποτελούν παρελθόν.
Ωστόσο, σημαντική λεπτομέρεια στην συζήτηση, ήταν πως η Νιούκαστλ τότε βρισκόταν στην τελευταία θέση. Δεν είχε καν κερδίσει, ενώ το σκηνικό συνεχίστηκε και υπό το νέο καθεστώς, με το 3-2 της Τότεναμ στο «Σεντ Τζέιμς Παρκ» να αποδεικνύει πως από μόνα τους τα χρήματα δεν φέρνουν την επιτυχία.
Μπορεί οι Σαουδάραβες να φημίζονται για την παρορμητικότητά τους, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, αυτοί που αγόρασαν τη Νιούκαστλ, έμοιαζαν να ξέρουν και… ποδόσφαιρο. «Δεν μπορούμε να πάρουμε τον Χάαλαντ, τον Μέσι και τον Ρονάλντο, γιατί δεν έχουν λόγο να υπογράψουν σε εμάς, άρα πρέπει να σώσουμε την κατηγορία».
Είναι τόσο απλό. Η ομάδα ήταν τελευταία, ο προπονητής της έφυγε και ο βασικός της στόχος όφειλε να είναι η παραμονή στην Premier League. Την τεχνική ηγεσία της Νιούκαστλ ανέλαβε ο Έντι Χάου και στην πρώτη μεταγραφική περίοδο υπό τη νέα διοίκηση, η λογική των μεταγραφών διέφερε από αυτό που θα περίμενε η πλειοψηφία.
Τι έκανε λοιπόν η Νιούκαστλ και εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε; Πήρε ποδοσφαιριστές για να σώσει την κατηγορία. Πήρε τον Τάργκετ από την Άστον Βίλα με τη μορφή δανεισμού, πήρε τον Νταν Μπερν από τη Μπράιτον, τον Κρις Γουντ και τον Κίραν Τρίπιερ, προσθέτοντας στο ρόστερ της και τον Μπρούνο Γκιμαράες.
Η αναγέννηση ξεκίνησε με αργά και σταθερά βήματα και ο δεύτερος γύρος που πραγματοποίησε η Νιούκαστλ, ήταν εξαιρετικός. Καμία ομάδα πλην της Λίβερπουλ και της Μάντσεστερ Σίτι δεν συγκέντρωσε περισσότερους βαθμούς, οι «καρακάξες» ολοκλήρωσαν την χρονιά στην 11η θέση και η πορεία τους ήταν εξαιρετική.
Συνέπεια; «Κάναμε το σωστό, πράξαμε ορθολογικά, έτσι θα κινηθούμε και το καλοκαίρι». Πολλοί θα περίμεναν πως στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο, η ομάδα των Σαουδαράβων θα προβεί σε οικονομική και όχι μόνο υπέρβαση. Ούτε τώρα όμως συνέβη κάτι τέτοιο, με τα 136 εκατομμύρια που δαπάνησε, να μην την κατατάσσουν καν στην πρώτη δεκάδα των πιο πολυδάπανων ομάδων στην Ευρώπη.
Η ακριβότερη προσθήκη ήταν ο Αλεξάντερ Ίσακ, που σηματοδότησε ρεκόρ για τον σύλλογο, και από εκεί και πέρα, ήρθαν ο Νικ Πόουπ, ο Τάργκετ με μεταγραφή και ο Μπότμαν. Τέλος. Αυτό ήταν το καλοκαίρι της Νιούκαστλ, που θεώρησε πως με… πινελιές και όχι με αξιοπρόσεκτες κινήσεις, μπορεί να έχει βελτίωση στη νέα σεζόν.
Σαφώς και δεν μπορούμε να μιλήσουμε με βεβαιότητα, αλλά αν κρίνουμε από αυτό που βλέπουμε, μάλλον οι ισχυροί ιδιοκτήτες της και πάλι δικαιώνονται. Η ομάδα βρίσκεται στην 4η θέση, πήρε το πρώτο της «διπλό» επί της Τότεναμ μετά από τρία χρόνια, σκόραρε δις στο πρώτο ημίχρονο στο Βόρειο Λονδίνο, για πρώτη φορά στον 21ο αιώνα και καταλαμβάνει την 4η θέση στην Premier League, ξεπερνώντας τη Λίβερπουλ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Τσέλσι.
Ακραίο; Ναι, αλλά πίσω από όλα αυτά, υπάρχει μία ολόκληρη στρατηγική. Αυτή που τη θέλει να μην ξοδεύει αλόγιστα. Να μην έχει διάθεση εντυπωσιασμού, να κινείται ποδοσφαιρικά και να δικαιώνεται στον απόλυτο βαθμό, ούσα η 5η ομάδα σε συγκομιδή βαθμών εντός του 2022 στην Premier League, προσπερνώντας για 12 τη Γιουνάιτεντ και για 6 την Τσέλσι.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, αλλά το μεγαλύτερο κέρδος για τους Σαουδάραβες, είναι πως μέσα σε 12 μήνες, απέδειξαν πως ακόμη και όσοι έχουν ατελείωτα χρήματα, πρέπει να τα ξοδεύουν με βάση τις ανάγκες τους. Η Νιούκαστλ δεν ήθελε μέχρι και το καλοκαίρι έναν σπουδαίο επιθετικό. Αρκέστηκε στον Γουίλσον. Πήρε τον Ίσακ όταν της παρουσιάστηκε η ευκαιρία.
Δεν επένδυσε χρόνο και χρήμα στην εύρεση ενός ποιοτικού αμυντικού χαφ. Ήταν ικανοποιημένη με τον Σέλβεϊ και πείστηκε από τις δυνατότητες του Γκιμαράες. Και πάει λέγοντας…
Μία πλήρως διαφορετική προσέγγιση του πράγματος, από αυτό που έκανε η Μάντσεστερ Σίτι το 2008. Οι δικοί της ιδιοκτήτες βιάστηκαν να κινηθούν. Πήραν τον Ρομπίνιο, πήραν τον Τέβες και τον Μπάρι, τον Γκίβεν, τον Μπέλαμι και τον Σάντα Κρουζ και παρότι δικαιώθηκαν εν τέλει, μπήκαν στην διαδικασία να ξοδέψουν άμεσα.
Λάθος; Μπορεί. Τους βγήκε; Ναι! Απλώς η διαφορά στις δύο περιπτώσεις, θα είναι πως όταν οι Σαουδάραβες της Νιούκαστλ αποφασίσουν να ξοδέψουν, άπαντες θα γνωρίζουμε πως υπάρχει λόγος. Και κάπως έτσι, ο πρώτος τίτλος και το ολοκληρωτικό redemption θα είναι γεγονός!
Δημήτρης Μανάκος
www.bnsports.gr
