Αξία σταθερή, ανυπέρβλητη, κορυφαία. Έχουν περάσει 29 χρόνια από την τελευταία παρουσία του Νίκου Γκάλη σε αγώνα Final-4, και παρόλα αυτά το όνομα του παραμένει στο… πάνθεον των σκόρερ. Και πως να ξεπεράσει κανείς τα «όργια» του με τη φανέλα του Άρη (1988-90);
Σχετικά Άρθρα
Οι τρεις χαμένες ευκαιρίες του Άρη, που, ωστόσο, έβαλαν το μπάσκετ μέσα σε όλα τα σπίτια! (video)
«When in New Jersey». Ο Γιώργος και η Στέλλα, Έλληνες μετανάστες στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, έφεραν στη ζωή το 1957 τον Νικόλαο Γεωργαλή. Έναν μελλοντικό αθλητή που έμελλε να αλλάξει τον ρου της ιστορίας του ελληνικού, ευρωπαϊκού, παγκόσμιου μπάσκετ. Ο Νίκος Γκάλης φυσικά, περί ου ο λόγος και θαυμαστά τα έργα του. Αυτά είναι γνωστά όμως και μη εξαιρετέα καθώς σε κάθε κουβέντα, έρευνα, αποτύπωση των κορυφαίων του είδους που μεγαλούργησαν στη «γηραιά ήπειρο» το όνομά του βρίσκεται κάπου στις… παρυφές των υψηλότερων κορυφών των στατιστικών κατηγοριών. Τέτοιος ήταν ο «γκάνγκστερ» και τέτοιος θα παραμείνει καθ’ όπως φαίνεται, όσα χρόνια και αν περάσουν.
Η 35η έκδοση λοιπόν του κορυφαίου αθλητικού γεγονός της «πορτοκαλί θεάς» στην Ευρώπη πλησιάζει και όλα τα φώτα στρέφονται σιγά σιγά προς το Κάουνας. Τα Final-4 της πρώτης τη τάξει διασυλλογικής διοργάνωσης ανέκαθεν αποτελούσαν τη… σύνοδο κορυφής, το σπουδαιότερο ραντεβού της χρονιάς και ο Νίκος Γκάλης έχει φροντίσει να βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε αυτά. Παρότι δεν κατέκτησε κανένα από τα τέσσερα στα οποία αγωνίστηκε (δεν έπαιξε καν τελικό) και έχουν περάσει 29 ολόκληρα χρόνια από όταν πάτησε το παρκέ σε Final-4 για τελευταία φορά (Τελ Αβίβ, 1994 με τον Παναθηναϊκό) εξακολουθεί να… σέρνει τη φήμη του σεσημασμένου σκόρερ.
Με έναν «αστρονομικό» μέσο όρο πόντων ανά παιχνίδι (28,9) ο «γκάνγκστερ» αποτελεί τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία της τελικής 4αδας, απέχοντας παρασάγγας από το δεύτερο. Με αφορμή λοιπόν τα της Λιθουανίας που έπονται, το BN Sports ανασύρει τα… όργια του Νίκου Γκάλη σε Γάνδη (1988), Μόναχο (1989) και Σαραγόσα (1990). Για να θυμούνται οι παλιοί τα κατορθώματά του και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Το πρώτο σόου – που δεν ήταν αρκετό - στα… κανάλια της Φλάνδρας (Γάνδη 1988, 67 πόντοι)
Στο πρώτο φάιναλ-φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, οι Έλληνες έδωσαν βροντερό «παρών» ελέω της παρουσίας της ομάδας ορόσημο της εποχής εντός των τειχών, του Άρη. Στις όχθες των καναλιών της Φλάνδρας έφταναν κατ’ εξακολούθηση στις αρχές του Απρίλη του 88’, κίτρινα καραβάνια για να υποστηρίξουν την αρμάδα του Ιωαννίδη σε μία μάχη που αποδείχθηκε άνιση.
Τη Μεγάλη Τρίτη (5/4) ο «Αυτοκράτορας» πάτησε στο λυόμενο εκθεσιακό κέντρο «Flanders Expo» της Γάνδης κόντρα στο μεγαθήριο της Λομβαρδίας (Τρέισερ Μιλάνου, σημερινή Αρμάνι) αναγκασμένος να… ζήσει ή να πεθάνει με κλειστό ροτέισον 6 παικτών. Οι Θεσσαλονικείς όμως, παρά την τριπλέτα των Γκάλη-Γιαννάκη-Σούμποτιτς (66 πόντους μαζί) δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τους «δεινόσαυρους» με τα γαλόνια (ΜακΆντου, Μπράουν, Μενεγκίν) και αρκέστηκαν σε ρόλο κυνηγού σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.
Η είσοδος του νεαρού Πίτις με τα χέρια-πλοκάμια στο μαρκάρισμα του «γκάνγκστερ» ήταν ο τρόπος του Καζαλίνι να τον περιορίσει και σε ένα μεγάλο βαθμό το κατάφερε ως προς τις σετ επιθέσεις τουλάχιστον. Οι αιφνιδιασμοί του Νικ στις απαρχές του τελευταίου κομματιού δεν έφταναν στον Άρη (συνολικά πέτυχε πέτυχε 28 πόντους με 11/23 σουτ και 4 ασίστ) με τους Ιταλούς να παίρνουν τον πρώτο από τους δύο τελικούς.
Στον αγώνα για την τρίτη θέση (για όσους τη θυμούνται) κόντρα στα μαγικά… μωρά της Γιουγκοσλαβίας (Παρτιζάν) η παρέα του 20χρονου τότε Ντίβατς αν και «έφαγε» 41 πόντους (!) από τον Γκάλη με 18/26 δίποντα, είχε περισσότερες λύσεις κυρίως με τους ψηλούς, αφήνοντας «άκαρπους» κοτζάμ 69 πόντους συνολικά στο Βέλγιο από τον Έλληνα «θεό» της σπυριάρας.
Το μοιραίο επεισόδιο που στοίχισε και η επιλογή αντιπάλου πήγαν… περίπατο τους 58 του Γκάλη (Μόναχο, 1989)
Σύσσωμη η ομάδα του Άρη αποφάσισε να ηττηθεί στο Πέζαρο την τελευταία αγωνιστική των ομίλων για να αποφύγει τη Μπαρτσελόνα στον ημιτελικό του Μονάχου και μέχρι ενός σημείου (68-60 περίπου 11’ για το φινάλε) δικαιωνόταν. Ωστόσο ένα επεισόδιο του… παρεμβολέα «Δράκου» με τους Μαγκί και Μπάρλοου δεν ευνόησε τους παίκτες του Ιωαννίδη που έχασαν το…μυαλό τους και το μομέντουμ.
Οι λιγότερο υπερφίαλοι Θεσσαλονικείς είχαν πιστέψει πως αυτή τη φορά θα έπαιρναν εκείνοι την πρόκριση στον μεγάλο τελικό, γεγονός που θεωρούσε ακράδαντα και ο Γκάλης των 21 πόντων στον ημιτελικό. «Χάσαμε μεγάλη ευκαιρία» έλεγε όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν. Το τρικ του Σερφ να ρίξει πάνω του τον Μπάρλοου κυρίως ή τον αείμνηστο Μαγκί στο πρώτο 20λεπτο, είχε πιάσει (7 πόντους μόνο με βολές), με τον Νικ να απελευθερώνεται κάπως στο δεύτερο μέρος (κυρίως στο διάστημα πριν τη διακοπή) όταν ο Σιμς προσπάθησε να τον μαρκάρει.
Η… φουριόζα του εμφάνιση στον μικρό τελικό κόντρα στη Μπαρτσελόνα (που είχε σοκαριστεί και εκείνη από τη φοβερή και τρομερή Γιουγκοπλάστικα), φορτώνοντας το αντίπαλο καλάθι με 37 πόντους ήταν αρκετή για να βελτιώσει ο «Αυτοκράτορας» κατάτι τη θέση του στην τελική κατάταξη.
«Μέχρι εδώ ήταν ο Άρης για μένα. Απόψε εγώ τελείωσα» (Σαραγόσα, 69 πόντοι)
Ο Άρης έγραφε… ιστορία με την τρίτη συνεχόμενη παρουσία του στα ισάριθμα Final-4 της νεότερης ιστορίας του μπάσκετ ωστόσο στο νεότευκτο γήπεδο της Σαραγόσα, έμελλε να πέσουν και οι τίτλοι τέλους της περίφημης… αυτοκρατορίας (εν Ελλάδι) που «παρά τρίχα» χανόταν και στην Ευρώπη.
Η Μπαρτσελόνα των Σαν Επιφάνιο, αφών Μαρτίνεθ, Γουντ κλπ. ήταν ο αντίπαλος, αυτή τη φορά για μία θέση στον… ήλιο. Έχοντας πάθει τις δύο προηγούμενες χρονιές, ο Άρης πήγαινε στην Ισπανία πιο υποψιασμένος και σαφώς πιο έμπειρος «μπαρουτοκαπνισμένος» και πλήρης. Ψυχολογικά όμως πιο αδύναμος και αυτό στοίχισε. Οι «Μπλαουγκράνα» με την αμέριστη υποστήριξη των φίλων τους (ήταν σαν να παίζουν εντός έδρας) έκαναν μια «χαψιά» τους κίτρινους του «made in NBA».
Ο Νίκος Γκάλης φυσικά ήταν και πάλι η «αιχμή του δόρατος» - αν και αρκετά άστοχος όπως και ο Γιαννάκης - στον ημιτελικό (26 πόντους) όμως η άμυνα με τα μάτια (104 δέχτηκε από τη Μπάρσα) ήταν εμπόδιο ανυπέρβλητο ακόμα και για αυτόν τον στυγερό εκτελεστή.
Οι «κίτρινοι» του Ιωαννίδη δεν έβαλαν μυαλό ούτε στον μικρό τελικό με την Λιμόζ (103-91) και παρά το One Man Show του «γκάνγκστερ» με τους 43 πόντους που αποτελεί μέχρι και σήμερα το απόλυτο ρεκόρ στην ιστορία των Final-4, περιορίστηκαν στην 4η θέση. Και κάπως έτσι έκλεισε ο κύκλος των χαμένων ποιητών, με τον Γκάλη να… ξεσπαθώνει μετά και τις αποδοκιμασίες των εκδρομέων του Άρη που έψαχναν εξιλαστήρια θύματα και να τονίζει το περίφημο: «Μέχρι εδώ ήταν ο Άρης για μένα. Απόψε εγώ τελείωσα», το οποίο άργησε βέβαια 2 χρόνια.
|
Χρονιά |
Πόλη |
Πόντοι |
|
1988 |
Γάνδη |
67 |
|
1989 |
Μόναχο |
59 |
|
1990 |
Σαραγόσα |
69 |
|
1994 |
Τελ-Αβίβ |
38 |
Όπως γίνεται ευκόλως αντιληπτό και παρά τις προσπάθειες του Άρη που δεν ευδοκίμησαν, ο Νίκος Γκάλης «φόρτωνε» τα αντίπαλα καλάθια κατά ριπάς στα μεγαλύτερα ραντεβού, με αξιοσημείωτη μάλιστα σταθερότητα. Οι 231 πόντοι που σκόραρε στα 8 μόλις παιχνίδια που έχει δώσει σε φάιναλ-φορ (στο Τελ-Αβίβ με τον Παναθηναϊκό είχε οκτώ στον ημιτελικό κόντρα στον Ολυμπιακό ελέω άμυνας Σιγάλα και της απώλειας του πατέρα του παραμονές πριν τη διοργάνωση και 30 στον μικρό τελικό) αποτελούν… άλυτο γρίφο στους μελλοντικούς «αστέρες» ακόμα και αν αυτοί δεν υπήρξαν στον Άρη αρκετοί.
Μάνος Φυρογένης
