πάμε euro

Σκωτία: Ντέκλαν Γκάλαχερ από τη φυλακή στον δρόμο για το Euro!

Σκωτία: Ντέκλαν Γκάλαχερ από τη φυλακή στον δρόμο για το Euro!

Ο Σκωτσέζος ποδοσφαιριστής πέρασε από σκοτεινά μονοπάτια στη ζωή του όμως κατάφερε να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να βρεθεί στο Euro 2020...

«Είμαι ένα συναισθηματικό άτομο. Όλα όσα έχω περάσει στη ζωή μου, πρέπει να έχουν λίγο συναίσθημα».

Ο Ντέκλαν Γκάλαχερ θυμάται τα δάκρυα της συζύγου του Νίκι στην πρώτη του κλήση και τα λόγια της μικρής του κόρης Σάι. Θυμάται επίσης το πολύ συναισθηματικό μήνυμα που έλαβε από τον μπαμπά του καθώς βρισκόταν στα αποδυτήρια της Σερβίας λίγο πριν βγουν στον αγωνιστικό χώρο για να σφραγίσουν την πρόκριση στο Euro 2020 - αλλά και το πάρτι που ακολούθησε φυσικά μετά τον αγώνα.

Ωστόσο συνεχίζουν και τον συνοδεύουν οι αναμνήσεις των πιο σκοτεινών περιόδων στη ζωή του καθώς ο ποδοσφαιριστής της Σκωτίας είναι έτοιμος να ριχτεί στη μάχη για το Euro.

Ο δρόμος της εθνικής προς τους μεγάλους τελικούς ήταν μακρύς και δύσκολος και ο Γκάλαχερ έχει ταξιδέψει τον δικό του δρόμο για την λύτρωση.

Ήταν ένας ανερχόμενος νέος αμυντικός που μπήκε στο χώρο του ποδοσφαίρου το 2013, όμως έμεινε να αναρωτιέται τι μέλλον θα μπορούσε να είχε μετά την ποινή φυλάκισης του με την κατηγορία της επίθεσης.

Οκτώ χρόνια μετά, έχει την ευκαιρία, μια δεύτερη ευκαιρία, να κάνει κάτι εξαιρετικό. «Ήταν μια σκοτεινή περίοδος στη ζωή μου, αυτό είναι σίγουρο», λέει ο Γκάλαχερ στο BBC της Σκωτίας. «Δεν είναι μια κατάσταση στην οποία θέλω να ξαναβρεθώ, αλλά άνοιξε τα μάτια μου σε πολλά πράγματα και μου έδειξε πού ήθελα να είμαι στη ζωή μου. Με βοήθησε να χτίσω την αυτοπεποίθησή μου, αφού μπήκα σε έναν κόσμο που δεν περίμενα ποτέ να βρεθώ, για να επιστρέψω στη συνέχεια και να παίξω ποδόσφαιρο, γνωρίζοντας ότι ήθελα να κάνω μια καλύτερη ζωή για τον εαυτό μου και την οικογένειά μου».

«Άνοιξε τα μάτια μου σε μια δεύτερη ευκαιρία στο ποδόσφαιρο»

Η πορεία του Γκάλαχερ στο ποδόσφαιρο σταμάτησε ένα μοιραίο βράδυ τον Απρίλιο του 2013. Η συμμετοχή του σε μια σοβαρή επίθεση έξω από ένα ξενοδοχείο, Lanarkshire, του επέφερε τριετή ποινή φυλάκισης το 2015.

Ο αμυντικός που αγωνιζόταν τότε για την Λίβινγκστον απελευθερώθηκε ένα μήνα αργότερα μετά από έφεση, πριν επιστρέψει στη φυλακή τον Φεβρουάριο του 2016 αφού η προσπάθειά του να ανατρέψει την καταδίκη του απέτυχε.

Ο Γκάλαχερ θα περάσει τους επόμενους 11 μήνες πίσω από τα κάγκελα. «Η κόρη μου ήταν μόλις έξι μηνών», εξηγεί. «Ήξερα πόσο χρειαζόμουν για να της παράσχω και να της δώσω τη ζωή που της άξιζε και τη ζωή που υποσχέθηκα στη γυναίκα μου. Άνοιξε τα μάτια μου σε μια δεύτερη ευκαιρία στο ποδόσφαιρο και με έκανε να θέλω πολύ περισσότερα. Όχι μόνο για μένα αλλά και για την οικογένειά μου και για όλα τα τραύματα που έπρεπε να υποστούν εκείνη τη στιγμή».

Προς το τέλος του χρόνου του στη φυλακή μεταφέρθηκε σε μια ανοιχτή φυλακή που του προσέφερε την ελπίδα ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στη ζωή.

Προπονήθηκε με την Ρέιθ Ρόβερς για τέσσερις μήνες, με την λάμψη της ομαλότητας και της επανένταξης να επιστρέφει ενώ έπαιζε για την junior ομάδα Lochee United.

Με την αποφυλάκιση του τον Ιανουάριο του 2017, ο Γκάλαχερ υπέγραψε ξανά μέσα σε μια μέρα με την Λίβινγκστον, συνεχίζοντας να παίζει και να σκοράρει εναντίον της Πίτερχεντ το επόμενο Σάββατο.

Μιλάει με πάθος για το χρέος του στο κλαμπ του Γουέστ Λόθιαν, συμπεριλαμβανομένου του τότε επικεφαλής ποδοσφαιρικών επιχειρήσεων και τώρα διευθυντή Ντέιβιντ Μάρτιντεϊλ, ο οποίος πέρασε επίσης τέσσερα χρόνια στη φυλακή το 2006.

«Η προσμονή της αποφυλάκισης μου έκανε τις ημέρες και τις εβδομάδες να κυλούν πολύ πιο γρήγορα», λέει ο Γκάλαχερ.

«Συνέχισα να έχω τακτική επαφή με τον Ντέιβιντ [Μάρτιντεϊλ] σε αυτή τη σκοτεινή περίοδο. Ήταν υπέροχος για μένα και την οικογένειά μου, και με έστειλε πίσω στο μονοπάτι που βρίσκομαι τώρα. Αν δεν ήταν αυτός και η Λιβή, ίσως να μην ήμουν εδώ σήμερα».

«Ο μπαμπάς θα παίξει για τη Σκωτία»

Οι κορυφαίες εμφανίσεις του με την φανέλα της Μάδεργουελ έφεραν τη διεθνή αναγνώριση του. Ο χρόνος του Γκάλαχερ στην ομάδα της Σκωτίας είναι σχετικά σύντομος, δεδομένου ότι υπήρξε ένα μεγάλο κενό 23 χρόνων απουσίας της από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Υπήρξαν οκτώ αγώνες, μία ήττα και ένα ηρωικό αποτέλεσμα στο Βελιγράδι που θα χαράξει για πάντα τη μνήμη κάθε οπαδού της Σκωτίας.

Με πέντε νίκες και πέντε ήττες, η Σκωτία δεν κατάφερε να κοιτάξει στα μάτια Βέλγιο και Ρωσία στα προκριματικά. Ωστόσο, κατάφερε να κλείσει μια θέση στα μπαράζ μέσω του Nations League. Και εκεί ήταν αυτό το πάθος που την έστειλε στην τελική φάση. Στον ημιτελικό της Γλασκώβης νίκησε το Ισραήλ στα πέναλτι και ένα μήνα αργότερα απέκλεισε τη Σερβία στο Βελιγράδι σ’ ένα παιχνίδι που τα είχε όλα. Το γκολ του Γιόβιτς στο 90' έστειλε το ματς στην παράταση, όμως στα πέναλτι, η άστοχη εκτέλεση του Μίτροβιτς έστειλε τη Σκωτία στο Euro και τον Σέρβο προπονητή Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς στο ταμείο ανεργίας.

«Ο μπαμπάς μου μου έστειλε ένα μήνυμα πριν από το παιχνίδι της Σερβίας», λέει ο Γκάλαχερ. «Το γαμήλιο δαχτυλίδι σου είναι του παππού μου και αφού δεν επιτρέπεται να το φοράς στο διεθνές ποδόσφαιρο, να το βγάλεις και να του δώσεις ένα φιλί για να ξέρει ο παππούς μου ότι τον σκέφτομαι».

«Αυτό που συνέβη ήταν το πιο σκωτσέζικο πράγμα στον κόσμο. Ήμασταν τόσο κοντά στο να καταφέρουμε κάτι που δεν είχε μπορέσει να κάνει κάνεις εδώ και 23 χρόνια και τότε χάνουμε το γκολ της τελευταίας στιγμής. Ήμασταν απογοητευμένοι, αλλά ότι φτάσαμε στα πέναλτι και νικήσαμε δείχνει από τι είμαστε φτιαγμένοι».

Η γρουσουζιά για το Euro είχε σπάσει, αλλά ο Γκάλαxερ και οι συμπαίκτες του δεν ενδιαφέρονται να “καλύψουν” απλά τον αριθμό 23.

Οι Σκωτσέζοι ελπίζουν σε μια ισοπαλία απέναντι στη Αγγλία στο Γουέμπλεϊ και δύο νίκες εναντίον της Τσεχίας και της Κροατίας, με το δέλεαρ να γίνουν η πρώτη σκωτσέζικη ομάδα που καταφέρνει να περάσει από τους ομίλους.

«Είμαστε εδώ για να αγωνιστούμε και να μείνουμε στην ιστορία. Σημαίνει τα πάντα για τον κόσμο μας. Πρέπει να είναι το ίδιο για εμάς και είναι. Θα αγωνιστούμε για τα πάντα», λέει.

«Τι θα είναι στο μυαλό μου; Η οικογένειά μου. Είναι πάντα εκεί. Η μαμά μου, ο μπαμπάς, η γυναίκα μου, η μαμά και ο μπαμπάς της που ήταν εκεί όταν κλήθηκα στην Εθνική. Έχω μόνο ένα κόμπο στο λαιμό μου επειδή ο παππούς μου δεν θα με δει να παίζω. Θέλω απλώς να κάνω τον νεογέννητο γιό μου και την οικογένειά μου περήφανη».

 


«Ήμουν με τη γυναίκα και την κόρη μου όταν δέχτηκα την πρώτη μου κλήση, ήταν μια απίστευτη στιγμή. Η γυναίκα μου έκλαιγε και είπα στην κόρη μου: «Ο μπαμπάς θα παίξει για τη Σκωτία». Εκείνη με κοίταξε και μου είπε: «Το ήξερα ήδη αυτό μπαμπά».



Ευτυχία Γιαπουτζή

 

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0