γράφει : Τόλης Χριστοφοράκης
Τα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο τον τελευταίο μήνα έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο πετυχαίνει τα τελευταία τρία χρόνια.
Από τη σεζόν 2022-2023, το ελληνικό ποδόσφαιρο ζει στιγμές που όμοιές του σε τόσο μεγάλη συχνότητα δεν είχε ζήσει ποτέ του, ούτε επί ημερών ερασιτεχνικού επιπέδου, ούτε από την ημέρα που πήρε επαγγελματική μορφή. Κι όμως αυτή η προς το καλύτερο αλλαγή, δεν είναι σε θέση να αλλάξει κάποιες από τις παθογένειές του.
Τα τελευταία χρόνια μετράμε διαφορετικούς πρωταθλητές, υποβιβασμούς και παραμονές στην κατηγορία που κρίνονται στις τελευταίες αγωνιστικές και γενικότερα Σαββατοκύριακα, όπου η έκπληξη παραμονεύει απέναντι σε κάθε μεγάλο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μέσα σε αυτό το διάστημα ζήσαμε την κορυφαία στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο. Την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου από τον Ολυμπιακό, με τον τελικό της 29ης Μαΐου στη Νέα Φιλαδέλφεια να περνάει στην ιστορία ως η σημαντικότερη στιγμή των ερυθρόλευκων σε 100 χρόνια ζωής.
Είδαμε τον ΠΑΟΚ να φτάνει μια ανάσα από τα ημιτελικά και τις ελληνικές ομάδες με εξαίρεση την ΑΕΚ να έχουν παρουσία στα νοκ-άουτ σε Γιουρόπα Λιγκ και Κόνφερενς Λιγκ για μια ακόμη συνεχόμενη σεζόν. Ο κόσμος φαίνεται ξεκάθαρα ότι αγκαλιάζει ολο και περισσότερο το άθλημα και μια ακόμη απόδειξη αποτελεί το γεγονός πως 22.000 εισιτήρια για τον αγώνα της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου απέναντι στην Σκωτία, έκαναν φτερά, τρεις μέρες πριν τη διεξαγωγή της αναμέτρησης.
Κι ομως, οι παθογένειες συνεχίζονται. Αν κάποιος κοιτάξει στα ενδότερα δεν θα δει κάποια διαφορά συγκριτικά με ό,τι συνέβαινε σχεδόν 5 χρόνια πίσω. Το τελευταίο μεγάλο πρόβλημα που έχει έρθει στο προσκήνιο, είναι το τηλεοπτικό. Λες και κάποιοες πρέπει να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από τον άλλο. ΑΕΚ και Παναθηναϊκός στο ένα μέτωπο, ο Ολυμπιακός στο άλλο. Οι τρεις τους σε μια δίχως νόημα κόντρα για το ποιος θα εξασφαλίσει τους καλύτερους οικονομικούς όρους για τους "μικρότερους" της λίγκας.
Την ίδια στιγμή που ακόμη πιο κάτω, το ελληνικό ποδόσφαιρο τείνει να πιάσει ξανά πάτο. Μια Β' Εθνική σε δύο ομίλους όπου οι μισές ομάδες δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τα δεδουλευμένα στους ποδοσφαιριστές και που το ενδιαφέρον χάνεται περίπου στις αρχές Δεκεμβρίου, για το ποιες ομάδες θα πρωταγωνιστήσουν. Ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που βγάζει προς την Ευρώπη μια υγεία που πραγματικά την είχε ανάγκη αλλά που εντός συνόρων εξακολουθεί να στρουθοκαμυλίζει και αρνείται να διαπιστώσει τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Ναι, το τηλεοπτικό είναι πραγματικά ένα πολύ σοβαρό θέμα, το οποίο σαφώς και πρέπει να λυθεί το συντομότερο δυνατό αλλά δεν μπορείς να φτάσεις στην επιλογή παπουτσιού αν δεν ξέρεις πρώτα να δένεις τα κορδόνια σου. Οι ομάδες της 2ης κατηγορίας, είναι αυτές που μπορούν να διατηρήσουν ψηλά το επίπεδο του ανταγωνισμού και να προσφέρουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο τον Έλληνα ταλαντούχο παίκτη, τον οποίο τόσο πολύ έχει ανάγκη ο τόπος. Είναι αδιανόητο για το ελληνικό ποδόσφαιρο στο 2025 να μην έχει βρει λύση για την αμέσως πιο χαμηλή κατηγορία του, η οποίο ζει διαχρονικά σε καθεστώς οικονομικής κρίσης και να ψάχνει να λύσει τα θέματα που προκύπτουν μόνο στην κατηγορία, η οποία καθρεφτίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο εκτός συνόρων.
Η λύση για ένα πρόβλημα δεν είναι ποτέ η προφανής αλλά η διαφορά φιλοσοφίας και νοοτροπίας και φαίνεται πως η αγωνιστική άνοδος των τελευταίων τριών σεζόν δεν έχει σταθεί ικανή για την αλλαγή αυτή. Το ελληνικό ποδόσφαιρο "σκοτώνεται" για ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο την ώρα που δεν μπορεί να λύσει άλλα πιο σημαντικά ζητήματα. Είναι σαν ο πεινασμένος να αμφιταλαντεύεται για τη χώρα προέλευσης που έχει το χαβιάρι όταν και αν κάποια στιγμή το βάλει στο στόμα του...
Τα τελευταία χρόνια μετράμε διαφορετικούς πρωταθλητές, υποβιβασμούς και παραμονές στην κατηγορία που κρίνονται στις τελευταίες αγωνιστικές και γενικότερα Σαββατοκύριακα, όπου η έκπληξη παραμονεύει απέναντι σε κάθε μεγάλο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μέσα σε αυτό το διάστημα ζήσαμε την κορυφαία στιγμή του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο. Την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου από τον Ολυμπιακό, με τον τελικό της 29ης Μαΐου στη Νέα Φιλαδέλφεια να περνάει στην ιστορία ως η σημαντικότερη στιγμή των ερυθρόλευκων σε 100 χρόνια ζωής.
Είδαμε τον ΠΑΟΚ να φτάνει μια ανάσα από τα ημιτελικά και τις ελληνικές ομάδες με εξαίρεση την ΑΕΚ να έχουν παρουσία στα νοκ-άουτ σε Γιουρόπα Λιγκ και Κόνφερενς Λιγκ για μια ακόμη συνεχόμενη σεζόν. Ο κόσμος φαίνεται ξεκάθαρα ότι αγκαλιάζει ολο και περισσότερο το άθλημα και μια ακόμη απόδειξη αποτελεί το γεγονός πως 22.000 εισιτήρια για τον αγώνα της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου απέναντι στην Σκωτία, έκαναν φτερά, τρεις μέρες πριν τη διεξαγωγή της αναμέτρησης.
Κι ομως, οι παθογένειες συνεχίζονται. Αν κάποιος κοιτάξει στα ενδότερα δεν θα δει κάποια διαφορά συγκριτικά με ό,τι συνέβαινε σχεδόν 5 χρόνια πίσω. Το τελευταίο μεγάλο πρόβλημα που έχει έρθει στο προσκήνιο, είναι το τηλεοπτικό. Λες και κάποιοες πρέπει να αποδείξει ότι είναι καλύτερος από τον άλλο. ΑΕΚ και Παναθηναϊκός στο ένα μέτωπο, ο Ολυμπιακός στο άλλο. Οι τρεις τους σε μια δίχως νόημα κόντρα για το ποιος θα εξασφαλίσει τους καλύτερους οικονομικούς όρους για τους "μικρότερους" της λίγκας.
Την ίδια στιγμή που ακόμη πιο κάτω, το ελληνικό ποδόσφαιρο τείνει να πιάσει ξανά πάτο. Μια Β' Εθνική σε δύο ομίλους όπου οι μισές ομάδες δεν έχουν να πληρώσουν ούτε τα δεδουλευμένα στους ποδοσφαιριστές και που το ενδιαφέρον χάνεται περίπου στις αρχές Δεκεμβρίου, για το ποιες ομάδες θα πρωταγωνιστήσουν. Ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που βγάζει προς την Ευρώπη μια υγεία που πραγματικά την είχε ανάγκη αλλά που εντός συνόρων εξακολουθεί να στρουθοκαμυλίζει και αρνείται να διαπιστώσει τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Ναι, το τηλεοπτικό είναι πραγματικά ένα πολύ σοβαρό θέμα, το οποίο σαφώς και πρέπει να λυθεί το συντομότερο δυνατό αλλά δεν μπορείς να φτάσεις στην επιλογή παπουτσιού αν δεν ξέρεις πρώτα να δένεις τα κορδόνια σου. Οι ομάδες της 2ης κατηγορίας, είναι αυτές που μπορούν να διατηρήσουν ψηλά το επίπεδο του ανταγωνισμού και να προσφέρουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο τον Έλληνα ταλαντούχο παίκτη, τον οποίο τόσο πολύ έχει ανάγκη ο τόπος. Είναι αδιανόητο για το ελληνικό ποδόσφαιρο στο 2025 να μην έχει βρει λύση για την αμέσως πιο χαμηλή κατηγορία του, η οποίο ζει διαχρονικά σε καθεστώς οικονομικής κρίσης και να ψάχνει να λύσει τα θέματα που προκύπτουν μόνο στην κατηγορία, η οποία καθρεφτίζει το ελληνικό ποδόσφαιρο εκτός συνόρων.
Η λύση για ένα πρόβλημα δεν είναι ποτέ η προφανής αλλά η διαφορά φιλοσοφίας και νοοτροπίας και φαίνεται πως η αγωνιστική άνοδος των τελευταίων τριών σεζόν δεν έχει σταθεί ικανή για την αλλαγή αυτή. Το ελληνικό ποδόσφαιρο "σκοτώνεται" για ένα τηλεοπτικό συμβόλαιο την ώρα που δεν μπορεί να λύσει άλλα πιο σημαντικά ζητήματα. Είναι σαν ο πεινασμένος να αμφιταλαντεύεται για τη χώρα προέλευσης που έχει το χαβιάρι όταν και αν κάποια στιγμή το βάλει στο στόμα του...
