Περίμενα να καταλαγιάσει όλος ο θόρυβος γύρω από τον (κατά την ταπεινή μου άποψη) πραγματικού MVP του Ευρωμπάσκετ Λορένζο Μπράουν και της ξαφνικής παρουσίας του με τη φανέλα της Εθνικής Ισπανίας προκειμένου και να θυμηθούμε αναλυτικά τι συνέβαινε στο μακρινό και στο πιο πρόσφατο παρελθόν για το οποίο και εδώ στα μέρη μας την έχουμε… λερωμένη τη φωλιά μας.
Αρχικά μία μίνι ιστορική αναδρομή στον πρώτο “νατουραλιζέ” που εμφανίστηκε ποτέ. Τον Αμερικανό Φρανκ Λούμπιν που μέσα σε μία νύχτα έγινε Λιθουανός Φρανκ Λουμπίνας και οδήγησε τη Λιθουανία πριν περίπου ένα αιώνα στις πρώτες της διακρίσεις σε Ευρωμπάσκετ. Στη FIBA είχε παρουσιαστεί ως Λιθουανός αλλά όταν αποδείχθηκε ότι ήταν Αμερικανάκι αποβλήθηκε από τις διοργανώσεις της. Ήταν όμως ήδη πολύ αργά…
Ο Λούμπιν πριν γίνει... Λουμπίνας
Το φρούτο των “νατουραλιζέ” επέστρεψε στα τέλη της δεκαετίας του ‘60 πρώτα από τους Ισπανούς, μετά από τους Ιταλούς και φυσικά τους Έλληνες να ακολουθούν. Κλίφορντ Λιουκ, Μάικ Σιλβέστερ, Στηβ Γιανγκ και Ντέιβιντ Νέλσον είναι ονόματα που πολλοί ίσως να μην τα έχετε ακούσει. Και οι τέσσερις όπως και δεκάδες άλλοι είτε “ανακάλυψαν” ξαφνικά είτε “φύτρωσαν” στο βιογραφικό τους ρίζες προπαππούδων στις χώρες που τους έκαναν δικούς τους δίνοντάς τους διαβατήρια. Κάποιοι αφομοιώθηκαν από την κουλτούρα της εκάστοτε χώρας, κάποιοι όχι. Οι Ισραηλινοί στα ‘70ς άλλαξαν… πίστα και έκαναν δικούς τους Αμερικανούς που γίνονταν εβραίοι και η φάμπρικα συνεχίστηκε στα ‘80ς με τους Γάλλους που ενεργοποίησαν (και συνεχίζουν να το κάνουν φυσικά) παίκτες γεννημένους στις δεκάδες αποικίες τους είτε στην Καραϊβική, είτε στην Αφρική ή την Ασία.
Το πρώτο σκάνδαλο πάντως με διαβατήρια και παράνομη συμμετοχή παίκτη σε μεγάλη διοργάνωση είχε επάνω του την ελληνική σημαία. “Δράστη” τον Τζον Κόρφα και υπεύθυνη για τον χαμό την Ελληνική Ομοσπονδία μπάσκετ. Και είχε ως αποτέλεσμα τη μοναδική στα χρονικά αποβολή παίκτη ενώ είχε δηλωθεί στη 12αδα διοργάνωσης λόγω παραποίησης των στοιχείων του.
Ήταν 1989 και η χρυσή από το 1987 Εθνική μας βρισκόταν στο Ζάγκρεμπ για να υπερασπιστεί τον τίτλο της στο αμέσως επόμενο Ευρωμπάσκετ. Εποχές ενωμένης Γιουγκοσλαβίας όπου οι αποστολές ταξίδευαν συνήθως με “ομαδικό διαβατήριο” και σχετική βίζα. Η Εθνική μας είχε δηλώσει ως τον δικό της νατουραλιζέ τον Ντέιβιντ Νέλσον ή αν προτιμάτε Ντέιβιντ Στεργάκο, αποδεδειγμένα γεννημένο στις ΗΠΑ (με ιρλανδικές ρίζες) και μέσα στους υπόλοιπους 11 τον γεννημένο στο… Κιλκίς Ιωάννη Κόρφα.
Λίγες μέρες πριν το πρώτο τζάμπολ οι Γάλλοι δημοσιογράφοι Λιλιάν Τρεβιζάν της εφημερίδας Equipe και Πασκάλ Λεζάντρ του περιοδικού MAXI Basket αποκαλύπτουν και καταγγέλλουν ότι ο Κόρφας δεν είναι γεννημένος στην Ελλάδα (σ.σ. ο θρύλος λέει ότι στην Τρεβιζάν το είχε εκμυστηρευτεί από... σπόντα Έλληνας δημοσιογράφος) άρα θα πρέπει να λογίζεται ως νατουραλιζέ άρα λόγω Στεργάκου δεν θα είχε δικαίωμα συμμετοχής. Οι Ομοσπονδίες δηλώνουν τις 12αδες τους παραμονή της διοργάνωσης και η γαλλική Ομοσπονδία με τα δημοσιεύματα στα χέρια καταγγέλλει την ελληνική ζητώντας από τη FIBA να ερευνήσει την υπόθεση. Ζητείται από τις ελληνικές αρχές έγγραφο από το δημοτολόγιο Κιλκίς αλλά και από το Πανεπιστήμιο που έπαιζε ο Κόρφας, το Πέπερντάιν έγγραφο για το αν γεννήθηκε ο παίκτης στο Οχάιο όπως είχαν καταγγείλει οι Γάλλοι. Οι ελληνικές αρχές στέλνουν, πλαστό φυσικά, έγγραφο που επιβεβαίωνε τη γέννηση Κόρφα στο Κιλκίς, οι Αμερικανικές και κυρίως η ΑΒΑ USA η Ομοσπονδία μπάσκετ της χώρας δηλαδή ότι γεννήθηκε στο Οχάιο και η FIBA κάνει δεκτή την ένσταση των Γάλλων και αποβάλει τον Κόρφα λίγες ώρες πριν το τζάμπολ του πρώτου αγώνα!
Ο (και) τότε ισχυρός άνδρας της Ομοσπονδίας Γιώργος Βασιλακόπουλος κατήγγειλε με τη σειρά του φθόνο από τους Γάλλους και τα… ξένα κέντρα που πολεμούσαν την πρωταθλήτρια Εθνική μας αλλά όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο “που γεννήθηκε ο Κόρφας” απάντησε: “Δεν ξέρω…”
Η ΕΟΚ και ο κ.Βασιλακόπουλος είχαν… απειλήσει να κυνηγήσουν όσους πολέμησαν την Εθνική μας για την υπόθεση Κόρφα, επέμεναν πως τα χαρτιά του ήταν νόμιμα αλλά ο “κοντορεβυθούλης” ουδέποτε έπαιξε στην Εθνική μετά το Ζάγκρεμπ και έμεινε στις 10 παρουσίες που είχε πραγματοποιήσει σε φιλικά και κάποια επίσημα (μεταξύ αυτών για τα προκριματικά του Ευρωμπάσκετ του 1989) από τον Γενάρη του 1988 έως τον Ιούνιο του 1989.
Δείτε το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ από το περιοδικό "Τρίποντο" τον Ιούνιο του 1989.
Η κατακερματισμός Γιουγκοσλαβίας και Σοβιετικής Ένωσης λίγα χρόνια αργότερα πολλαπλασίασε τις ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες και περί τις αρχές των ‘00ς έκανε τη FIBA να αναθεωρήσει κάποια πράγματα και να ανοίξει περισσότερο την πόρτα της σε… ξένους παίκτες αφού μέχρι τότε έπαιζαν μόνο παίκτες οι Ομοσπονδίες των οποίων ήταν πιο… καπάτσες και μέσα στα κέντρα αποφάσεων. Σκανδαλώδεις “ομογενοποιήσεις” όπως του Βραζιλιάνου Νταμιάο (στην Ιταλία), του Γεωργιανού Λέντκοβ (ή αν προτιμάτε... Τσακαλίδη) στην Ελλάδα γίνονταν κατά καιρούς, οι Ισπανοί συνέχιζαν να κάνουν δικούς τους Αμερικανούς τύπου Τζόνι Ρότζερς, Τσακ Κόρνεγκάι κ.α. επειδή παντρεύονταν ισπανίδες και κάπου εκεί άρχισε να χάνεται η μπάλα.
Η FIBA ναι μεν αυστηροποίησε (ή έτσι πίστευε) τον κανονισμό σχετικά με τους νατουραλιζέ (ρίξτε μια ματιά στην έρευνα του καλού φίλου και συνάδελφου στη Novasports Χρήστου Καούρη για τον κανονισμό της FIBA αλλά και το τι ισχύει στις διεθνείς Ομοσπονδίες ποδοσφαίρου, βόλεϊ και πόλο) αλλά το κακό είχε ήδη ξεκινήσει και εξαπλωνόταν σχεδόν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Ευρώπης. Και όταν στο κόλπο στα ‘90ς μπήκαν οι λεγόμενοι Κοτονού (Cotonou Agreement), δηλαδή παίκτες από συγκεκριμένες χώρες Αφρικής, Καραϊβικής και Ειρηνικού σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση εκεί μπήκαν στο κόλπο και οι αφρικανικές κυρίως χώρες που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν Αμερικανούς… αφρικανούς από την Ουγκάντα, την Ακτή Ελεφαντοστού, το Μαλί και τη Σιέρα Λεόνε προκειμένου να χρησιμοποιούνται και αυτοί ως… ευρωπαίοι στις διάφορες λίγκες και ως διεθνείς στις διοργανώσεις της ηπείρου.
Ειδικά λοιπόν την τελευταία 20ετία μετά από σχετική έρευνα που έκανα σε όλες τις ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες έχουν χρησιμοποιήσει συνολικά πάνω από 170 παίκτες που λογίζονται ως “νατουραλιζέ”. Πάνω από το 1/3 αυτών έχουν εμφανιστεί και σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις (Ευρωμπάσκετ, Παγκόσμιο Κύπελλο, Ολυμπιακοί Αγώνες)!
Ρίξτε μια ματιά
Οι 69 νατουραλιέ που έπαιξαν σε διεθνείς διοργανώσεις
|
Χώρα |
Παίκτες |
|
Βέλγιο |
Μάρκους Φέιζον (2011), Ματ Λοτζέσκι (2015) |
|
Βόρεια Μακεδονία |
Τζερεμάια Μάσεϊ (2009), Μπο ΜακΚάλεμπ (2011, 2012, 2013), Ρίτσαρντ Χέντρικ (2015) |
|
Βοσνία |
Τερέλ Κασλ (2003), Χένρι Ντόμερκαντ (2005, 2011), Ζακ Ράιτ (2013), Άλεξ Ρένφρο (2015), Τζον Ρόμπερσον (2022) |
|
Βουλγαρία |
Ερλ Ρόουλαντ (2009, 2011), Ντι Μποστ (2022) |
|
Γαλλία |
Ρόνι Σμιθ (1999), Κρόφορντ Πάλμερ (2000, 2001), |
|
Γερμανία |
Σον Μπράντλεϊ (2001), Κρις Κέιμαν (2008, 2011), Αντόν Γκαβέλ (2015) |
|
Γεωργία |
ΜαρΚιζ Χάινς (2011), Ρίκι Χίκμαν (2013), Τζέικομπ Πούλεν (2015), Μάικλ Ντίξον (2017), Θάντους ΜακΦέιντεν (2022) |
|
Ελλάδα |
Ιάκωβος Τσακαλίδης (2003), Μάικ Μπράμος (2011, 2013), Τάιλερ Ντόρσεϊ (2022) |
|
Ισπανία |
Μάικ Χάνσεν (1991), Χοσέ Μπιριούκοφ (1992), Μάικ Σμιθ (1995, 1997), Τζόνι Ρότζερς (2000), Τσακ Κόρνεγκάι (2001), Σέρζ Ιμπάκα (2011, 2012, 2014), Γκαμπριέλ Γκερμάν (2013), Νικόλα Μίροτιτς (2016), Κίνο Κολόμ (2019), Λορένζο Μπράουν (2022) |
|
Ισραήλ |
Ντέρικ Σαρπ (2001, 2003), Κρις Ουάτσον (2005), Τζερόν Ρόμπερτς (2007), Άλεξ Τάιους (2013), Ντ’Ορ Φίσερ (2015), Ρίτσαρντ Χάουελ (2017) |
|
Ιταλία |
Μαρσέλο Νταμιάο (1998, 1999, 2000), Τράβις Ντίενερ (2013), Κρίστιαν Μπερνς (2017), Τζεφ Μπρουκς (2019) |
|
Κροατία |
Ντόνταε Ντρέιπερ (2011, 2013, 2015), Όλιβερ Λαφαγέτ (2014), Τζειλίν Σμιθ (2022) |
|
Μαυροβούνιο |
Ομάρ Κουκ (2011), Ταϊρίς Ράις (2013, 2017), Ντέρεκ Νίνταμ (2019), Κέντρικ Πέρι (2022) |
|
Ουγγαρία |
Μάικλ Χόπκινς (2022) |
|
Ουκρανία |
Στηβ Μπαρτ Τζ. (2011), Γιουτζίν Τζίτερ (2013, 2014), Τζερόμ Ραντλ (2015) |
|
Πολωνία |
Ντέιιντ Λόγκαν (2009), Τόμας Κελάτι (2011, 2013), AJ Σλότερ (2015, 2019, 2022) |
|
Ρωσία |
JR Χόλντεν (2007, 2008), Κέλι ΜακΚάρτι (2009) |
|
Σλοβενία |
Αριελ ΜακΝτόναλντ (2001), Άντονι Ράντολφ (2017), Μάικ Τόμπι (2020, 2022) |
|
Τουρκία |
Μπόμπι Ντίξον (2015), Σκότι Ουίλμπεκιν (2019), Σέιν Λάρκιν (2022) |
|
Τσεχία |
Μορίς Ουίτφιλντ (2007), Μπλέικ Σιλμπ (2015, 2019, 2020) |
|
Φινλανδία |
Τζαμάρ Ουίλσον (2017) |
Οι πάνω από 170 νατουραλιζέ που έχουν χρησιμοποιήσει την τελευταία 30ετία οι ευρωπαϊκές εθνικές ομάδες σε επίσημους ή φιλικούς αγώνες ή παίκτες που έχουν πάρει διαβατήριο και έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην Εθνική ομάδα της εκάστοτε χώρας
|
Χώρα |
Παίκτες |
|
Αζερμπαϊτζάν (6) |
Τζέισι Κάρολ, Σπένσερ Νέλσον, Νικ Κανερ-Μέντλεϊ, Τσαρλς Ντέιβις, Ντέιβιντ Γιανγκ, Τζόρνταν Ντέιβις |
|
Αλβανία (3) |
Ντάλας Μουρ, Ρασόν Μπρόαντους, Μάικ Μόζερ |
|
Αρμενία (4) |
Μπράιαντ Ντάνστον, Κρις Τζοουνς, Στιβ Ίνοτς, Λουκ Φίσερ, |
|
Αυστρία (2) |
Μπράις Ντούβιερ, Σιλβέν Λάντεσμπεργκ |
|
Βέλγιο (2) |
Μάρκους Φέιζον, Ματ Λοτζέσκι |
|
Βόρεια Μακεδονία (12) |
Ρομέο Τράβις, Τζέρεμι Μάσεϊ, Κένεντι Ουίνστον, Μπο ΜακΚάλεμπ, Ρίτσαρντ Χέντριξ, Μαρκίς Γκριν, Κέβιν Φλέτσερ, Ντάριους Ουάσιγκτον, Κένιον Τζόουνς, Ράιαν Στικ, Τζέικομπ Ουάιλι, Μάικ Ουίλκινσον |
|
Βοσνία (6) |
Άλεξ Ρενφρόε, Ζακ Ράιτ, Έρνεστ Μπρέμερ, Χένρι Ντόμερκαντ, Τερέλ Καστλ, Τζον Ρόμπερσον |
|
Βουλγαρία (14) |
Αντρέ Οοουενς, Ντάριους Άνταμς, Σέντρικ Σίμονς, Ερλ Ρόουλαντ, Τζάρεντ Χόμαν, Αντρέ Κόλινς, Ουίλι Ντιν, Έρικ Ουίλιαμς, Ερλ Κάλογουεϊ, Κέιντρεν Κλαρκ, Ρόντρικ Μπλέικν, Ιμπραίμ Τζάαμπερ, Πριστ Λότερντεϊλ, Ντι Μποστ |
|
Γαλλία (2) |
Ρόνι Σμιθ, Κρόφορντ Πάλμερ |
|
Γερμανία (3) |
Σον Μπράντλεϊ, Κρις Κέιμαν, Αντόν Γκαβέλ |
|
Γεωργία (13) |
Τζέικομπ Πούλεν, Ουίλ Τόμας, Ταουρίν Γκριν, Μαρκιζ Χέινς, Γκιγιέρμο Ντίαζ, Ρίτσαρντ Χίκμαν, Κουίντον Χόσλεϊ, Μπεν Γουντσάιντ, Κόρεϊ Φίσερ, Μάικλ Ντίξον, Τάιρον Έλις, Θάντεους ΜακΦέιντεν, Ματ Τζάνινγκ |
|
Δανία (1) |
Άλαν Βόσκουιλ |
|
Ελβετία (2) |
Γκρεγκ Μπρούνερ, Ουόρνερ Νάτιελ |
|
Ελλάδα (4) |
Ιάκωβος Τσακαλίδης, Μάικ Μπράμος, Τάιλερ Ντόρσεϊ, Ζακ Όγκαστ |
|
Ισπανία (10) |
Μάικ Χάνσεν, Χοσέ Μπιριούκοφ, Μάικ Σμιθ, Τζόνι Ρότζερς, Τσακ Κόρνεγκάι, Σέρζ Ιμπάκα, Γκαμπριέλ Γκερμάν, Νικόλα Μίροτιτς, Κίνο Κολόμ, Λορένζο Μπράουν |
|
Ισραήλ (7) |
Άλεξ Τάιους, Τζέιμι Άρνολντ, Τζερόν Ρόμπερτς, Ντ’Ορ Φίσερ, Ντέρικ Σαρπ, Κρις Ουάτσον, Ρίτσαρντ Χάουελ |
|
Ιταλία (4) |
Μαρσέλο Νταμιάο, Τράβις Ντίενερ, Κρίστιαν Μπερνς, Τζεφ Μπρουκς |
|
Κόσοβο (3) |
Τζάστιν Ντόελμαν, Σον Τζόουνς, Σκοτ Μπάμφορθ |
|
Κροατία (5) |
Τζάστιν Χάμιλτον, Όλιβερ Λαφαγέτ, Ντοντάι Ντρέιπερ, Ντέιβιντ Στόκτον, Τζαλίν Σμιθ |
|
Κύπρος (2) |
Άντονι Κινγκ, Ντράγκαν Ράτσα, Τζόζεφ Γκαρσία, Ντάριν Φόουκς |
|
Λευκορωσία (3) |
Ντάντε Στίγκερς, Ντεβόν Σάντλερ, Μαλίκ Ουέινς |
|
Μαυροβούνιο (7) |
Ομάρ Κουκ, Μπρίον Ρας, Τέιλορ Ροτσέστι, Ταιρίζ Ράις, Ντέρεκ Νίνταμ, Κέντρικ Πέρι, Γιόνας Ράντεμπο |
|
Ολλανδία (2) |
Νίκολας Ντε Γιονγκ, Άαρον Ντόρνεκαμπ |
|
Ουγγαρία (5) |
Ντέρεκ Χολ, Ντάμιαν Χόλις, Ομπι Τρότερ, Ρασάντ Μπελ, Μάικλ Χόπκινς |
|
Ουκρανία (3) |
Στιβ Μπαρτ, Γιουτζίν Τζίτερ, Τζερόμ Ραντλ |
|
Πολωνία (3) |
Τόμας Κελάτι, Ντέιβιντ Λόγκαν, A.J. Σλότερ |
|
Πορτογαλία (1) |
Ματ Νόβερ |
|
Ρουμανία (3) |
Μάλκολμ Άρμστεντ, Κρις Ρίτσαρντ, Τζόρνταν Ουάτσον |
|
Ρωσία (3) |
J.R. Χόλντεν, Τράβις Χάνσεν, Κέλι ΜακΚάρτι |
|
Σερβία (6) |
ΝτεΜάρκους Νέλσον, Τσαρλς Τζένκινς, Ντίλαν Ένις, Κέβιν Πάντερ, Κόρεϊ Ουόλντεν, Μάρκους Πέιτζ |
|
Σλοβακία (1) |
Κάιλ Κούριτς, Αντρε Τζόουνς |
|
Σλοβενία (5) |
Αριελ ΜακΝτόναλντ, Κέβιν Πάνγκος, Άντονι Ράντολφ, Μαικ Τόμπι, Τζόρνταν Μόργκαν |
|
Σουηδία (2) |
Έρικ Ρας, Φρεντ Ντρέινς |
|
Τουρκία (10) |
Μπόμπι Ντίξον, Εργουιν Ντάντλεϊ, Μάικλ Ράιτ, Ρίκι Ουίνσλοου, Ντέιβιντ Λι Ντίξον, Σκότι Ουίλμπεκιν, Σέιν Λάρκιν, Πρέστον Σάμπερτ, Κέβιν Ράνκιν |
|
Τσεχία (2) |
Μορίς Ουίτφιλντ, Μπλέικ Σιλμπ |
|
Φινλανδία (1) |
Τζαμάρ Ουίλσον |
Οι χώρες που συνεχίζουν να… αντιστέκονται είναι αυτές της βαλτικής (Λιθουανία, Λετονία, Εσθονία) αλλά και η Σερβία (παρότι έχει δώσει διαβατήρια σε 3-4 αμερικανούς) ενώ αυτές που έχουν ανάγει σε… επιστήμη την απόκτηση διαβατηρίου είναι Γεωργία, Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία και φυσικά Τουρκία και Ισπανία.
Από τις παραπάνω λίστες όπως προανέφερα εξαιρούνται οι Γάλλοι από τις αποικίες της χώρας, αρκετοί Ισραηλινοί αλλά και Τούρκοι που ειδικά στη δεκαετία του ‘90 έπαιρναν διαβατήριο κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Αναζητείστε τις ρίζες του Ιλιασόβα, του Τούρκογλου και αρκετών… δεκάδων Τούρκων και θα καταλάβετε.
Και φυσικά εξαιρούνται και οι… υιοθετημένοι (και όχι μόνον) Έλληνες εκ Γιουγκοσλαβίας. Ήταν η δική μας “φάμπρικα” στα ‘90ς με τους Τάρλατς, Τόμιτς, Σοκ, Κούσμα, Γκούροβιτς, Γιάριτς, Στογιάκοβιτς, Νεστέροβιτς και τόσους άλλους που υιοθετήθηκαν ή... θυμήθηκαν ότι ήταν υιοθετημένοι από μεγαλόψυχους συμπατριώτες μας με επωνυμα όπως Κωνσταντινίδης, Γιαννακόπουλος, Μαγουλάς, Μαλατράς, Κίνης κ.α. Φωτεινή εξαίρεση; Ο εκ... Βόλου ορμώμενος για για χρόνια διεθνής Ρώσος Σεργκέι Μπαζάρεβιτς αλλά ας μην την ανοίξω περισσότερο αυτή την κουβέντα...
Αντί επιλόγου: Όπως διαπιστώνετε σχεδόν όλοι την έχουν… λερωμένη τη φωλιά τους. Άλλος λίγο, άλλος περισσότερο. Και οι κατά καιρούς δηλώσεις και τοποθετήσεις επώνυμων ή τα χιλιάδες σχόλια στα social media δεν αγγίζουν την πραγματική έκταση του προβλήματος που φυσικά δεν είναι ο… Λορένζο Μπράουν αφού αποδεδειγμένα όσα και όποια εμπόδια μπουν πάλι θα βρεθεί τρόπος για να ξεπεραστούν. Έννομα ή μη. Οπότε ή αποφασίζεις να παίξεις με τους ίδιους “κανόνες” όπως οι αντίπαλοι ή απλά σωπαίνεις. Είναι τόσο μπερδεμένη η ιστορία των νατουραλιζέ και με τόσα παρακλάδια που άκρη δεν μπορεί να βγάλει κανείς.
Υ.Γ. Πως τα φέρνει η… μοίρα. Οι Ισπανοί έκαναν συμπατριώτη τους μέσα σε ένα βράδυ κοτζάμ Λορένζο Μπράουν ενώ πριν έξι χρόνια πριν κυνήγησαν μέχρις εσχάτων, τιμώρησαν και ακύρωσαν τα διαβατήρια των KC Ρίβερς και Μάικ Τζέιμς που είχαν γίνει Cotonou από τη… Γουϊνέα-Μπισάου. Αν είχαν χιούμορ αντί του Λορένζο θα έκαναν Ισπανό έναν από αυτούς…
Υ.Γ.2 Για να μη λέμε μόνο τα των ξένων, αλήθεια, με εκείνον τον Ζακ Όγκαστ που είχε πάρει διαβατήριο για να παίξει στην Εθνική τι συνέβη; Είχε κληθεί σε μία προετοιμασία, δεν εμφανίστηκε ποτέ, κάποιος τότε ψέλλισε κάτι για “πρόβλημα με το διαβατήριο” πλην όμως ο παίκτης έπαιξε κανονικότατα ως Έλληνας στην Α1 και μάλιστα δύο διαφορετικές χρονικές περιόδου...
www.bnsports.gr
