Αντίστροφα μετράμε πια για το μεγάλο ετήσιο ραντεβού, που περιμένουμε ξανά με τη λήξη του, άμεσα από το ίδιο βράδυ κιόλας. Άντε, ας μη φανούμε ψυχαναγκαστικοί, σας κάνουμε… σκόντο τις – απαραίτητες – καλοκαιρινές διακοπές και δηλώνουμε τον Σεπτέμβρη, όταν και ξεκινά επίσημα η νέα χρονιά.
Παρί Σεν Ζερμέν και Ίντερ αναμετρώνται στην «Αλιάντζ Αρένα» του Μονάχου (31/05, 22:00) με στόχο να δοξαστούν, να δικαιωθούν, αφού έκαστη έχει το δικό της μετερίζι το οποίο, εύλογα και σωστά, της χαρίζει το δικαίωμα να πιστεύει – και πως κατά βάση αξίζει να το κάνει.
Από τη μία, ο Λουίς Ενρίκε, ο απόλυτος αναδιαμορφωτής, που σταθερά – όχι τόσο… αργά – αποτελεσματικά και επιβλητικά, οδεύει προς ολοταχώς στην κορυφή της ιστορίας του club της Πόλης του Φωτός, μεταλαμπαδεύοντας ο ίδιος τα ποδοσφαιρικά του… τακτικά φώτα, μετατρέποντας φερέλπιδες μελλοντικούς αστέρες και νυν σπουδαίους, από άσημους γαλαζοαίματους σε «βασιλιάδες» της Ευρώπης. Στην πρώτη του σεζόν μόλις, κλήθηκε άμεσα να διαχειριστεί μια συνθήκη της οποίας ο αντίκτυπος αποτελεί τον ορισμό της λεπτής ισορροπίας, αναπόφευκτο κάθε που ένας υπερπαίκτης αποχωρεί. 
Ο Κιλιάν Εμπαπέ αποχώρησε από το «Πάρκο των Πριγκήπων» γιατί δεν ήθελε να μείνει άλλο τέτοιος και σαν εν δυνάμει «Βασιλιάς» πήγε στη «Βασίλισσα» της καρδιάς του, ώστε να φορέσουν μαζί το στέμμα που τους αξίζει. Η Ζωή όμως είναι υπερβατική των πάντων και, όταν η σημειολογία της παίρνει την πένα να γράψει ιστορία είναι απλά αφοπλιστική – σ’ εμάς εναπόκειται να κατανοήσουμε πως είναι και διδακτική. Αντί να δημιουργήσει επιβλητικά τη νέα εποχή (του) στη Μαδρίτη, «αιχμαλώτισε» με το «πρέπει» της επιτυχίας (του) τη Ρεάλ και θα βιώσει υπό τις οδηγίες του Τσάμπι Αλόνσο την ανασύνταξή της, τη στιγμή που τα πάντα έγιναν… παράξενα ομαλά και αρμονικά πίσω στο Παρίσι. Ο Ισπανός έκανε τον Ντεμπελέ τον αστέρα που υπό άλλες συνθήκες θα λέγαμε πως θα μπορούσε να γίνει, πήρε τον «Κβαραντόνα»… στερώντας του (εκ των υστέρων) το δεύτερο Campionato, και με τον αρχηγό – θρύλο Μαρκίνιος και το «τείχος» Ντοναρούμα, δημιούργησε μια καλοκουρδισμένη… αρμάδα που αποδεικνύει πως μπορεί – κυρίως πως ξέρει πώς να το πετύχει. Σπουδαίο παράσημό της η σταθερότητα, ο αποκλεισμός της Λίβερπουλ απόδειξη της δυναμικής της.
Στο Μιλάνο υπήρχαν οι συνθήκες για επιστροφή στην κορυφή α λα 2010, όταν θριαμβευτικά ο Ζοζέ Μουρίνιο έφτιαξε την καλύτερη Ίντερ της νεότερης ιστορίας. Γουέσλεϊ Σνάιντερ, Ντιέγκο Μιλίτο και ο… εξτρέμ Σαμουέλ Ετό ήταν τα τρία κομμάτια που ο «Μου» προσέθεσε στο «νερατζούρο» παζλ παικτών με ποιότητα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Μια τέτοια που εκ των πραγμάτων… δε θα γράψει ο Σιμόνε Ιντζάγκι, καθώς η δική του version γνώρισε ήττες που κόστισαν τρόπαια – τρία συνολικά (!), συμπεριλαμβανομένου και του πρωταθλήματος, ουσιαστικά χαμένο από εκείνο το «Χ» με τη Λάτσιο (18/05, 2-2). Super Cup αρχές του χρόνου από τη Μίλαν (06/05, 3-2) και Coppa Italia (πάλι από τη συμπολίτισσα ήττα, μα τώρα αποκλεισμός στα ημιτελικά) απαρτίζουν το τρίπτυχο μιας χρονιάς, που πιθανότατα θα είναι ιστορική για τους λάθος λόγους. 
Παραταύτα, οι πιθανότητες ενισχύονται κατά πολύ… ακόμη κι έτσι! Η σημειολογία δείχνει, ως ένα βαθμό, τον δρόμο: ο Σιμόνε Ιντζάγκι, χάσει – κερδίσει, αποχωρεί από την Ίντερ! Λόγος το συμβόλαιο ζωής από την Αλ Χιλάλ, που για δύο χρόνια μόνο χρυσό δεν τον βάφει – 50 εκατομμύρια του προσφέρει και, σύμφωνα με το FootMercato, ο 46χρονος allenatore θα γίνει άμεσα… εμίρης!
Με αφορμή την είδηση αυτή, έχουμε σημειολογία, μα… κατά το ήμισυ: τρεμπλ δεν υπάρχει, αλλά η ενδεχόμενη φυγή του Ιταλού, θυμίζει αυτή του Πορτογάλου για τη Ρέαλ Μαδρίτης, που υπέγραψε μετά τον τελικό, μένοντας ουσιαστικά στο «Μπερναμπέου», μετά την ιστορική του δικαίωση… Αν δεν είναι γούρικος ο συσχετισμός, τότε η Ίντερ θα βρεθεί στα τάρταρα από το διαφαινόμενο ζενίθ και ο Κιλιάν θα παρακολουθεί την… κοσμογονία στο κατάμεστο Παρίσι, ελπίζοντας να ζήσει σύντομα την υποδοχή βασιλιά που θα απολαύσει ο Λουίς Ενρίκε. Όσο για τον Σιμόνε Ιντζάγκι, θα έχει πιθανόν 50… εκατομμύρια λόγους να βρει κίνητρο για ένα νέο ξεκίνημα...
Νικόλας Κανελλόπουλος
