Όλο αυτό το ταξίδι του EuroBasket 2022 στα δικά μου μάτια μοιάζει με παραμύθι. Και όπως αποδείχθηκε το παραμύθι μου είχε και... δράκο.
Πρέπει να συνυπήρξαμε σε κοινή παρέα για κάτι παραπάνω από 3 ώρες. Μέσα σε αυτό το διάστημα ζήτημα είναι να ξεστόμισα πέντε κουβέντες. Για όποιον με ξέρει προσωπικά αυτό μοιάζει πρακτικά αδύνατο, αλλά ήμουν πραγματικά αποσβολωμένη, που δεν έβρισκα λόγια για να συμμετέχω στη συζήτηση. Μονάχα άκουγα ιστορίες και προσπαθούσα να συγκρατήσω όσα περισσότερα πράγματα μπορούσα.
Η συνάθροιση έπρεπε βέβαια να διακοπεί γιατί το μπάσκετ δεν μπορούσε να περιμένει. Ο πρώτος ημιτελικός σίγουρα δεν διεκδίκησε δάφνες ποιότητας, ο δεύτερος όμως μας αποζημίωσε και με το παραπάνω, αν και όλοι θα έπρεπε να περιμένουμε τη συγκεκριμένη κατάληξη. Εξάλλου το άθλημα είναι απλό. Δύο μπασκέτες, μία μπάλα, πέντε παίκτες από τη μία κι άλλοι πέντε από την άλλη, με την Ισπανία να κερδίζει πάντα στο τέλος. Ή όπως έγραψε και η FIBA, τρία πράγματα στη ζωή είναι σίγουρα: ο θάνατος, οι φόροι και οι νίκες των Ισπανών!
Με τούτα και με εκείνα, η χθεσινή βραδιά έληξε στο «Alex», ένα πολύ σύγχρονο και όμορφο μαγαζί, με πεντανόστιμο φαγητό, που βρίσκεται δίπλα στη «Mercedes-Benz Arena» και αποτελεί σημείο συνάντησης μπασκετόφιλων. Εξάλλου το κρύο και το ψιλόβροχο δεν μας επέτρεπαν να πάμε και πιο μακριά. Στο βραδινό τραπέζι, πέρα από καλούς συναδέλφους, κάθονταν και μια παρέα επιχειρηματιών από το Ρέθυμνο, που ήρθε στο Βερολίνο με σκοπό να δει την Ελλάδα στα ημιτελικά, αλλά δυστυχώς λογάριαζε χωρίς τους οικοδεσπότες Γερμανούς που μας απέκλεισαν. Ενώ λίγο παραπέρα (ήταν μεγάλο το τραπέζι, δεν φταίω εγώ), βρίσκονταν μια παρέα -μεθυσμένων- Σλοβένων, που άρχισαν να κάνουν παραγγελιές για τραγούδια, να ανεβαίνουν στα τραπέζια και να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα του Ζίγκα Ντίμετς. Εντωμεταξύ, ούτε ο ίδιος ο Ζίγκα Ντίμετς δεν θα φώναζε το όνομά του πάνω στο μεθύσι, αλλά 'ντάξει.
Μεταξύ σοβαρού, αστείου και του πάρτυ των Σλοβένων που είχαν ξεμείνει στο Βερολίνο μετά την ήττα της ομάδας τους, έμαθα σχεδόν τα πάντα για τη νυχτερινή ζωή του Ρεθύμνου, τις βεντέτες και το άβατο των Ζωνανιών. Ό,τι μαθαίνει κανείς καλό είναι θα μου πείτε. Η ώρα έφτασε τρεις και κάπου εκεί πήραμε την απόφαση να το διαλύσουμε, παρότι η σημερινή μέρα δεν ήταν επαγγελματικές υποχρεώσεις.
Είχε όμως βόλτα και brunch στο ΚΑΛΥΤΕΡΟ σημείο της πόλης. Αν ποτέ βρεθείτε στο Βερολίνο, μην παραλείψετε να πάτε στο Tiergarten, ένα τεράστιο, καταπράσινο πάρκο κοντά στην Πύλη του Βρανδεμβούργου. Εκεί μέσα θα βρείτε και ένα super cozy μαγαζί, το Café am Neuer See, ιδανικό και για χειμώνα και για καλοκαίρι, με υπέροχο φαγητό και γλυκά από άλλο πλανήτη. Πάρτε τάρτα σοκολάτας και Νιου Γιορκ Τσίζκεϊκ και θα με θυμηθείτε.
ΥΓ. Ποιος Ευτύχης Μπλέτσας και ποιος Τάσος Δούσης; Ο Γιάννης Ψαράκης (που με έστειλε συστημένη στη "Νέα Λίμνη", αυτό σημαίνει Neuer See) έχει τα καλύτερα travel tips (και το καλύτερο αρχείο με στατιστικά που κυκλοφορεί στην Ευρώπη, αλλα αυτό είναι ήδη γνωστό)!
Βασιλική
www.bnsports.gr
